จอมเวทอหังการ - ตอนที่ 221

บทที่ 221: ความเกรี้ยวกราด

เสียงท้องฟ้ากรีดร้องสนั่นหวั่นไหว

สายฟ้าที่รุนแรงแตกกระจายประทุไปทั่วโรงงานแห่งนี้อย่างบ้าคลั่ง มันแผดเสียงแหลมดังสนั่นจนมนุษย์ทั่วไปจําเป็นจะต้องอุดหูตนเองเอาไว้

ลูลู่ยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ด้านนอก เสียงคํารามและแสงกระพริบที่ปรากฏออกมาจากภายในโรงงานทําให้ใบหน้าของเธอซีดขาวไร้โลหิต!

อสนีบาตฟาดฟันลงมาจนทําให้ทั่วทั้งโรงงานเกิดแสงสว่างวาบ เงาดําทมิฬรูปร่างน่าขยะแขยงและสูงโปร่งโผล่ขึ้นมาในแสงสว่าง ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีจํานวนมากเสียด้วย

“จ้าวติง” ลูลู่นั้นกล่าวออกมาอย่างสับสนว่าตนเองควรจะทําอย่างไรต่อไป

ริมฝีปากของเธอเม้มเข้าหากันอย่างแนบแน่น ฉับพลันขาของเธอเคลื่อนไหวและพุ่งเข้าสู่โรงงานนรกตรงหน้าทันที จิตใจของเธอไม่อาจอดทนเห็นฉือจ้าวติงต่อสู้กับสัตว์ประหลาดรูปร่างน่าขยะแขยงนั้นเพียงคนเดียวได้!

ลูลู่วิ่งมาถึงประตูทางเข้าขนาดใหญ่ สิ่งที่เธอได้เห็นคือมนุษย์สี่คนรูปร่างแปลกประหลาด แขนขาของพวกมันบิดเบี้ยวไปมากําลังคืบคลานอยู่บนพื้น ใบหน้าราวกับวานรยักษ์และสีผิวของพวกมันดําสนิท

ขณะที่เธอกําลังจับจ้องกับสิ่งตรงหน้า สายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งสวมใส่ชุดคลุมสีดํา แววตาของเขากําลังจับจ้องที่ฉือจ้าวติงอย่างเย็นชา ฉือจ้าวติงนอนจมกองเลือดอยู่บนใบหน้าของเขามีเท้าของชายชุดคลุมเหยียบเอาไว้พร้อมกับคํารามออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ไอ้สารเลว แกกล้าดียังไงถึงเดินเข้ามาทําลายแผนของฉัน!”

“ท่านนักบวชแดงบอกให้เราพาเป้าหมายกลับไปในขณะที่ยังมีสติครบถ้วนนะครับ” ฮุยที่สี่กล่าวออกมาอย่างเร่งรีบ

“ไอ้เด็กบ้านี่ต้องไปกับฉัน ส่วนพวกแกฆ่าผู้หญิงข้างนอกซะ! รีบเก็บกวาดพื้นที่ให้เร็วที่สุด ห้ามทิ้งร่องรอยใดเอาไว้โดยเด็ดขาด!” ชายชุดคลุมเทาคํารามออกมาอย่างดุเดือด

เดิมที่เขาต้องการสร้างสถานที่แห่งนี้ให้กลายเป็นกับดักเพื่อซุ่มโจมตีใครคนหนึ่ง แต่สุดท้ายแล้วแผนการทั้งหมดนี้ถูกทําลายโดยเด็กหนุ่มตรงหน้าโดยสมบูรณ์

ซึ่งดูจากเวลาแล้ว เป้าหมายที่แท้จริงคงจะมาถึงที่นี่ในอีกไม่ช้า พวกเขาไม่สามารถให้เป้าหมายรู้ตัวได้ว่าเขากําลังถูกจับตามองและหมายปองเอาชีวิต!

ฮุยยี่ผิวปากเพื่อสั่งให้อสูรมืดลากฉือจ้าวติงออกไป พร้อมกับออกคําสั่งให้สี่คนที่เหลือจัดการกับลูลู่ที่อยู่ด้านนอก “เธอมันรนหาที่ตายเอง!”

