จอมเวทอหังการ - ตอนที่ 166
บทที่ 166: อสนีบาตโต้กลับ!
ในตอนนี้ความเร็วในการร่ายของเขานั้นช้ากว่าคู่ต่อสู้มากเกินไป ถ้าหากดึงดังที่จะต่อสู้ต่อไปล่ะก็คนที่พ่ายแพ้จะต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน โม่ฝานนั้นพ่ายแพ้ตั้งแต่ความเร็วในการร่ายเวทแล้ว ในตอนนี้เขาผิวปากเพื่อเรียกหมาป่าเวทเพื่อกลับมายืนข้างๆ
หมาป่าเวทเข้าใจเจตนาของโม่ฝานในทันที มันหันหลังกลับพร้อมกับใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อกลับไปตั้งหลักเคียงข้างเขา
ในทันทีที่หมาป่าเวทวิ่งมาถึง โม่ฝานจับที่ขนของมันอย่างมั่นเหมาะพร้อมกับกระโดดขึ้นหลังของมันในทันที ทั้งสองประสานงานกันอย่างรู้ใจ
“วิ่ง วิ่งไปตรงกลาง ให้ห่างจากพายุบ้านี่!” โม่ฝานตะโกนบอกกับหมาป่าเวท
หมาป่าเวทใช้พลังทั้งหมดที่มันมีเพื่อวิ่งหนีห่างจากพายุที่กำลังคืบคลานเข้ามา มันตามพวกเขามาอย่างใกล้ชิด ระยะห่างเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าหากหมาป่าเวทลดความเร็วลงแม้แต่นิดเดียว ระยะห่างทั้งหมดจะเหลือเพียงสิบเมตร ซึ่งยิ่งพายุใกล้เข้ามาเท่าไหร่ ความเร็วของพวกเขาก็ยิ่งลดน้อยลงมากเท่านั้น
พวกเขายังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่โชคดีอย่างมากเวทีแห่งนี้มีขนาดใหญ่มากพอที่จะปลดปล่อยให้อสูรร้ายวิ่งไปมาได้อย่างอิสระ!
“บัดซบเอ๊ย!” โม่ฝานสบถออกมาในขณะที่ตอนนี้เขามาถึงขอบของเวทีประลองแล้ว อีกทั้งพายุทอร์นาโดยังคงคืบคลานเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วย
พายุหมุนรุนแรงนั้นไม่มีท่าทีว่าจะหยุดพักแม้แต่น้อย โม่ฝานต้องการที่จะเจรจากับมู่หนิวเจี่ยงอีกครั้งเพื่อแบ่งเจ็ดในสิบให้กับเธอ แต่น่าเสียดายที่เสียงของพายุได้กลบทุกสิ่งไปจนหมดสิ้นแล้ว
“วู้วววว~~~~” หมาป่าเวทส่งเสียงออกมาเบาๆเพื่อให้โม่ฝานไปหลบอยู่ที่มุมของกำแพง
แต่ทว่าโม่ฝานช้าเกินไป หมาป่าเวทหันไปจับจ้องพายุหมุนขนาดใหญ่ที่กำลังพุ่งเข้ามาด้วยดวงตาแข็งกร้าว
“โฮ่ก~~~”
“โฮ่ก~~~”
“โฮ่ก~~~”
เพียงอึดใจมันยิงพายุทรายต่อเนื่องกันสามครั้งใส่พายุหมุนขนาดใหญ่ตรงหน้า!
แน่ชัดว่าหมาป่าเวทต้องการที่จะใช้พายุทรายของตนเองเพื่อต่อต้านพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่นี้เอาไว้
แต่น่าเสียดายที่พลังเวทของหมาป่าเวทนั้นไม่สามารถที่จะต่อต้านพลังของนักเวทระดับมัชฌิมได้ มันคล้ายกับเด็กอนุบาลที่พยายามจะทุบตีผู้ใหญ่!
“ฮู่ววววววววว!!!!” เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ทำไปนั้นไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง หมาป่าเวทได้แต่ปลดปล่อยเสียงคำรามออกไปอย่างอึดอัดใจ
ก่อนที่โม่ฝานจะทันได้ออกคำสั่งถัดไปกับหมาป่าเวท มันวิ่งเข้าสู่พายุหมุนอย่างรวดเร็ว มันพยายามจะใช้ร่างกายของตนเองเพื่อต้านทานกระแสลมที่รุนแรงตรงหน้า!
‘พี่ชายหมาป่า!’ โม่ฝานตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นว่าหมาป่าเวทของเขากำลังใช้ร่างกายของตนเองเพื่อต่อต้านพายุขนาดยักษ์นี้!
