จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 152

ตอนที่ 152 ยาสําหรับพัฒนาร่างกาย พาร์ท 3

แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง

“ใจเย็นๆ แม่จะบอกว่ามันคืออะไร”

ซาร่าห์พูดขณะที่เธอหัวเราะเบาๆ และเดเมียนกับไมโลกระโดดขึ้นมา

ซาร่าห์ยิ้มให้กับท่าทางตื่นเต้นของไมโลและเดเมียน และเริ่มอธิบายให้พวกเขาฟังว่าพวกยาเหล่านี้คืออะไร และจะใช้อย่างไร

“ยาผสมเหล่านี้มีค่ามากและคุ้มค่ากว่ายาทั้งสามเม็ด มีเพียงพอสําหรับการใช้งานไม่กี่และใช้เทลงในน้ําอุ่นในอ่างอาบน้ํา จากนั้นต้องแช่ในนั้นสักสองสามชั่วโมงและจัดการกับความเจ็บปวดในขณะที่มันทําให้ร่างกายเริ่มอบอุ่นและซึมซับพลังงานเข้าสู่กล้ามเนื้อ ผิวหนัง และกระดูก”

“ว้าว ฟังดูเหลือเชื่อ

“เรารับมือกับความเจ็บปวดได้อย่างแน่นอน และทนได้แย่กว่านี้อีกมาก

พวกเขาทั้งคู่ต่างยินดีกับสิ่งที่ได้รับจากซาราห์และถึงแม้พวกเขาจะไม่ทราบสรรพคุณที่แน่นอน แต่พวกเขาก็มั่นใจว่ามันมีราคาแพงมากและถึงแม้จะไม่ใช่ก็ตาม พวกเขาก็ยังพอใจกับมันและซาบซึ้งกับมัน

“ระวัง เปิดเฉพาะเมื่อต้องการใช้ และระวังด้วย คนอื่นอาจพยายามขโมย ดังนั้นควรใส่เก็บไว้ในกระเป๋าให้เรียบร้อยและมิดชิด

ซาร่าห์เตือนขณะชี้ไปที่มุมบ้านซึ่งมีพวงอยู่ของถุงเล็ก

ได้ครับ เราจะระวัง”

เด็กทั้งสองยืนยัน

ซาราห์ตกใจและกลัวเล็กน้อยกับความตั้งใจต่อสู้ของพวกเขา ขณะที่เธอคิดกับตัวเองว่า

“เด็กสองคนนี้ผ่านการฝึกฝนและการต่อสู้แบบไหนมาบ้าง พวกเขายังเด็กมาก แถมยังใช้ชีวิตด้วยตัวเองในโลกที่โหดร้ายแถมยังพัฒนากันอย่างรวดเร็ว

“ความเจ็บปวดเล็กน้อยก็ไม่ทําให้ผมกลัว”

เดเมียนกล่าวอย่างมั่นใจ

แม้ว่าผลไม้ที่พวกเขากินไปหมดแล้วเดเมียนและไมโลยังค่อนข้างหิวอยู่ ซึ่งถือว่าไม่ธรรมดาแม้แต่สําหรับผู้ฝึกฝน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาว่าพวกเขาฝึกฝนมากน้อยเพียงใด และร่างกายของพวกเขาพัฒนาและพัฒนาได้เร็วเพียงใด จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าทําไมพวกเขาถึงกินได้มากและกินได้มาก ทั้งๆที่พวกเขานั้นยังเป็นเด็กน้อย

ซาร่าห์ได้ปรุงเนื้อสัตว์ร้ายอย่างรวดเร็วและปรุงรสเล็กน้อย เนื่องจากเนื้อสัตว์ที่พวกเขากินนั้นเป็นเนื้อของสัตว์กระทิงที่มีรสชาติอร่อยแม้จะไม่ได้ปรุงรส

สิ่งที่ทําให้เดเมียนและไมโลประหลาดใจก็คือวิธีการปรุงอาหารของเธอ และเธอก็ใช้เปลวไฟที่เธอสร้างขึ้นจากฝ่ามือและปรุงเนื้อให้สุกอย่างสมบูรณ์ภายในไม่กี่นาที

เดเมียนที่มีจิตวิญญาณไฟรู้ว่าการควบคุมรูปร่างของเปลวไฟเป็นเรื่องยากเพียงใด แต่สิ่งที่ซาร่าห์ได้ทําน้ํา ถือเป็นความเก่งกาจในการควบคุมไฟและอุณหภูมิในการปรุงเนื้อ

