[เช้ามืด]
Ellie ค่อยๆ ลืมตาของเธอ, เธอตื่นเพราะว่าระหว่างที่เธอนอนอยู่นั้นเธอได้ยินเสียงพูดคุยกัน
ซึ่งด้วยประสาทสัมผัสของเธอที่ไวมากๆ มันจึงทำให้เธอตื่นขึ้นมา
“หลับสบายดีไหม?”
เธอได้ยินเสียงของหญิงสาวที่ปัจจุบัน คือ ‘แม่’ ของเธอ
“อะ..อื้อ..”
“ตอนนี้ท้องฟ้ายังมืดอยู่, Ellie จะนอนต่อก็ได้นะ”
“พี่.. ไม่สิแม่มีธุระตอนเช้าน่ะ”
Flora พูดออกมา, การเรียกตัวเองว่า แม่ นั้นเธอยังไม่ชินเลยจริงๆ, มันอาจจะต้องใช้เวลาอีกพักหนึ่งเลยทีเดียว
“พะ..พี่จะไปไหนหรอ?”
Ellie ค่อยๆ ใช้แขนยันตัวเองขึ้นมา, เธอขยี้ตาของตัวเองและเอ่ยถาม
เมื่อสายตาของเธอแจ่มชัดแล้ว เธอถึงเห็น Flora ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าคราม
ใบหน้าของ Flora ตอนนี้กำลังถูกสาวใช้แต่งแต้มใบหน้าของเธอด้วยเครื่องสำอางเบาๆ ทำให้ดูเป็นธรรมชาติมาก
‘สวยจัง’
Ellie คิดในใจระหว่างที่เธอกำลังจ้องมองแม่บุญธรรมของตัวเอง, หางของเธอแกว่งไปมา
“อ่า.. จริงสิ.. Ellie ยังไม่รู้นี่นะ”
“แม่ต้องไปธุระที่ตระกูล Astassec น่ะ”
“เป็นตระกูลที่แม่.. อื้ม.. พูดยังไงดี”
Flora พูดออกมาตะกุกตะกักเมื่อเธอพูดถึงตระกูล Astassec
เธอไม่รู้ว่าตัวเธอนั้นจะพูดยังไงออกมาดีในเมื่อตอนนี้เธอรับ Ellie เป็นลูกบุตรธรรมแต่ตอนนี้เธอก็หมายหมั้นอยู่กับลูกชายของตระกูล Astassec อยู่
เธอคิดอยู่นานสุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าเธอจะพูดยังไงดี เธอเลยตัดสินใจว่าพูดความจริงออกมาแทนน่าจะดีกว่า
“แม่มีคู่หมั้นอยู่ที่ตระกูล Astassec, วันนี้แม่เองก็ต้องไปเยี่ยมฝั่งนั้น”
Ellie ที่ได้ยินคำตอบ, เธอก็มองหน้าของ Flora
“จะ..จริงหรอคะ?”
“อื้อ.. ขอโทษที่ไม่ได้บอก Ellie นะ”
Flora ตอบกลับ, เธอส่งสัญญาณให้สาวรับใช้หยุดแต่งใบหน้าของเธอและเดินตรงดิ่งไปนั่งลงบนเตียงข้างๆ เด็กน้อย
เธอโอบกอดเด็กน้อยเบาๆ
“ถะ.. ถ้างั้น.. หนูทำให้พี่มีเรื่องยุ่งยากหรือเปล่า?”
“หื้อ? ไม่..ไม่เลยนะ Ellie”
Flora ตอบกลับ, เธอมองเด็กน้อยที่ตอนนี้กำลังมองหน้าของเธออยู่
สายตาของเด็กน้อยแสดงอารมณ์ออกมาอย่างชัดเจน
เด็กน้อยตรงหน้าเธอกำลังกังวลอยู่นั่นทำให้เธอกอดเด็กน้อยแน่นมากยิ่งขึ้น
“Ellie อยากไปด้วยหรือเปล่า?”
“ดะ..ได้หรอคะ?”
Ellie ก้มหน้าลงนิ้วมือของเธอขยับไม่มาไม่หยุด
“อื้อ! ทำไมจะไม่ได้ล่ะในเมื่อ Ellie คือลูกสาวของแม่แล้วนี่”
Flora พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม, เธอลูบหัวของ Ellie เบาๆ
Ellie ตอบรับสัมผัสก่อนที่เธอจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาซึ่งเต็มไปด้วยความกังวล
“ถ้างั้น.. หลังจากแต่งงานแล้ว.. พี่จะไม่ทิ้งหนูใช่ไหม?”
