“Ellie จะยอมเป็นลูกบุญธรรมของพี่ไหม?”
Flora จ้องมองไปที่ดวงตาของ Ellie ด้วยสายตาแน่วแน่
“..อะไรนะคะ?”
Ellie เธอหยุดนิ่งไปพักหนึ่งก่อนที่เธอจะถามขึ้นมา, เธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอได้ยินไปเธอหูฝาดไปเองหรือเปล่า
“พี่อยากรับ Ellie เป็นลูกบุญธรรมของพี่ได้ไหม?”
Flora พูดขึ้นมาอีกครั้งขณะที่เธอกุมมือของ Ellie แน่น
Ellie ที่ได้ยินว่าเธอกำลังเผชิญกับคำขอที่ยากที่จะตัดสินใจ, เธอได้แต่นิ่งไป
เมื่อเห็นว่า Ellie ไม่ตอบกลับ, Flora รับรู้ได้ว่าสิ่งที่เธอพูดออกไปนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะตัดสินใจได้ในระยะเวลาสั้นๆ
เธอค่อยๆ คลายมือของเธอลง
“Ellie ไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้นะ”
Flora ลุกขึ้นและนั่งลงข้างๆ Ellie ที่ตอนนี้นิ่งเงียบไปไม่ตอบสนองเธอ
เธอค่อยๆ โอบกอด Ellie
Flora โอบกอดเด็กน้อยไว้นานจนกระทั่งเด็กน้อยในอ้อมกอดถึงขยับตัวอีกครั้งหนึ่ง
“พี่ Flora, ถ้าหากพี่รับหนูเป็นลูกบุญธรรม”
“หมายความว่า พี่จะกลายเป็นแม่ของหนูหรอ?”
Ellie ถามขึ้นมา, ในน้ำเสียงของเธอมีความสับสนอยู่
“ใช่แล้ว… พี่จะกลายเป็นแม่บุญธรรมของ Ellie”
“ถ้าหาก Ellie ยอมรับพี่สาวคนนี้ได้, พี่สัญญาว่าจะรักและดูแล Ellie ให้ดีที่สุด”
Flora พูดคำสัญญาออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเท่าที่เธอจะทำได้โดยที่ภายใต้น้ำเสียงอ่อนโยนของเธอก็เต็มไปด้วยความแน่วแน่
“แน่นอนว่าถ้า Ellie ไม่สบายใจพี่ก็จะไม่พูดถึงมันอีก”
Flora แนบชิดแก้มของเธอเข้ากับแก้มของ Ellie, เธอคลอเคลียไปกับการสัมผัสร่างกายของเด็กน้อย
“พี่สัญญาได้ไหม? ว่าจะไม่ทิ้งหนู”
Ellie พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“พี่สัญญา”
Flora ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
“พี่สัญญาได้ไหม? ว่าจะคอยดูแลหนูตลอดเวลา”
“พี่สัญญา”
“พี่สัญญาได้ไหม? ว่าหนูจะเป็นที่หนึ่งในใจ”
“พี่สัญญา”
Ellie ถามคำถามออกมาหลายคำถามก่อนที่เธอจะหันหน้ามาเผชิญกับสายตาของ Flora
“ถ้างั้น… พี่ห้ามทิ้งหนูไปเด็ดขาดนะ…”
“อย่าทิ้งหนูเหมือนที่หนูไม่มีพ่อแม่มาตั้งแต่เกิด…”
Ellie พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา, ดวงตาของเด็กน้อยมีน้ำตาที่ค่อยๆ รวมตัวกัน
Flora ที่ได้ยินดังนั้นแล้วเธอก็อดดีใจขึ้นมาไม่ได้
“พี่สาบานต่อเทพี Aphrodite เลยล่ะ”
Ellie ทันทีที่ได้ยินว่า Flora ตัดสินใจที่จะสาบานต่อเทพีที่เธอนับถือนั้นเธอก็ก้มหน้าลง
“ถะ..ถ้างั้นหนูตกลงค่ะ”
Flora ที่ได้ยินคำตอบเธอก็ดึง Ellie เข้ามากอด
เธอล้มตัวลงนอนหงายบนเตียงโดยไม่ละอ้อมกอดของเธอจาก Ellie แม้แต่นิดเดียว
“ขอบคุณนะ Ellie ที่ไว้ใจพี่สาวคนนี้”
เธอพูดออกมาด้วยรอยยิ้มกว้างจนถึงหูพร้อมกับหัวเราะคิกคักออกมาไม่หยุด
Ellie ที่เห็นท่าทางมีความสุขของ Flora
เธอหลับตาแน่นดื่มด่ำไปกับสัมผัสอบอุ่นที่เธอได้รับ, หางของเธอแกว่งไปมาแสดงถึงความสุขที่เธอรู้สึกออกมาอย่างชัดเจน
ไม่นานนัก, Flora ก็ตื่นขึ้นมาจากฝันหวานหลังจากที่ Ellie ตอบรับคำขอของเธอ
“Ellie จะเรียกพี่สาวคนนี้ว่า ‘แม่’ เลยก็ได้นะ”
เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่คาดหวัง
เธอไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะกลายเป็นแม่คนจริงๆ
ถึงเด็กคนนั้นจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ที่ออกมาจากท้องเธอก็ตาม
“มะ.. ไม่เอา..”
