จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 64

“หือ? ชายคนนี้กำลังทำอะไร?” หนิงเล่ยที่หยุดบ่น จู่ๆ ก็รู้สึกว่ากู่เสี่ยวเล่อเงียบไป และอดไม่ได้ที่จะแอบหันหน้าไปมอง! ทันใดนั้นเธอก็โกรธ! ปรากฎว่าชายตัวเหม็นแอบมองตัวเธอนั่งยองๆ กับพื้นเพื่อทำงาน

โปรดทราบว่าหนิงเล่ยใส่ไม่ใช่เสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวที่เธอใส่ตอนมาถึงเกาะครั้งแรก ต่อมาเธอเลือกชุดในเครื่องแบบเซ็กซี่ที่เธอเห็นจากกระเป๋าเดินทางที่ลอยมาในทะเลที่กู่เสี่ยวเล่อเก็บไว้
กล่าวกันว่าการอนุรักษ์นิยมนั้นสัมพันธ์กับเสื้อผ้าอื่น ๆ ในความเป็นจริงแล้วเสื้อผ้าประเภทนี้ไม่จำเป็นต้องทำให้ผู้หญิงมีเสน่ห์มากขึ้นเมื่อได้สัมผัส แต่ยิ่งเส้นสายของส่วนสำคัญเหล่านั้นโดดเด่นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแสดงให้เห็นสิ่งที่ดึงดูดสายตาของผู้ชายได้มากเท่านั้น
สถานการณ์ปัจจุบันคือ หนิงเล่ยนั่งยองๆ บนพื้นเพื่อทำงาน จู่ๆ กระโปรงสีเบจก็รัดหว่างขาของเธอไว้แน่นขึ้น นี่ควรจะร้องเป็นเนื้อเพลงอย่างไร : ดูชามใบนี้สิ มันใหญ่และกลม! ใหญ่และกลม! ถูกต้อง การใช้เนื้อเพลงนี้เพื่ออธิบายหนิงเล่ยไม่อาจเหมาะสมไปกว่านี้ ไม่น่าแปลกใจที่สายตาของกู่เสี่ยวเล่อแทบจะไม่เบนออกไปจากตรงนั้น แม้แต่หนิงเล่ยก็หันกลับมาและจ้องมองเขาโดยไม่ได้สังเกต!
“คนเลว! คุณกำลังมองหาอะไร!” หนิงเล่ยตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
“หือ? คุณถามผมไหม?” กู่เสี่ยวเล่อรู้ว่าเขาสูญเสียการควบคุมตนเอง และรีบหันหน้าไปทางด้านข้างเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเขาก็ลุกขึ้น
“หมายถึงคุณ! ฉันถามคุณ! สายตาของคุณมองไปทางไหน?” หนิงเล่ยที่รู้สึกรำคาญแล้วเดินไปหากู่เสี่ยวเล่อด้วยความโกรธ และถามอย่างไม่ไยดี
ในขณะนี้สองพี่น้องหลินรุ่ยและหลินเจียวกลับมา เมื่อพวกเธอเห็นกู่เสี่ยวเล่อและหนิงเล่ย พวกเธอก็รู้ว่าพวกเขาตัวติดกันอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น? นี่คือ?” หลินรุ่ยถามหนิงเล่ยที่กำลังกระวนกระวายใจ
“คุณ คุณถามเขา!” หนิงเล่ยพูดอย่างมีอารมณ์เล็กน้อย
“ กัปตันเสี่ยวเล่อ คุณกลั่นแกล้งหนิงเล่ยพี่สาวของเราขณะที่เราไม่อยู่หรือเปล่า?” หลินเจียวเอียงศีรษะและมองไปที่กู่เสี่ยวเล่อด้วยรอยยิ้ม
“มีอะไรที่ไหน เดิมทีผมเฝ้าสังเกตสถานการณ์การทำงานของหนิงเล่ย ผมคิดว่าวันนี้ หนิงเล่ยมีผลงานดีมากในช่วงเวลาที่พวกคุณทั้งสองกำลังจะไปส่งยาให้กับแคมป์ฝั่งตรงข้ามกัน เธอทำผลงานในแคมป์มากมาย! ผมรู้สึกท่วมท้นกับสิ่งที่เห็นและก็ยังคงไตร่ตรองรายละเอียดงานของเธอ และดูท่าว่าควรยกย่องเธอเป็นกัปตัน! ” กู่เสี่ยวเล่อกล่าวอย่างมีเหตุผล

