จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 150

ตอนที่ 150 ยาสําหรับพัฒนาร่างกาย 

“เจ้าพวกอันธพาลขโมยผลไม้ของฉันไปหมดแล้ว”

ซาราห์ดุอย่างติดตลกขณะที่เธอนั่งลงข้างเดเมียนและเริ่มกินผลไม้นั้นด้วย

ขณะที่เดเมียนหมดสติและซาร่าห์กําลังแยกแยะข้อมูล ไมโลรู้สึกเบื่อจริงๆ และไม่สา มารถออกไปได้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มมองไปรอบๆ บ้านของซาร่าห์

หลังจากเห็นครัวแล้ว เขาเห็นผลไม้ทั้งหมดที่เธอมีและใส่ทั้งหมดลงในชามที่ใหญ่ที่สุดที่เขาหาได้และนํากลับไปหาเดเมียน

เดเมียนถูกปลุกโดยไมโลซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขาและมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงและค่อนข้างอ่อนแรงจึงเริ่มกินผลไม้รสหวานเพื่อเพิ่มพลัง

เดเมียนและไมโลไม่ได้กินผลไม้นานมากจนหยุดกินไม่ได้

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอสองคนจะกินได้มากแค่ไหน มันเหลือเชื่อมาก”

ซาร่าห์อุทานเมื่อเห็นพวกเขากินผลไม้ทั้งหมดภายในไม่กี่นาที

“แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อนายแตะหน้าผากและทําไมถึงมีแสงวาบ”

ไมโลถาม

เดเมียนบอกเขาว่าเขาได้ถ่ายทอดความรู้ให้กับเธอ แต่ยังระบุด้วยว่ามันเป็นไปได้เพียงเพราะพวกเขามีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดและยังทําให้เขารู้สึกมึนงงอีกด้วย

ซาร่าห์รู้ว่าเขาโกหกเพราะว่าพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่เนื่องจากเดเมียนไม่ต้องการบอกไมโลเรื่องนี้ เธอจึงทําแบบเดียวกันและปฏิบัติตามสิ่งที่เขาพูด

ไม่ใช่ว่าเดเมียนไม่อยากบอกความจริงกับไมโล แค่ไม่อยากให้ไมโลคิดว่าเขาไม่อยากมอบความรู้ให้กับไมโล เลยใช้ความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นข้ออ้าง

“แล้วแม่ล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง”

เดเมียนถามขณะลุกขึ้นนั่ง

“มันน่าเหลือเชื่อมาก ลูกคงยุ่งมากกับการทําวิจัยในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา และยังได้เรียนรู้ทักษะและเทคนิคต่างๆ มากมาย”

ซาร่าห์รู้สึกถึงกับความรู้ที่ได้รับ

เดเมียนยิ้มหน้าบานและชื่นชมคําชมของแม่ ในขณะที่แม่ของเขาอดคิดไม่ได้ว่าเขาเติบโตและพัฒนาได้มากเพียงใดในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขาอยู่ในสถานศึกษา

ตั้งแต่เขาได้ไปที่เสาปลุกพลัง เขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก แต่การเปลี่ยนแปลงเป็นไปในทางที่ดีขึ้นและดูเหมือนว่าเขาจะมีความสุข ดังนั้น ไม่จําเป็นที่ฉันจะถามคําถามมากเกินไป”

ซาร่าห์คิดกับตัวเอง

เธอเรียนรู้ที่จะละเว้นจากการถามคําถามมากเกินไป และรู้ว่าเดเมียนนั้นปกติดี

ซาร่าห์ทําอาหารมื้อใหญ่ดีๆ ให้พวกเขากิน และแม้กระทั่งหลังจากกินผลไม้จํานวนมากแล้วเดเมียนและไมโลก็ยังมีความอยากอาหารมากและกินอาหารที่เธอทําทั้งหมด

พวกเขาทั้งหมดอิ่มและสนุกกับการพักผ่อนร่วมกัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน ไมโลและเดาเมียนก็พร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้งและกลับไปฝึกซ้อม

