จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 148

ตอนที่ 148 Revelation

“เป็นอะไรหรือเปล่า มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นหรือเปล่า”

ซาร่าห์ถามเมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของเดเมียน

“ไม่ มันตรงกันข้าม ผมมีข้อมูลที่มีค่ามากที่ผมต้องการบอกแม่และไมโล และมันเป็นสิ่งที่รู้กันเพียงไม่กี่คนในประเทศ”

เดเมียนกล่าว

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอประหลาดใจและสงสัยว่าเขาต้องการจะบอกอะไร แม่ของเดเมียน พาพวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่นของเธอและชงชาและวางไว้บนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

แต่ละคนดื่มชาและนั่งลงขณะที่ไมโลและซาราห์มองดูเดเมียน และตื่นเต้นที่จะได้ยินสิ่งที่เขา

เดเมียนเริ่มอธิบายสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับวิธีที่การฝึกฝนภายในและภายนอก ซึ่งจําเป็นต้องได้รับการประสานกันโดยใช้เทคนิคที่กลมกลืนกัน เพื่อพัฒนาและพวกเขาจะต้องหลอมรวมการฝึกทั้งสองให้ผสานกันเพื่อความแข็งแกร่ง

ไมโลและซาร่าห์ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะสมเหตุสมผลเมื่อเดเมียนอธิบายทฤษฎี และเหตุใดจึงเป็นเรื่องยากที่คนส่วนใหญ่จะพัฒนาผ่านระดับการฝึกฝนของมนุษย์ได้

เขาพูดเกี่ยวกับข้อจํากัดของร่างกายมนุษย์และว่าบางส่วนมีความเหมาะสมกับการฝึกฝนประเภทใดประเภทหนึ่งมากกว่า แต่ในกรณีส่วนใหญ่ ร่างกายจะไม่สมดุลและจะไม่สามารถข้ามข้อจํากัดเหล่านั้นได้

ซาร่าห์และไมโล กําลังตั้งใจฟังในสิ่งที่เดเมียนกล่าว และสงสัยว่าเดเมียนนั้นได้ข้อมูลนี้มาจากไหน

“เพื่อให้สามารถพัฒนาไปถึงระดับการฝึกฝนของมนุษย์ได้ ไม่เพียงแต่จะต้องประสานการฝึกฝนทั้งสองประเภทให้สอดคล้องกันเท่านั้น แต่ยังต้องการแหล่งพลังงานขนาดใหญ่และต้องมีพรสวรรค์มากพอที่จะทําเช่นนั้นได้ การมีความสามารถระดับ E นั้นเป็นอย่างน้อย แต่ก็มีวิธีสําหรับคนที่ไม่มีพรสวรรค์”

เดเมียนกล่าว

“มันคืออะไร?”

ไมโลและซาราห์ถามพร้อมกัน อยากรู้ว่ามันคืออะไร

“มันเป็นสิ่งที่เรียกว่ายาเม็ดแห่งการพัฒนา และถูกสร้างขึ้นโดยใช้วัสดุที่ล้ําค่าและหายากจากองค์ประกอบพื้นฐานทั้ง 4 เม็ดยาจะมีพลังงานจํานวนมหาศาลและผลิตได้ยากมาก แต่สามารถทําลายโซ่ตรวนของระดับการฝึกฝนของมนุษย์ได้”

เดเมียนตอบ

ไม่มีใครในประเทศสามารถผลิตยาเม็ดแห่งการพัฒนาได้ แต่ไม่กี่วินาที ซาร่าห์ก็เริ่มจําได้

“แม่ไม่เคยคิดเลยว่าเม็ดยาที่เขาสอนให้ฉันทําจะวิเศษขนาดนี้ สมาคมยาได้รวบรวมทรัพยากรและส่วนผสมที่จําเป็นทั้งหมด และพวกเขาต่างก็คัดค้าน แต่สามารถประสานกันระหว่างกระบวนการสร้างยาได้ แต่ที่นั่นไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุในประเทศที่มีฝีมือมากพอที่จะสร้างมันขึ้นมา นั่นคือเหตุผลที่อาจารย์ของแม่พยายามอย่างหนักที่จะพัฒนาทักษะของแม้”

ซาร่าห์กล่าว

“คงเป็นเพราะเขาแก่แล้ว และกลัวตายที่จะทําเอง ไอตาเฒ่านั้น!”

