จอมเวทอหังการ - ตอนที่ 204

บทที่ 204: ร่วมห้องกับสาวงาม

เมื่อวันเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงท้ายของภาคเรียน โม่ฝานเริ่มมองหาที่พักใหม่สำหรับตนเองทันที

ในตอนนี้เขาสามารถจ่ายออกไปสำหรับการอยู่ห้องพักดีๆสักห้องได้อย่างไม่ติดขัดมากนัก เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาอีกต่อไป ซึ่งความจริงแล้วโม่ฝานกำลังมองที่พักแห่งหนึ่งชื่อว่าจินหยวนอพาร์ทเม้น ซึ่งมันอยู่ทางทิศตะวันตกของสถาบันรองไม่ไกลนัก

อพาร์ทเม้นแห่งนี้อยู่ใกล้กับสถาบันอย่างมาก ซึ่งด้านข้างของมันมีทะเลสาปเล็กๆอยู่ แม้ว่ามันจะไม่ได้ใหญ่มากนักแต่ทว่าความสวยงามของมันไม่เป็นสองรองใคร

โม่ฝานเดินขึ้นไปที่ชั้นสิบสองของอาคารพร้อมกับเคาะประตูห้องที่เขาต้องการจะเช่า

“มาแล้วๆ เธอเป็นคนที่โทรหาฉันวันนี้ใช่ไหม?” ป้าเจ้าของห้องกล่าวออกมาอย่างเป็นมิตร เธอดูกระตือรือร้นอย่างมากที่จะออกมาทักทายกับโม่ฝาน

“ครับ ผมเห็นว่าคุณโพสห้องนี้ในอินเตอร์เน็ตน่ะ” โม่ฝานตอบกลับ

หญิงสูงวัยมองโม่ฝานด้วยรอยยิ้มพร้อมกล่าวต่อ “โอ้ เข้ามาด้านในก่อนสิพ่อหนุ่ม”

โม่ฝานพยักหน้ารับ ในขณะที่ขาของเขากำลังจะก้าวเท้าย่างเข้าไปในห้อง หญิงสาวสองคนโผล่ออกมาจากลิฟท์ เธอคนหนึ่งสวมใส่ชุดเดรสยาวสีขาวราวกับหิมะ มีรูปด้านหน้าเป็นภาพวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม

สายตาของเธอราวกับเมฆที่เลื่อนลอย มันกวาดไปรอบๆพร้อมกับค้นหาหมายเลขห้องที่พวกเธอต้องการ

หญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอนั้นตัวเล็กและดูเรียบร้อยอย่างมาก ร่างกายของเธอนั้นบอบบางราวกับดวงจันทร์ ส่วนโค้งเว้าบนร่างกายนั้นทำให้โม่ฝานรู้สึกสะดุดตาอย่างมาก ชุดหลวมๆที่เธอสวมใส่อยู่ทำให้เขาไม่อาจวางตาลงได้!

“ขอโทษนะค… โอ้ นาย??” ขณะที่หญิงสาวกำลังจะอ้าปากเพื่อเอ่ยถามอะไรบางอย่าง ฉับพลันเธอมองเห็นโม่ฝานอยู่ที่หน้าประตู น้ำเสียงของเธอสะดุดไปในทันใด

“ฮี่ฮี่ บังเอิญจังเลยแฮะ” โม่ฝานตกใจเล็กน้อยที่เขาบังเอิญได้พบกับคนรู้จักที่นี่…

หญิงสาวที่สวมชุดเดรสยาวสีขาวนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เธอคือมู่หนิวเจี่ยวที่กลายเป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียงภายในงานประลองอสูรเวทเมื่อต้นปีการศึกษาที่ผ่านมา

แน่นอนว่าในสถาบันรองแห่งนี้เต็มไปด้วยฮอร์โมทหนุ่มสาวที่ค่อนข้างพุ่งพล่าน โม่ฝานรู้สึกว่าหัวข้อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยามค่ำคืนของเด็กนักเรียนชายในสถานที่แห่งนี้จะต้องเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับหญิงสาว… และมันจะต้องมีชื่อของมู่หนิวเจี่ยวผู้ผดุงคุณธรรมเข้ามาเกี่ยวโยงอย่างแน่นอน เธอนั้นคือนางในฝันของชายมากมายในสถาบันแห่งนี้

