จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 166

ตอนที่ 166 – โจมตีในเวลากลางคืน

“กําลังมองหาครูสอนพิเศษของคุณอยู่เหรอ? พี่เสี่ยวเล่ยยังคงวางแผนที่จะเรียนต่อหรือ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จําเป็นต้องแอบออกจากบ้านใช่ไหม?” เมื่อเผชิญหน้ากับคําถามของหลินเจียว หนิงเล่ยยิ้มอย่างอนาถและไม่ได้ตอบตรงๆ

อย่างไรก็ตาม หลินรุ่ยที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะเข้าใจความหมาย และหยิกน้องสาวที่ช่างซุบซิบนินทาไปหนึ่งกํามือ บ่งบอกว่าเธอห้ามถามอีกครั้ง

แต่กู่เสี่ยวเล่อที่อยู่ข้างๆ กล่าวว่า : “ไม่ใช่ว่า ครูสอนพิเศษของคุณคือรักแรกของคุณ ใช่มั้ย? พล็อตเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ประโลมโลกเล็กน้อย ลูกสาวคนรวยและที่ปรึกษามหาวิทยาลัยของเธอเอง … อยู่ในฉากตอนนี้ ผมเคยดูละครของไอดอลมาหลายครั้งแล้ว!”

ครั้งนี้น่าแปลกใจที่หนิงเลยไม่ได้ตอบโต้เขา แต่ยักไหล่อย่างเฉยเมย

“คุณพูดถูก แต่ครอบครัวของฉันไม่สนับสนุนความสัมพันธ์นี้ของฉัน!”

“เฮอะ! ครอบครัวของคุณสนับสนุนสิคงแปลก ผมเดาเหตุผล อืม … ประการแรกครอบครัวของคุณจัดกู่หมั้นให้คุณ และประการที่สอง ครูสอนพิเศษของคุณมีครอบครัวแล้ว ผมเดาว่าใช่ไหม?” กู่เสี่ยวเล่อถามอย่างกระตือรือร้นเมื่อลุกขึ้นนั่ง

“คุณ …”หนิงเล่ยดูเหมือนจะไม่มีความสุขเล็กน้อย แต่เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งหรือพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ มันเป็นความเข้าใจโดยปริยายในการคาดเดาของเขา

“ว้าว! พี่เสี่ยวเล่ย ฉันไม่เห็นจริงๆ ว่าคุณเป็นสตรีที่สูงศักดิ์และร่ํารวยขนาดนี้ มีชู้กับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว เรื่องแบบนี้… เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นจริงๆ!”

ทันทีที่เสียงของหลินเจียว สาวน้อยคนนี้กล่าวจบลง เธอเกือบจะทําให้กู่เสี่ยวเล่อและ หลินรุ่ยตกจากต้นไม้

ในขณะที่ยิ้ม หลินรุ่ยพี่สาวของเธอก็ทุบหัวของเธออย่างแรง : ” ยัยตัวดี เป็นเด็กสาวน่าตายที่ศึกษาเรื่องยุ่ง ๆ ทั้งวัน เรารู้ไหมว่าความตื่นเต้นคืออะไร!”

แต่อย่างไรก็ตาม หนิงเล่ยดูเหมือนว่าจะเตรียมพร้อมสําหรับเรื่องนี้ และกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่แยแส : “ครูสอนพิเศษของฉันและฉันมันคือความรักทางวิญญาณ แม้ว่าเขาจะแต่งงานและมีกู่หมั้น แต่เราสองคนก็ยังคงรักกันอย่างสงบเสมอ…”

“อะไรคือความรักของอิฐขาว?” หลินเจียวถามอีกครั้ง

“ไม่ใช่อูฐขาว แต่เป็นเพลโต ยัยสาวน้อยปีศาจช่างไร้การศึกษาจริงๆ ดูหนังโรแมนติกหรือจะออนไลน์ที่ได้ประโยชน์พวกนั้นตลอดทั้งวัน!” คำพูดของหลินเจียวถูกพบโดยหลินรุ่ยพี่สาวของเธอส่ายหัวอย่างไร้ความปราณี!

“ความรักของเพลโตเป็นแบบไหน?” เด็กหญิงตัวน้อยถามพลางเอียงศีรษะ

“อืม เพลโตเป็นนักปรัชญาชาวกรีกโบราณ มุมมองความรักของเขาหมายถึงการสื่อสารที่ลึกซึ้งระหว่างคนสองคนที่รักกันอย่างหมดจดในโลกแห่งจิตวิญญาณ ไม่มีความสัมพันธ์ทางกาย พูดตรงๆ คือ ความสัมพันธ์แบบคู่รักกับความรักและการไม่ฝักใจทางเพศ! เข้าใจไหม คนขับรถมือเก๋ของผม!” เวลานี้ มันเป็นเสี่ยวเล่อที่อธิบายให้หนิงเล่ยฟัง

“แล้วยังมีความรักแบบนี้อีกเหรอ ถ้าอย่างนั้น สองคนนั้นก็อยู่ด้วยกันทุกวันไม่ทําอะไรเลย น่าเบื่อขนาดนั้น..” หลินเจียวกระพริบตาโตที่น่ารักของเธอ และทันใดนั้นก็พูดอะไรที่ไม่เข้ากับอายุของเธอโดยสิ้นเชิงแน่นอน ผลที่ตามมาคือ หัวสั่นหัวคลอนจากฝีมือของพี่สาวอย่างไร้ความปรานี!