Flora ที่ได้ยินที่ Ellie พูดออกมานั้นเองเธอก็หยุดนิ่งไป
เธอถอนหายใจออกมาก่อนที่เธอจะใช้มือทั้งสองข้างของเธอ จับที่ใบหน้าของ Ellie
“ไม่มีทางที่แม่จะทิ้ง Ellie อยู่แล้วสิ”
Flora พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังจากนั้นเธอก็หอมแก้มของ Ellie อยู่หลายครั้ง
Ellie ไม่ขัดขืนสัมผัสที่เธอได้รับ
“ขะ..เข้าใจแล้วค่ะ”
Flora ใช้เวลาคลอเคลียกับ Ellie อยู่พักใหญ่จนกระทั่งเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยไม่รู้สึกกังวลแล้วเธอถึงถามออกมา
“ว่าแต่… Ellie ไปได้ยินมาจากไหนว่าแม่จะทิ้งไปหลังแต่งงาน?”
“คะ..คือว่า..”
Flora มองเด็กน้อยที่กำลังขยับนิ้วไปมาอย่างลุกลี้ลุกลน
“ถ้า Ellie ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรนะ”
Flora ลูบหัวของเด็กน้อยเบาๆ พร้อมรอยยิ้มเพื่อไม่ให้เด็กน้อยกังวล
“มะ.. ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ”
Ellie ส่ายหน้าไปมา
“คือว่า.. ได้ยินตอนที่อยู่ข้างในป่า.. จากคนที่สวมชุดหนังที่ลากของเยอะๆ”
“ที่ว่าแม่มักจะทิ้งลูกๆ ไปหลังจากแต่งงานใหม่…”
Ellie พูดออกมาเสียงเบาหวิว, หางของเธอตกลง
Flora ที่ได้ยินดังนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมา
“Ellie”
Ellie ที่ได้ยินชื่อของตัวเองถูกเรียก เธอก็เอียงคอด้วยความสงสัย
“แม่จะไม่มีวันทิ้งลูกไปหรอกนะ ถึงลูกจะเป็นลูกบุญธรรมก็ตาม”
“การจะรับ Ellie เป็นลูกบุญธรรมโดยกฏหมายมันอาจจะใช้เวลานาน”
“แต่ไม่ว่ายังไงแม่คนนี้ก็จะทำให้ได้”
Flora พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังขณะที่เธอจ้องมองไปที่ดวงตาใสซื่อของเด็กน้อย
“ขะ..เข้าใจแล้วค่ะ”
Ellie ตอบรับ, เธอก้มหน้าลงมองต่ำ
*หลังจากที่ทั้งสองพูดคุยเคลียร์ปัญหาภายในใจเรียบร้อยแล้ว
Ellie ก็ตัดสินใจที่จะตาม Flora ไปยังตระกูล Astassec ด้วย
ซึ่งนั่นทำให้เหล่าสาวรับใช้ค่อนข้างวุ่นวายกันเลยทีเดียวกับการเตรียมตัวให้ Ellie
Ellie ที่ยังกลัวการอาบน้ำอยู่เลยต้องให้ Flora เป็นคนเช็ดตัวให้เนื่องจากเธอยังระแวงคนแปลกหน้าอยู่ ซึ่งนั่นก็ใช้เวลาอยู่พักใหญ่เลยทีเดียว
Flora มองลูกสาวบุญธรรมของเธอที่กำลังเตรียมตัวอยู่, ตอนนี้ลูกสาวของเธอใส่ชุดที่ทั้งสองไปเลือกด้วยกันในวันก่อน
“น่ารักมากเลยนะ Ellie”
เธอเอ่ยชมลูกสาวของเธอพร้อมกับหอมแก้มของเด็กน้อยอยู่หลายครั้งก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้
“จริงสิ.. Ellie วันนี้ต้องไปกับปู่ด้วยนะ”
“คะ..ค่ะ”
Ellie ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
เธอยังไม่เคยเจอกับท่านเคานต์ Vasselieu หรือก็คือปู่ของเธอในตอนนี้นั่นเอง
นับตั้งแต่ที่เธอมาอยู่อาศัยที่ตระกูล Vasselieu ก็ผ่านมาแล้วสองวัน เธอยังไม่เคยเจอหน้าท่านเคานต์ Vasselieu เลยสักครั้ง
Flora ที่เห็นร่างของ Ellie ที่ตอนนี้กำลังสั่นไปมา, เธอก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้
“ไม่ต้องกลัวนะ ปู่เขาไม่ทำอะไรหรอก”
Ellie ที่ได้ยินดังนั้นหางของเธอถึงค่อยๆ เริ่มแกว่งไปมา
‘ปู่’ เป็นคำที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น, ตอนนี้เธอและท่านเคานต์ Vasselieu นับว่าเป็นหลานและปู่
ซึ่งเท่ากับว่าตอนนี้เคานต์ Vasselieu นับเป็นครอบครัวของเธอแล้ว
ในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว, เขาคงไม่ทำอะไรเธอหรอกมั้ง?