สังคมที่มู่หนิวเจี่ยวนั้นอาศัยอยู่จะต้องถูกเลือกสรรมาแล้วอย่างแน่นอน อีกทั้งที่อาศัยของเธอย่อมมีการเฝ้าจับตาดูอยู่ห่างๆเป็นแน่ การวางตัวของเธอก็ยังคงเป็นเลิศในสายตาของผู้อื่นด้วยเช่นกัน

ภาพลักษณ์ที่มู่หนิวเจี่ยวได้สร้างเอาไว้ภายนอกนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและใจดีล้นเหลือ เปรียบได้กับนางสวรรค์ก็มิปาน ถ้าหากว่าไม่ใช่จ้าวหม่าหยันที่อธิบายแผนการของตระกูลมู่ให้เขาฟังล่ะก็… โม่ฝานก็คงจะตกหลุมพรางนั้นไปอย่างง่ายดายเช่นกัน

“เธอมาดูห้องที่นี่งั้นเหรอ?” โม่ฝานถามออกไป

“อืมมม” มู่หนิวเจี่ยวพยักหน้าและไม่ได้กล่าวอะไรต่อ

“พวกเธอรู้จักกันด้วยอย่างงั้นเหรอ… เอ้ะ ทำไมฉันคุ้นหน้าของนายจัง… โอ้! นายคือราชาปีศาจโม่ฝานคนนั้น!!!” หญิงสาวตัวเล็กแต่ทว่าไฟหน้าตู้มกล่าวออกมาอย่างโจ่งแจ้ง

“…” โม่ฝานหมดคำพูดทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น ข่าวลือของเขาที่เกี่ยวกับการเป็นสัตว์ประหลาดในหมู่มนุษย์ได้แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ฉันมีความสามารถที่จะทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวงั้นเหรอ… เอะ ดูเหมือนว่าเธอคนนี้ไม่ได้เกรงกลัวฉันสักหน่อย อีกอย่างดูเหมือนว่าเธอจะแข็งแกร่งพอสมควรด้วยสินะ?

การเผชิญหน้ากับมู่หนิวเจี่ยวในคราวนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหรับโม่ฝาน

สถาบันนั้นมีกฏว่านักเรียนใหม่ทุกคนจะต้องอยู่ในหอพักเป็นเวลาหนึ่งปี ซึ่งมันจะมีผลบังคับใช้อย่างเคร่งครัดไม่ว่าใครก็ไม่อาจปฏิเสธได้ แต่ถ้าหากผ่านพ้นช่วงเวลานั้นไปได้แล้ว นักเรียนที่มีความสามารถมากพอจะขยับขยายที่พักของตนเองก็ย่อมทำได้เช่นกัน พวกเขามักมีจุดมุ่งหมายเดียวกันก็คือการหาที่ฝึกฝนที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวและสงบ

จินหยวนอพาร์ทเม้นนี้ค่อนข้างที่จะแพงสักหน่อย ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่มักจะหมดเงินไปกับทรัพยากรสำหรับฝึกฝน เช่นนั้นเขาจะสามารถมีเงินมาเช่าห้องพักแพงๆเช่นนี้ได้อย่างไรกัน… นอกเสียจากว่าคนเหล่านั้นจะมีสถานะเช่นเดียวกับมู่หนิวเจี่ยว!

ห้องแห่งนี้นั้นค่อนข้างใหญ่พอสมควร การตกแต่งทั้งหมดเต็มไปด้วยความปราณีตและมีการออกแบบที่หลากหลาย ชั้นแรกของมันเป็นห้องกว้างและเต็มไปด้วยพรมปูพื้นที่ดูหรูหรา โถงทางเข้าตรงไปยังระเบียงขนาดใหญ่ เดินออกไปด้านนอกของระเบียงจะพบกับสระว่ายน้ำและชั้นหนังสือเรียงรายอย่างสะดุดตา

ห้องนั่งเล่นได้ถูกตกแต่งไว้อย่างสมบูรณ์แบบ ผนังถูกภาพของดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวแปะเอาไว้อย่างเหมาะเจาะ ทีวีจอยักษ์ถูกติดเอาไว้ตรงข้ามกับโซฟาใหญ่ได้อย่างพอดี ในส่วนของห้องตรงข้ามนั้นเป็นห้องครัวเล็กๆผสมกับบาร์สไตล์ตะวันตก…

