จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 54

กู่เสี่ยวเล่อจับท่อนเนื้อและเลือดที่ไม่ได้ถูกแยกย่อย และแทบจะมองไม่เห็นว่ามันคือลิงที่โตเต็มวัย
“นี่แม่ของลิงน้อยหรือเปล่า?” กู่เสี่ยวเล่อเดาอย่างสงสัย
ในขณะนี้ ลิงตัวน้อยที่ติดตามพวกเขา แต่ปฏิเสธที่จะเข้าใกล้ อย่างไม่คาดคิดมาที่ด้านข้างของกู่เสี่ยวเล่ออย่างเงียบ ๆ กู่เสี่ยวเล่อตกใจ สงสัยว่าเจ้าตัวเล็กตัวนี้ต้องการทำอะไร?

เห็นลิงขนยาวตัวนั้นหมุนวนไปรอบ ๆ เนื้อและเลือดที่สกปรกเป็นเวลานาน พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุดและแขนขาของมันเคลื่อนไหวต่าง ๆ อย่างสิ้นหวัง หลังจากทำมาเป็นเวลานาน เห็นว่าเนื้อและเลือดไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ในที่สุดลิงน้อยก็หยุดลง
ในเวลานี้ เสียงร้องเจื้อยแจ้วในปากของมันก็เริ่มเศร้ามากเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่ามันกำลังพูดถึงอะไร กู่เสี่ยวเล่อก็มั่นใจมากว่าลิงตัวน้อยเจ็บปวดแค่ไหนในเวลานี้ หญิงสาวทั้งสามคนที่อาเจียนจนเสร็จก็มารวมตัวกันในเวลานี้
“ มันรอดมาได้เพราะแม่ของมันถูกงูเหลือมตัวใหญ่เขมือบเหรอ?” หลินเจียวถามด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“น่าจะใช่มั้ย” พี่สาวของเธอตบไหล่เธอเบา ๆ เพื่อปลอบใจ
“เฮ้อ ช่างน่าสงสาร! กลายเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่อายุยังน้อย!” แม้แต่หนิงเล่ยที่เคยรู้สึกว่าเธอเข้มแข็งมากก็พูดด้วยความเศร้า
“เอาเถอะ นี่คือกฎแห่งป่า ไม่มีอะไรจะต้องพูดเกี่ยวกับผู้อ่อนแอและแข็งแกร่ง! ไม่ว่าลิงตัวนี้จะน่าสงสารแค่ไหนอย่างน้อยก็ยังมีป่านี้ และที่นี่ก็เป็นบ้านของมัน! สิ่งที่เกี่ยวกับเรา? บ้านเราอยู่ที่ไหน? ดูสามก๊กที่สูญเสียต้องร้องไห้ ไม่ต้องกังวลกับคนสมัยก่อน! ” กู่เสี่ยวเล่อเบ้ปากใส่ เทน้ำเล็กน้อยให้สาวทั้งสามคน

คำพูดของเขาถูกตอบโต้ทันทีจากคุณหนูหนิงเล่ย : ” อะไรนะ? สาวๆ อย่างเราใจอ่อนเมื่อเห็นลิงน้อยและแม่ของมันพรากจากกัน สัมผัสฉากนั้นด้วยประโยคอารมณ์ไม่กี่ประโยคมีอะไรผิดปกติ! คุณคิดว่าพวกเราทุกคนจะเหมือนคุณที่ใจแข็งและโหดเหี้ยม! “
กู่เสี่ยวเล่อเป็นธรรมดาที่จะไม่ยอมแพ้ใคร : ” ผมเป็นคนใจแข็ง? อย่างน้อยผมก็แก้แค้นฆาตกรรมที่ฆ่าแม่ของเจ้าตัวเล็กนี้! ถ้าไม่มีผม งูเหลือมตัวนี้ยังนอนอยู่บนต้นไม้! ใจอ่อนทำอะไรได้บ้าง? คุณสามารถทำให้แม่ลิงน้อยที่ร้องไห้กลับมามีชีวิตได้ไหม! มันเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น! ”

เมื่อได้เห็นคู่กัดที่ชอบทะเลาะวิวาทกันอีกครั้ง หลินรุ่ยก็เริ่มทำหน้าที่เป็นผู้สร้างสันติทันที : ” เอาหนะ ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว! ลิงน้อยตัวนี้ช่างน่าสงสาร เราควรทำความสะอาดแม่ของมันและฝังมันหรือไม่?