“ผมเดาว่าครูสอนพิเศษของคุณอายุไม่มากใช่ไหม?” กู่เสี่ยวเล่อถามอย่างเงียบ ๆ

“แล้วไงล่ะ? ฉันไม่ได้ชื่นชอบอายุและหน้าตาของเขา สิ่งที่ฉันชอบคือความรู้และการสนทนาที่สง่างามของเขา …”

ทันทีที่หนิงเล่ยพูดอย่างนี้ ดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเธอก็เริ่มสว่างขึ้น ราวกับว่าครูสอนพิเศษคนนั้นอยู่ตรงหน้าเธอ …

“ฮึ!” กู่เสี่ยวเล่อส่งเสียงดังในจมูกของเขา

“คุณรู้อะไร? คุณคิดว่าทุกคนต้องเหมือนกับคุณ คุณรู้ว่าคุณจะแต่งงานกับภรรยาและกลับไปสืบทอดตระกูล! สิ่งที่เราใฝ่หาคือเป้าหมายทางจิตวิญญาณที่สูงส่งยิ่งขึ้น!” หนิงเล่ยกล่าวพร้อมกับจ้องมองอย่างดุร้ายไปที่กู่เสี่ยวเล่อ

“โอ้ ผมไม่เข้าใจ! แต่ผมรู้ว่า ถ้าทุกคนไปรักแบบอฐขาวเหมือนคุณ มนุษย์ก็คงจะพินาศ … และผมคิดว่าไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ดูถูกความรักของคุณ ผมเกรงว่าจะไม่มีใครในครอบครัวของคุณเห็นด้วยหรอก ใช่ไหม?”

“นั่นคือสาเหตุที่ฉันแกล้งทําเป็นสาวใช้ในครอบครัวของฉันเพื่อเดินทางไปต่างประเทศโดยทางเรือ และจากนั้นก็เดินทางต่อในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างลับๆ! ในที่สุดฉันก็ตกลงกับเขาที่จะ พบกันใต้เทือกเขาแอลป์ที่สวยงาม! แล้วที่นั่นสร้างบ้านไม้หลังเล็ก ๆ บนยอดเขาเพื่อใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกัน!”หนิงเล่ยกล่าวอย่างน่าหลงใหล

“โอ้ คุณอยากอยู่บนเทือกเขาแอลป์เหรอ? เดี๋ยวกู่อน คุณเพิ่งบอกว่าจะใช้ชีวิตที่เหลือกับเขาบนเทือกเขาแอลป์?” กู่เสี่ยวเล่อถามราวกับว่าจู่ๆ ก็จําอะไรบางอย่างได้

“ใช่ มีปัญหากับเรื่องนี้หรือ?”

“ปัญหาหรือ? ปัญหาใหญ่สุดๆ! ถ้าคุณหนีไปกับครูสอนพิเศษอฐขาวของคุณ คุณสัญญากับเราว่าจะได้ โบนัสก้อนโตอะไร และงานอะไรที่เสี่ยวเจียวจะได้ คุณหนีไป ด้วยตัวคุณเองไม่มันทั้งหมดกลายเป็นเช็คเปล่าเหรอ?”

กู่เสี่ยวเล่อกล่าวเช่นนั้น และสาวน้อยหลินเจียวดูเหมือนจะจําและทันทีก็ตามมา : “ใช่ พี่เสี่ยวเล่ย คุณสัญญากับฉันหลังจากที่ออกไปแล้ว คุณจะให้ฉันไปที่สํานักงานสาขาของคุณในฐานะรองประธานภูมิภาค ซึ่งเป็นคนที่มีเงินเดือนมากกว่า 500,000 เหรียญต่อปี!” หนิงเล่ยคงคิดเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ มาไกลแล้ว และเธอก็ตก ใจเล็กน้อยกับกู่เสียวเล่อและคนอื่น ๆ แต่เธอก็มีปฏิกิริยาตอบสนองทันทีและพูดว่า :