สำหรับโม่ฝานนั้นการที่ห้องนั่งเล่นมีเพียงทีวีและโซฟารองรับนั้นถือว่าสมบูรณ์แบบอย่างมากสำหรับคนยากจนเช่นเขา แต่ทว่าในตอนนี้กลับมีบาร์เล็กๆสไตล์ตะวันออกพร้อมกับห้องครัวโผล่มาเป็นสัดส่วนทำให้เขารู้สึกค่อนข้างจะแปลกหูแปลกตาสักเล็กน้อย

แม้ว่าโม่ฝานยังไม่เคยเห็นห้องนอนจริงๆ แต่ทว่าความหรูหราของมันนั้นทำให้เขาลอบถอนหายใจยาวอยู่เช่นกัน มันสมเหตุสมผลอย่างยิ่งว่าทำไมราคาของมันถึงได้แพงเช่นนี้ แต่โชคดีอย่างมากที่ในปัจจุบันกระเป๋าเงินของเขาถูกเติมเต็มและกลายเป็นบุคคลร่ำรวยไปเสียแล้ว!

“ห้องนอนนั้นอยู่ด้านบน พวกเธอต้องการจะเข้าไปดูมันไหม?” ป้าสูงวัยถามออกมาอย่างแจ่มใส

“ผมไม่อยากดูอะไรอีกแล้ว แต่ผมจะเอาหนึ่งห้อง” โม่ฝานตอบกลับอย่างไร้อารมณ์ที่จะดูอะไรต่ออีก

แม้แต่ห้องนั่งเล่นกับห้องครัวยังตกแต่งมาจัดเต็มเช่นนี้แล้ว การขึ้นไปดูข้างบนคืออะไรกัน? มันก็คงจะไม่แตกต่างจากชั้นล่างมากนักหรอก

“แล้วพวกเธอทั้งสองคนล่ะ?” ป้าสูงวัยหันไปหามู่หนิวเจี่ยวพร้อมถามออกไปด้วยรอยยิ้ม

“ฉันชอบมันมาก พี่สาวมู่เลือกห้องนี้เถอะนะ!” สาวน้อยผู้กระตือรือร้นด้านข้างดูเหมือนกับว่าจะชื่นชอบห้องนี้อย่างมาก

ความจริงแล้วทั้งสองคนได้ไปดูห้องพักมามากมายหลายแห่งแล้ว แต่ทั้งหมดล้วนแต่ไม่ต้องกับความต้องการของทั้งสองคนแม้แต่น้อย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทั้งสองคนนั้นเกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวยและร่ำรวยอย่างมาก! ห้องพักที่ไม่ได้รับการตกแต่งหรือมีการจัดวางสิ่งต่างๆที่ค่อนข้างจะเป็นระเบียบและมีสไตล์นั้นไม่ต่างจากการอยู่หอพักธรรมดาทั่วไปอย่างเช่นที่เคย แต่ทว่าสถานที่แห่งนี้นั้นแตกต่างออกไป เพียงแค่เหลือบมองนั้นทำให้เธอรู้สึกได้ว่ามันถูกตกแต่งใหม่ทั้งหมดและได้รับความเอาใจใส่เป็นอย่างดี ซึ่งแน่นอนในสายตาของเธอนั้นสถานที่แห่งนี้แตกต่างจากหอพักอื่นๆโดยสิ้นเชิง

“เนื่องจากพวกเธอทั้งสองคนนั้นพึงพอใจในสถานที่แห่งนี้ด้วยกัน ทำไมพวกเธอถึงไม่เช่าร่วมกันซะเลยล่ะ พูดกันตามตรงฉันรู้สึกว่าค่าเช่าของมันแพงเกินไป หลายคนที่อยู่ที่นี่มักจะไม่จ่ายมันด้วยตัวคนเดียวหรอก เงินกว่าสองพันหยวนต่อเดือนไม่ใช่เรื่องตลกเลยแหละนะ” ป้าสูงวัยกล่าวอย่างแนะนำ

มู่หนิวเจี่ยวขยับคิ้วเล็กน้อยอย่างรู้สึกไม่พอใจ

ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่ยินดีที่จะเช่าร่วมกับใครเด็ดขาด ไม่ว่ามันจะแพงเท่าไหร่เธอก็ไม่มีปัญหากับเงินจำนวนเท่านี้แน่นอน

“ว้าว มีแบบนั้นด้วยงั้นเหรอ ฉันไม่เคยอยู่ห้องร่วมกับใครมาก่อนเลย ไม่เคยจริงๆ ฉันเคยอ่านนิยายเกี่ยวกับหนุ่มสาวที่เช่าห้องอยู่ร่วมกันในขณะที่เรียนมหาวิทยาลัยน่ะ มันน่าสนใจอยู่นะ!!!” หญิงสาวตัวเล็กกระโดดออกมาอย่างตื่นเต้น

