จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 128

จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 128 – ความมุ่งมั่นของอีแร้งทมิฬ

แน่นอนว่าคุณหนิงของเราโผล่หัวออกมาจากซากเครื่องบิน ขมวดคิ้วและจ้องมองไปที่ ‘เสี่ยวเล่อ : “คุณในฐานะหัวหน้าสามารถลงโทษฉันไม่ให้กินได้ แต่คุณไม่สามารถตัดสิทธิ์ฉันในการตั้งชื่ อสัตว์เลี้ยงในค่ายได้!”

ฮะ ไม่มีการสูญเสียเป็นยอดสตรีนิยม! มีความเสมอภาคที่ได้รับคือความเท่าเทียม!

กู่เสี่ยวเล่อมีประสบการณ์มากเช่นกันและเขาไม่ได้โต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เพียงแค่ยิ้มจางๆ และพูดว่า : “ ดูเหมือนว่าคุณคิดว่าแมวตัวใหญ่สีขาวตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของค่ายเราหรือเปล่า? เพราะมันเป็นสัตว์เลี้ยง ทําไมคุณไม่ไปสัมผัสมันกับจินล่ะ? “

เคล็ดลับของเสี่ยวเล่อคือการซ่อนเข็มในปุยฝ้าย คุณไม่ภูมิใจเหรอ? คุณไม่ยอดเยี่ยม เหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณต้องจ่ายราคามันใช่มั้ย?

นายพลคนนี้ทําให้หนิงเลยสับสนเล็กน้อย แต่คุณหนูผู้เอาแต่ใจที่หยิ่งผยองเข้ากระดูกของเธอทําให้เธอตัดสินใจที่จะให้พ่อหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้าเธอเห็นความภาคภูมิใจและความมั่นใจในตนเองของเธอ!

หนิงเลยลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะปืนออกจากซากเครื่องบินและเดินตรงไปยังแมวสีขาวตัวใหญ่ที่กําลังกินเนื้อ

“ พี่สาวเสี่ยวเล่ย ไม่ใช่ว่าอยากเล่นจริงๆ หรือ?”

“ใช่ เสี่ยวเล่ย! มันอันตรายเกินไปที่จะทําเช่นนั้น กัปตันเสี่ยวเล่อแค่แกล้งคุณมากเท่านั้น!” พี่น้องสองสาวของตระกูลหลินห้ามปรามอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม หนิงเลยผู้มุ่งมั่นหันมาหูหนวกให้กับคําสั่งห้ามเหล่านี้และอดไม่ได้ที่จะหยุดเมื่อเธอเดินไปยังตําแหน่งที่น้อยกว่า 3 เมตรต่อหน้าแมวสีขาวตัวใหญ่ แม้ว่าแมวตัวใหญ่ตัวนี้จะดู สวยงามและสง่างาม แต่มันก็ไม่ใช่แมวตัวจริง! ด้วยความยาวเกือบ 1.5 เมตร แม้แต่เสือดาวธรรมดาก็มีขนาดเล็กกว่ามาก

เพื่อเอาชนะความตึงเครียด หนิงเลยจึงจิบน้ํา(กลืนน้ําลาย)และก้าวไปข้างหน้าสองก้าว เห็นได้ชัดว่าการกระทําของเธอดึงดูดความสนใจของแมวตัวใหญ่สีขาว แม้ว่ามันจะยังคงก้มศีรษะลงและกินบาร์บีคิว แต่ปากของมันก็ส่งเสียงขู่อีกครั้ง เสียงคํารามต่ําเห็นได้ชัดว่าเตือนหนิงเลยว่าอย่าเข้าใกล้เกินไป!

“เย้ย!” หนิงเลยกลัวจนถอยหลังและเกือบล้ม! แต่พบว่าเธอกําลังได้รับการสนับสนุนจากใครบางคนและเสียงต่ําบอกเธอว่า : “ อย่ากลัวเลย ให้เนื้อย่างมัน!”

ปรากฏว่ากู่เสี่ยวเล่อหยิบบาร์บีคิวอีกชิ้นหนึ่งที่เสียบด้วยกิ่งไม้และส่งมันให้ หนิงเลยกลืนน้ําลายขณะมองไปที่เนื้อกวางสีทองย่าง แต่สุดท้ายก็เอาบาร์บีคิวไปส่งให้แมวสีขาวตัวใหญ่

ในเวลานี้ บาร์บีคิวชิ้นที่สองของแมวตัวใหญ่ถูกกินอย่างสะอาด เมื่อเห็นบาร์บีคิวที่หนิงเลยยื่นมา แน่นอนว่ามันกดด้วยอุ้งเท้าทันทีและเริ่มกินอีกครั้ง

“ไป! ไปแตะหัวของมัน!” คู่เสี่ยวเล่อกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่จับเอวเรียวของหนิงเลยไว้

“ไอ้บ้า! คุณกําลังใช้ฉันทําการทดลอง!” หนิงเลยด่าในใจและไม่ยินยอม แต่คําพูดที่เขาเพิ่งเอ่ยออกมานั้นยังคงอยู่ในหูของเธอ!

