[ยามเช้า]
เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่างแล้ว ฉันก็ถูกปลุกโดยพี่ Flora
ในตอนแรกฉันก็ไม่อยากจะลุกเท่าไหร่เพราะโดยปกติแล้วฉันตื่นช้ากว่านี้
ฉันเดินสะลึมสะลือตามพี่ Flora ไปก่อนที่จะนั่งลงใกล้ๆ ซึ่งตอนนี้กำลังสวมเกราะเหล็ก
ฉันเห็นกระบวนการสวมชุดเกราะแล้วได้แต่ตกใจ
ไม่คิดเลยว่า การสวมชุดเกราะเหล็กนั้นจะหลายขั้นตอนขนาดนี้
เกราะแต่ละส่วนนั้นต้องสวมต่างวิธีหมดเลย
เกราะไหล่ที่สวมโดยการรัดสายหนังใต้รักแร้
เกราะขาที่ต้องสวมโดยการรัดสายหนังเข้ากับน่องขาด้านหลัง
สงสัยจริงๆ ว่า การที่พี่ Flora ต้องสวมเกราะที่หลายขั้นตอนแบบนี้กันตลอด มันไม่ลำบากเลยหรอ?
ไม่นานเธอก็สวมชุดเกราะเสร็จก่อนที่จะเดินมาหาฉัน
“ไปกันเถอะ.. พี่สาวจะรีบพาเธอไปบ้านของพี่สาวให้ไวเลยล่ะ”
Flora พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มซึ่งฉันก็ตอบรับเธอด้วยการพยักหน้าก่อนที่จะเดินตามเธอไป
“อ๊ะ.. จริงสิ, Ellie พี่ลืมบอกเพื่อนของพี่อยู่ที่ปลายทางที่เราจะไปนะ”
“เธอไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”
Flora พูดขึ้นมาพร้อมกับสายตาเป็นกังวลมาที่ฉัน
ฉันที่ไม่ชินกับการถูกเป็นห่วงเลยก้มหน้าและตอบกลับไปเสียงเบา
“อะ..อือ..”
Flora ที่เห็นว่าฉันตอบเธอด้วยความกระอักกระอ่วนก็ยกมือมาลูบหัวของฉัน
“Ellie ไม่ต้องกลัวนะ, เพื่อนพี่สาวใจดีมากๆ นะ”
ฉันได้ยินที่เธอบอกฉันก็พยักหน้าตอบรับ ถึงใจฉันจะยังคงกังวลอยู่เพราะว่าการที่ต้องพบเจอกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนมันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจสักเท่าไหร่
แต่ในเมื่อเธอบอกว่า ‘เพื่อนของเธอใจดีมาก’
มันคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง?
ฉันคิดในใจขณะที่เดินก้มหน้าก้มตาทว่าจู่ๆ ฉันก็ต้องตกใจ
Flora เดินเข้ามาหาฉันและยกฉันขึ้นสูงก่อนที่จะอุ้มฉันด้วยการให้ฉันนั่งที่แขนของเธอ
“อื้อออ!”
ฉันร้องตกใจออกมาด้วยความเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันถูกอุ้มในท่าที่น่าอายแบบนี้
“ไม่ต้องกลัวนะ”
เธอลูบหัวของฉันพร้อมกับดึงหัวของฉันไปอยู่ซุกตรงคอของเธอ
อาาา.. ฉันอยากจะมุดหัวลงดินจริงๆ มันน่าอายเกินไปแล้ว!