ป้าสูงวัยเผยรอยยิ้มออกมาทันทีพร้อมกับรีบเดินนำหน้าไปทันที “สถานที่แห่งนี้มีทั้งหมดสี่ห้อง สองห้องนั้นอยู่ทางใต้และอีกสองห้องอยู่ทางเหนือ แน่นอนว่ามันถูกแยกออกจากกันถ้าหากว่าพวกเธอไม่รู้จักกัน แต่ทว่าครั้งนี้ดูเหมือนว่าพวกเธอจะรู้จักกันอยู่แล้ว ฉันแนะนำให้อยู่ห้องติดกันเลยจะดีที่สุด” ป้ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“นี่! หยุดพูดจาเหลวไหลได้ไหม! คุณป้าคะคือว่าเราทั้งสองคนไม่รู้จักคุ้นเคยอะไรกับเขาเลยจริงๆนะคะ” มู่หนิวเจี่ยวกล่าวออกมาอย่างแข็งขัน

“อ่า พี่สาวมู่ อย่ากังวลไปเลยหน่า ห้องพักทั้งหมดนี้ล้วนแต่แยกออกจากกันอย่างเป็นส่วนตัว มีเพียงพื้นที่ชั้นแรกเท่านั้นที่เป็นพื้นที่ส่วนรวม แต่ทว่าในชั้นสองนี้ไม่ใช่พื้นที่ส่วนรวมสักหน่อย ท่านปู่บอกเอาไว้ว่าให้พวกเราประหยัดๆหน่อยเมื่อเข้าสู่มหาวิทยาลัย ถ้าหากว่าเราไม่ประหยัดในส่วนนี้ล่ะก็… มันจะแพงมากสำหรับเราเลยนะ เช่นนี้การมีเพื่อนร่วมหารค่าห้องด้วยนั้นเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมอย่างมากจริงๆ อีกอย่างฉันว่ามันจะเยี่ยมมากถ้าหากว่าเราสามารถให้เขาจ่ายครึ่งหนึ่งได้!” หญิงสาวตัวเล็กกล่าวออกมาอย่างสดใส

“เฮ้ เฮ้ เฮ้! เดี๋ยวก่อน ฉันไม่เคยพูดว่าฉันจะจ่ายครึ่งหนึ่ง!” โม่ฝานกระโดดตัวโยนทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น

แน่นอนว่าการเช่าร่วมกันนั้นเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยมมาก โม่ฝานคงไม่อยากจะปฏิเสธแน่นอน แต่อย่างไรก็ตามเมื่อทุกอย่างเกี่ยวข้องกับเรื่องเงิน พวกเขาทั้งหมดควรที่จะตกลงกันให้ดีและชัดเจนที่สุด!

พวกเธอทั้งสองนั้นล้วนแต่เกิดมาในตระกูลร่ำรวย อย่าได้คิดเอาเปรียบคนจน!

“เฮ้ ผู้คนมากมายยินยอมที่จะจ่ายค่าเช่าห้องแห่งนี้ทั้งหมดด้วยซ้ำถ้าหากว่าได้อยู่ร่วมชายคากับพี่สาวมู่! นี่พวกเราเพียงแค่ให้นายจ่ายแค่ครึ่งเดียวแต่ทว่าได้อยู่ร่วมห้องพักกับหญิงงามถึงสองคนเชียวนะ! การอาศัยอยู่ร่วมกันเช่นนี้มันจะทำให้นายสามารถยิ้มออกมาแม้ว่าจะนอนหลับอยู่ก็ตาม! เอาล่ะ ฉันไม่อยากจะพูดอะไรมากนักหรอก เอาเป็นว่าตามนี้ ฉันจะอยู่ห้องริมทะเลสาปแล้วกันนะ เดี๋ยวฉันจะให้คนขนของเข้ามาทีหลัง!” หญิงสาวตัวเล็กกล่าวออกมาอย่างชัดเจนและไม่สนใจสิ่งใดที่โม่ฝานจะโต้แย้งแม้แต่น้อย เธอได้สรุปทุกอย่างไว้เสร็จสิ้นแล้ว

“นี่ พวกเธอ….” เมื่อโม่ฝานได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกโกรธทันทีแต่ก็ไม่อาจโต้แย้งอะไรได้…