” ใช่ ข้อเสนอของพี่สาวฉันไม่เลว! ฉันก็เห็นด้วย! ” หลินเจียวกล่าวตามหลัง

” ทำความสะอาด? ต้องการที่จะฝัง? คุณสามคนไม่เข้าใจผิดใช่ไหม? ของที่ผมเก็บกวาดบนภูเขาในบ้านเกิดของผมเป็นของกินโดยทั่วไป คุณต้องการทำความสะอาดและฝังมันหรือ? นี่คือการถอดกางเกงเพื่อผายลมไม่ใช่เหรอ ต้องทำสองครั้งมั้ย! ” (ทำสิ่งที่ไม่จำเป็นอย่างยิ่ง)
เมื่อต้องเผชิญกับสำนวนหยาบคายของกู่เสี่ยวเล่อ หญิงสาวทั้งสามคนอาจถือได้ว่ามีศัตรูคนเดียวกันในครั้งนี้ พวกเธอทั้งหมดกล่าวหาว่ากู่เสี่ยวเล่อขาดความรักความเมตตา ไม่เข้าใจความเศร้าของลิงน้อยที่สูญเสียแม่

ทำให้กู่เสี่ยวเล่อพูดไม่ออกเล็กน้อย : “ถ้าผมเป็นนักล่า ผมต้องเกรงใจความรู้สึกของสัตว์ป่าทั้งวัน ผมคงไม่สามารถล่าพวกมันได้อีกต่อไป? จะกินอะไรอีก? ไม่มีอะไรจะกิน จะดูคุณยังกุมศีลธรรมบัดซบนั้นได้อย่างไร? ” เพียงเป็นไปอย่างนั้น ดูพวกเธอสรุปคือคนหลายคนมีพลังที่ยิ่งใหญ่  และพวกเธอกำลังยืนอยู่บนที่สูงทางศีลธรรมเพื่อพ่นใส่เขา

กู่เสี่ยวเล่อจึงยื่นมือออกไปอย่างไม่เต็มใจและพูดพร้อมกับถอย : “โอเค ผมขอบอกคุณแค่นี้! ต่อไปนี้เป็นคำถาม ขอให้หญิงสาวทั้งสามไปทำความสะอาดซากแม่ลิงตัวนี้เพื่อให้มันเข้าสู่โลกในสถานที่ที่สวยงามและเงียบสงบ! “

คำพูดของกู่เสี่ยวเล่อถือได้ว่าเป็นการสะกิดจุดอ่อนของหญิงสาวทั้งสามคนในคราวเดียว เพราะต้องไม่มองว่าพวกเธอทั้งสามคนเป็นคนปากเล็กและพูดพล่าม แต่ถ้าลงมือจริงๆ พวกเธอก็ทำได้เพียงแค่มองด้วยตาที่ใหญ่และตาที่เล็ก มองไปมา
ทำความสะอาดลิงตัวเมียนี้ที่ถูกย่อยอยู่ในท้องของงูเหลือมมาเป็นเวลานานแล้ว? มีข้อผิดพลาดหรือไม่? ลิงตัวเมียปกคลุมไปด้วยน้ำย่อยเหนียวของงู นอกจากนี้กระดูกของลิงตัวเมียยังถูกงูรัด เป็นผลให้ลิงมีบาดแผลแปลก ๆ และสิ่งนี้ต้องได้รับการทำความสะอาด! ว้าว ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายแค่ไหนถึงจะสำเร็จ!
สาวทั้งสามทำได้เพียงแค่เฝ้าดูเนื้อและเลือดที่สกปรกโดยไม่อาเจียนออกมา พวกเธอทำได้แค่นี้ก็ค่อนข้างดีแล้ว!
“ กู่เสี่ยวเล่อ คุณไม่ใช่ว่าเป็นกัปตันของพวกเรา! ไม่ควรรับผิดชอบกับเรื่องแบบนี้หรือ?” หนิงเล่ยบีบเอวของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง และถามโดยไม่มีเหตุผล
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ กู่เสี่ยวเล่อยิ้มเล็กน้อย : “ผมขอบอกนะ ผมเป็นกัปตันของทีมนี้ แต่ผมทำหน้าที่เป็นกัปตันเพื่อความอยู่รอดและความปลอดภัยของสมาชิกในทีมทั้งหมด การทำความสะอาดและฝังลิงตัวนี้ มันไม่ใช่เรื่องของผม! “

