จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 130
จากคำตอบของหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย เอลิซาเบธมีความเข้าใจที่ดีขึ้นมากเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของประเทศโกเบที่เธออยู่ในปัจจุบัน
ด้วยเหตุนี้เขตหลวงจึงกลายเป็นพื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศที่มีเพียงขุนนางที่เป็นทั้งลูกหลานของตระกูลผู้ริเริ่ม ราชวงศ์ หรือของราชวงศ์ที่ราชวงศ์ทำให้มีเกียรติ
ถ้าคนใดมีส่วนในราชวงศ์มากพอ ก็จะทำให้ราชวงศ์ได้เป็นขุนนางและลูกหลานทั้งหมดก็จะเป็นขุนนางและเข้าถึงเขตพระราชฐานได้
เขตราชวงศ์เป็นที่หลบภัยสำหรับขุนนางและราชวงศ์ที่พวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอันตรายและแม้ว่าจะมีความขัดแย้งและการแข่งขันอยู่บ้าง แต่พวกเขาก็มั่งคั่ง มีอำนาจและมีสถานะสูงเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ
อยู่ในศูนย์กลางของประเทศและเมืองศูนย์กลางของประเทศโกเบ ส่วนใหญ่ประกอบด้วยเขตของราชวงศ์ที่ล้อมรอบด้วยกำแพง แม้ว่าจำนวนประชากรจะต่ำกว่าเมืองอื่นๆ หลายเท่า ในแง่ของขนาด เมืองก็มีความคล้ายคลึงกันและถือครองความมั่งคั่งส่วนใหญ่ของประเทศไว้ได้
บรรดาผู้ที่มาจากตระกูลขุนนางและหรือผู้ริเริ่มสามารถอยู่ในเขตพระราชฐานและจะส่งเยาวชนของพวกเขาไปยังสถานศึกษาของราชวงศ์ในเมืองที่พวกเขามีอิทธิพลเหนือ
หากเยาวชนมีความสามารถระดับ E พวกเขาจะถูกส่งไปที่สถาบันเซนทรัลรอยัลขนาดใหญ่ที่อยู่ใน เมืองหลวงและมีขนาดใหญ่กว่าสถาบันการฝึกฝนอื่น ๆ ในประเทศ
แม้ว่าพรสวรรค์ของพวกเขาจะเป็นพรสวรรค์ระดับ F พวกเขาจะถูกส่งไปที่สาขาอื่นของสถาบันรอยัลซึ่งต่ำกว่า สถาบันเซนทรัลรอยัลซึ่งเป็นสาขาหลัก
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาเป็นชนชั้นสูงหรือราชวงศ์ พวกเขาจึงได้รับการปฏิบัติค่อนข้างดีและไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอำนาจ
พวกเขาได้รับทรัพยากรทั้งหมดที่พวกเขาต้องการผ่านความมั่งคั่งที่ครอบครัวของพวกเขามีส่วนต่อการดำรงอยู่ของสถาบันการศึกษา และหากพวกเขามีพรสวรรค์ในด้านอื่น ๆ หรือยังคงสามารถก้าวหน้าได้อย่างน่าประทับใจ แม้จะมีความสามารถต่ำกว่า พวกเขาก็จะได้รับอนุญาตให้เข้าสู่สถาบันเซนทรัลรอยัล.