ไมโลกล่าว

“พูดถูก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาแย่ และแม่เองก็ได้ประโยชน์จากมันมากพอๆ กับที่เขาเป็นอยู่ ถ้าแม่สามารถทํายานั้นได้ แม่จะถูกมองว่าเป็นปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุในประเทศที่ผู้ฝึกตนยอดมนุษย์ทุกคนแสวงหา”

ซาราห์กล่าว

“ใช่ ไมโล ตราบใดที่เธอได้รับประโยชน์จากมันเช่นกัน มีความสุขและไม่ตกอยู่ในอันตราย ชายชราคนนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร”

เดเมียนกล่าวเสริม

เดเมียนตอบคําถามทุกข้อที่พวกเขาถามเขาอย่างสุดความสามารถด้วยความรู้ของเขา แต่ไมโลและซาร่าห์อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขาได้รับความรู้ดังกล่าวจากที่ใด

อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่พวกเขาจะถามเขา เขาจะยักไหล่ หลีกเลี่ยงการให้คําตอบ

[ก่อนที่ฉันจะขอบางสิ่งที่ฉันต้องการจากแม่ ฉันต้องการให้วิธีการฝึกฝน เทคนิค และทักษะที่ฉันสร้างขึ้นเองและเรียนรู้ให้แม่ ตลอดสองสามเดือนที่ผ่านมา]

เดเมียนตัดสินใจ

[อุทสีสี ขอฉันเขียนทุกอย่างให้แม่ฉันได้ไหม]

เดเมียนถาม

เขารู้ว่าข้อมูลและไดอะแกรมภายในวิธีการฝึกฝน คู่มือเทคนิค และหนังสือทักษะนั้นไม่ง่ายที่จะทําซ้ําเหมือนเพียงแค่คัดลอก แต่ไม่รู้ว่ามีวิธีอื่นใดในการส่งต่อให้แม่ของเขา

{อย่างที่นายรู้ มันไม่ง่ายเหมือนการคัดลอกมันออกมาคล้ายกับการเขียนอักษรรูน การเขียนหนังสือทักษะ คู่มือเทคนิค และวิธีการฝึกฝนต้องมีความตั้งใจอยู่เบื้องหลัง และเจตนานั้นจะถูกส่งต่อโดยผู้เขียนและผู้อ่าน เหตุผลที่เขียนมันออกมาได้ยากนักก็เพราะว่าผู้เขียนต้องใส่ความตั้งใจและความรู้ของตัวเองเข้าไป ซึ่งมันทําให้จิตใจหดหู่มาก}

อุทสึสึกล่าวในจิตใจของเดเมียน

{มันเป็นกระบวนการที่ยากและยาวนานมาก และยังเป็นเหตุผลว่าทําไมจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะคัดลอก วิธีการ คู่มือ หรือหนังสือทักษะ เนื่องจากความตั้งใจและความเข้าใจของทุกคนในทุกสิ่งแตกต่างกัน และมีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อ่านสร้างความตั้งใจและความเข้าใจของตนเอง}

อุทสึสึกล่าวเพิ่ม

[แล้วไม่มีทางอื่นที่ฉันจะถ่ายทอดสิ่งที่ฉันรู้ไปให้แม่ของฉันได้งั้นหรอ?]

เดเมียนถาม

{มีทางหนึ่ง แต่มันเป็นบางสิ่งที่นายไกลเกินกว่าจะทําได้ มันเป็นวิธีการถ่ายทอดความรู้โดยตรงจากจิตใจของนายไปยังคนอื่น แต่มันต้องการพลังงานทางจิตมากมาย พลังงานภายในจํานวนมาก และทักษะมากมาย}

อุทสึสึกล่าว

{อย่างไรก็ตาม โชคดีสําหรับนาย ฉันคือจิตวิญญาณแห่งจิตวิญญาณของนาย และสามารถช่วยนายได้}

อุทสึสึกล่าวอย่างมั่นใจ

[เยี่ยมมาก คุณคือสุดยอด อุทสึสึ]

เดเมียนกล่าวอย่างยกยอ

เดเมียนยิ้มในขณะที่เขามองไปที่แม่ของเขา และดีใจที่ในที่สุดเขาก็สามารถทําอะไรบางอย่างเพื่อตอบแทนเธอได้