“สังเกตรายละเอียดงานของฉันหรือ? สังเกตรายละเอียดงานของคนอื่นมีสมาธิกับก้นของคนอื่นหรือไม่?” ทันทีที่ได้ยินกู่เสี่ยวเล่อพูดพล่าม หนิงเล่ยกล่าวด้วยความไม่โกรธแต่เมื่อเธอพูดจบ เธอรู้สึกทันทีว่าคำเหล่านี้ไม่เข้ากับตัวตนของเธอในฐานะลูกสาวที่มีชาติตระกูล และใบหน้าสวยอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง

แต่เมื่อพูดแบบนี้ มันทำให้สองสาวตระกูลหลินรู้สึกขบขัน แม้ว่าจะไม่ได้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง แต่ยังสามารถจินตนาการถึงฉากตอนที่กู่เสี่ยวเล่อเพียงแค่เหล่และมองไปที่งานของหนิงเล่ย

หลินรุ่ยและหลินเจียวมองหน้ากัน หลินรุ่ยยิ้มเล็กน้อยและดึงหนิงเล่ยออกไปข้างๆ และกระซิบ : “ลืมไปเลย ลืมมันซะ เสี่ยวเล่อมองคุณและคุณจะไม่เสียเนื้อไปสักชิ้น คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเราคุยกันเรื่องนี้เมื่อเช้า? สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง? ผู้หญิงในแคมป์อื่น ๆ ก็พุ่งเข้าใส่เขาแล้ว อย่าเพิ่งรีบมองไปที่กู่เสี่ยวเล่อ เฮ้ เพียงแค่ดูมันก็แค่ดู! “
หลินเจียวก็เช่นกันกล่าวว่า : “ใช่ พี่สาวเสี่ยวเล่ย ไม่ใช่เพราะกัปตันเสี่ยวเล่ออยากมองพี่เพราะพี่มีรูปร่างดีเหรอ? คุณควรได้รับการชื่นชมสำหรับรูปร่างที่ดีเช่นนี้ คุณคิดว่าเหล่าซูเปอร์โมเดลนางฟ้า นางแบบของ Victoria s Secret คนไหนบ้างที่ไม่อยากแสดงให้คนอื่นเห็น ถ้าคอมพิวเตอร์แท็บเล็ตอย่างของฉันไม่ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ คนก็ไม่ชอบดูใช่ไหม?”

เมื่อเห็นหลินเจียวมุ่ยปากเล็กน้อยเพื่อหัวเราะตัวเอง หนิงเล่ยก็ยิ้มออกมา พึมพำและพูดว่า : “แม้ว่าเปิดเผยให้เห็น แต่ฉันก็ไม่อยากแสดงให้กู่เสี่ยวเล่อเห็น!”
แต่แล้วสีหน้าของหนิงเล่ยก็ดูอ่อนโยนลงกว่าเดิมมาก ในความเป็นจริงเธอเพิ่งค้นพบในเวลานี้ว่าโชคดีแค่ไหนที่มีหญิงสาวอีกสองคนในแคมป์ที่สามารถสื่อสารกับตัวเองได้แบบนี้
ทันทีที่คุณหนูหนิงเล่ยอารมณ์สงบ หลินเจียวก็หันไปหากู่เสี่ยวเล่อ “เฮ้ กัปตันเสี่ยวเล่อที่ลามกของเรา แม้ว่าคุณหนูหนิงของเราจะไม่ลงรอยกับคุณเพื่อโต้แย้ง คุณเตรียมอาหารเช้าของเราอย่างไร? คุณไปตกปลาในตอนเช้า อย่าบอกพี่สาวของเราว่าคุณกลับมามือเปล่าใช่ไหม? “