ดังนั้นเธอจึงหน้าแดง เดินช้าๆ ไปที่แมวสีขาวตัวใหญ่แล้วหมอบลงเหยียดแขนออกอย่างสั่นเทาเพื่อลูบคลําแมวตัวใหญ่ที่กําลังกินเนื้อ เป็นเพียงเพราะความกลัวที่มือเล็ก ๆ หยุดกลางอากาศไม่กล้าแตะหัวแมวตัวใหญ่

“อย่ากลัว มั่นใจ! มันจะไม่กัดคุณ!” เสี่ยวเล่อยื่นมือออกมาและกดมือเล็ก ๆ ของหนิงเลยไปที่หัวของแมวสีขาวตัวใหญ่

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมือเล็ก ๆ ของหนิงเลยมีสภาพผิวที่ดีมาก ดังนั้นจึงรู้สึกสบายใจมากที่ได้สัมผัสกับเธอ แมวสีขาวตัวใหญ่ไม่ได้มีความเกลียดชังแบบเดียวกับที่จินสัมผัสมัน

ในทางตรงกันข้าม มันรู้สึกสนุก ยกศีรษะขึ้นและแกว่งไปทางซ้ายและขวา มันดูสบายและสบายมาก!

“ว้าว เยี่ยม! ดูเหมือนว่ามันจะชอบวิธีที่คุณสัมผัสมัน เดินหน้าต่อไปอย่าหยุด!” กู่เสี่ยวเล่อให้กําลังใจหนิงเลยอย่างกล้าหาญ

ความกล้าหาญของหนิงเลยค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้น และมือเล็ก ๆ นั้นค่อยๆ ลูบหัวแมวตัวใหญ่ไปมาจนแมวสีขาวตัวใหญ่กินบาร์บีคิวในปากจนหมดและยังคงส่ายหัวด้วยความพึงพอใจ

“แมวตัวใหญ่ตัวนี้ดูดีไหม! เนื่องจากมันชอบฉันมาก ฉันจึงตัดสินใจเรียกมันว่าโบตั๋นในอนาคต!” ในที่สุดหนึ่งเลยก็ถอนมือออกด้วยความพึงพอใจและพูดอย่างภาคภูมิใจ

กู่เสี่ยวเล่อหัวเราะและพูดโดยไม่คัดค้าน : “โอเค! เนื่องจากคุณสามารถทําให้มันเชื่องได้ มันก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วว่ามันชื่ออะไรโบต้น ชื่อนี้ดูเป็นผู้หญิงเกินไปใช่มั้ย?”

หลินรุ่ยและหลินเจียวที่อยู่ด้านข้างรู้สึกอิจฉามากเมื่อเห็นว่าหนิงเลยสามารถเลี้ยงแมวตัวใหญ่ได้อย่างง่ายดาย เมื่อพวกเธอได้ยินเสี่ยวเล่อพูดเช่นนี้ พวกเธอก็รีบพูดพร้อมกับช่วย : “ เราคิดว่าชื่อโบต้นก็ดีนะ! เนื่องจากลิงเป็นชื่อของคุณ แมวตัวใหญ่ตัวนี้ควรปล่อยให้พวกเราสามคนตัดสินใจ!”

“ ใช่ ฉันจะเรียกมันว่าโบต้นต่อจากนี้!”

กู่เสี่ยวเล่อไม่ได้หักล้าง สําหรับมุมมองหรือความคิดเห็นของผู้หญิงทั้งสามคนยังสอดคล้องกันมาก และหยิบบาร์บีคิวชิ้นหนึ่งแล้วยัดมันให้หนิงเลยทันที

“เอาล่ะ เพื่อความดีความชอบของคุณในการเลี้ยงโบตั๋นที่เชื่อง การห้ามทานอาหารเย็นในวันนี้จึงถูกยกเลิกไปแล้ว!”

เดิมที หนิงเลยต้องการปฏิเสธ แต่พี่น้องตระกูลหลินที่อยู่ข้างๆ ก็ยังชักชวนให้เธอกินอย่างรวดเร็ว และแม้แต่หลินเจียวก็บอกว่า ถ้าเธอกินไม่พอ เธอจะสู้กับกัปตันเสียวเล่อผู้นําเผด็จการต่อไปได้อย่างไร!

ในที่สุด เธอก็หยิบบาร์บีคิวและกินมัน

กู่เสี่ยวเล่อเห็นว่ามีสมาชิกอื่นเพิ่มเข้ามาในฐานของเขา และเขาก็รู้สึกพอใจเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าทั้งสามสาวจะสามารถตะโกนได้เพียง666 (สุดยอด โคตรเจ๋ง เก่งสุดๆๆ) เท่านั้น แต่พวกเธอก็ยังได้รับโบนัสที่ดีสําหรับคุณลักษณะทางจิตวิญญาณของพวกเธอ!

นอกจากนี้ หากพวกเขาอยู่บนเกาะนี้เป็นเวลานานในอนาคต พวกเขาอาจต้องแต่งงานกับหนึ่งหรือสามคนจริงๆ

แต่สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องทําตอนนี้ เนื่องจากการเพิ่มโบตั๋นซึ่งเป็นนักล่าในปาชั้นนําความมั่นใจของกู่เสี่ยวเล่อก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

เขามองไปทางชายหาดที่อยู่ไกลออกไปจากปา!

