จอมเวทอหังการ - ตอนที่ 145
บทที่ 145: หมาป่าเวท vs หลัวซ่ง
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่โม่ฝานพร้อมด้วยล็อกสายตาไว้ที่อสูรอัญเชิญข้างกายของเขาอย่างมั่นเหมาะ เห็นได้ชัดว่ามันคือหมาป่าเวทที่มีร่างกายแข็งแกร่ง… หมาป่าเวทจริงๆ มันแข็งแกร่งมากอย่างไม่น่าเชื่อ!
“โม่ฝาน… ดูเหมือนว่าเจตจำนงของเธอจะแข็งแกร่งกว่าที่พวกเราคาดไว้เสียมาก” อาวุโสแว่นหนากล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มประดับบนใบหน้า
“นี่ไม่ใช่การใช้เวทมิติอัญเชิญครั้งแรกของเธอใช่ไหม? การที่จะเรียกหมาป่าเวทออกมาได้ในครั้งแรกนั้นเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย” ผู้คุมสอบหญิงสาวที่นั่งข้างอาวุโสแว่นหนากล่าวออกมาอย่างสอบสวน
“นี่เป็นครั้งแรกในการอัญเชิญจริงๆ ผมมั่นใจ… อธิบดีการเซียวสาขาธาตุอัญเชิญต้องการนักเรียนคนนี้” คณบดีเจียงหยุนหมิงกล่าวออกมาชัดเจน
หลัวซ่งนั้นยืนอยู่ด้านข้างของพ่อบ้านลี่ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หมาป่าเวทไม่วางตา สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความประหลาดใจ
‘แกกำลังล้อฉันเล่นงั้นเหรอ? ใช่ไหม?’
‘ฉันไม่เคยพบเจอหรือได้ยินว่านักเวทธาตุอัญเชิญสามารถเรียกหมาป่าเวทออกมาได้ในการร่ายครั้งแรก!’
ความแข็งแกร่งของหมาป่าเวทนั้นเทียบเท่ากับอสูรเวทระดับต่ำ ซึ่งหมายความว่ามันมีความสามารถในการต่อสู้เทียบเท่ากับนักเวทระดับปฐมภูมิ
อีกทั้งเขายังไม่ได้ใช้อุปกรณ์เสริมใดๆในการร่ายเวทครั้งแรกนี้… เด็กคนนี้เพียงแค่โชคดีเท่านั้น! อีกทั้งหมาป่าตัวนี้จะต้องโง่เง่ามากเพียงใดที่ถูกเด็กน้อยจับได้อย่างง่ายดาย!
“นายน้อยซ่ง ดูเหมือนว่าคณบดีเจียงหยุนหมิงจะเลือกธาตุอัญเชิญ” พ่อบ้านลี่กล่าวออกมา
“พวกเขาต้องการมันงั้นเหรอ? ทำไมกัน!?” หลัวซ่งสบถออกมาทันทีอย่างไม่สบอารมณ์
อีกด้านหนึ่ง ผู้คุมสอบทั้งห้าเริ่มตั้งประเด็นถกเถียงด้วยเช่นกัน
ในฐานะที่เจียงหยุนหมิงนั้นเป็นหัวหน้าสาขาธาตุอัญเชิญ เขาต้องการนักเรียนอย่างโม่ฝานแน่นอน ถ้าหากว่าสาขาธาตุอัญเชิญไม่รับนักเรียน อีกไม่ช้าสาขาของพวกเขาจะต้องถูกปิดลง
อาวุโสแว่นตาหนาเตอะผู้นั้นเป็นอธิการบดีอย่างชัดเจน ชื่อของเขาคือเซียว… อีกทั้งดูเหมือนว่าเขาจะยอมรับโม่ฝานมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้วอีกด้วย
แต่อีกสามคนกำลังรู้สึกลังเลอย่างมาก พวกเขาพยายามตั้งข้อสงสัยและพยายามหาคุณสมบัติที่โม่ฝานจะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเมิงจู่แห่งนี้อย่างตั้งแง่
“การเรียกหมาป่าเวทออกมาได้นั้นไม่เห็นจะน่าประทับใจตรงไหน มหาวิทยาลัยเมิงจู่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับความแข็งแกร่งในการต่อสู้มากกว่างั้นเหรอ? ฉันน่ะสามารถจัดการหมาป่าเวทตัวนี้ด้วยตัวคนเดียวได้อย่างแน่นอน! แค่ฉันคนเดียวก็พอ…” หลัวซ่งกระโดดเข้าไปในสนามฝึกฝนทันทีโดยที่ไม่รอฟังคำตัดสินจากผู้คุมสอบทั้งหมด
เขานั้นมีความแข็งแกร่งในการร่ายเวทธาตุดินอย่างมาก การเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาเขาหยุดอยู่ตรงหน้าของโม่ฝานด้วยการขยับขาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
หลัวซ่งไม่เกรงกลัวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมาป่าเวทที่ดุร้ายตรงหน้า เขาหันไปมองโม่ฝานพร้อมเผยใบหน้าเหยียดหยันออกมา “ให้ฉันเล่นกับหมาป่าน้อยของแกหน่อยเป็นไงล่ะ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่ามันเป็นของปลอมหรือไม่!”