ไม่นานพวกเราก็ออกมาจากป่า
ฉันยังคงถูก Flora อุ้มอยู่ในท่าเดิมฉันพยายามจะลงไปเดินเองแล้วแต่ว่าเธอกลับไม่ปล่อยให้ฉันลงจากแขนเธอเลย
สุดท้ายฉันเลยยอมโดนอุ้มแบบนี้แต่โดยดี
“พวกเราออกมาแล้ว อีกไม่นานเพื่อนของพี่สาวก็มาแล้วล่ะ”
ฉันเหม่อมองไปข้างนอกป่าซึ่งฉันไม่ได้ออกมานานมากๆ แล้ว
จำไม่ได้แล้วว่าฉันออกมาจากภายในป่าครั้งล่าสุดคือเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ
แต่ว่าไม่นานฉันก็เห็นกลุ่มเงาของกลุ่มหนึ่งกำลังเคลื่อนที่เข้ามา
“นั่น.. เพื่อนพี่หรือเปล่า?”
ฉันชี้ไปทางกลุ่มเงาที่ฉันเห็นก่อนที่พี่ Flora จะมองมาที่ฉันด้วยสายตางงๆ
“เธอเห็นพวกเขาด้วยหรอ?”
ฉันพยักหน้าตอบรับเธอ
“นู้นไง! ตรงนั้นน่ะ!”
ฉันชี้พร้อมกับมองไปที่หน้าเธออีกครั้ง
Flora ได้แต่ยิ้มเหยเกเมื่อมองไปตามนิ้วของ Ellie
“พี่ไม่คิดว่า Ellie สายตาจะดีขนาดนี้เลยนะ..”
Flora เอ่ยชม Ellie ออกมา
Flora หัวเราะแห้งๆ ก่อนที่ไม่นานเธอจะเริ่มเห็นกลุ่มเงาที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามาหาอย่างที่ Ellie บอกจริงๆ
ไม่นานกลุ่มเงาที่ว่านั่นก็เคลื่อนที่เข้ามาใกล้มากพอ เธอถึงยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
กลุ่มที่กำลังเคลื่อนที่มานั้นมี ธงหนึ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของค้อนที่พาดกันทับโล่ขนาดใหญ่ มันคือธงของหน่วยรบของเธอซึ่งค้อนนั้นมาจากอาวุธหลักของหัวหน้าของเธอ
เธอโบกมือด้วยความดีใจ
“Flora ดีใจที่เธอยังรอดนะ”
ชายวัยกลางคนซึ่งไว้เคราหนาสีขาวบังคับม้าของเขามาอยู่ข้างๆ เธอ
คนคนนี้คือ หัวหน้าหน่วยของฉันและเป็นคนนำหน่วยของเธอเผชิญกับคนเถื่อนครั้งนี้เองด้วยเช่นกัน
แม้ว่ากำลังรบของพวกเธอจะมีเพียงแค่สิบกว่าคนทว่ากลับรอดมาจากเงื้อมมือของคนนับพันได้
นี่ก็หมายถึง ความสามารถในการสั่งการของเขาดีมากเพียงใดแล้ว
“ฉันเองก็ดีใจที่ตัวเองยังรอดอยู่เหมือนกันค่ะ หัวหน้า Ceasar”
“อืม”
Ceasar พยักหน้าตอบรับก่อนที่เขาจะส่งสายตามาที่ Ellie ที่กำลังถูกอุ้มนั่งอยู่บนแขนของ Flora
“อะ.. เด็กคนนี้ชื่อ Ellie ค่ะ ฉันพบเธอข้างในป่าลึกและเธอก็เป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ด้วยค่ะ”
“ฉันรู้จาก Vincent แล้ว”
Ceasar ขยับตัวลงจากม้าก่อนที่เขาจะเดินมาหา Ellie
“เด็กน้อย Ellie, ตัวเราชื่อ Ceasar ต้องขอขอบคุณเธอมากจริงๆ ที่ทำให้เราไม่เสียสหายร่วมรบในครั้งนี้”
Ceasar พูดออกมาพร้อมกับก้มหัวของเขาเล็กน้อย
“อะ.. อะ.. ค่ะ”
Ellie ที่เห็น Ceasar ก้มหัวให้เธอนั้นได้แต่พยักหน้าและตอบรับด้วยน้ำเสียงอึกอักจากความตกใจ
“หัวหน้าคะ ฉันอยากพาเธอกลับไปอยู่ด้วย”
Flora พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน
“ก็เอาสิ.. แต่เธอแน่ใจงั้นหรอ?”
