จอมเวทอหังการ - ตอนที่ 137
บทที่ 137: ปลุกพลังเวทครั้งที่สอง
ในตอนนี้ด้วยความช่วยเหลือของถังหยู่ โม่ฝานได้เดินทางมาถึงสมาคมเวทมนตร์ระดับประเทศแล้ว!
เขานั้นรับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขามของสถานที่แห่งนี้ในขณะที่ยืนมองสี่เหลี่ยมจตุรัสนี้อย่างชื่นชม มันต่างจากสมาคมเวทมนตร์ในเมืองบ่ออย่างชัดเจน!
ผู้คนที่เดินผ่านไปมานั้นแต่งตัวราวกับเป็นสามัญชนธรรมดาทั่วไป แต่ด้วยออร่าที่เปล่งออกมาจากร่างกายของพวกเขานั้นทำให้รับรู้ได้ทันทีว่าทั้งหมดเป็นนักเวทแน่นอน บางคนนั้นอ่อนแอหรือว่ามีระดับใกล้เคียงกับโม่ฝาน ส่วนบางคนนั้นเขาไม่สามารถที่จะรับรู้พลังของอีกฝ่ายได้เลย
ถ้าหากว่าโม่ฝานไม่สามารถรับรู้พลังของนักเวทเหล่านั้นได้ แน่นอนว่าพวกเขาอยู่ในระดับที่สูงมากอย่างไม่ต้องสงสัย!
นี่คือความน่าเกรงขามของสมาคมเวทมนตร์ระดับประเทศอย่างแท้จริง! นักเวทระดับมัชฌิมนั้นถ้าหากว่าอยู่ในเมืองบ่อแล้วพวกเขาล้วนแต่เป็นจุดสูงสุด แต่ถ้าหากมายืนอยู่ในสถานที่แห่งนี้พวกเขาอาจจะถูกมองว่าเป็น… ‘โอ้ หรือว่าบุคคลเหล่านั้นจะเป็นนักท่องเที่ยวกันนะ ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกถึงพลังเวทของพวกเขาเลย ต้องใช่แน่ๆ!’
หอคอยเมิงจู่นั้นเปิดเป็นสถานที่สาธารณะ ทุกคนสามารถเดินเข้าออกได้อย่างอิสระ ซึ่งในส่วนของการเยี่ยมชมนั้นจะถูกแบ่งโซนออกไปอย่างชัดเจน ดังนั้นนักเวทอย่างโม่ฝานจึงจำเป็นจะต้องเดินไปในเส้นทางสำหรับนักเวทเท่านั้น
—
หลังจากเดินมาได้สักพักเขาได้พบกับห้องโถงต่างๆที่แสดงงานศิลปะวัฒนธรรมไว้มากมาย โม่ฝานเข้าลิฟท์พร้อมกับมุ่งหน้าขึ้นไปสู่ชั้นที่ร้อย
ในตอนนี้เขายืนอยู่ในห้องที่เหล่านักเวททั้งหลายล้วนแต่มารวมตัวกัน แม้ว่ามันจะเป็นชั้นสำหรับนักท่องเที่ยวแต่จุดประสงค์หลักของมันก็คือการให้บริการนักเวทจากทั่วทุกมุมในประเทศแห่งนี้
หลังจากที่เดินออกจากลิฟท์ เขาได้พบกับห้องโถงที่หรูหราและสง่างาม ตัวโครงสร้างของมันเป็นทรงกลมมีรัศมีกว่าห้าสิบเมตร อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาเดินเข้ามาถึงตรงนี้เขารู้สึกว่ากำลังมีเวทมนตร์บางอย่างจู่โจมเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
พนักงานต้อนรับสวมชุดสีขาวยิ้มแย้มให้กับเขาพร้อมกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”
“ผมมาที่นี่เพื่อปลุกพลังเวท มีบางคนจัดการนัดหมายให้กับผมแล้ว” โม่ฝานตอบกลับ ดวงตาของเขาจับจ้องที่ขาเรียวยาวของพนักงานคนนั้นอย่างไม่ทันรู้ตัว ‘โอ้ สมแล้วที่เป็นนครขนาดใหญ่ แม้แต่พนักงานต้อนรับก็สวยเหลือเกิน!’
“เดี๋ยวฉันจะจัดการตรวจสอบให้ ฉันขอทราบชื่อคุณได้ไหม?”
“โม่ฝาน”
“โอเค คุณโม่ฝาน คุณต้องการที่จะเดินไปรอบๆ หรือว่าจะไปที่ห้องปลุกพลังเวทเลย?” พนักงานคนเดิมถามเขาด้วยรอยยิ้ม
“ไปที่ห้องปลุกพลังเวทกันเลย”
ระหว่างที่เดินทางไปห้องปลุกพลังเวท โม่ฝานนั้นยิ่งรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
หลังจากที่โม่ฝานได้ประสบพบเจอกับเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมาย เขาได้เข้าใจความสำคัญของธาตุที่สองอย่างมาก มันจำเป็นมากในการเอาชีวิตรอด!