“ไม่ต้องกังวล สิ่งที่ฉันสัญญาจะไม่พูดเกินจริงอย่างแน่นอน หลังจากที่ฉันออกไปตั้งรกรากที่ยุโรป โดยปกติแล้วจะมีวิธีติดต่อครอบครัว และสัญญากับคุณว่าโบนัสและการทํางานเพียงเล็กน้อยนั้นไม่ถือว่ากระไรเลยทั้งหมด! “

“เหรอ? … “กู่เสี่ยวเล่อพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและหยุดพูด

หลินเจียวทนไม่ได้ที่จะถามด้วยข้ออ้างที่ลึกซึ้งเช่นนี้ : “พี่เสี่ยวเล่ย ทุกคนสบายดีและนอนไม่หลับ คุณช่วยพูดถึงลักษณะของครูสอนพิเศษของคุณว่าหน้าตาเป็นอย่างไรและหล่อแค่ไหน ผู้ชายที่สามารถดึงดูดพี่สาวเสี่ยวเล่ยได้ต้องไม่ธรรมดาใช่มั้ย?”

หนิงเหล่ยไม่ได้พูด เพียงแค่ถอดจี้เงินออกจากคอของเธอและเปิดหัวเข็มตรงกลางเพื่อเผยให้เห็นภาพของชายผิวขาวที่มีเคราซึ่งอยู่ด้านในอย่างเห็นได้ชัด

“คนนี้คือเขา คุณสามารถดูเองได้!” หนิงเล่ยตอบอย่างแผ่วเบาและส่งภาพถ่ายให้หลินเจียว

“อา นี่ยังไม่มีอะไรเหรอ? ยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่เห็นว่าหล่อตรงไหน มีหนวดเคราเยอะอายุโดยประมาณก็เกือบจะแกู่พอที่จะเป็นปู่ของฉัน ใช่มั้ย?” หลินเจียวพึมพําขณะถือรูปถ่าย

พี่สาวหลินรุ่ยที่อยู่ข้างๆ เธอก็เหลือบไปมองและไม่ได้พูดอะไร แต่เธอหยิกน้องสาวของเธอซึ่งฉลาดเปรียบเทียบอย่างล้ําลึก และส่งสัญญาณให้เธอไม่พูดอะไรอีก แค่ไม่รู้ว่าปีศาจน้อยคนนี้ยังคงดิ้นรนกับการหยิกและเธอก็ตะโกน : “ไม่ได้หล่ออะไรขนาดนั้น นับประสาอะไรกับคนดังเหล่านั้น เทียบกับพี่ชายเสียวเล่อต่อหน้าเรา ฉันยังเลือกพี่เสี่ยวเล่อ ไม่เลือกงูคนนี้! “

กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกที่งเล็กน้อยกับคําพูดของหลินเจียว แต่คุณหนิงยิ้มอย่างเย็นชา : “ฉันรู้ว่าคุณจะพูดอย่างนั้น แต่สิ่งที่ฉันชอบก็คือพรสวรรค์ของเขา เป็นนิสัยของเขา …”

” นิสัยของเขาเหรอ? ด้วยนิสัยที่สูงส่ง เขายังคงมีส่วนร่วมในการคบชู้อยู่! “กู่เสี่ยวเล่อขัดจังหวะหนิงเล่ยทันที

“คุณ … คุณจะรู้อะไร ยังไงก็ตามไม่ต้องกังวล ผลประโยชน์ที่ฉันสัญญากับคุณจะมีให้กับคุณเช่นนั้น … ” หนิงเล่ยหันหน้าไปด้านข้าง และเริ่มหลับตาเพื่อพักผ่อนสงบจิตใจ…

คนอื่น ๆ เห็นว่าเธอไม่มีความสุขเล็กน้อย และไม่สามารถพูดอะไรได้ พวกเขาสงบลงและเริ่มพักผ่อน …

ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน กู่เสี่ยวเล่อก็ตื่นขึ้นด้วยเสียงร้องขอความช่วยเหลือเบาๆ …

เขากลอกตาและพบว่าผู้หญิงที่อยู่บนต้นไม้เดียวกันกับเขายังคงนอนหลับอยู่โดยไม่ได้รับอันตราย

“เป็นไปได้ไหมที่เสียงร้องเมื่อก็คือ …” กู่เสี่ยวเล่อตกใจและรีบก้มหัวลงไปด้านล่างทันที

แน่นอนว่าต้นไม้ที่เธอพักอยู่นั้นว่างเปล่า และไม่มีใคร …

“ไม่ เป็นไปได้ไหมที่สัตว์ร้ายโจมตีเธอตอนกลางคืนเหรอ? “กู่เสี่ยวเล่อปืนขึ้นอย่างร้อนรนตะโกน : “ผมจะลงต้นไม่ไปชีวิตคน อยู่ในที่ที่ของคุณอย่าขยับ! หลังจากพูดแบบนั้น ในสายตาที่ง่วงนอนของผู้หญิงสองสามคน เขาก็รีบไถลลงต้นไม้ซีดาร์ …