ยิ่งเขาเพิ่มพลังงานให้กับการโจมตีโดยใช้จิตวิญญาณเพลิงแม็กเวลล์ พลังการระเบิดก็จะยิ่งสูงขึ้น แต่เดเมียนต้องการเรียนรู้วิธีเพิ่มอุณหภูมิด้วย ซึ่งจะเพิ่มพลังโจมตีของเขา

“แม่ เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่เก่งกาจมากๆ “

เดเมียนชมในขณะที่เขาเริ่มกินเนื้ออสูรแสนอร่อยกับเพื่อนของเขา

ซาร่าห์ยิ้มและมีความสุขกับการอยู่ร่วมกับพวกเขาที่เธอไม่ได้พบปะกันมานานนักขณะที่เธอปรุงเนื้อให้พวกเขามากขึ้น

หลังจากที่ไมโลและเดเมียนรับประทานอาหารจนอิ่ม ซึ่งเป็นอาหารที่มีปริมาณมากจนน่าตกใจ เธอก็ปรุงเพื่อตัวเองและกินจนอิ่ม

เดเมียนและไมโลนอนอยู่ข้างกันโดยมีท้องปูดเต็มไปด้วยอาหาร ในขณะที่ซาร่าห์ทําเช่นเดียวกันบนโซฟาของเธอเอง

หลังจากฝึกฝนมาระยะหนึ่งแล้ว พวกเขาไม่รู้สึกอิ่มอีกต่อไป และอาหารส่วนใหญ่ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายเพื่อให้ได้รับพลังงานภายนอกและพลังงานภายในจํานวนมาก

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดยุ่งมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งซาร่าห์ที่ไม่เพียงแต่ต้องฝึกฝน แต่ยังต้องการเรียนรู้ทั้งหมดในสิ่งที่เดเมียนถ่ายทอดให้กับเธอด้วย

“แม่ พวกเราจะต้องไปแล้วและครั้งต่อไปที่เรากลับมา เราจะเป็นนักเรียนชั้นใน

เดเมียนกล่าว

เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อที่หลังจากผ่านไปเพียง 5 เดือน ลูกชายที่อ่อนแอที่เธอเลี้ยงดูมาก็สามารถกลายเป็นผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังและมีความรู้ ซึ่งกําลังอยู่ในเส้นทางที่จะเป็นนักเรียนในสถาบันภายในภายในเดือนเดียว

“ถ้าอย่างนั้น โชคดีนะลูก”

แม่ของเขากล่าวลาทั้งสองคนและพาพวกเขาออกไป

“อย่าลืมยาที่แม่ให้ไปนะ ของพวกนี้มีค่าและแพงมาก ดังนั้นอาจมีคนพยายามขโมยมัน”

ซาร่าห์ได้เตือนทั้งสอง

เดเมียนและไมโลมองหน้ากันด้วยความตั้งใจต่อสู้ในสายตาของพวกเขาขณะที่พวกเขาเริ่มมองไปรอบ ๆ และระมัดระวังเมื่อออกจากสมาคมโรงยาพร้อมขวดหยกและกล่องหยก

ปรมาจารย์สมาคมโรงยารู้สึกว่าเดเมียนและไมโลได้สิ่งใดไปจากที่นี่ แล้วจากไปก็ต้องตกใจและโกรธทันที

“ฉันไม่ได้ให้ทรัพยากรของเธอ เพื่อแจกจ่ายให้กับผู้คน พวกมันหายากมากและมีราคาแพงที่ฉันได้ให้เธอ เพื่อการฝึกฝนหรือเพิ่มพลังของเธอเอง”

ชายชราพึมพํากับตัวเองอย่างโกรธเคือง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้วางแผนที่จะแสดงความโกรธของเขาต่อซาร่าห์ เพราะเธอเป็นความหวังสุดท้ายของเขาที่จะทะลวงระดับการฝึกฝนมนุษย์และยืดอายุขัยของเขาก่อนที่เขาจะเสียชีวิตด้วยวัยชรา

“เด็ก 2 คนมีทรัพย์สมบัติล้ําค่า คงไม่แปลกถ้าพวกเขาถูกปล้นระหว่างทางกลับ มาดูกันว่าพวกเจ้าจะจัดการกับลูกน้องสองคนของฉันอย่างไร” ชายชราพูดกับตัวเองในขณะที่เขาเริ่มหัวเราะอย่างชั่วร้าย