Ellie ส่ายหน้าไปมา
“เอ๊.. ทำไม Ellie ถึงไม่อยากเรียกพี่ว่า ‘แม่’ หรอ?”
Flora ส่งเสียงแหลมตกใจออกมาหลังจากที่ Ellie ปฏิเสธที่จะเรียกเธอว่าแม่
“มะ…มันน่าอายอะ”
Ellie พูดออกมา, เธอก้มหน้าลงพร้อมกับใบหน้าของเธอที่แดงแจ๋เหมือนลูกมะเขือเทศ
“อื้มมม~ Ellie น่ารักจัง, พี่ไม่คิดเลยว่าจะมีวันได้เด็กที่น่ารักขนาดนี้เป็นลูกสาว”
Flora ที่ได้ยินคำตอบของ Ellie, เธอพูดออกมาด้วยความดีใจพร้อมหอมแก้มของ Ellie หรือลูกบุญธรรมของเธอไปหลายรอบ
“พะ..พอแล้วว~”
Ellie ที่ถูกดึงไปหอมแก้มไม่หยุด, เธอพยายามดันหน้าของ Flora ออกไปทว่าถึงแม้เธอจะขัดขืนที่มุมปากของเธอกำลังอมยิ้มอยู่
“ไว้วันไหน Ellie อยากเรียกพี่สาวว่า ‘แม่’ ก็เรียกเลยนะ”
“พี่สาว.. ไม่สิ แม่คนนี้จะทำให้ Ellie ไว้ใจและเรียกว่า ‘แม่’ ได้เต็มปากในสักวัน”
Flora พูดออกมาด้วยความแน่วแน่และกอด Ellie ไว้แน่น
“ขะ.. เข้าใจแล้ว!”
Ellie ตอบกลับ
“Ellie..”
“คะ?”
Ellie เอียงคอด้วยความสงสัยหลังจากที่เธอถูกเรียกชื่อ
“รักนะ”
Flora พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม, สายตาของเธอมองไปที่ดวงตาใสของเด็กน้อย
“อะ..อื้ออ~”
Ellie ส่งเสียงในลำคอ, เธอก้มหน้าที่กำลังแดงแจ๋ของตัวเองลง
Flora อมยิ้มก่อนที่เธอจะลูบหัวของ Ellie เบาๆ
Ellie เงยหน้ามอง Flora ที่กำลังลูบหัวของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย
Flora ที่เห็นท่าทางของ Ellie, เธอกำชับกอดของเธอแน่นมากขึ้น
ภายใต้อ้อมกอดนี้เอง, Ellie เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แปลกประหลาดซึ่งเธอไม่เคยได้รับมาก่อนเป็นครั้งแรก
เธอค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ดื่มด่ำไปกับความอบอุ่นที่เธอได้รับจากอ้อมกอดของหญิงสาวที่ตอนนี้กลายเป็น ‘แม่’ ของเธอ
“ตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วสิ…”
Flora ที่เห็นว่าเด็กน้อยเริ่มหลับตาลงและลมหายใจของเด็กน้อยในอ้อมกอดของเธอเริ่มนิ่งสงบ
เธอก็พูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ จัดท่าทางของ Ellie
Ellie ปรือตามอง Flora ที่จัดท่าทางการนอนของเธอ
หลังจากที่ Flora จัดท่าทางของเด็กน้อยเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนในขณะที่ลูบพุงของเด็กน้อย