หลังจากที่รอ Ellie แต่งตัวเสร็จในที่สุดทั้งสองก็ออกจากห้องและตรงดิ่งไปยังทางออกของคฤหาสน์
ซึ่งตอนนี้ท่านเคานต์ Vasselieu กำลังยืนรออยู่พร้อมกับหัวหน้าพ่อบ้านซึ่งอยู่ข้างๆ กำลังพูดคุยกันอยู่
เมื่อท่านเคานต์ Vasselieu เห็นว่า Flora เดินลงมาแล้วนั้นเองเขาถึงหันสายตาไปมองก่อนที่จะเห็น Ellie ที่อยู่ในอ้อมกอดของ Flora นั่นทำให้เขาขมวดคิ้ว
“จะพาเด็กคนนั้นไปด้วย?”
“ค่ะ.. ตอนนี้ฉันรับเธอเป็นลูกสาวบุญธรรมแล้วจะทิ้งเด็กให้อยู่คนเดียวก็ไม่ได้หรอกใช่ไหมคะ?”
“ตามใจ”
Grandolf ถอนหายใจออกมาพร้อมกับกุมขมับ
Flora เดินผ่าน Grandolf ตรงดิ่งไปยังรถม้าทันทีในขณะที่เธอช้อนตัว Ellie ขึ้นมาอุ้มบนแขนของเธอ
Ellie ที่เห็นแบบนี้ เธอได้แต่เอียงหัวสงสัยทว่าเมื่อเห็น Grandolf กำลังมองมาที่เธอ
เธอที่ไม่รู้จะทำยังไงดี, เธอโบกมือไปมาเบาๆ ให้กับ Grandolf
Grandolf ที่เห็น Ellie ที่กำลังโบกมือน้อยๆ ของเธอมาให้
เขาก็พยักหน้ารับช้าๆ ก่อนที่จะหันไปพูดคุยกับหัวหน้าพ่อบ้านคนสนิทต่อ
เมื่อเข้ามาข้างในรถม้าแล้ว Ellie ที่เก็บความสงสัยไว้ก็เอ่ยถามกับ Flora ขึ้นมา
“ทะเลาะกับปู่หรอ?”
“อื้ม.. มันเป็นเรื่องยากที่จะพูดน่ะ ขอโทษนะ”
Flora พูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนที่เธอจะคว้า Ellie มานอนที่ตักของเธอ
“Ellie”
เมื่อเห็นว่าชื่อตัวเองถูกเรียกอีกครั้ง Ellie ก็มองหน้าของ Flora ที่ตอนนี้กำลังก้มลงมองหน้าของเธอ
“คะ?”