“สบายมาก ฉันกำลังคิดอยู่พอดีว่าจะใช้งานมันยังไง!” โม่ฝานตอบพร้อมรอยยิ้ม
จุดประสงค์ที่แท้จริงในการเรียกหมาป่าเวทออกมานั้นคือการต่อสู้ แต่นี่คือครั้งแรกที่โม่ฝานร่ายเวทมิติอัญเชิญ มันเป็นเพียงการสอบเท่านั้นและเขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ให้กับหมาป่าเวทเข้าใจได้อย่างไร…
โม่ฝานหันหน้าไปมองหมาป่าเวทด้านข้าง ในเวลาเดียวกันหมาป่าเวทผู้แข็งแกร่งก็ได้หันหัวของมันมาหาเขาด้วย ปากที่ยื่นยาวพร้อมขากรรไกรที่แข็งแกร่งหันมาหาโม่ฝานอย่างพอดิบพอดี เช่นนี้โม่ฝานจึงรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่พุ่งเข้ามาปะทะใบหน้าของเขาอย่างจัง!
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนนี้ ความใกล้ชิดเช่นนี้คงทำให้โม่ฝานกลัวจนกลั้นใจตายไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตามหมาป่าเวทตนนี้เป็นอสูรที่เขาอัญเชิญออกมาจากมิติต่างโลก ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกกับว่าได้พบเจอสหายเก่าที่เคยผูกพันธ์กันมาเนิ่นนาน
โม่ฝานหันไปพร้อมกับลูบหัวใหญ่ๆของมันและกล่าวอย่างหนักแน่น “ในตอนนี้เขาต้องการจะท้าทายแก เช่นนี้ด้วยความเป็นลูกผู้ชายของเรา… จงอย่ายอมแพ้ล่ะ”
หมาป่าเวทหันหน้ากลับมามองศัตรูของตนทันที แววตาของมันเผยจิตสังหารรุนแรงออกมา ขากรรไกรขบกันแน่นราวกับต้องการฉีกหลัวซ่งออกเป็นพันๆชิ้น! จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของมันถูกปลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับต้องการขย้ำศัตรูตรงหน้าในทันที
“หมาป่าอย่างแกก็คงมีแต่เห็บหมัดเต็มตัว ไม่ต่างอะไรจากหมาที่บ้านฉันหรอก” หลัวซ่งกล่าวออกมาอย่างรังเกียจ
สหายตัวใหม่ของโม่ฝานราวกับว่าเข้าใจคำสบประมาทเช่นนี้ สายตาของมันหรี่ลงอย่างดุร้ายราวกับพร้อมแล้วกับการต่อสู้!
ฮู่วววววววววววววววว~
ขากรรไกรที่ทรงพลังอ้ากว้างทันที เผยให้เห็นฟันที่แหลมคมด้านในอย่างชัดเจน ผู้คนด้านนอกมองเห็นพลังงานที่กำลังปั่นป่วนอยู่ในลำคอของหมาป่าเวท!
ในขณะที่หมาป่าเวทกำลังแสดงความเกรี้ยวกราดออกมา ลมหายใจของหมาป่าดูเหมือนว่ากำลังสร้างพายุที่รุนแรงและโกลาหลอยู่บนพื้น!
พายุทราย!
ใบหน้าของโม่ฝานเผยความยินดีออกมาอย่างล้นปรี่!
เขาจำได้ชัดเจนว่าหมาป่าเวทของไป่หยางนั้นใช้พายุทรายสร้างความเจ็บปวดให้กับเพื่อนร่วมชั้นของเขาได้ดี เช่นนี้มันทำให้โม่ฝานรู้สึกมีความสุขอย่างมาก อีกทั้งความแข็งแกร่งของหมาป่าเวทของเขานั้นมากกว่าหมาป่าเวทของไป่หยางอยู่มากอีกด้วย! ในตอนนี้พายุทรายที่เกรี้ยวกราดกำลังมุ่งหน้าไปหาหลัวซ่งอย่างดุเดือด!!!
หลัวซ่งที่เห็นเช่นนั้นไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด เขาไม่ได้รีบร้อนพร้อมกับก้าวไปด้านข้างเพียงหนึ่งก้าว
การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วเช่นกัน พายุทรายพัดผ่านเขาไปอย่างไม่เฉียดเข้าใกล้ร่างกายของเขาแม้แต่น้อย
นัยตาของหมาป่าเวทนั้นเห็นภาพตรงหน้าชัดเจน ราวกับว่ามันกำลังคิดตรึกตรองในใจว่าไขมันก้อนนี้ช่างเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหลือเกิน
หลังจากที่พายุทรายพัดผ่านไปแล้ว หมาป่าก้าวไปด้านหน้าด้วยขาอันทรงพลังทั้งสี่อย่างมั่นคง
สายตาของมันจับจ้องไปที่หลัวซ่ง ขาหลังของมันย่อลงอย่างรวดเร็วทำให้พื้นตรงนั้นแตกกระจาย จากนั้นมันพุ่งตัวไปด้านหน้าโดยฉับพลัน ความเร็วของมันสร้างความตื่นตระหนกให้กับทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นทันที!