มนุษย์สี่คนนี้ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวเท่าไหร่นัก แต่ทว่าความน่าสะพรึงที่แท้จริงก็คืออสูรมืดทั้งหมดนี้มากกว่า ลูลู่ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีสัตว์ประหลาดอยู่ในโรงงานมาก่อน เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่เชื่อคําของเพื่อนชายในก่อนหน้านี้

อสูรมีดราวกับว่ากําลังเห็นเนื้อชั้นเลิศตรงหน้า พวกมันทะเลาะกันเองอย่างบ้าคลั่งเพื่อที่จะวิ่งมาหาลูลู่! อาหารเย็นมาเสริฟถึงหน้าบ้านแล้ว!

ลูลู่ร่ายเวทวารีของตนเองทันที เธอควบคุมน้ำที่อยู่บริเวณรอบๆให้กลายเป็นกําแพงวารีให้กับตนเองอย่างเร่งด่วน

กําแพงวารีนั้นมักจะใช้ป้องกันการโจมตีที่รุนแรง แต่ทว่ามันกลับไม่สามารถปิดกั้นกรงเล็บแหลมคมของอสูรมีดได้เลยแม้แต่น้อย เมื่อพวกมันกวาดวงล้อมมาถึง กําแพงวารีถูกทําลายลงไปอย่างรวดเร็ว กรงเล็บขนาดใหญ่ฉีกหน้าอกของเธอออกพร้อมกับโลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วราวกับก็อกน้ำระเบิด บริเวณโดยรอบถูกฉาบไปด้วยโลหิตของหญิงสาวโดยสมบูรณ์

“แกว่าเราควรจะพาผู้หญิงคนนั้นไปสนุกด้วยกันสักหน่อยไหม?” ฮุยซานได้เห็นลูลู่ที่ส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดด้านนอก พลันสายตาของเขาถูกเคลือบไปด้วยตัณหาอย่างไม่อาจปิดบังไว้ได้

“พวกเราทําพลาดในภารกิจครั้งนี้ ถ้าหากว่าเราช้าไปมากกว่านี้เกรงว่าจะต้องถูกลงโทษจากท่านนักบวชแดงแน่นอน” ฮุยอีกล่าวออกมาอย่างเยือกเย็น

คําพูดนั้นทําให้ฮุยซานคิดถึงชายคนหนึ่งซึ่งสวมหน้ากากครึ่งใบ ตันหาราคะที่ลุกโชนเมื่อครู่นั้นได้ดับมอดลงไปอย่างรวดเร็ว

“เราควรจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นให้เร็วที่สุด เอาล่ะ มาจัดฉากอาชญากรรมกันก่อนดีกว่า!”

“ชะ-ช่วย ช่วยฉันด้วย…”

บาดแผลที่อยู่บนร่างกายของลูลู่นั้นลึกมากจนเผยให้เห็นถึงกระดูก เธอพยายามที่จะใช้พลังชีวิตเฮือกสุดท้ายที่เหลือคลานหลบหนีกรงเล็บที่เลวร้ายเหล่านี้

เธอเติบโตมาในโรงเรียนที่ยอดเยี่ยม ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี เหตุการณ์โหดร้ายเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยในชีวิตของเธอ พวกมันทั้งหมดไร้หัวใจโดยสมบูรณ์ เพียงแค่คําสั่งเดียวเท่านั้นพวกมันก็พร้อมที่จะฉีกเธอออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างไม่กลัวเกรงสิ่งใด

แม้ว่าลูลู่จะเป็นนักเวทระดับมัชฌิม แต่เธอก็ไม่อาจจะรับมือกับอสูรมืดที่พุ่งเข้ามาทุกทิศทางเช่นนี้ได้

อุปกรณ์ป้องกันเวทมนตร์ใด ๆ ก็ไม่มี ถ้าหากว่าเธอมีพวกมันสักชิ้น มันก็จะสามารถช่วยต่อลมหายใจของเธอไว้ได้ น่าเสียดายที่ในตอนนี้เธอยังไม่สามารถสร้างเส้นทางเนบิวลาที่ซับซ้อนได้เลย!

