จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 195

บทที่ 195 : รักษาท่าน (2)

ไป๋จั่นเผิงพยักหน้า”ใช่ เมื่อสิบปีก่อนข้าเคยได้รับบาดเจ็บสาหัส”

“ถ้าเช่นนั้นเมื่อสิบปีก่อน จะต้องมีหมอปรุงยาผู้หนึ่งให้ยาเม็ดอายุวัฒนะแก่ท่าน แม้ว่าหมอปรุงยาจะช่วยชีวิตท่านไว้ได้ หากแต่ผู้ที่ทำร้ายท่านจนได้รับบาดเจ็บสาหัสนั้น ได้ทิ้งพลังฉีไว้ในร่างของท่าน สิบปีที่ผ่านมานี้ พลังฉีของคนผู้นั้นได้ทำลายอวัยวะภายในตันทั้ง 5 และอวัยวะภายในกลวงทั้ง 6*** ทำให้ร่างกายของท่านเสื่อมถอยลงทุกขณะ”

　***ทฤษฏีอวัยวะตัน-อวัยวะกลวง（脏腑学说）

ตามทฤษฎีแพทย์จีนแบ่งอวัยวะออกเป็น2 พวกคือ

อวัยวะตันทั้ง 5（五 脏）ได้แก่ ตับ (肝) หัวใจ (心) ม้าม (脾) ปอด (肺) ไต ( 肾) อวัยวะตันทั้งห้า ทำหน้าที่สร้างและเก็บสารจำเป็น แต่ไม่ทำหน้าที่กำจัด สะสม สารจำเป็นของชีวิตและควบคุมการไหลเวียนของพลังลมปราณและเลือด นอกจากนี้ยัง นับรวมถุงหุ้มหัวใจ（心包）ด้วยเป็นอวัยวะตันอีกชนิดหนึ่ง

อวัยวะกลวงทั้ง 6 （六 腑）ได้แก่ ถุงน้ำดี (胆) ลำไส้เล็ก (小肠) กระเพาะอาหาร (胃) ลำไส้ใหญ่ (大肠) กระเพาะปัสสาวะ (膀胱) และซานเจียว (三焦) อวัยวะกลวงทั้งหก ทำหน้าที่เกียวกับการย่อย ดูดซึมและขับถ่าย

ไป๋จั่นเผิงตกตะลึงเขากล่าวพร้อยรอยยิ้มขมขื่น “ที่เจ้ากล่าวมาล้วนถูกต้องทุกสิ่ง แต่หากเจ้าทำลายพลังฉีในร่างของข้า เส้นลมปราณของข้าก็จะถูกทำลายตามไปด้วย เมื่อถึงเวลานั้น ข้าก็จะไม่ต่างจากขยะไร้ค่า หากเป็นเช่นนั้นข้าขอตายอย่างมีศักดิ์ศรีเสียยังจะดีกว่า”

”ผู้ใดบอกท่านกันล่ะว่าหากทำลายพลังฉีนั่น จะต้องทำลายเส้นลมปราณด้วย ?”

ไป๋หยานยิ้มกว้างนางหันไปมองเสือขาวที่กำลังนอนอาบแดดอยู่บนพื้นไม่ไกลกันนัก “เสี่ยวมี่ ข้ามีงานให้เจ้าทำ”

เสี่ยวมี่กระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของไป๋หยานพร้อมกับกวาดตามองไป๋จั่นเผิงด้วยความรังเกียจ

มนุษย์คนนี้หน้าตาดูไม่ได้เอาเสียเลยนายหญิงยังจะให้ข้าดูดพลังฉีจากเขาอีกหรือ ข้าไม่เอาด้วยหรอก !

”หมูตงพัว2 จาน” ไป๋หยานกัดฟันพูด

**หมูตงพัว/ตงปอ/ตงพอ หรือตงพัวโร่ว เป็นอาหารหางโจวซึ่งทำจากหมูเคี่ยวกับน้ำซีอิ๊วปรุงรส

เสือน้อยสะบัดหน้าปฏิเสธข้าจะไม่ขายศักดิ์ศรีของข้า เพียงเพื่อหมูตงพัวแค่ 2 จานหรอก

”เพิ่มหมูหันอีกหนึ่งตัว”ไป๋หยานกล่าวต่อ

เสี่ยวมี่นัยน์ตาลุกวาวเอ่อ… ข้าขอคิดดูก่อนนะ

”ข้าจะทำอาหารให้เจ้ากินด้วยตนเองเป็นเวลาหนึ่งเดือน!” ไป๋หยานยื่นคำขาด

ดวงตาของเสี่ยวมี่ทอประกายระยิบระยับมันยกอุ้งมือน้อย ๆ ที่น่ารักของมันแปะมือของไป๋หยาน

ตกลง!

