จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 105

จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 105 – เกี่ยวกับการล่าสัตว์

“ อะไรนะ มีน้ําตกบนเนินเขาด้านหลังนี้ ? พี่เสี่ยวเล่อ คุณโกหกพวกเราหรือเปล่า?” หลินเจียวกระโดดขึ้นเป็นคนแรกเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้!

ท้ายที่สุดแล้ว สาว ๆ ทุกคนก็มักจะรักสวยรักงาม พวกเธอได้ทําความสะอาดฝุ่นของเครื่องบินเมื่อ 90 ปีก่อน คุณคงนึกออกว่าตอนนี้สาว ๆ อยากอาบน้ํามากแค่ไหน!

“แน่นอน ผมกู่เสี่ยวเล่อพูดโง่ ๆ เมื่อไหร่! แต่สําหรับบางคนที่มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนกับผม ผมคิดว่าเธอไม่จําเป็นต้องไป! “ ในขณะที่พูดกู่เสี่ยวเล่อเหลือบมองไปที่หนึ่งเลยที่อยู่ด้านข้าง

คุณหนูคนนี้ยังรู้ว่าเธอเพิ่งตกหลุมพรางคําพูดของคู่เสียวเล่ออีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเธอรู้ว่าเขาคงโกรธมานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงจงใจแกล้งเธอด้วยคําพูดที่น่าขบขัน เพื่อที่ตอนนี้ยากที่จะกําจัดมันออกไป

แต่เธอรู้ว่ามันเป็นกับดัก แต่คุณหนูคนนี้ไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ เธอมีอารมณ์ร้อนและจนถึงตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรจะพูด

แต่โชคดีที่พวกเธอยังคงมีหลินรุ่ยคนดีอยู่ เธอโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้หนิงเลยหยุดความขุ่นเคือง : “โอ้ เสี่ยวเล่ย คุณไม่รู้หรือว่ากัปตันเสี่ยวเล่อเป็นคนแบบไหน? เขาแค่แกล้งคุณด้วยคําพูด เขาจะห้ามไม่ให้คุณอาบน้ําได้จริงๆ เหรอ? “

หลินเจียวที่อยู่ด้านข้างก็กล่าวทันทีว่า : “ ใช่ พี่เสี่ยวเล่อ คุณยังทนที่จะปล่อยให้สาวงามทั้งสามอย่างเรายืนอยู่ในโคลนได้หรือ? รีบนําทางไปอาบน้ํากันเถอะ! “

ดังนั้นทั้งสี่คนจึงลงบันไดเชือกด้วยกันตามคู่เสี่ยวเล่อไปตลอดทางและเดินออกไปเกือบ 2,3 กิโลเมตร แน่นอนว่ามีธารน้ําไหลอยู่ใต้ก้อนหิน

“นี่คือน้ําตกที่คุณกําลังพูดถึง?” หนิงเล่ยถามอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อเธอมองไปที่น้ําตกเล็ก ๆ ที่มีหยดน้ําสูงไม่ถึงสามเมตร

“ ทําไม? น้ําตกนี้ใหญ่เกินไป?” เสี่ยวเล่อจงใจถามประชด

“ใหญ่เกินไปเหรอ? โอ้ พระเจ้าของฉัน หัวฝักบัวในห้องน้ําของบ้านฉันยังใหญ่กว่าน้ําตกของคุณใช่มั้ย?” หนิงเล่ยพูดพร้อมกับเบ้ปากเอียงจมูก

“ ว้าว พี่สาวเสี่ยวเล่ย ห้องน้ําของคุณใหญ่แค่ไหน?” หลินเจียวถามด้วยความอิจฉาอีกครั้ง

ถึงเวลาที่หนิงเลยจะโอ้อวดอีกครั้งและจมูกเล็ก ๆ ของเธอก็ฮัมเพลงเบา ๆ : “มันไม่ใหญ่เกินไป ห้องน้ําพิเศษของฉันเองมีพื้นที่มากกว่า 200 ตารางเมตรตามการแบ่งประเภทของสปานวดฟองสบู่ มีอ่างอาบน้ําสามอ่างและฝักบัวสี่หัว อ้อ เกือบลืมบอกไปว่ามีสระว่ายน้ําเล็ก ๆ ด้วย “

จากนั้นเธอก็มองไปที่เสี่ยวเล่ออย่างมีชัย

“แล้ว…”