โม่ฝานจดจำวันนั้นได้อย่างชัดเจน วันที่หมาป่าตาเดียวซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับหมาป่าเวทตัวนี้ถูกพายุหมุนของนักเวทระดับกลางฉีกขาดร่างกายกลายเป็นเศษเนื้อ!
ภายในพายุนั้นไม่สามารถมองเห็นร่างกายของหมาป่าเวทได้อีกต่อไป มันหมุนเคลื่อนที่เร็วขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อยๆภายในพายุที่บ้าคลั่ง
ท้ายที่สุดแล้วโม่ฝานมองเห็นร่างกายของหมาป่าเวทอย่างชัดเจน มันกำลังวิ่งเข้าสู่ใจกลางของพายุทอร์นาโด…
เขามองเห็นทุกอย่างชัดเจน หมาป่าเวทของเขาถูกส่งขึ้นไปบนอากาศทันที มันกำลังหมุนอย่างบ้าคลั่งอยู่บนนั้น!!!
เป็นเรื่องที่โชคดีอย่างมาก หมาป่าเวทวิ่งเข้าไปในพายุนั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์ ในขณะที่พลังลมกำลังเคลื่อนที่ไปด้านหน้า ในที่สุดพลังของมันก็ค่อยๆอ่อนลงอย่างช้าๆ
ที่ด้านหลังของพายุ วินาทีถัดมามู่หนิวเจี่ยงได้สังเกตุเห็นหมาป่าเวทกำลังดิ้นรนอยู่ในอากาศ
หลังจากที่พลังลมทั้งหมดได้สูญสลายไป อสูรอัญเชิญตัวนั้นจะร่วงหล่นสู่พื้นดินซึ่งมันจะตกจากความสูงสามสิบเมตร…
หมาป่าเวทนั้นถูกพลังลมที่รุนแรงดูดขึ้นไปบนอากาศจนเสียสูญไปแล้ว ซึ่งในตอนนี้ถ้าหากมันร่วงหล่นลงมาอาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้!
“ช้าลง!”
มู่หนิวเจี่ยงนั้นยกมือขึ้นเล็กน้อย เธอชะลอร่างของหมาป่าที่กำลังร่วงหล่นสู่พื้นให้ลดความเร็วลงหน่อยเพื่อช่วยชีวิตของมันเอาไว้
อย่างไรก็ตามเมื่อหมาป่าได้ร่วงหล่นกระแทกเข้ากับพื้นดินแล้ว แม้ว่ามันจะไม่ตายก็ยังคงบาดเจ็บสาหัสและไม่อาจเคลื่อนไหวได้เลยในตอนนี้
พายุทอร์นาโดนั้นใช้เวลาเพียงพริบตาในการปรากฏขึ้นและใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีในการจากไปเช่นกัน
ท้ายที่สุดโม่ฝานได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เห็นว่าหมาป่าเวทของเขายังมีลมหายใจอยู่
“ขอบคุณสำหรับความเมตตาของเธอ แต่ฉันยังไม่ยอมแพ้หรอกถ้าหากว่ายังไม่ได้สู้!” โม่ฝานคำรามออกมาในขณะที่สายตาเด็ดเดี่ยวของเขาจ้องมองที่มู่หนิวเจี่ยงอย่างมั่นเหมาะ สายตาคมปลาบคู่นั้นหมายมาดอาฆาตคนตรงหน้าอย่างกระหายสงคราม
ในตอนเริ่มต้น โม่ฝานรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้อันตรายอย่างมากและท้ายที่สุดแล้วเขาคิดถูก
หมาป่าเวทนั้นยอมเสี่ยงชีวิตของตนเอง มันใช้พลังเฮือกสุดท้ายในการต่อสู้เพื่อผู้เป็นนาย โม่ฝานรู้สึกว่าเขาจะต้องไม่ทำลายความภักดีของอสูรเวทตนนี้!
“แสดงพลังที่แท้จริงของนายออกมา!” มู่หนิวเจี่ยงกล่าวออกมา
โม่ฝานรีบเรียกให้อสูรเวทอัญเชิญกลับสู่มิติของตนเองอย่างรวดเร็ว มันถึงเวลาพักผ่อนและรักษาตัวแล้ว ผู้หญิงคนนี้อันตรายเกินไป เขาจะต้องจัดการเธอด้วยตนเอง!
