จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 188

บทที่ 188 : รอข้าประเดี๋ยว

เป็นดังคาดการตายของหลานเยี่ยต้องเกี่ยวข้องกับหญิงผู้นี้

อย่างไรก็ตามเว้นแต่ไป๋หยานแล้ว ชาวบ้านที่มุงดูต่างก็ไม่คิดอะไรมาก พวกเขาคิดเพียงว่า เหตุเพราะหยูหรงเป็นแม่เลี้ยงทั้งนางยังดูแลไป๋หยาน และน้องชายอย่างโหดร้าย นางย่อมต้องอยากคิดบัญชีกับหยูหรงเป็นธรรมดา

ครั้นหยูหรงกลับมารู้สึกตัวนางก็เห็นไป๋หยานเดินเข้าใกล้นางมากขึ้นเรื่อย ๆ นางจึงรีบเอ่ยออกมาอย่างหวาดระแวง “เจ้าจะทำอะไร ?”

ไป๋หยานยิ้มเยาะ“ข้ามียา ซึ่งสามารถป้องกันการสูญเสียบุตรในครรภ์ของเจ้าได้…”

หยูหรงซึ่งหวาดระแวงอยู่แล้วก็ยิ่งหวาดระแวงมากขึ้นไปอีก

ไป๋หยานจะใจดีถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

”แต่หากว่าทารกในครรภ์ของเจ้าตายเสียแล้วหมายถึงอย่างไรเสียเขาก็ไม่มีโอกาสรอด ยาเม็ดนี้จะช่วยให้ทารกเจริญเติบโตขึ้นรวดเร็วกว่าปกติ และในอีกสามเดือนข้างหน้า ทารกที่ตายก็จะคลอดออกมาตามธรรมชาติ”

นัยน์ตาของหยูหรงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว”แล้วจากนั้นเจ้าจะทำอะไรอีก ?”

ไป๋หยานไม่ตอบคำถามทว่านางหันมาเผชิญหน้ากับไป๋เฉิงเซียง “ท่านปฏิบัติกับลูกในไส้ราวกับลูกของชายอื่น เช่นนั้นข้าจะรอจนกว่าทารกจะคลอด จากนั้นข้าจะพิสูจน์เลือดของทารกนั่น เมื่อถึงเวลานั้น ท่านจะได้รู้ว่าชีวิตบัดซบน่ะมันเป็นยังไง ! ”

เมื่อมองสีหน้าที่จริงจังของไป๋หยานไป๋เฉิงเซียงก็นึกสะดุ้ง เขาหันไปมองหยูหรงพลางเอ่ยถามว่า “สิ่งที่นางพูดมานั่นจริงหรือไม่ ?”

หยูหรงเม้มปากแน่น”ท่านพี่ อย่าได้ฟังเรื่องไร้สาระนั่น นางใส่ร้ายข้า ข้าจะมีลูกกับชายอื่นได้อย่างไร ? นอกจากนี้…ลูกของเราก็ตายไปแล้ว จะมีเลือดได้อย่างไร ? ”

นางเสียใจเสียใจที่เชื่อคำของมารดา ทั้งเรื่องฮุบบ้านสกุลไป๋ที่มีแต่เปลือก ทั้งเรื่องมีสัมพันธ์กับชายอื่นเพื่อตั้งครรภ์ !

หากแต่นางไม่มีวันยอมให้ไป๋หยานข่มขู่นางลูกธนูที่หลุดออกจากแล่งย่อมไม่อาจย้อนกลับคืน หยูหรงคิดว่าในโลกใบนี้ ไม่มียาเช่นที่ไป๋หยานกล่าวอ้างหรอก !

“ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตามหลังจากนี้สามเดือน เราค่อยมาพิสูจน์ความจริงกัน”

ไป๋หยานไม่เปิดโอกาสให้หยูหรงได้ปฏิเสธนางหยิบยาเม็ดออกมา จากนั้นก็ดีดมันออกไป ยาเม็ดพุ่งเข้าใส่ปากของหยูหรงอย่างรวดเร็วราวกับลูกกระสุน หยูหรงถูกบังคับให้กลืนยานั่นลงไป

หยูหรงตาค้างด้วยความหวาดกลัวนางพยายามใช้นิ้วล้วงยาออกจากลำคอของตน

“ไม่มีประโยชน์หรอกยาของข้าจะละลายทันทีที่สัมผัสกับน้ำ ตอนนี้ตัวยาได้ซึมซับเข้าไปในร่างของเจ้าเรียบร้อยแล้ว” ไป๋หยานเยาะ

รังแกน้องชายข้าใช่หรือไม่? เช่นนั้นข้าก็จะให้เจ้าตกอยู่ในภาวะสิ้นหวังสักสามเดือน !

”ท่านยังจำสิ่งที่ข้าเคยพูดกับท่านก่อนหน้านี้ได้หรือไม่?” ไป๋หยานหันกลับไปมองไป๋เฉิงเซียง “ข้าเคยบอกท่านว่า หากท่านไม่คืนยาเม็ดจิตวิญญาณที่ท่านหลอกเอาจากมารดาข้าไป ข้าจะทำให้ความแข็งแกร่งของท่านย้อนกลับคืนสู่สถานะก่อนหน้านี้ ดูทีว่า ท่านคงไม่มีความสามารถคืนข้าได้เป็นแน่…”

คำกล่าวของนางบ่งบอกอย่างชัดเจน

หากไม่คืนยาก็ลดความแข็งแกร่งของเขาลง หากเป็นเช่นนั้น ไป๋เฉิงเซียงก็ไม่ต่างจากคนไร้ประโยชน์

”อย่างไรเสียข้าก็คือบิดาของเจ้านะ!” ไป๋เฉิงเซียงคำรามออกมาอย่างตื่นตระหนก

ถึงตอนนี้เขายังคงใช้ฐานะความเป็นพ่อข่มขู่ไป๋หยาน หากแต่ดูเหมือนเขาจะลืมไปว่า ก่อนหน้านั้นเขาเป็นคนตัดนางออกจากตระกูลด้วยตนเอง …

”เจ้าประสงค์จะจัดการกับเขาเช่นไร?”

ทันใดนั้นเองเสียงทุ้ม ๆ ก็ดังก้องขึ้นข้างหูของไป๋หยาน นั่นทำให้นางนิ่งงันไปเล็กน้อย ครั้นนางเงยหน้าขึ้นก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาราวปีศาจของเขา

ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากกระทั่งไป๋หยานรู้สึกได้ถึงลมหายใจของตี้คังนางพยายามถอยหนี ทว่าเขากลับรั้งนางแนบชิดมากยิ่งขึ้น ทำให้นางกระดิกตัวแทบไม่ได้

”ข้าต้องการให้ความแข็งแกร่งของเขาถดถอยกลับคืนสู่จุดเดิม”

นางไม่ได้ตั้งใจที่จะกำจัดไป๋เฉิงเซียงในทันทีนางเพียงอยากให้พลังของเขาถดถอยจากขั้นที่สาม เทียนเจี่ยกลับไปเป็นขยะไร้ค่าเช่นเดิม เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็จะได้ชื่นชมกับความเจ็บปวดจากการไร้อำนาจ และมีชีวิตอยู่อย่างสิ้นหวังแทน

”รอข้าประเดี๋ยว”หลังจากกล่าวจบ ตี้คังในอาภรณ์สีม่วงก็ผ่านหน้านางไป ราวกับสายลมพัดผ่านแก้มนาง เพียงพริบตา ชายที่มีบุคลิกคุกคามชั่วร้ายผู้นี้ก็ไปยืนด้านหน้าไป๋เฉิงเซียงแล้ว

***จบบท รอข้าประเดี๋ยว***