กู่เสี่ยวเล่อหัวเราะเบา ๆ วางปลาตัวใหญ่ที่เพิ่งทาด้วยเกลือและทำการย่างแล้วบนใบตอง หนึ่งสองสาม …… โอ้ มีถึงเจ็ด ปลาตัวใหญ่แต่ละตัวที่มีน้ําหนักมากกว่า 3 จิน และหนึ่งในนั้นคือเจ้าตัวใหญ่ที่มีน้ําหนักมากกว่า 10 จิน

“ว้าว กัปตันเสี่ยวเล่อ คุณก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน คุณเก็บเกี่ยวได้มากในเช้าวันเดียว! สำหรับความสามารถของคุณ ฉันขออนุมัติว่าคุณสามารถจ้องมองที่บั้นท้ายของพี่สาวเสี่ยวเล่ย สุดสวยของเราได้เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงทุกวัน …โอ้! “
เป็นที่น่าเสียดายที่ก่อนที่ข้อเสนออันหอมกรุ่นของหลินเจียวจะเสร็จสิ้น หนิงเล่ยก็เข็กหัวของเธออย่างแรงและรีบวิ่งหนีไป
กู่เสี่ยวเล่อเฝ้าดูพวกเธอพูดคุยกันและหัวเราะ เขาจงใจกระแอมในลำคอและถามว่า : “อืม ตกลงแล้ว หลินเจียว คุณไปที่ฝ่ายบริษัทเดิมของผมเพื่อนำยาไปส่งที่แคมป์ของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ทำให้คุณลำบากใจใช่มั้ย?”
“ไม่ค่ะ ทุกอย่างค่อนข้างปกติและ สิ่งที่ฉินเหว่ยพูดกับเราเสมอ โดยบอกว่าเขาต้องการขอบคุณกัปตัน!” หลินรุ่ยตอบเสียงเรียบ
อย่างไรก็ตาม หลินเจียวที่อยู่ด้านข้างกล่าวด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย : “ถ้าจะบอกว่าคนอื่นก็โอเค ก็คือนางฟ้าตัวน้อยที่มายั่วยวนคุณในเช้าวันนี้ จ้องมองมาที่เราราวกับว่าเธอยังคงสาปแช่ง! ฉันไม่มั่นใจจริงๆ ว่าต้องให้บทเรียนที่ดีกับเธอถ้าฉันพบโอกาส! พี่เสี่ยวเล่ย คุณช่วยสอนเคล็ดลับในการสั่งสอนนางฟ้าตัวน้อยในตอนเช้าให้ฉันได้ไหม ฉันกลัวว่าถ้ามีใครขโมยผู้ชายในอนาคตของฉันไป ฉันจะไม่สามารถเอาชนะพวกเธอได้? “

คำพูดของหลินเจียว ทำให้หนิงเล่ยขบขันทันที : “ฉันขอถามหน่อยนะ เสี่ยวเจียว เราอายุเท่าไหร่? ตอนนี้กำลังคิดจะสู้กับผู้หญิงคนอื่นเพื่อแย่งผู้ชาย ไม่ใช่เร็วไปหน่อยเหรอ?”
“เร็วไปนะเหรอ? ฉันไม่คิดอย่างนั้น เพื่อนร่วมชั้นหญิงของฉันบางคนถึงกับอิจฉาและต่อสู้กันเพราะหน้าตาของเพื่อนร่วมชั้นชายคนหนึ่งในโรงเรียนมัธยมต้น ฉันจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและยังเร็วอยู่ไหม? แต่พี่สาวเสี่ยวเล่ยขอบอกคุณว่า
คุณไม่มีทางรู้สิ่งต่างๆ ทั้งหมดจนกว่าคุณจะได้เห็น ฉันคิดเสมอว่าเรามีชีวิตที่น่าสังเวช ใครจะไปรู้ เมื่อเราสองคนเพิ่งไปที่แคมป์ฝั่งตรงข้ามเรา ฉันก็รู้ว่าเมื่อเทียบกับพวกเขาแล้วสถานที่ของเราก็เหมือนสวรรค์! “