แม้แต่ในขุนนางก็มีลำดับชั้นตามความสามารถ อิทธิพล ความมั่งคั่งและอำนาจของตระกูลของกันและกัน แต่ในลักษณะเดียวกับที่สถาบันอเคเกรีย ส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องกันว่าขุนนางจำเป็นต้องถูกโค่นล้ม พวกขุนนางก็เห็นด้วยว่าพวกชั้นต่ำ สถานะจำเป็นต้องถูกถอดออก
เอลิซาเบธไม่ได้สนใจประชาชนในประเทศหรือสิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศเลยจริงๆ และตราบใดที่เธอไม่ใช่สาเหตุโดยตรงของปัญหาหรือได้รับผลกระทบจากปัญหานั้น เธอก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะแก้ไข
นั่นคือมุมมองของเอลิซาเบธเกี่ยวกับชีวิตที่เกิดขึ้นหลังจากทุกสิ่งที่เธอประสบมา
สำหรับผู้ที่ช่วยเหลือเธอและดูแลเธออย่างจริงใจ ซึ่งมีเพียงไม่กี่คน เธอเห็นอกเห็นใจพวกเขามาก แม้ว่าเธอจะพบว่ามันยากที่จะแสดงอารมณ์และแสดงความรักทางกาย แต่เธอก็กุมมันไว้ใกล้ๆ หัวใจของเธอ เช่นเดียวกับเด็กชายสวมหน้ากากที่มีดวงตาสีเหลืองสดใสและผมสีขาว
ตราบใดที่เธอมีชีวิตอยู่โดยไม่สร้างปัญหาให้คนอื่น เธอพอใจ และสิ่งเดียวที่เธอต้องการคือทำให้พ่อแม่ภูมิใจ
นั่งอยู่ในรถม้ากับเบอร์นาร์ดและหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย เอลิซาเบธกำลังทบทวนชีวิตของเธอและเปรียบเทียบประเทศของเธอกับประเทศโกเบ มีความแตกต่างมากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันเสมอคือมีความขัดแย้งอยู่เสมอ และไม่ใช่ทุกคนที่เกิดมาเหมือนกันหรือมีโอกาสเหมือนกัน
เอลิซาเบธได้ผ่านอะไรมามากมายในชีวิตของเธอ และดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็ได้ตระหนักว่ามุมมองชีวิตของเธอผิดพลาดเพียงใด
เธอเคยต้องการที่จะเป็นคนดีและช่วยเหลือผู้อื่นทั้งๆ ที่เธอได้รับการปฏิบัติ แต่ตอนนี้เธอได้ตระหนักว่าเธอต้องยอมรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอและสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้อื่น
ความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และตราบใดที่เธอไม่ใส่ใจ รวมถึงตัวเธอเอง ไม่ประสบกับมัน เธอก็สบายดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าเธอทำได้และต้องการช่วย เธออาจจะทำเช่นนั้น แต่นั่นไม่ใช่หน้าที่ของเธอ
ชีวิตไม่ยุติธรรม.
ในโลกที่ส่วนใหญ่อยู่บนพื้นฐานของกฎแห่งการเอาตัวรอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด บางคนเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์พิเศษและบางคนไม่ได้เกิดมา บางคนเกิดมาหน้าตาดี บางคนก็ไม่ได้เกิดมาหน้าตาดี บางคนเกิดมาร่ำรวยและบางคนไม่ได้เกิดมารวย
ไม่ว่าใครก็ตามที่ทำได้คือทำงานกับสิ่งที่พวกเขาได้รับและพยายามเอาชีวิตรอดในโลกที่โหดร้าย มนุษย์มีความโลภและเห็นแก่ตัว ตราบใดที่มีคน ความขัดแย้งก็เกิดขึ้น
หากเป็นกรณีนี้ สิ่งเดียวที่เอลิซาเบธทำได้คือเข้มแข็ง ทำงานกับสิ่งที่มีและดำเนินชีวิตต่อไปโดยไม่เสียใจ
การรับรู้ที่เอลิซาเบธกำลังประสบคือสิ่งที่เธอต้องการ และถึงแม้จะมีข้อยกเว้นบางประการสำหรับมุมมองในชีวิตนั้น เธอจำเป็นต้องประเมินลำดับความสำคัญของเธออีกครั้ง
เดเมียนก็เริ่มตระหนักถึงโลกที่ซ่อนอยู่กับเขามากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาติดอยู่และถูกทารุณกรรมในครอบครัวแม็กซ์เวลล์ และค่อยๆ บรรลุข้อสรุปเดียวกันเกี่ยวกับชีวิต
เป็นข้อสรุปที่น้อยคนนักจะเข้าใจ
ผู้ที่มีประสบการณ์ก็จะเป็นคนฉลาดและยึดติดกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ มากเกินไป ในขณะที่ผู้ที่ไม่เคยสัมผัสจะแสวงหาความสุขเพียงชั่วครู่ แทนที่จะพัฒนาตนเองและแสวงหาความสุขที่แท้จริง
การนั่งรถม้าเป็นสิ่งที่เธอต้องการอย่างแท้จริง และเธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้ยกบางสิ่งออกจากอก หลังจากที่เธอทำจิตใจให้ปลอดโปร่งและได้รู้แจ้งถึงความจริงของโลก
“เรามาถึงพระราชวังแล้ว และถึงเวลาที่จะได้เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป”
หัวหน้าทหารรักษาการณ์กล่าวด้วยท่าทางตื่นเต้น
YOU MAY ALSO LIKE