กู่เสี่ยวเล่อถามพลางเหล่ไปที่หนิงเลย

“ แล้วอะไรเล่า?” หนิงเล่ยงงงวย

“ ผมอยากรู้ว่าคุณเอาอ่างอาบน้ําทั้งสามอ่าง หัวฝักบัวสี่หัวและสระว่ายน้ําเล็ก ๆ มาด้วย หรือเปล่า? ถ้าคุณไม่ได้นํามา ผมแนะนําให้คุณอาบน้ําในน้ําตกธรรมชาติของผมโดยเร็วที่สุด มันเป็นเรื่องไร้สาระมาก! “

คําพูดของกู่เสี่ยวเล่อทําให้หนิงเลยสําลักโดยไม่อาจพูดอะไรได้เป็นเวลานาน แต่หลินรุ่ยและหลินเจียวทั้งสองพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งทางภาษาอื่น

แต่เนื่องจากหญิงสาวทั้งสามคนกําลังจะอาบน้ํา กู่เสี่ยวเล่อจึงไม่ดีที่จะอยู่ในที่ที่พวกเธออยู่ (แม้ว่าเขาจะอยากอาบน้ํากับพวกเธอในใจก็ตาม ….)

ทําได้เพียงโบกมือแสร้งทําเป็นว่าดีและพูดว่า : “ พวกคุณอาบน้ําที่นี่สบายใจได้ จินแล้วก็ผมจะออกตระเวน! ผมจะไม่ยอมให้ใครก็ตามที่มีเจตนาร้ายเข้าใกล้ที่นี่ ”

“ชิ มันจะดีถ้าคุณไม่ได้แอบมอง! ยังไม่รีบไปเร็วๆ อีก!” หนิงเล่ยแทบไม่หยุดหายใจและสั่งให้ไล่แขกออกไป

กู่เสี่ยวเล่อถอนหายใจเบา ๆ และกล่าวในใจว่า เขากําลังปกป้องสมบัติที่ยิ่งใหญ่ทั้งสามนี้ แต่น่าเสียดายที่เขาทําได้แค่เฝ้าดู แม้แต่ขุดก็ไม่สามารถ มันน่าเสียดายที่สิ่งที่เกิดขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์ …

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็เหลือบมองกลับไปที่ลิงจินตัวน้อยที่ส่งเสียงแหลม ในใจบอกว่าเป็นผู้เยาว์แบบแกดีกว่า ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์และลิง ไม่ได้มีปัญหามากมาย แต่ไม่รู้ว่าเจ้าหนูน้อยตัวนี้จะเติบโตมามีภรรยาที่เข้มงวดหรือไม่?

หลังจากถอนหายใจ เสี่ยวเล่อก็ไม่กล้าออกไปไกลเกินไป ท้ายที่สุดแล้วสถานที่แห่งนี้ยังคงอยู่ในป่าเขตร้อน จะเกิดอะไรขึ้นในกรณีที่ลิ่วล้อเสือและเสือดาวโผล่ออกมาจากป่ าสาวเปลือยสามคนจะต่อสู้ได้อย่างไร?

เสี่ยวเล่อพบสถานที่แห่งหนึ่งในร่มเงาของต้นไม้ พิงร่างของเขาและฟังผู้หญิงคุยกันใต้น้ําตกไม่ไกล ในบางครั้งมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ชวนให้จินตนาการว่าฉากนี้น่าจะอลังการและน่าตื่นเต้นแค่ไหน!

ในความเป็นจริง เสี่ยวเล่อไม่ใช่คนโง่เช่นกัน หลังจากผ่านไปหลายวัน เขาก็รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร เป็นเรื่องยากสําหรับคนอื่นที่จะบอกว่า หลินรุ่ยแสดงเจตนาว่าสามารถกอดและกอดได้ทุกเมื่อ

เสี่ยวเล่อลังเลเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขาเป็น“หลิวเชี่ยฮุยที่นั่งนิ่ง ๆ โดยปราศจากความวุ่นวาย แต่เขารู้สึกเสมอว่าในสภาพแวดล้อมและสถานการณ์เช่นนี้ ถ้าเขาทําอย่างนั้นจริงๆ เขาจะไม่ใช่ว่าเป็นคนประเภทเดียวกับเหลาชางฉินเหว่ยที่เขาดูถูกมาโดยตลอดใช่หรือไม่?