ศักดิ์ศรีเฮอะ! ไร้สาระสิ้นดี อาหารตรงหน้าสิของจริง !

นอกจากนี้ข้าไม่จำเป็นต้องกินอาหารห่วยๆ ตลอดหนึ่งเดือน นับเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ไม่เลวเลยทีเดียว !

ไป๋หยานหันกลับมาทางไป๋จั่นเผิง”เชิญท่านไปกับเสี่ยวมี่ มันจะช่วยดูดพลังฉีจากร่างของท่าน”

เรื่องนี้ทำให้ไป๋จั่นเผิงและชายชราประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

ในสำนักเวชโอสถมีหมอปรุงยามากมายนับไม่ถ้วน ทว่าก็ไม่อาจช่วยอะไรเขาได้ ยามนี้หญิงสาวผู้นี้กลับสามารถแก้ปัญหานี้ได้โดยอาศัยการเจรจาต่อรองเพียงไม่กี่คำ ?

”แม่นางไป๋…”ไป๋จั่นเผิงยิ้มอย่างขมขื่น “พลังฉี่นี้อยู่ในร่างของข้ามานานกว่าสิบปี และสิบปีที่ผ่านมานี้ ร่างของข้าก็ถูกทำลายอย่างรุนแรง หากพลังฉีนั่นถูกทำลาย ชีวิตของข้ายังจะอยู่ได้อีกกี่ปีกันเล่า”

ไป๋หยานเลิกคิ้วพร้อมกล่าวว่า“ไม่ต้องเป็นกังวล ในเมื่อข้าบอกว่าจะช่วยรักษาท่าน ข้าย่อมมีวิธีฟื้นคืนร่างกายให้แก่ท่าน หากท่านเชื่อใจข้า ก็ตามมันไป”

”นายน้อย!”

ชายชราร้อนรนเขารู้ว่า หากให้นายน้อยเลือก นายน้อยย่อมจะเชื่อใจหญิงสาวที่ไม่รู้ที่มาที่ไปผู้นี้

”นายน้อยปลอดภัยไว้ก่อนย่อมดีกว่าเสียใจภายหลัง”

ไป๋จั่นเผิงเหลียวกลับไปจ้องตาชายชรา”เวลาของข้าเหลืออีกไม่มากแล้ว เช่นนั้นเหตุใดถึงไม่เชื่อนางสักครั้งเล่า ?”

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเสี่ยวมี่พลางกล่าวว่า“นำทางไป”

“เมี้ยว”

เสี่ยวมี่ร้องทว่าสายตายังเต็มไปด้วยความขยะแขยง

แต่ก่อนที่เสี่ยวมี่จะจากไปไป๋หยานก็ขยิบตาให้มัน พลันเสี่ยวมี่ก็ขยิบตาตอบ เพื่อแสดงว่ามันเข้าใจ

”นายน้อย!”

ชายชราต้องการจะติดตามนายน้อยของเขาทว่าไป๋หยานกลับเข้าขวางทางไว้ ก่อนที่เขาจะทันย่างก้าว

”หากเจ้าต้องการจะช่วยเขาก็อย่าตามไป”

”เจ้า… ” แววตาของผู้เฒ่าเต็มไปด้วยความโกรธ “หากนายน้อยเป็นอะไรไป เราจะไม่มีวันปล่อยเจ้า !”

ไป๋หยานไม่สนใจชายชราผู้ซึ่งกำลังโกรธเกรี้ยวนางหันหลังเดินกลับ สะบัดแขนเสื้อก่อนจะนั่งลง นางหันไปทางผู้คุ้มกัน พลางเอ่ยถามว่า “ลูกชายของข้ากลับมาหรือยัง ?”

”นายน้อยบอกว่าจะออกไปเล่นกับเพื่อนๆ ข้าเชื่อว่านายน้อยคงจะยังไม่กลับจนกว่าจะค่ำ”

***จบบทรักษาท่าน (2)***