คำพูดของหลินเจียวกระตุ้นความสนใจของหนิงเล่ยและกู่เสี่ยวเล่อในทันที
“ พวกเขาเป็นอย่างไร?” หนิงเล่ยถามอย่างสงสัย
“ แบบไหน? เฮ้ มันไม่ดีเท่าขอทานข้างถนน ลมและฝนที่ตกหนักเมื่อวานกวาดแคมป์ของพวกเขาไปหมดแล้ว พวกเขาทั้ง 6 คนแออัดกันในถ้ำแนวปะการังที่ชื้นและเย็นบนชายหาดทั้งคืน เพราะฝนตก หญิงวัยกลางคนที่อายุมากยังมีไข้สูง ถ้าเราไม่ได้ส่งมอบยาให้ เธอก็จะได้รับอันตรายถึงชีวิต พวกเขากำลังเตรียมอาหารเช้าเมื่อเราไป ฉันไปดู เฮ้ พวกมันทั้งหมดคืออะไร? มีเพียงหอยและปูตัวเล็ก ๆ ที่เก็บได้ที่ชายหาด แต่นั่นก็ไม่มาก คนเหล่านั้นราวกับว่าพวกเขาไม่ได้กินอะไรมาหลายปีแล้ว พวกเขาไม่รอให้สุกรีบกินทีละตัว มันจะเหมือนกับปลาตัวใหญ่ที่มีเนื้อที่นี่ทุกวันได้อย่างไร! จึงไม่น่าแปลกใจที่นางฟ้าตัวน้อยจะมาหลอกล่อกัปตันของเราตั้งแต่เช้า ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะไม่ไปแม้ว่าฉันถูกฆ่า! ”

หลังจากที่หลินเจียวพูดจบ กู่เสี่ยวเล่อก็กระแอมเล็กน้อย : “อะแฮ่ม … บางคนไม่รู้จักพรเมื่ออยู่ในพร”

หลังจากนั้นปลาตัวใหญ่ที่ทาเกลือไว้เหล่านั้นถูกยัดเข้าไปในกองไฟ ทำการย่างและเกิดเสียงฟืนแตก กลิ่นหอมลอยคละคลุ้ง

หนิงเล่ยก็เงียบเล็กน้อย ‘ใช่ ฉันสามารถกินและดื่มในแคมป์ของตัวเองได้แม้ว่าจะมีลมแรงหรือฝนตกก็ตาม ไม่ใช่เพราะติดตามกู่เสี่ยวเล่อคนนี้เหรอ?  เมื่อคิดได้เช่นนี้ ดูเหมือนว่าก้นของเธอที่ถูกเขามอง จะมองอีกสักสองสามครั้งแต่ก็ไม่ได้เสียเปรียบอะไรนิ?’

หลินรุ่ยมองไปที่กู่เสี่ยวเล่อและถามว่า : “กัปตัน หลังจากที่เราทานอาหารเช้ากันสักพักคุณช่วยเล่าแผนการของวันนี้ให้เราฟังหน่อยได้ไหม? ”

กู่เสี่ยวเล่อพยักหน้าและกล่าวว่า : ” คุณไม่ต้องรออาหารเช้า ผมบอกคุณได้เลยว่าวันนี้  ผมวางแผนจะเข้าไปในป่าอีกครั้ง ”

” เข้าไปในป่า? ” สาวทั้งสามต่างตกตะลึงและมีวิกฤตมากมายที่นั่น

เมื่อมองไปที่ดวงตาที่งงงวยทั้งสามคู่ของพวกเธอ กู่เสี่ยวเล่อยิ้มและพูดว่า : ” ไม่ต้องกังวล ผมแค่เข้าไปสำรวจทางอีกครั้งและเลือกเก็บเห็ดตามทาง! ”