โลหิตถูกฉาบไว้บนพื้นเป็นทางยาว กลุ่มอสูรมีดล้อมรอบร่างกายของเธอไว้พร้อมกับกระโดดไปมาอย่างสนุกสนาน ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีความสุขมากกับการทรมานใครสักคนให้ตายตกไปอย่างช้า ๆ

“เร็วเข้า รีบฆ่าเธอชะ ถ้าหากว่าพวกแกทําให้ฉันเสียเวลาไปมากกว่านี้ ฉันจะทําให้พวกแกกลายเป็นอาหารเลี้ยงชุดใหญ่ของจ้าวปีศาจซะ!” ฮุยเออร์ออกคําสั่งกับอสูรมืดอย่างเกรี้ยวกราด

ร่างกายของอสูรมีดสั่นเทาด้วยความกลัวเพียงแค่ได้ยืนชื่อจ้าวปีศาจ พวกมันทั้งหมดหยุดล้อเล่นกับสิ่งมีชีวิตตรงหน้าทันที พร้อมกับง้างมือเพื่อจะส่งเธอไปสู่สวรรค์ให้เร็วที่สุด

อะฮูวววววววววว

ฉับพลันเสียงหมาปาคํารามกึกก้องได้ดังขึ้น

ในขณะที่เสียงหอนคํารามนั้นยังคงดังอยู่ ฝุ่นทั่วบริเวณค่อย ๆ ลอยขึ้นตามแรงลมมหาศาล พวกมันทั้งหมดหมุนรวมตัวกันภายในพื้นที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

พายุทราย! ทรายที่เล็กและแหลมคมพุ่งเข้าโจมตีร่างกายของอสูรมืดอย่างไร้ความปราณี เหล่าอสูรมีดรอบ ๆ ที่เห็นเหตุการณ์เช่นนั้นรีบกระโดดออกด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีรุนแรงนี้อย่างรวดเร็วที่สุด

ภายในความมืด มีสายตาที่แหลมคมและเย็นชากําลังสาดมา ความเร็วในการพุ่งเข้ามาของมันนั้นถือได้ว่ามนุษย์ไม่สามารถมองได้ทัน

ร่างกายของมันใหญ่มากกว่าอสูรมืดประมานสามถึงสี่เท่า หมาป่าตัวใหญ่พุ่งเข้าหาอสูรมืดที่กําลังพยายามจะหลบหนีจากพายุทรายอย่างบ้าคลั่ง

กรอบ!!

ขากรรไกรอันแหลมคมของหมาปากัดลงมากระทบกันด้วยแรงมหาศาล เสียงกระโหลกแตกดังไปทั่วทุกทิศ เพียงแค่การงับครั้งเดียวได้จัดการอสูรมืดไปถึงสองตัว!

ร่างกายส่วนบนของอสูรมืดถูกฉีกออก แต่ทว่ามันยังไม่ตาย กรงเล็บที่ยังคงอยู่ทําให้มันพยายามจะขุดดินและตะเกียกตะกายหลบหนีออกไปจากสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายตรงหน้าอย่างกระวีกระวาด

หมาป่าเวทยกอุ้งเท้าขนาดใหญ่ขึ้นพร้อมกระทืบลงไปอย่างรุนแรง ศีรษะของอสูรมืดแตกโพละราวกับลูกแตงโม สมองและไขมันต่าง ๆ ไหลออกมากองบนพื้นอย่างน่าสะอิดสะเอียน

ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป อสูรมีดตัวนั้นตายตกในทันที มันแทบจะไม่มีเวลาได้เจ็บปวดด้วยซ้ำ!

ก่อนหน้านี้เพียงครู่เดียวมันกําลังมีความสุขที่ได้เล่นกับชีวิตของคนอื่น แต่ทว่าในเวลานี้มันกลับถูกสังหารอย่างเหี้ยมโหดและไร้ความปราณี

ลูลู่เงยหน้าที่ชุ่มเลือดของเธอขึ้นมามองร่างใหญ่โตด้านบนอย่างประทับใจ หมาป่าเวทสีน้ำเงินตัวใหญ่นี้

เห็นได้ชัดว่าสิ่งมีชีวิตตัวนี้กําลังพยายามจะปกป้องเธอ มันอยู่ฝ่ายเดียวกับเธอ! ทันใดนั้นเองเธอได้เห็นว่ามีชายคนหนึ่งซึ่งมีใบหน้าที่คุ้นเคยกําลังนั่งอยู่บนศีรษะของหมาป่าเวท น้ำตาของเธอพลันไหลออกมาปะปนไปกับเลือดบนหน้าอย่างเลอะเทอะ

เธอรู้จักชายคนนี้เป็นอย่างดี เขาคือโม่ฝานที่ฉือจ้าวติงพูดถึงตลอดเวลา! อีกทั้งเขายังเป็นราชันปีศาจภายในสถาบันอีกด้วย!