“ลืมมัน ลืมมันไปเถอะ ดูแลดวงตาของตัวเองก่อนดีกว่า!” เสี่ยวเล่อส่ายหัวและตัดสินใจที่จะเก็บความคิดอันหอมหวานเหล่านั้นไว้ เขามองขึ้นไปในทิศทางของชายหาดด้วยความสงสัยว่า ตอนนี้พวกโจรสลัดออกไปแล้วหรือยัง? ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากทะเลพอสมควร เขาคงประมาณว่ามันอยู่ห่างออกไปอย่างน้อย 20 กิโลเมตร

คุณก็รู้ดีว่ากําลังกายในการเดิน 20 กิโลเมตรในป่าเขตร้อนนี้ก็เพียงพอแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อว่าโจรสลัดจะลึกเข้าไปในระยะไกลขนาดนั้นเพื่อติดตามพวกเขาในทันที

ยิ่งไปกว่านั้น AK47 ในมือปัจจุบันของเสี่ยวเล่อยังมีลูกปืนเต็มแม็กกาซีน ซึ่งเป็นกระสุ นจํานวน 30 นัด แน่นอนว่าเพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยเป้าหมาย เขาจะไม่ใช้เพชรฆาตนี้อย่างง่ายๆ

เหล่าสาวน้อยที่อยู่ไม่ไกลดูเหมือนจะมีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ เสี่ยวเล่อยังได้ยินเสียงสาวน้อยหลินเจียวและหนิงเลยร้องเพลง การร้องเพลงที่ไพเราะทําให้ผู้คนรู้สึกว่าสาว ๆ เหล่านี้มาพักร้อนที่นี่จริงๆ

เสี่ยวเล่อยิ้มอย่างขมขื่น มันจะง่ายกว่าสําหรับเขาที่จะอยู่รอดในป่าใหญ่นี้คนเดียว แต่ถ้าไม่มีคนสนิทสีชมพูเหล่านี้ ก็คงจะเหงามากใช่มั้ย?

“เฮ้ มีกําไรและขาดทุน! อย่างน้อยก็ได้ทะเลาะกับคุณหนูหนิงแล้วก็ผ่านช่วงเวลาที่น่า เบื่อตรงนี้ไปได้!”

น้ําตกแห่งนี้ถูกพบโดยลิงน้อยจิน ดูเหมือนว่าหนูน้อยตัวนี้จะต้องคุ้นเคยกับภูมิประเทศมาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะแหล่งน้ําจืดหายากแห่งนี้ อาจยังคงต้องทํางานอย่างหนักเพื่อค้นหา

การใช้ชีวิตในปาตอนนี้ น้ําจืดได้รับการแก้ไข ปัญหาต่อไปนี้คือปัญหาเรื่องอาหาร …

พวกเขากินปลาเค็มแห้งที่นํามาจากทะเลในช่วงสองวันที่ผ่านมา แต่สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในสต๊อกอย่างจํากัด ดังนั้น ขั้นตอนต่อไปในการเอาชีวิตรอดคือการหาอาหาร

แต่ปัญหามาอีกแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ชายทะเลและไม่มีสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลให้เก็บสะสมมากมาย สัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในป่าล้วนเป็นลิงและลิง ถ้าคุณต้องการจับมัน มันจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร?

โชคดีที่เสี่ยวเล่อมีประสบการณ์ในการล่าสัตว์ในภูเขาตั้งแต่เขายังเด็ก และรู้วิธีการล่าสัตว์ป่ามากมาย วิธีการเหล่านี้บางอย่างมีความต้องการมากขึ้น เขาไม่มีเครื่องมือใด ๆ อยู่ในมือ และสภาพแวดล้อมทางชีวภาพของปานี้และภูเขาในบ้านเกิดของเขาต่างมิติกันอย่างสิ้นเชิง

กู่เสี่ยวเล่อยังรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับประเภทของสัตว์ในพื้นที่ที่เขาอาศัยอยู่และนิสัยของมัน

ทันใดนั้น กบประหลาดก็เรียกความสนใจของกู่เสี่ยวเล่อ เขาพบว่าคางคกตัวน้อยหลากสีนอนอยู่บนโคนพุ่มไม้ที่ห่างออกไปไม่ถึงสามเมตร ..

“หลิวเซียฮุยได้รับการยกย่องว่าเป็นต้นแบบของการปฏิบัติตามศีลธรรมแบบดั้งเดิมของจีนเรื่องราวของเขาเกี่ยวกับ การนั่งโดยปราศจากความวุ่นวาย “ ของเขาได้รับการกล่าวขวัญไปทั่วหลายชั่วอายุคนในประเทศจีน มีการกล่าวว่า “Liu Xiahui, the Harmony of the Holy One” ดังนั้นเขาจึงเป็นที่รู้จักในนาม” ปราชญ์แห่งความสามัคคี “