แม้แต่ซาร่าห์ก็ยังคงต้องฝึกฝนและเรียนรู้อีกมาก เธอจึงรู้สึกเหมือนได้ไปที่สถาบันเหมือนกับทั้งสอง

ขณะที่เดเมียนกําลังจะบอกแม่ของเขาว่าพวกเขาต้องกลับไป เขาก็นึกถึงเหตุผลหลักประการหนึ่งที่เขามาหาแม่ของเขา

“ใช่ ผมเกือบลืมไปเลย ผมขอถามอะไรแมหน่อย”

เดเมียนเอ่ยขึ้น

“ได้สิลูกรัก ลูกต้องการอะไร”

ซาร่าห์ถามและเต็มใจที่จะช่วยลูกชายของเธอมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากความรู้อันมีค่าอย่างยิ่งที่เขาเพิ่งถ่ายทอดให้กับเธอ

“ผมต้องการยาหรือทรัพยากรอื่นใดที่จะช่วยให้ร่างกายของผมพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เป็นพลังงานไฟหนาแน่น ตามที่ผมบอกแม่เราต้องปลูกฝังทั้งภายในและภายนอกให้เป็นธรรมชาติเพื่อที่จะง่ายต่อการฝึกระดับการฝึกฝนของมนุษย์ ดังนั้นผมต้องการที่จะเริ่มต้นการฝึกฝนภายนอกของผมตั้งแต่ตอนนี้”

เดเมียนกล่าว

เมื่อได้ยินคําขอของเขา ซาร่าห์ยิ้มและพาเขาเข้าไปในห้องหนึ่งในที่พักของเธอซึ่งบิดและล็อค

“ผมขอไปด้วยได้ไหมครับ”

ไมโลถาม

“แน่นอน เะอมาได้ และฉันจะดูด้วยว่ามีอะไรที่เธอสามารถใช้เพื่อทําให้ร่างกายของคุณรู้สึกดีชิ้น”

ซาร่าห์ยืนยันอย่างอบอุ่น

ไมโลตกใจกับความใจดีของเธอและอยากจะร้องไห้หลังจากที่ไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัวมาตลอดชีวิต แต่เขาปาดน้ําตาและกัดริมฝีปากของเขา ไม่อยากดูเหมือนเด็ก

“มาสิ”

เดเมียนพูดขณะโอบแขนไมโลและลากเขาไปที่ห้องที่แม่ของเขากําลังเปิดอยู่

การรักษาความปลอดภัยที่ประตูแน่นมาก และมีล็อคหลายตัวที่ประตู ซึ่งมีเพียงซาร่าห์เท่านั้นที่สามารถเปิดได้ด้วยวิธีต่างๆ กัน ซึ่งทําให้เดเมียนและไมโลรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นที่จะได้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน

เธอใช้เวลาสองสามนาที่ในการเปิดประตู และตลอดเวลาเดเมียนและไมโลรอคอยอย่างใจจดใจจ่ออยู่ข้างหลังเธอ เพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

“นี่คือห้องเก็บของของแม่เอง ที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษเพื่อเก็บส่วนผสมอันมีค่าสําหรับการทํายาและของมีค่าอื่น ๆ ทั้งหมดที่ต้องการเก็บไว้อย่างปลอดภัย แม่ได้รวบรวมเงินจํานวนมากจากสมาคมยาและจากการขายยาที่ผลิต ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา”

ซาราห์กล่าว

“ห้องนี้ไม่เพียงแต่จะรักษาส่วนผสมและยาเม็ดที่หายากและมีค่าให้ปลอดภัยเท่านั้น แต่ยังทําขึ้นเป็นพิเศษและมีอาร์เรย์ที่จะรักษาความปลอดภัยทั้งหมด ยาเม็ดและส่วนผสมอันมีค่าสําหรับทํายาจะสูญเสียศักยภาพเมื่อเวลาผ่านไป และกลายเป็นพลังงานภายในห้อง แต่ห้องเก็บของนี้ทําให้กระบวนการนั้นช้าลง และช่วยให้แน่ใจว่าประสิทธิภาพของพวกมันจะยังคงเต็มที่”

ซาราห์กล่าวต่อ