“นะ-นาย… ควรจะหนีไป พวกมันมีอีกมากที่ข้างในนั้น!” ลูลู่กล่าวออกมาพร้อมกับน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

“งั้นเหรอ?” โม่ฝานมองไปที่อสูรมืดตรงหน้าพร้อมกับชายในชุดคลุมเทาทั้งสี่คนพร้อมประกาศกร้าว “ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมด!”

โม่ผ่านกระโดดลงมาจากหลังของหมาป่าเวทพร้อมกับพาลูลู่ออกไปหลบที่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว

อู้ววววววววว!

หมาป่าเวทปลดปล่อยจิตสังหารเปี่ยมล้นของมันออกมาอย่างรุนแรง เป้าหมายของมันคืออสูรมืดตรงหน้า!

เพียงแค่หมาป่าเวทตะหวัดอุ้งเท้าเพียงนิดหน่อย ร่างกายของอสูรมีดสองตัวกระเด็นลอยไปฝังอยู่ในประตูเหล็กอย่างไม่อาจเลี่ยง เสียงของการปะทะดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ

อสูรมีดอีกสองตัวใช้จังหวะที่หมาปาเวทกําลังยุ่งอยู่กับพวกพ้องของตนโจมตีกับขาของหมาป่า กรงเล็บของพวกมันทําได้เพียงฉีกหนังและขนของหมาป่าเวทออกมาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แน่นอนว่าหมาป่าเวทไม่ได้สนใจบาดแผลเล็กน้อยพวกนั้นแต่อย่างใด มันหันศีรษะกลับมาพร้อมกับกัดลงบนแขนของอสูรมืดและเหวี่ยงออกไปอย่างง่ายดาย ร่างกายของอสูรมืดลอยเคว้งอยู่บนอากาศ ร่างกายของมันพุ่งขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว

หมาป่าเวทเพียงแค่รอให้ศัตรูร่วงหล่นลงมา จากนั้นมันใช้กรงเล็บของตนเองเพื่อบดขยี้ร่างกายของอสูรมืดอีกครั้ง กระดูกทั้งหมดแตกละเอียดและฝังลงในดินอย่างเรียบร้อย!

“เป้าหมายที่แท้จริงมาแล้ว! ไป! รีบออกไปจัดการมันเร็วเข้า!” ดวงตาของฮุยเออร์แดงฉานพร้อมกับรีบออกคําสั่งกับอสูรมีดตรงหน้าอย่างเร่งรีบ

ชายชุดคลุมเทาอีกสามคนรีบออกคําสั่งกับอสูรมืดของตนเองทันที เดิมทีพวกเขาคิดว่าแผนการนี้จะล้มเหลวซะแล้ว แต่ใครล่ะจะรู้ว่าจู่ ๆ สวรรค์ก็ส่งเป้าหมายมาให้พวกเขาถึงที่! นี่มันคือความบังเอิญที่หอมหวานเกินไปแล้ว!!

ที่ด้านนอกประตูเหล็ก โม่ฝานยืนอยู่ข้าง ๆ ลูลู่ที่บาดเจ็บสาหัส สายตาของเขาคมปลาบในขณะจ้องมองอสูรมืดที่กําลังวิ่งพล่านมาหา

ลมหายใจของลูลู่หนักหน่วงทันทีเมื่อเห็นว่าอสูรมีดนับสิบกําลังพุ่งมาทางเธอ ใบหน้าของเธอซีดขาว ร่างกายทั้งหมดสันเทาจนแทบจะเป็นลม

สําหรับนักเวทที่ไม่มีความสามารถในการป้องกันตนเอง การถูกศัตรูล้อมรอบนั้นถือได้ว่าเป็นสิ่งต้องห้ามสําหรับพวกเขา แน่นอนว่าการโดนล้อมเอาไว้แบบนี้จะทําให้นักเวทไม่สามารถร่ายเวทมนตร์ได้เลย…

ลมหายใจของลูลู่อ่อนแรงลง ความสิ้นหวังกําลังถาโถมเกาะกินหัวใจของเธออย่างฉับพลัน ดูเหมือนว่าเธอจะต้องตายอยู่ตรงนี้จริงๆ