จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 116

จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 116 – จุดจบของความใจดี

“ในที่สุดฉันก็กลับไปที่ริมทะเลได้อย่างราบรื่น “ กู่เสี่ยวเล่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากแยกแยะตําแหน่งของเขาอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็เดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่เขาซ่อนกล่องยาไว้อย่างมั่นใจ

ในเวลานี้มันมีชีวิตชีวามากบนชายหาดซึ่งเป็นที่ตั้งแคมป์ของกู่เสี่ยวเล่อ โจรสลัดหลายสิบคนนั่งอยู่บนพื้นรอบๆ กองไฟหลาย ๆ กอง

โจรสลัดอีกหลายคนที่รับผิดชอบการลาดตระเวนถือ AK47 และนํา โดโก อาร์เจนติโน ทั้งสองตะเวนไปตามชายป่าและชายหาดเป็นครั้งคราว เห็นได้ชัดว่าหลังจากการลอบโจมตีในช่วงบ่าย โจรสลัดเหล่านี้ระมัดระวังตัวมาก

มันคงยากเกินไปสําหรับกู่เสี่ยวเล่อที่จะจินตนาการถึงการใช้ลูกดอกเป่าเหมือนเมื่อก่อนและ ฆ่าพวกเขาที่ละคนโดยไม่รู้ตัว

โชคดีที่เขาไม่ต้องการต่อสู้กับโจรสลัดพวกนี้ในครั้งนี้ เป้าหมายเดียวของเขาคือกล่องยาที่เขาซ่อนไว้ในต้นไม้ เพียงแค่ว่าต้นไม้ใหญ่นั้นอยู่ใกล้กับกองไฟที่พวกโจรสลัดพักผ่อนอยู่มาก และอยู่ห่างออกไปไม่ถึง 10 เมตร

ถ้าเขาออกไปอย่างนุ่มบ่าม คนอื่น ๆ จะต้องค้นพบเขาแน่นอน และกู่เสี่ยวเล่อยังคงกังวลว่าจะยังมีเสียงนกหวีดลับของโจรสลัดอยู่ที่ป่ารอบนอกหรือไม่

ท้ายที่สุด หากมีผู้ชายสองสามคนแอบซ่อนตัวอยู่ในที่ที่มีแสงสลัว โดยอาศัยความสามารถทางเชื้อชาติของพวกเขา เว้นแต่พวกเขาจะเปิดปาก ไม่งั้นเขาจะหาไม่เจอ ..

แน่นอนว่าสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือกลิ่นบนร่างกายของเขา ความไวในการรับรู้กลิ่นของโดโก อาร์เจนติโนสองตัว ตอนนี้เขายังคงหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย

หากเป้าหมายถูกเปิดเผยในครั้งนี้ กลัวว่าเขาจะไม่โชคดีขนาดนั้น และจะเจอกับเหลาชางและฉินเหว่ยเพื่อเป็น MT ให้ตัวเองใช่มั้ย?

ดังนั้น กู่เสี่ยวเล่อจึงระมัดระวังหลายครั้ง และเข้าหาต้นไม้ใหญ่พร้อมกับหีบยาที่ละเล็กทีละน้อย แต่เมื่อเขาเข้าใกล้ เขาจะเห็นสถานการณ์บนชายหาดชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

โจรสลัดเหล่านี้เกือบทั้งหมดเปลือยกายท่อนบน โชว์เนื้อหนังนั่งอยู่ริมกองไฟและหัวเราะเสียงดัง และยังโพสท่าที่น่ารังเกียจเป็นครั้งคราว

สิ่งที่ทําให้กู่เสี่ยวเล่อประหลาดใจที่สุดก็คือ มีกรงไม้ขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางชายหาดและมีคนนั่งอยู่ข้างใน

ในตอนแรก กู่เสี่ยวเล่อมองไม่ชัด แต่ในที่สุดก็ตระหนักได้ผ่านแสงของคบเพลิงในมือของโจรสลัดที่ลาดตระเวน คน ๆ นั้นคือเจ้านายของบริษัทเก่าเขา!