เมื่อขาทั้งสี่ได้ออกไปจากพื้นที่เดิมแล้ว มันเหลือร่องรอยแตกร้าวของพื้นเอาไว้เบื้องหลัง ความเร็วของมันนั้นทำให้โม่ฝานอดคิดไม่ได้ว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อเขานั่งอยู่บนหลังของมัน?
การระเบิดความเร็วของหมาป่าเวทนั้นรุนแรงอย่างมาก มันเร็วยิ่งกว่าหนูตายักษ์ด้วยซ้ำ บวกกับความแข็งแกร่งของกรงเล็บที่แหลมคมทำให้มันสามารถฉีกศัตรูตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย
ในตอนนี้โม่ฝานต้องการที่จะดูว่าไขมันก้อนนั้นจะต้านทานกรงเล็บแหลมคมของหมาป่าเวทได้อย่างไร
หลัวซ่งนั้นอยู่ห่างออกไป แต่เขาก็รู้ดีว่าหมาป่าเวทสามารถมาถึงร่างกายของเขาได้เพียงไม่กี่อึดใจ การแสดงออกเขาดูสับสนเล็กน้อยราวกับไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
“พสุธา ถล่ม!” หลัวซ่งร่ายเวทอย่างรวดเร็วพร้อมกับฝ่ามือทั้งสองกระแทกลงบนพื้นดินอย่างรุนแรง
ในเสี้ยววินาทีพื้นดินที่เคยแข็งแรงก่อนหน้านี้กลายเป็นอ่อนยวบตามที่หลัวซ่งควบคุมทันที
โคลนดินตรงหน้าไหลออกมาอย่างรวดเร็วตรงหน้าของเขา มันคล้ายกับกระแสน้ำที่ไหลทวนอย่างผิดทิศผิดทาง
หมาป่าที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง เมื่อมันพบเจอกับเวทพสุธาถล่ม ความเร็วสูงเมื่อครู่ถูกลดทอนลงไปอย่างเห็นได้ชัด
เนื่องจากโคลนที่นิ่มตรงหน้าของมันทำให้ขาทั้งสี่ขยับอย่างไม่สะดวกมากนัก อีกทั้งดินเหล่านี้ยังไหลไปด้านหลังตลอดเวลาอีกด้วย
ความสามารถในการควบคุมพื้นดินของหลัวซ่งนั้นยอดเยี่ยมมาก เขาเปลี่ยนพื้นที่รอบตัวของหมาป่าเวทให้กลายเป็นกับดักได้อย่างรวดเร็ว ในตอนนี้ร่างกายของหมาป่าเวทกำลังไหลลงไปเรื่อยๆราวกับโดนหลุมทรายขนาดยักษ์ดูดเข้าสู่กึ่งกลาง!
หลุมทรายขนาดใหญ่กำลังดูดหมาป่าเวทลงไปอย่างรวดเร็ว มันถูกลากเข้าไปยังกึ่งกลางอย่างต่อเนื่อง
“กระโดดสิ เร็วเข้า!” โม่ฝานที่ยืนอยู่ไกลๆตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ทรายนั้นไม่ได้มีความเร็วมากนัก ถ้าหากหมาป่าเวทเพิ่มความเร็วของมันให้มากขึ้น แน่นอนว่ามันจะสามารถรอดพ้นจากทรายดูดในครั้งนี้ไปได้
ฮู๊ววววววววววววววว~
หมาป่าเวทโกรธจัดทันทีเมื่อตนเองตกอยู่ในสภาวะเช่นนี้ มันเงยศีรษะของตนขึ้นพร้อมกับคำรามออกมาอย่างดุเดือด
ในขณะนั้นหมาป่าเวทพยายามที่จะดึงขาของตนเองออกมาจากทรายอย่างสุดกำลัง
มันเพิ่มความเร็วของตนเอง… เร็วขึ้น… เร็วขึ้น…
ทรายดูดนั้นยังคงดึงขาของมันเอาไว้อย่างต่อเนื่องเช่นเดิม แต่ความเกรี้ยวกราดของหมาป่าเวทนั้นสามารถเอาชนะทรายดูดเหล่านั้นได้อย่างเหลือเชื่อ ขาของมันขยับอย่างรวดเร็วอย่างบ้าคลั่ง!
ในที่สุด… ทรายดูดนี้ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับมันอีกต่อไป!
••••••••••••••••••••
ตอนนี้ฝุ่นหนามากๆเลยนะคะ ทุกคนดูแลตัวเองด้วยน้า ส่วนเค้าอ่ะ… ผื่นเต็มตัวเลยย คันจนเลือดไหลซิบๆ T_T
••••••••••••••••••••