หลังจากที่โม่ฝานได้เดินผ่านห้องรับร้อง เขาได้พบความจริงที่น่าสนใจ มีเคาน์เตอร์มากมายพร้อมด้วยพนักงานต้อนรับยืนประจำตำแหน่ง นักเวททุกคนจะมีพนักงานต้อนรับคอยบริการแบบหนึ่งต่อหนึ่ง นักเวทอีกกลุ่มนั้นนั่งอยู่ที่โซฟารับรอง พวกเขากำลังดูจอขนาดยักษ์ราวกับว่าตนเองเป็นนักลงทุนรายย่อยและกำลังค้นหาข้อมูลที่ตนเองต้องการ
“หน้าจอนั้นจะประกาศรางวัล รวมไปถึงข่าวประจำสัปดาห์ที่ประกาศโดยสมาคมเวทมนตร์ ซึ่งผู้ที่ต้องการงานก็สามารถรับงานได้จากการประกาศตรงนี้” พนักงานเห็นท่าทีของโม่ฝานนั้นทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขาเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก เช่นนี้เธอจึงรีบอธิบายออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
“อะไรคือบริการแบบตัวต่อตัวเหรอ?” โม่ฝานถาม
“พวกเขาเหล่านั้นจ่ายเงินก้อนใหญ่ออกมาเพื่อให้ได้รับบริการที่ยอดเยี่ยมหรือว่าได้มาถึงระดับมัชฌิมแล้วเท่านั้น ซึ่งนักเวทระดับมัชฌิมทุกคนล้วนแต่จะได้รับการบริการแบบตัวต่อตัวโดยอัตโนมัติ ซึ่งพนักงานจะทำการประเมินราคาให้ถ้าหากว่าพวกเขาต้องการค้นหาสินค้า หรือไม่ก็ถ้าหากพวกเขาต้องการขายสินค้าก็ย่อมได้ด้วยเช่นกัน นอกจากนี้พวกเขายังจะได้รับข้อมูลภารกิจที่เหมาะสมกับตนเองได้อีกด้วย ถ้าหากว่ามีเรื่องใดให้พวกเราช่วยเหลืออย่างใกล้ชิด พวกเราก็สามารถที่จะทำให้ซึ่งจะใช้นามของคุณ เช่นนี้จะช่วยให้นักเวทประหยัดเวลาและลดขั้นตอนที่ซับซ้อนออกไป ซึ่งแน่นอนว่าพนักงานทั้งหมดของเราล้วนแต่เชี่ยวชาญในด้านต่างๆ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่คุณไม่อาจจะทำด้วยตนเองได้” เธออธิบายออกมาอย่างกระชับพร้อมกับเผยยิ้มจาง
“ว้าว นั่นคือวิธีการทำงานของพวกคุณ ยอดเยี่ยม!” โม่ฝานพยักหน้า
‘ทุกคนล้วนแต่กระหื่นกระหายอยากจะได้รับการบริการที่พิเศษเหล่านี้ แต่คนที่จะได้ใช้มันนั้นน้อยนิดอย่างมาก… และฉันเป็นหนึ่งในนั้น!’
—
โม่ฝานถูกพามาถึงห้องทรงกลมที่สวยงาม ภายในห้องแห่งนี้เต็มไปด้วยหินปลุกพลังมากมาย เช่นนี้ทำให้โม่ฝานรู้สึกเวียนหัวอย่างมาก
“คุณกัวลี่ยุ่น… คนที่จะมาปลุกพลังเวทมาถึงแล้วค่ะ” หลังจากที่พาโม่ฝานเข้ามาสักพัก หญิงสาวลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมาอย่างติดขัด
“โอ้ ฉันรู้แล้ว ให้เขานั่งตรงนั้นเลย” ชายที่ชื่อกัวลี่ยุ่นนั้นกล่าวออกมาอย่างกระชับราวกับว่าเขากำลังยุ่งมาก น้ำเสียงเรียบเฉยนั้นไม่แสดงถึงความรู้สึกใดๆ
“ถ้าอย่างนั้น…. ฉันขอตัวก่อน” พนักงานต้อนรับคนนั้นแสดงสีหน้าที่ผิดหวังออกมาพร้อมกล่าวสั้นๆอย่างหดหู่
โม่ฝานปฏิบัติตามคำสั่งของกัวอย่างเงียบๆ เขานั่งลงที่เก้าอี้ด้านข้างอย่างสงบ ในตอนนี้ภายในใจของเขาตื่นเต้นเล็กน้อย ความรู้สึกของเขาเหมือนกับในครั้งที่ปลุกพลังเวทขึ้นมาครั้งแรกภายในโรงเรียน
ในอีกด้านหนึ่ง ชายที่ชื่อกัวลี่ยุ่นนั้นไม่ได้เงยหน้ามามองโม่ฝานแม้แต่น้อย อีกทั้งเขายังเดินไปอีกห้องอย่างไม่ได้สนใจใยดีเขามากนัก
ภายในห้องมืด กัวลี่ยุ่นมองไปที่หญิงสาวคนหนึ่งพร้อมถามออกมาอย่างเขร่งขรึม “เซียวเหมิน หินปลุกพลังเวทพร้อมหรือยัง?”
