จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 214

บทที่ 214 : ไป๋หยานมาแล้ว (2)

”เมี้ยว!”

หลังจากไป๋เสี่ยวเฉินพูดจบเสี่ยวมี่ก็กระโดดพุ่งตัวเข้าหาหญิงในชุดเขียว มันกางกรงเล็บอันแหลมคมตะปบลงบนใบหน้าอีกซีกของหญิงคนนั้น ผลก็คือใบหน้าซีกนั้นย่อยยับ

”อ๊า!” หญิงในชุดเขียวส่งเสียงร้องกรี๊ด นางป่ายมือตบเสี่ยวมี่ที่อยู่ตรงหน้านาง

หากแต่เสี่ยวมี่ก็หลบได้อย่างรวดเร็วก่อนจะร่อนลงสู่พื้น

เสี่ยวมี่เลียกรงเล็บเปื้อนเลือดขณะมองหญิงในชุดเขียวด้วยอาการเย้ยหยัน

”ข้าจะฆ่าเจ้า!” หญิงชุดเขียวนัยน์ตาแดงก่ำ นางอยากจะสอนบทเรียนให้กับแมวน้อย ทว่ามู่ชิงเกอกลับยื่นแขนที่เรียวงามราวหยกออกมาห้ามนาง

”ปี่ซีหยุดนะ !” ใบหน้าของมู่ชิงเกอเคร่งขรึม นางมองแมวขาวตัวน้อยที่อยู่บนพื้นด้วยแววตาเย็นชา ดวงตาของแมวน้อยนั้นแลดูเต็มไปด้วยการยั่วยุ “ข้าผิดเอง ที่ดูถูกสัตว์อสูรตัวนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าพลังของสัตว์อสูรนี่จะถึงขั้นที่สามเทียนเจี่ยแล้ว ?”

ความแข็งแกร่งของปี่ซีนั้นอยู่ในระดับต่ำสุดของขั้นที่สามเทียนเจี่ยการที่แมวขาวตัวน้อยนี้สามารถทำร้ายนางได้หลายต่อหลายครั้ง แสดงว่าความแข็งแกร่งของมันต้องอยู่ในขั้นที่สามเทียนเจี่ยขึ้นไป

หรือบางทีสัตว์อสูรตัวนี้อาจจะอยู่ในระดับกลางของขั้นที่สามเทียนเจี่ยแล้วก็เป็นได้?

ในขณะที่มู่ชิงเกอดูเหมือนจะยังไม่ได้คำตอบนั้นแต่ทันทีที่นางหลุดปากออกมาว่า เสี่ยวมี่เป็นสัตว์อสูรที่จัดอยู่ในระดับกลางของขั้นที่สามเทียนเจี่ย ดวงตาของอีกฝ่ายก็เปล่งประกายเหยียดหยาม

”ขั้นที่สามเทียนเจี่ยอะไรกัน?”

ท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลานและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจ พวกเขาจ้องมองแมวขาวตัวเล็ก ๆ ที่แลดูไร้พิษสงบนพื้นด้วยความประหลาดใจ

เจ้าแมวตะกละเนี่ยนะเป็นสัตว์อสูรขั้นที่สามเทียนเจี่ย ?

”ข้าห้ามเจ้าพูดถึงป้าฮัวในทางที่ไม่ดี”ใบหน้าเล็ก ๆ ของ ไป๋เสี่ยวเฉิน เต็มไปด้วยความโกรธ “ป้าฮัวหลัวดีกว่าพวกผู้หญิงเลว ๆ ของเจ้ามาก !”

ครานี้มู่ชิงเกอไม่กล่าวคำใดนางขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะมองเด็กน้อยตรงหน้า นัยน์ตาของนางวาววับพร้อมกับส่องประกายเย็นชา

”หม่ามี้!”

ทันใดนั้นเองนัยน์ตาของไป๋เสี่ยวเฉินพลันสว่างไสวขึ้นทันที น้ำเสียงที่นุ่มนวลของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ครั้นมู่ชิงเกอได้ยินนางก็หันกลับไปมองสตรีที่ก้าวผ่านบานประตูเข้ามา

ทันใดนั้นเองลมหายใจของนางก็แทบหยุด

สตรีในอาภรณ์สีแดงงดงามมากความงามของนางทำให้ทุกผู้คนที่อยู่เบื้องหน้านางแลดูหมองไปเลย

ก่อนหน้านั้นมู่ชิงเกอ มีความมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของนางมาก หาไม่แล้ว นางคงไม่คิดว่า นางคู่ควรจะเป็นชายาของอ๋องคังหรอก

แต่ครั้นเห็นสตรีผู้นี้นางเพิ่งเข้าใจคำที่ว่า งามจนตะลึง !

หลังจากที่ตะลึงแล้วสิ่งที่ตามมาก็คือความอิจฉาเปี่ยมล้น ความหึงหวงของนาง ทำให้นางรู้สึกราวกับแมลงกำลังกัดแทะหัวใจ ยามนี้หัวใจของนางยิ่งเต็มไปด้วยไฟริษยา

แน่ใจได้เลยว่าไป๋หยานคงต้องใช้ใบหน้าสวย ๆ นี่ล่อลวงอ๋องคังเป็นแน่ บางทีทั้งคู่อาจจะมีความสัมพันธ์กันแล้วก็เป็นได้

ครั้นคิดถึงภาพที่อ๋องคังและหญิงผู้นี้อยู่ร่วมเตียงเดียวกัน ก็เป็นเรื่องยากที่นางจะยอมรับได้

”เจ้าคือไป๋หยานใช่หรือไม่?” มู่ชิงเกอหายใจเข้าช้า ๆ นางกล่าวโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ

ไม่ว่าในใจของนางจะมีความรู้สึกเช่นใดบนใบหน้าที่งดงามของนางกลับไม่ปรากฏร่องรอยใดเลยแม้แต่น้อย

”ท่านตาท่านยาย เกิดเรื่องใดขึ้น ?”

ไป๋หยานเดินผ่านหน้ามู่ชิงเกอราวกับไม่เห็นมู่ชิงเกออยู่ในสายตา นางก้าวย่างอย่างแช่มช้า เข้าไปหาท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลาน

ท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลานถอนหายใจ”เหตุใดเจ้าถึงมาแต่เพียงผู้เดียวเล่า ข้าบอกรั่วหลานให้ไปขอความช่วยเหลือจากอ๋องคัง นี่เขาไม่ได้มากับเจ้ากระนั้นรึ ?”

ไป๋หยานขมวดคิ้ว”ข้าไม่เห็นท่านป้าเลย ทั้งอ๋องคังก็ไม่ได้อยู่บ้านด้วย แต่ไม่ว่าอ๋องคังจะมาหรือไม่ ก็ไม่แตกต่างกันหรอก”

”พี่ไป๋หยาน!”

ครั้นหลานเสี่ยวหยุนเห็นไป๋หยานปรากฏกายนางก็มีทีท่าราวกับจะร่ำไห้

***จบบท ไป๋หยานมาแล้ว (2) ***