Ceasar มองหน้าของ Flora ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
“ตอนนี้เธอกำลังหมั้นอยู่กับ Gulle, ถึงแม้จะเป็นความสัมพันธ์การเมืองแต่ว่า..”
“ค่ะ.. ฉันทราบดีแต่ว่าฉันเองก็ปล่อยให้เด็กที่ช่วยชีวิตฉันไว้เฉยๆ ไม่ได้ค่ะ”
“อีกอย่าง.. ฉันคงทนที่จะเห็นเด็กคนนี้ใช้ชีวิตในป่าคนเดียวตามลำพังไม่ได้อีกค่ะ”
Flora พูดออกมาด้วยความหนักแน่น
“ตามใจเธอแล้วกัน”
Ceasar ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะขึ้นบนหลังม้าก่อนที่จะจากไปเขาคว้านหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าก่อนที่จะหยิบมันออกมายื่นให้ Ellie
“รับนี่ไปสิ”
“อะ..ค่ะ..”
Ellie รับของมาจากมือ Ceasar ด้วยสองมือของเธอ
มันคือ ลูกอมชิ้นเล็กๆ นับสิบอัน
ทว่า Ellie ที่ไม่เคยเห็นและกินลูกอมมาก่อนได้แต่เอียงคอด้วยความสงสัยนั่นทำให้ Flora ที่เห็นดังนั้นหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะสังเกตุเห็น Vincent ที่ลากรถม้ามา
“นี่ม้าของเธอ”
“พี่..”
Flora พูดขึ้นมาทำให้ Vincent หันมามองเธอ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะกลืนคำพูดที่คิดจะพูดออกไป
“ไม่มีอะไรค่ะ”
เธอหันหน้ามาที่ Ellie
“Ellie เคยขี่ม้าหรือเปล่า?”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ พร้อมกับลูบหลังของ Ellie
“มะ.. ไม่เคย..”
Ellie พูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน เธอเห็นสีหน้าของ Flora ที่ดูไม่สบายใจแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เธอเลยถูแก้มของเธอเข้ากับแก้มของ Flora
“พยายามปลอบพี่หรอ? ขอบคุณนะ..”
Flora เผยรอยยิ้มของเธออกมาพร้อมกับถูแก้มของเธอกับของ Ellie มากขึ้น
ไม่นานพวกเราทั้งหมดก็ออกเดินทางกลับกัน
ในระหว่างทางนั้น Flora พยายามสอนให้ฉันขี่ม้าอยู่หลายครั้ง
แต่ว่าการขี่ม้านั้นยากมาก แค่การต้องกุมบังเหียนซึ่งเป็นสิ่งที่ไว้สำหรับบังคับม้าให้เดินไปตามทางที่ต้องการให้ได้ก็ยากมากๆ แล้ว
การบังคับบังเหียนต้องใช้แรงเยอะมากเพราะถ้าหากจับและดึงแรงเกินไปมันก็อาจจะทำให้ม้าตกใจได้หรือดึงเบาไปม้าก็ต่อต้านไม่ทำตามสั่งหรือจะเกี่ยวกับการทรงตัวซึ่งฉันค่อนข้างถนัดเรื่องนี้ดีเลยไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่
แต่ด้วยพละกำลังน้อยๆ ของฉัน, มันเลยยากมากสำหรับการที่ฉันจะขี่ม้าในตอนนี้
สุดท้ายฉันก็พอเรียนเรื่องการควบคุมได้นิดหน่อยก่อนที่จะถอนใจที่จะเรียนต่อ
“ไม่เป็นไรนะ Ellie, เดี๋ยวเธอก็ขี่ม้าได้เอง”
“ค่ะ..”
ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ, ฉันรู้สึกแย่มากที่ตัวเองมีแรงไม่มากพอที่จะควบคุมม้าแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
Flora เห็นหูของ Ellie ตกลงเธอก็เปลี่ยนเรื่องคุย
“จริงสิ.. Ellie มีพ่อแม่หรือเปล่า? พี่ลืมถามไปสนิทเลย”
“พ่อแม่..”
Ellie พูดพึมพำออกมาก่อนที่เธอจะส่ายหน้าไปมา
“ไม่มีค่ะ.. ตั้งแต่จำความได้ก็ไม่มีใครอยู่ข้างๆ หนูเลย”
“งั้นหรอ..”
Flora พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว เธอรู้สึกแย่มากที่เธอเปลี่ยนหัวข้อไปแล้วนั้นกลับเป็นหัวข้อที่แย่กว่าเดิมเสียอีกจนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
ส่วน Ellie ที่เห็นว่า Flora ถอนหายใจนั้นเธอก็ได้แต่เอียงหัวสงสัยว่าเธอถอนหายใจเพราะอะไร
“ถึงแล้วล่ะ!”
Flora ชี้นิ้วไปที่ปลายทางไกลๆ
“ว้าว..”
สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของทั้งสองคือ เมืองขนาดใหญ่
มีลำธารสีฟ้าใสอยู่ด้านข้างของเมืองทำให้ดูเป็นเมืองที่น่าตั้งรกรากอยู่อาศัยมาก
“ใหญ่มาก”
“ใช่ไหมล่ะ!”
Flora ยิ้มแฉ่งออกมาพร้อมกับลูบหัวของ Ellie
หางของ Ellie ที่ตั้งตรงนั้นแกว่งตีหน้าของเธออยู่หลายครั้ง
แต่ว่าเธอกลับไม่โกรธเลยสักนิดกลับกัน เธอกลับชอบมันมากๆ เลยเสียด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวพี่จะพาเธอไปบ้านของพี่นะ”
Flora กระซิบข้างหูของ Ellie นั่นทำให้หูของเธอกระดิกสั่นไหวทุกครั้งที่เธอพ่นลมหายใจออกมา เธอที่มองดูที่กระดิกนั้นก็อดหัวเราะคิกคักออกมาไม่ได้
“ค่ะ”
Ellie ตอบรับก่อนที่เธอจะเอียงหัวหนีลมหายใจของ Flora ที่พ่นใส่หูของเธอไม่หยุดเลยตอนนี้ มันค่อนข้างจักจี้นิดหน่อย
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังจะเข้าเมืองนั้น Flora ก็กอด Ellie ไว้แนบชิดกับตัวเธอแน่น
เมื่อทั้งสองเข้ามาข้างในเมืองนั้น Ellie ก็เห็นกลุ่มคนที่ร้องโห่ยินดีพร้อมกับโยนช่อดอกไม้มาทางเธอ
Ellie ที่เห็นว่ามีของโยนมาทางเธอก็ทำให้เธอสะดุ้ง เธอรีบลุกและพยายามดิ้นเพื่อจะหนีทันทีแต่ว่า Flora ก็จับเธอไว้และกอดเธอแน่น
หูของเธอตกลงและหางของเธอที่เคยกวัดแกว่งไปมาอย่างมีความสุขตอนนี้กลับลอดขาของเธอมาอยู่ที่หน้าท้อง
นั่นทำให้ Flora อดที่จะรู้สึกใจหายไม่ได้
“ไม่เป็นไรนะ, ไม่ต้องกลัว”
Flora กอด Ellie ในท่าทางที่ Ellie กำลังยืนอยู่บนหลังม้าจากความตกใจของเธอ
Flora ลูบหลังของเธอเบาๆ เพื่อปลอบ Ellie
“ยินดีต้อนรับสู่เมือง Lumindoria นะ, Ellie”
Flora กระซิบข้างหูของ Ellie พร้อมกับอ้อมกอดที่แน่นมากขึ้น