“ฉันควรจะใช้หินธาตุไหนงั้นเหรอ?” เซียวเหมินตอบกลับมา
“ฉันดูก่อน…” กัวลี่ยุ่นเดินออกมาที่ประตูพร้อมกับมองไปที่โม่ฝานอย่างพิจารณา เขาไม่ได้ถามโม่ฝานแต่อย่างใด ทั้งหมดนี้เขาตรวจสอบมันด้วยตนเอง “ธาตุสายฟ้า”
“คุณไม่เดินไปถามเขาเหรอ?” เซียวเหมินตั้งคำถามทันที
“ฉันเกลียดเด็กรุ่นใหม่ที่ไร้ความสามารถเหล่านี้ เขาควรจะอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดด้วยซ้ำ แต่เขากลับมาสถานที่แห่งนี้และใช้เงินเพื่อที่จะปลุกธาตุสายฟ้าขึ้นมา ถ้าหากว่าบ้านของฉันไม่ต้องการเงินเพื่อจัดการซ่อมแซมใหม่ล่ะก็ ฉันก็คงจะไม่ต้องกังวลที่เด็กคนนี้จะมาทำลายหินปลุกพลังเวทเหล่านี้หรอก มันทำให้คนอื่นเสียโอกาส!” กัวลี่ยุ่นตอบกลับ
“คุณคิดเงินเขาเท่าไหร่หรือนายท่าน?” เซียวเหมินถามอย่างอ่อนใจ
“หนึ่งแสนหยวน ความน่าจะเป็นในการปลุกธาตุสายฟ้านั้นจะมีโอกาสเกิดได้สูงขึ้นกว่าปกตินิดหน่อย” กัวลี่ยุ่นตอบกลับ
เซียวเหมินตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น
‘หนึ่งแสนหยวนสำหรับเพิ่มโอกาสในการปลุกธาตุสายฟ้าขึ้นมางั้นเหรอ นายท่านช่างโหดร้าย!’
เซียวเหมินไม่ได้กล่าวอะไรมากนัก เธอรีบนำหินสายฟ้าวางไว้รอบๆหินปลุกพลังเวทอย่างเชื่อฟัง
สมาคมเวทมนตร์นั้นเป็นสถานที่ที่ปลุกพลังที่ยอดเยี่ยมที่สุด หินที่พวกเขาใช้ปลุกพลังนั้นมีคุณภาพสูง โดยปกติแล้วค่าบริการของมันค่อนข้างที่จะสูงมาก แต่มันก็สามารถทำได้ฟรีๆถ้าหากมีเส้นสายอยู่ด้านใน
“เด็กน้อย มานี่ ฉันต้องบอกอะไรเธอสักอย่างหนึ่งก่อนนะ สิ่งที่จะตื่นขึ้นมาล้วนแต่เป็นพรสวรรค์และโชคชะตาของเธอเอง แม้ว่าจะได้ใช้หินธาตุน้ำทาง ซึ่งมันเพิ่มอัตราความสำเร็จมันจะเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าหากว่าเธอปลุกธาตุแสง ธาตุน้ำหรือธาตุอื่นๆขึ้นมาได้ ก็จงอย่าได้กล่าวโทษฉัน” กัวลี่ยุ่นเดินออกมากล่าวกับโม่ฝานด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“ผมเข้าใจแล้ว เราเริ่มกันเลยได้ไหม?” โม่ฝานถาม
“คุณสามารถเดินเข้าไปด้านในได้เลย พวกเราจะไม่รบกวนคุณในระหว่างการปลุกพลัง…” หญิงสาวที่ชื่อเซียวเหมินนั้นตอบกลับโม่ฝานด้วยน้ำเสียงเย็นชา ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเธอจะต้องแสดงตัวไม่เป็นมิตรกับเขาด้วย
••••••••••••••••••••
เย้ เสร็จแล้ว เหนื่อยมากกกกกวันนี้ เพิ่งวันจันทร์เอง 55555
อย่าลืมกดดาวให้ด้วยน้า ด้านล่างค่าา
••••••••••••••••••••