“ฝันดีนะ ลูกสาวของฉัน”
หลังจากที่ Ellie นอนหลับไปได้พักใหญ่
Flora ค่อยๆ ลุกขึ้น, เธอมองเด็กน้อยที่ตอนนี้คือ ‘ลูกสาว’ ของเธอกำลังนอนหลับปุ๋ย
เด็กน้อยนอนหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มนั่นทำให้หัวใจของเธออ่อนย้วย
“ขอบคุณนะ Ellie”
เธอพึมพำออกมาพร้อมกับเกลี่ยเส้นผมที่หน้าผากของเด็กน้อยให้เข้าที่เข้าทาง
เธอจุ๊บลงที่หน้าผากของเด็กน้อยก่อนที่จะลุกออกจากเตียง
เธอเดินตรงดิ่งไปยังที่ชั้นเก็บของของเธอและหยิบกระดาษเปล่าออกมา
เธอค่อยๆ เขียนข้อความบนกระดาษอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินไปที่หน้าต่างและเปิดมันออก
ทันทีที่เธอเปิดหน้าต่างก็มีนกพิราบสีขาวร่อนลงมาเกาะที่ราวจับระเบียง
เธอใช้เชือกเส้นเล็กๆ มัดกระดาษของเธอและมัดมันเข้ากับขาของนกพิราบสีขาว
หลังจากที่เธอจัดการมัดจนมั่นใจว่ามันยึดแน่นกับขาของนกพิราบเรียบร้อยแล้วเธอก็หยิบเหรียญสีทองออกมาเหรียญหนึ่ง
เหรียญสีทองนี้คือสัญลักษณ์ปลายทางที่นกพิราบพวกนี้จะถูกฝึกให้จดจำและส่งจดหมายที่ปลายทางได้อย่างถูกต้อง
“ส่งไปที่ตระกูล Montreuil”
เธอพูดออกมาก่อนที่นกพิราบตัวนั้นจะบินออกไปทันที
“หวังว่า Eleanora จะติดต่อกลับมาเร็วๆ นะ”
“ตอนนี้ไม่รู้ว่าตระกูล Astassec วางแผนอะไรไว้”
“แถมเรื่องการรับ Ellie เป็นลูกบุญธรรมทางกฏหมายนั้นต้องผ่านกระบวนการทางกฏหมายด้วย”
“มีเรื่องให้ทำเยอะเลย”
Flora พึมพำพูดกับตัวเองและลูบคางของเธอก่อนที่หลังจากเวลาผ่านไปได้ครู่หนึ่ง, เธอถึงเดินกลับเข้าไปข้างในห้อง
เธอค่อยๆ ลูบหัวของ Ellie ที่ตอนนี้มือของเธอราวกับว่ากำลังควานหาอะไรบ้างอย่าง, จนกระทั่งเมื่อถูกสัมผัสที่หัวของเธอ เด็กน้อยจึงหยุดควานหา
“น่ารัก…”
เธอพึมพำกับตัวเองพร้อมกับรอยยิ้ม
ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเธอกำลังพองโตจนมันแทบจะระเบิดออกมาจากข้างในอกของเธอได้ทุกเมื่อ
ความน่ารักของ Ellie, ไม่ว่าจะท่าทาง ลักษณะนิสัยหรือใบหน้าของเธอ ทุกอย่างล้วนน่ารักน่าเอ็นดูไปหมด
Flora ค่อยๆ ล้มตัวลงนอนข้างๆ เด็กน้อยและดึงเด็กน้อยเข้ามากอด
เธอดมกลิ่นผมของเด็กน้อยซึ่งนั่นทำให้จิตใจของเธอรู้สึกสบายอย่างไม่น่าเชื่อ, เธอค่อยๆ ดื่มด่ำไปกับช่วงเวลานี้อยู่นานก่อนที่ตาของเธอจะค่อยๆ ปิดลง