“รักลูกนะ”
จุ๊บ~
Flora พูดออกมาหลังจากที่พูดเสร็จแล้วเธอก็ก้มหน้าลงจุ๊บหน้าผากของ Ellie
Ellie ที่จู่ๆ ก็ถูกจุ๊บที่หน้าผาก, เธอตีขาของเธอไปมาด้วยความเขินอาย, หางของเธอแกว่งไปมาอย่างแรง
หลังจากที่ Flora ใช้ช่วงระยะเวลาดีๆ พูดคุยและแสดงออกถึงความรักของเธอที่มีต่อ Ellie ไปพักหนึ่ง, ไม่นานรถม้าก็เริ่มออกเดินทาง
Ellie ที่เห็นว่ารถม้าเริ่มเคลื่อนที่แล้วนั้นเอง เธอก็รีบลุกและเดินไปเกาะกระจกของรถม้าและมองไปข้างนอกด้วยความตื่นเต้น
หางของเธอที่แกว่งไปมานั้นแกว่งไม่หยุด, มันแกว่งอย่างบ้าคลั่ง
Flora ที่เห็นแบบนี้แล้วเธออดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้จริงๆ
ระยะเวลาเดินทางไปยังตระกูล Astassec นั้นใช้เวลานานมาก
เนื่องจากที่ตั้งของตระกูล Vasselieu ที่อยู่ทางตะวันออกและตระกูล Astassec ที่อยู่ขอบชายแดนทางเหนือนั้นอยู่ห่างไกลกันมาก
มันต้องใช้เวลาตลอดทั้งวันเพื่อที่จะเดินทางไปให้ถึงเลยทีเดียว
ซึ่งตอนนี้ท้องฟ้าก็มืดแล้วและ Ellie ตอนนี้เองก็หลับไปแล้วด้วย
เพราะว่าหลังจากที่เริ่มออกเดินทาง, Ellie ตื่นเต้นเกี่ยวกับการออกเดินทางมากเธอมองท้องฟ้า ต้นไม้และคอยถามเกี่ยวกับนกชนิดต่างๆ ที่บินผ่านไปมา
เนื่องจากว่าพื้นที่ของทางเหนือนั้นจะมีนกที่มีสายพันธุ์ที่ต่างออกไปจากพื้นที่ทางตะวันตกจึงไม่แปลกที่จะมีนกสายพันธุ์ที่ Ellie ไม่เคยเห็นมาก่อน
สายตาของ Ellie นั้นต้องยอมรับว่าดีมากจริงๆ
เธอสามารถแยกแยะและมองนกที่บินอยู่บนท้องฟ้าไกลๆ ได้อย่างชัดเจนนั่นทำให้แม้แต่ Flora ก็ยังแปลกใจ
ทว่าสิ่งที่น่าแปลกใจที่สุด คือ ‘Ellie ส่งเสียงร้องแปลกๆ ทุกครั้งที่เธอมองนกบนท้องฟ้า’
มันเป็นเสียงเล็กๆ ราวกับว่าเธอกำลังเลียนเสียงอะไรสักอย่างออกมา
แถมเธอยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองส่งเสียงแบบนั้นออกมา, หางของเธอชี้ลงแถมหูของเธอตั้งชันด้วย
มันเป็นครั้งแรกเลยที่เธอเห็น Ellie แสดงท่าทางแบบนี้
เธอได้แต่คิดว่ามันน่ารักมากๆ จนอยากจะเก็บภาพสิ่งที่เธอเห็นไว้เลย
เธอค่อยๆ ลูบหัวของเด็กน้อยที่นอนกอดหางของตัวเองบนตักของเธอก่อนที่เธอจะเห็นจุดหมายปลายทางของวันนี้
คฤหาสน์สีขาวที่อยู่ท่ามกลางพื้นที่สีเขียว
‘ทั้งที่เป็นพื้นที่ทางเหนือแท้ๆ แต่ยังหาพื้นที่ที่ไม่มีหิมะได้อีกนะ’
Flora คิดในใจขณะที่เธอมองไปยังคฤหาสน์ตรงหน้า
พื้นที่ทางเหนือนั้นมีหิมะตกหนักมากในบางพื้นที่, พื้นที่สีเขียวแบบนี้เรียกได้ว่ามีนับจำนวนนิ้วเลยก็ว่าได้
เธอค่อยๆ เขย่าร่างของเด็กน้อยที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่
“Ellie, ตื่นได้แล้วนะ”
เธอเขย่า Ellie อยู่พักหนึ่งเด็กน้อยถึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย
“ถะ..ถึงแล้วหรออ~”
Ellie ปรือสายตาพร้อมกับหาวออกมา, เธอเหยียดแขนและขาของเธอจนสุดก่อนที่เธอจะลุกขึ้นนั่งโดยที่กอดแขนของ Flora ไว้และหลับตานอนอีกครั้ง
“ให้ตายสิเด็กคนนี้..”
Flora ถอนหายใจออกมาทั้งที่ยังอมยิ้มอยู่, เธอกอด Ellie ที่กำลังกอดแขนของเธอไว้แน่น
“ถึงแล้วครับ คุณหนู” เสียงของผู้คุ้มกันดังขึ้นมา
Flora ที่ได้ยินดังนั้นเธอเขย่าปลุก Ellie อีกครั้ง
“ไปกันเถอะ Ellie, ตอนนี้ถึงแล้วนะ”