“ปรากฏว่าชายคนนี้ยังไม่ตาย!” หลังจากที่ได้พบเขา กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกลังเลเล็กน้อยเพราะเป็นเพราะเหตุผลของเขาเองที่ทําให้เหลาชางตกสู่จุดจบในปัจจุบัน ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเขาวิ่งผ่านเหลาชางและฉินเหว่ยเมื่อเขาหลบหนีในช่วงบ่าย เชื่อว่าทั้งสองคนน่าจะสามารถอยู่รอดได้สักพักในป่าแห่งนี้

แต่ตอนนี้ดูโอเค เสื้อผ้าของเหลาชางตัวเก่านี้ถูกถอดออกทั้งหมด และเขาถูกขังไว้ในกรงไม้เหมือนสัตว์เลี้ยงในบ้านที่รอการเชือด

กู่เสี่ยวเล่อทนไม่ได้เล็กน้อย แม้ว่าเขาจะรู้ว่าชายคนนี้ไม่ได้ทําอะไรเลยแม้แต่น้อยเพื่อประจบประแจงและกลั่นแกล้งผู้เฒ่าหยินและหยางในบริษัท

แต่ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีความเกลียดชังใด ๆ กับเขา และการได้เห็นเขาถูกขังอยู่ในกรงไม้ก็ต้องเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย! ต้องการช่วยเขา แต่ฉันมาเพื่อเอายาเท่านั้น

ประการหนึ่ง เขาไม่ได้นําปืนมาด้วย และประการที่สอง แม้ว่าเขาจะนํา AK47 มาด้วย แต่ก็กลัวว่าพลังการจุดระเบิดของเขาไม่เพียงพอที่จะแข่งขันกับโจรสลัดยี่สิบหรือสามสิบคนบนชายหาด

ยังไงก็ตาม ต้องไปเอายาแก้ปวดก่อน กู่เสี่ยวเล่อนึกถึงเรื่องนี้และรีบเดินเข้าไปหาต้นไม้ใหญ่ที่เขาใช้ซ่อนกล่องยา

โชคดีที่ไม่มีเสียงนกหวีดลับอยู่รอบ ๆ และสิ่งที่พระเจ้าสนใจก็คือหน่วยลาดตระเวน โดโก อาร์เจนติโนทั้งสองก็อยู่ห่างไกลจากที่นี่เช่นกัน

ด้วยวิธีนี้ กู่เสี่ยวเล่อปืนขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่เบา ๆ และพบกล่องยาอย่างรวดเร็ว

กล่องใบนี้ยังค่อนข้างหนัก กู่เสี่ยวเล่อไม่กล้าที่จะถือกล่องไว้บนตัวของเขา และน้ํามันออกไปแต่เขาเปิดกล่องและค้นหามัน

ในไม่ช้าก็พบยาแก้ปวดสองกล่องและยาแก้อักเสบหนึ่งกล่อง คาดว่าสิ่งเหล่านี้น่าจะทําให้สาวน้อยหลินเจียวรอดชีวิตจากอาการประจําเดือนมาได้ใช่ไหม?

กู่เสี่ยวเล่อพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและเก็บยา จากนั้นมองกลับไปที่เหลาชางที่ถูกขังอยู่ในกรงไม่ไกล

“เฮ้อ…” เขาครุ่นคิดเป็นเวลานานหรือไม่ก็ค่อยๆ ไถลตัวลงต้นไม้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของการเป็นมนุษย์ทําให้เสี่ยวเล่อเชื่อในที่สุดว่า เขาตัดสินใจที่จะเสี่ยงและพยายามช่วยชายชรา

แต่พูดง่ายๆ คือว่า จะช่วยชีวิตผู้คนภายใต้จมูกของโจรสลัดจํานวนมากได้อย่างไร?

ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ไม่มีวิธีอื่นที่ดี แต่กู่เสี่ยวเล่อมีลักษณะของความอดทนที่ดีมาก

เมื่อเขายังเด็ก นั่งยอง ๆ บนภูเขากับลุงคนที่สามเพื่อเฝ้ากับดัก หรือกับดักสําหรับล่าสัตว์ร้าย 

คราวนี้เขาก็วางแผนที่จะใช้วิธีโง่ ๆ นี้เช่นกัน ครั้งแรก เขาพบที่ซ่อนที่ค่อนข้างซ่อนเร่นอําพราง จากนั้นก็พบหญ้าแห้งเพื่อให้มันสบายตัว เมื่อเขานอนอยู่ข้างบนและรอ กู่เสี่ยวเล่อไม่เชื่อว่าโจรสลัดเหล่านี้ที่มีงานยุ่งตลอดทั้งวันจะยังคงมีพลังมากขนาดนี้

สองชั่วโมงต่อมาโจรสลัดจํานวนมากที่นั่งอยู่รอบกองไฟเริ่มหลับใหล บางคนแค่เอาใบตองมารองไว้ที่ชายหาดแล้วเริ่มหลับทันทีที่ล้มลง

หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมงหรือมากกว่านั้น แม้แต่ทีมลาดตระเวนของโดโก อาร์เจนติโนทั้งสองก็เริ่มเปลี่ยนกะ กลุ่มหนึ่งเข้านอนก่อนและอีกกลุ่มมีหน้าที่ในการลาดตระเวนในตอนกลางคืน หน้ากองไฟของแต่ละกลุ่มโจรสลัดสองคนตื่นอยู่เสมอเหมือนยาม

ตอนนี้โอกาสของกู่เสี่ยวเล่อมาถึงแล้ว เขากําลังรอช่วงเวลานี้ เขาลุกขึ้นจากที่ซ่อนเบา ๆ เดินออกจากป่าไปเรื่อย ๆ และเริ่มเข้าใกล้กรงไม้ที่เหลาชางอยู่

แน่นอนว่าเขาได้คํานวณไว้แล้วก่อนที่จะทําสิ่งนี้ และโดโก อาร์เจนติโนเพียงตัวเดียวที่ยังคงลาดตระเวนจะไม่พบตัวเอง

และตอนนี้อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการช่วยเหลือเหลาชางคือ โจรสลัดสองคนที่ยังคงปฏิบัติหน้าที่อยู่ในแคมป์ไฟถัดจากกรงไม้ โชคดีที่แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้นอน แต่พวกเขาก็ง่วงเกินไปอย่างเห็นได้ชัด หนึ่งในนั้นถือ AK47 และแกว่งไปมาทั้งตัว แม้ดวงตาของเขาจะลืมตาครึ่งหนึ่งและปิดครึ่ง

กู่เสี่ยวเล่อนอนบนพื้นทรายและคลานตามหลังพวกเขาไปที่ละเมตร

“พัฟ! พัฟ!” เสียงของลูกดอกเป่าลมสองดอกทําให้ลมพัดและร่างของโจรสลัดทั้งสองที่ปฏิบัติหน้าที่ล้มลงและหลับไป

ตามประสบการณ์ของกู่เสี่ยวเล่อ ในบ่ายวันนี้ จากการลอบโจมตีพวกเขา ลูกดอกแบบนี้สามารถทําให้ผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่หมดสติได้เป็นเวลาอย่างน้อย 10 นาที

ดังนั้นกู่เสี่ยวเล่อยังมีเวลาอีกมากในการช่วยเหลือเหลาชาง

หลังจากขจัดอุปสรรคสองข้อสุดท้าย แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อจะไม่กล้าลุกขึ้น ร่างกายของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วขณะนอนอยู่บนพื้นทราย ในไม่ช้า เมื่อใช้มือและเท้าทั้งสี่ร่วมกัน เขาก็ข้ามกองไฟและตรงไปที่กรงไม้เก่า

ในเวลานี้ ใบหน้าแก่ๆ ในกรงไม้ไร้สีเลือดและดวงตาของเขาปิดแน่น เขาไม่รู้ว่าเขาหลับไปหรือไม่

กู่เสี่ยวเล่อคว้าทรายหนึ่งกํามือแล้วค่อยๆ สะบัดไปที่ใบหน้าของเหลาชาง

“เฮ้ย!” เหลาชางที่โดนทรายฟาดเข้าใบหน้า ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและพบว่ามันคือกู่เสี่ยวเล่อยืนอยู่ตรงหน้าเขา

“เฮ้อ … ผู้จัดการชาง ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ ไม่ต้องพูดอะไร ให้ฉันดูวิธีเปิดกรงไม้นี้และ ปล่อยคุณออกมา” กู่เสี่ยวเล่อทําท่าทางนิ่งเฉยโดยใช้นิ้วของเขาแตะที่ริมฝีปากของเขา แล้วสังเกตกรงไม้นี้ ดูว่าสามารถใช้กําลังสักเล็กน้อยเพื่อเปิดกรงโดยไม่ส่งเสียงดังมากเกินไปหรือไม่

เหลาชางในกรงมองมาที่เขาด้วยสีหน้าซับซ้อน แล้วฉากที่น่าทิ้งก็เกิดขึ้น!

เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เหลาชางที่อ่อนแอและขาดความแข็งแรงมองดูช่างหดหู ในตอนนี้ทันใดนั้นก็ตะโกน : “ That ma, he’s heel He’sight hee! Get him! (คนนี้ เขาอยู่ที่นี่! เร็ว, มาจับเขา! )

เสียงของเขาดังเหมือนฟ้าร้องบนชายหาดที่เงียบสงบ ปลุกโจรสลัดเกือบทั้งหมดในครั้งเดียว และกู่เสี่ยวเล่อที่กําลังศึกษาวิธีการช่วยเหลือเขาอยู่ตรงหน้าเขาก็ตกตะลึง!