ในขณะเดียวกัน มู่หนิวเจี่ยงนั้นเริ่มร่ายเวทบทต่อไปทันทีโดยไม่รีรอใดๆ เส้นทางเนบิวล่าของเธอถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว รอบร่างกายของเธอเต็มไปด้วยแสงประกายของเส้นทางดวงดาวอย่างสวยสดงดงาม
“เฮอะ ไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันด้วยซ้ำ!” โม่ฝานตะโกนออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการที่จะให้คู่ต่อสู้ของตนร่ายคาถาได้
เพียงพริบตา เขายกมือขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับแสงประกายสีม่วงได้แล่นพล่านออกมารอบตัวทันที
สายฟ้าสีม่วงก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะของโม่ฝาน เขานั้นสามารถขว้างปามันได้อย่างแม่นยำเพราะรู้หลักและเข้าใจในการทำงาน สายฟ้าสีม่วงที่เกรี้ยวกราดพุ่งไปด้านหน้าซึ่งเป็นตำแหน่งของมู่หนิวเจี่ยงซึ่งเธอกำลังอยู่ในขณะเชื่อมต่อเส้นทางเนบิวล่าครึ่งทางแล้ว!
มู่หนิวเจี่ยงนั้นเห็นสายฟ้าสีม่วงที่เดือดพล่านพุ่งเข้ามา การร่ายเวทของเธอชะงักไปในทันทีแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจแต่ในตอนนี้เธอจำเป็นจะต้องหลบเลี่ยงมันก่อน!
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคู่ต่อสู้ของตนจะร่ายเวทระดับปฐมภูมิออกมา ซึ่งเดิมทีเขาควรจะใช้เวทระดับมัชฌิมเพื่อต่อสู้กับเธอ แต่ในตอนนี้ศัตรูได้ใช้คาถาระดับปฐมภูมิขัดขวางการร่ายเวททั้งหมด ซึ่งมันทำได้ยอดเยี่ยมอีกด้วย!
เส้นทางดวงดาวของธาตุสายฟ้าถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังงานมากมายไหลเวียนอยู่รอบร่างกายของโม่ฝานอย่างแข็งแกร่ง
พลังงานไหลท่วมร่างกายของเขาทำให้ผมทั้งหมดของเขาตั้งชันขึ้นทันที สายฟ้าที่เปล่งประกายออกมาโดยทั่วร่างกายของเขาทำให้ดูน่าเกรงขามอย่างยิ่ง โม่ฝานชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อเปลี่ยนให้เสียงคำรามที่บ้าคลั่งเหล่านั้นแปรเปลี่ยนเป็นสายฟ้าที่ดุดันและฟาดลงมาที่พื้นดินอย่างเกรี้ยวกราด!
ทันทีทันใดเวทมนตร์สายฟ้าระดับมัชฌิมถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วและฟาดฟันลงไปที่ตำแหน่งของมู่หนิวเจี่ยง!
เปรี๊ยง!!!!
เสียงฟ้าผ่าอย่างรุนแรงกระทบเข้ากับแก้วหูของทุกคนอย่างเฉียบแหลม เสียงนี้ดังสนั่นจนแทบจะกระชากวิญญาณของคนจิตอ่อนออกจากร่างกายได้อย่างง่ายดาย
สายฟ้าสีม่วงที่ดุร้ายแก่งแย่งกันออกจากก้อนเมฆดำทมิฬที่บิดเบี้ยว พร้อมกับพุ่งโจมตีมู่หนิวเจี่ยงอย่างไร้ความปราณี!!!
พลังของมันนั้นแตกต่างจากพายุทอร์นาโดในตอนแรกโดยสิ้นเชิง ซึ่งพายุนี้จำเป็นจะต้องดูดกลืนพลังงานลมโดยรอบให้ได้ก่อนจึงสามารถอาวะวาดได้ แต่ทว่าสายฟ้านี้เพียงแค่การก่อตัวของเมฆดำก้อนใหญ่ได้ที่เท่านั้น หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างพวกมันสามารถอาละวาดอย่างเกรี้ยวกราดได้โดยอิสระ!
แม้ว่าสายฟ้านี้จะไม่มีพลังดูดกลืนพลังงานโดยรอบดั่งเช่นพายุหมุน มันไม่สามารถจัดการกับสิ่งรอบข้างได้ แต่ทว่าความแม่นยำในการโจมตีเป้าหมายของมันนั้นไม่อาจดูถูกได้เลย เมื่อมันปลดปล่อยการโจมตีออกไปแล้ว มีโอกาสสูงมากที่ศัตรูอาจจะตายตกไปในจุดเกิดเหตุในทันที การย่างสดไม่ใช่สิ่งที่เกินไปเลยสำหรับอสนีบาตที่เกรี้ยวกราดนี้!