จำเป็นต้องทำ! คำพูดของกู่เสี่ยวเล่อทำให้กลิ่น**ของเขาและหนิงเล่ยปลุกเร้าขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองฝ่ายมองหน้ากันอย่างเปิดเผย ขณะที่พวกเขากำลังจะทะเลาะกันอีกครั้ง! พี่สาวหลินรุ่ยและหลินเจียวไม่รู้ว่าจะไกล่เกลี่ยอย่างไร
ในขณะนี้ลิงตัวน้อยที่แอบมองแม่ของมันอย่างเงียบ ๆ ก็กรีดร้องอีกครั้ง คราวนี้ไม่เพียงแต่ร้องตะโกน แต่ยังวิ่งตรงไปที่กู่เสี่ยวเล่อที่อยู่ตรงหน้า พยักหน้าและค้อมศีรษะและแสดงท่าทางและการเคลื่อนไหวต่างๆ
แม้ว่าทุกคนจะมองว่าตลกเล็กน้อย แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเจ้าตัวน้อยนี้ขอร้องให้กู่เสี่ยวเล่อดูแลร่างกายแม่ของมันด้วยความกรุณา
อย่ามองตอนที่หนิงเล่ยพูดกับกู่เสี่ยวเล่อ เขามั่นใจถึงแปดในสิบส่วน กู่เสี่ยวเล่อก็รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กกำลังอ้อนวอนต่อหน้าเขา กู่เสี่ยวเล่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาหยิบใบตองมาห่อร่างของลิงตัวเมียแล้วเดินตรงไปที่ชายหาดแล้วนำไปแช่ในน้ำใส ทำความสะอาดเมือกและเลือดอย่างระมัดระวัง ลิงน้อยติดตามกู่เสี่ยวเล่อตลอดเวลา ไม่ตะโกนหรือกระโดด แต่จ้องมองไปที่ร่างของแม่ในมือของกู่เสี่ยวเล่ออย่างเงียบ ๆ
ในไม่ช้าน้ำทะเลก็ล้างลิงตัวเมียให้สะอาด แม้ว่าแขนขาของลิงจะพิการอย่างรุนแรงในเวลานี้ แต่ยังคงเห็นลักษณะดั้งเดิมของลิงตัวใหญ่ได้อย่างชัดเจน
กู่เสี่ยวเล่อค่อยๆ วางใบตองกับลิงตัวเมียไว้บนชายหาดที่หน้าลิงตัวน้อย มันกระโดดขึ้นไปเกาะที่ศพของลิงตัวเมียและเอาแต่ร้องไห้
ฉากนี้ย่อมทำให้ผู้หญิงสามคนและชายคนหนึ่งในที่เกิดเหตุอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะหดหู่ใจ

หลินเจียวผู้ซึ่งมีเบ้าตาตื้นร้องไห้มานานแล้ว แม้แต่หลินรุ่ยก็ร้องไห้ ใบหน้างามอาบน้ำตาเหมือนเม็ดฝนบนดอกแพร์ดูเศร้าโศก แม้แต่คุณหนูหนิงเล่ยรอบดวงตายังมีสีแดงและบวมเล็กน้อย

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สำลัก : “ กู่เสี่ยวเล่อ คุณคิดว่าลิงน้อยตัวนี้สามารถอยู่รอดได้ในอนาคตหรือไม่?”

มีน้ำใสแวววาวอยู่ในตาของกู่เสี่ยวเล่อ เพียงแค่ว่าคนที่มีน้ำตาและไม่สะบัด เขาพูดเบา ๆ : “ผมคิดว่าประสบการณ์นี้อาจทำให้เจ้าตัวน้อยนี้กลายเป็นราชาแห่งป่านี้ในอนาคตก็ได้นะ!”

ลิงน้อยเกาะแม่ลิงไว้นาน ก่อนที่มันจะค่อยๆ คลายร่างแม่ของมัน และกลับมาที่กู่เสี่ยวเล่ออีกครั้งเพื่อทำการเคลื่อนไหวร่างกายต่างๆ ที่ยากสำหรับทุกคนที่จะเข้าใจ
“ คุณคิดว่ามันอยากจะทำอะไรอีก?” หลินเจียวเช็ดจมูกของเธอและถามเบา ๆ
“ฉันคิดว่ามันต้องการให้เราส่งแม่ของมันออกไป?” กู่เสี่ยวเล่อพูดเบา ๆ หลังจากดูลิงน้อยทำท่าทางเป็นเวลานาน

” ส่งออกไป?” หนิงเล่ยผงะ
“จะส่งไปได้อย่างไร? ไม่ควรขุดหลุมฝังศพแม่มันไม่ใช่หรือ?”
“ฝัง?” กู่เสี่ยวเล่อส่ายหัว “สำหรับสัตว์ตัวเล็ก ๆ เหล่านี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่จะเห็นแม่ของมันฝังอยู่ในพื้นดิน. นอกจากนี้ ยังมีสัตว์กินเนื้อจำนวนมากบนเกาะแห่งนี้ คุณลืมจุดจบของคนตายที่ไม่มีขาในวันแรกหรือไม่?” คำพูดของกู่เสี่ยวเล่อ ทำให้หนิงเล่ยต้องต่อสู้กับสงครามเย็น
ใช่ มันก็โอเคถ้าเขาไม่พูดถึงมัน เมื่อเขาพูดถึงมัน เธอก็จำได้ทันที แม้ว่าเธอจะไม่เห็นมันกับตาของเธอเองในคืนนั้น หลุมฝังศพที่ถูกไฮยีน่ขุดขึ้นมายังกระจ่างแจ้งในใจ

“ แล้วคุณจะส่งแม่ลิงตัวนี้ออกไปได้อย่างไร?” หนิงเล่ยถามด้วยความรู้สึกผิดพร้อมกับสูดน้ำมูก
กู่เสี่ยวเล่อมองกลับไปที่เธอและพูดแผ่วเบา : “ฝังศพในทะเล!”