“ให้ตายเถอะ! คุณไม่ใช่ว่ามีโดโก อาร์เจนติโนสองตัวเหรอ ตอนนี้ฉันมีแมวสีขาวตัวใหญ่แล้วบอกยากว่าจะเป็นใครล่าใคร!”

นี่เป็นวันที่สามที่กลุ่มโจรสลัดออกค้นหาผู้รอดชีวิตบนเกาะร้างไร้ชื่อแห่งนี้ อีแร้งทมิฬจ้องมองไปที่ลูกน้องกว่าสามสิบชีวิตบนชายหาดอย่างเย็นชา … วันนี้เขารู้สึกหดหูใจมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับผู้รอดชีวิตจากเหตุเรืออัปปางที่ยากลําบากเช่นนี้ตั้งแต่เขาเป็นโจรสลัด

เขาใช้กําลังคนและทรัพยากรมากมายและใช้เวลานานอยู่บนเกาะร้างแห่งนี้ แต่เขาก็ยังจับผู้รอดชีวิตไม่ได้ทั้งหมด! แม้ว่าเขาจะรู้ว่าในบรรดาผู้รอดชีวิตที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมีผู้เชี่ยวชาญที่ฉลาดและมีประสบการณ์มากในการเอาชีวิตรอดในป่า

แม้แต่ชายคนนี้ก็รู้จักการใช้ลูกโปงระเบิดที่ทําจากพริกไทยและถุงยางอนามัยเพื่อจัดการกับโดโก อาร์เจนติโนสองตัวที่เขานํามาเป็นพิเศษ เห็นได้ชัดว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากมาก

อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้นําโจรสลัดที่กระหายเลือดและโหดร้าย อีแร้งทมิฬเป็นมือมืดและโหดเหี้ยมมาโดยตลอด เขาจะไม่ยอมให้บทบาทดังกล่าวปรากฎบนสนามหญ้าของเขาไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม เขาต้องจับคนคนนี้และทรมานให้ตายอย่างช้าๆ !

เมื่อวานนี้ กองกําลังที่เขาส่งออกไปจับผู้รอดชีวิตอีกคนในปานั่นคือ ฉินเหว่ย แต่ชายคนนี้ไม่รู้ว่าคนอื่นอยู่ที่ไหน

ดังนั้นชะตากรรมของเขาจึงคล้ายกับชายชรา เขาถูกหักขาและวางเขาไว้ในกรงไม้พิเศษ อยู่บนชายหาดให้ลมพัดและแสงแดด …

แต่เมื่อวานนี้ไม่ได้ไร้ผลตอบแทนอื่น ๆ เขารู้จากปากชายคนนี้ว่ามีผู้หญิงอย่างน้อยสี่คนและผู้ชายหนึ่งคนบนเกาะ ผู้ชายคนนั้นต้องเป็นคนที่ฆ่าคนของเขา และผู้หญิงอีกสี่คนที่เหลือ …

อีแร้งทมิฬได้คิดเรื่องนี้แล้ว และเมื่อเขามีความสุขมากพอเขาสามารถให้รางวัลผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ของเขาเล่นสักสองสามวัน และในที่สุดก็ขายพวกเธอไปในตลาดทาสใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในตะวันออกกลาง

อืม … ข้อตกลงนี้เป็นข้อตกลงที่ดี

อย่างไรก็ตาม เมื่อหันหน้าไปทางปาทึบต่อหน้าเขา อีแร้งทมิฬก็ปวดหัวเช่นกัน เขานําคนสามสิบคนนี้มาอยู่ในมือของเขา มันจะไม่สมจริงที่จะค้นหาทั้งปาโดยการกางตาข่ายจนสุด และเมื่อเขาสั่งลงมืออีกครั้ง มีแนวโน้มว่าเขาจะถูกผู้ชายคนนั้นซุ่มโจมตี

สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ชาวพื้นเมืองผิวดําจํานวนมากที่อาศัยอยู่ในน่านน้ําท้องถิ่นกล่าวว่ามีวิญญาณชั่วร้ายอยู่ในป่าของเกาะนี้ และพวกเขาไม่สามารถเข้าไปลึกได้ มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมทารุณ

ในเรื่องนี้ อีแร้งทมิฬไม่เชื่ออย่างแน่นอน ในความคิดของเขา นี่ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าสิ่งที่ชาวพื้นเมืองเหล่านี้มองเห็นด้วยตาตัวเอง ไม่สามารถเข้าใจได้หลังจากได้เห็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติบางอย่าง

แต่ชาวพื้นเมืองเหล่านี้เชื่อในสิ่งนี้ ซึ่งสร้างความเดือดร้อนให้กับเขาในการส่งคนไปค้นหาผู้รอดชีวิต …

แต่อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจว่าจะต้องจับผู้รอดชีวิตทั้งหมดบนเกาะนี้ให้ได้ในวันนี้