จอมเวทย์แห่งการเลียนแบบ (The copy mage) - ตอนที่ 129
เอลิซาเบธไม่เคยได้รับโอกาสในการแสดงออก และทุกคนเชื่อว่าเพราะเธอเกิดมาพร้อมกับความสวยและในครอบครัวที่ร่ำรวย เธอจึงมีความสุข
เธอไม่ยอมแม้แต่จะเปิดใจกับพ่อของเธอ ผู้ซึ่งถึงแม้จะรักและห่วงใย แต่ก็ไม่เข้าใจในการต่อสู้ดิ้นรนของเธอมากนัก และยังยุ่งกับเรื่องอื่นๆ อีกด้วย
เขาเป็นหัวหน้าของตระกูลกราแมนที่ทรงอำนาจและยังเป็นบุคคลสาธารณะที่เป็นศูนย์กลางของความสนใจอยู่เสมอ และหลังจากที่แม่ของเอลิซาเบธจากไป เขาได้ฝังตัวเองในการฝึกและทำงานเพื่อรับมือกับความสูญเสีย
แม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็กและพ่อของเธอดูแลเธอและให้ที่พักพิงแก่เธอเพราะเธอทำให้เขานึกถึงแม่ของเธอ อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่แม่ของเธอเสียชีวิต และแม่ของเธอเป็นคนเดียวที่เธอสามารถเกี่ยวข้องได้
เธอยังเป็นคนสวยที่ไม่มีใครเทียบได้และค่อนข้างอ่อนแอ แต่ถึงกระนั้นเธอก็เอาแต่ใจและไม่เคยถูกดูหมิ่นหรือดูถูก ด้วยเหตุนี้ เอลิซาเบธจึงยกย่องมารดาที่ประสบความสำเร็จในชีวิตทั้งๆ ที่ร่างกายอ่อนแอและไม่สามารถฝึกฝนได้
แม่ของเธอมักจะเล่าเรื่องของเธอเสมอ และเอลิซาเบธก็จะเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง แต่หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิต เอลิซาเบธก็ค่อนข้างใจแข็งและพบว่ามันยากที่จะไว้ใจหรือดูแลผู้อื่น
โดยไม่มีใครที่เธอไว้วางใจให้เปิดใจ เบอร์นาร์ดกลายเป็นคนเดียวที่เธอสบายใจพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอรู้สึกอย่างไรโดยไม่ต้องแสดงสีหน้า
“ฉันไม่รู้จักชื่อของคุณในฐานะหนึ่งในราชวงศ์หรือตระกูลผู้สูงศักดิ์ หากคุณไม่ได้ชื่ออื่นหรือได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเขตราชวงศ์ คุณจะต้องออกไปและชดใช้ให้เราที่ปกป้องคุณ”
หัวหน้ายามกล่าวด้วยแววตาข่มขู่
เมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอเห็นจากพ่อของเธอแล้ว หัวหน้ายามนั้นมีความสามารถไม่มากและไม่ได้ทำให้เธอตกใจแม้แต่น้อย และเห็นว่าเธอไม่ได้ถูกข่มขู่โดยเขา หัวหน้ายามก็ประทับใจ
“จงระวังปากของเจ้าให้ดี และอย่าเปรียบเทียบข้ากับตระกูลขุนนางที่เลวทรามต่ำช้าของเจ้า พาข้าไปที่พระราชวังทันที ถ้าเจ้ารู้ว่าอะไรดีสำหรับเจ้า”
เอลิซาเบธสั่ง
การเลือกคำพูดของเอลิซาเบธนั้นระมัดระวังและเธอแน่ใจว่าจะไม่ทำให้ราชวงศ์ขุ่นเคือง แต่เธอก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเธออยู่เหนือตระกูลผู้สูงศักดิ์และเหนือหัวหน้ายาม
หัวหน้ายามตกใจกับคำพูดของเธอ แต่ท่าทางของเขาสงบและไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยในขณะที่เขายิ้มเล็กน้อย
เขาเป็นผู้นำยามที่มีประสบการณ์ซึ่งฝึกฝนและต่อสู้กับผู้อื่นมาตลอดชีวิต ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเขาต้องสงบสติอารมณ์อยู่เสมอและรู้สึกทึ่งกับเอลิซาเบธ
“ฉันขอโทษที่ทำให้คุณขุ่นเคือง แต่ถ้าคุณพิสูจน์ได้ว่าคุณได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเขตราชวงศ์หรือว่าคุณมาจากตระกูลผู้สูงศักดิ์ ฉันไม่สามารถอนุญาตให้คุณเข้าไปได้”
หัวหน้ายามยังไม่ยอมให้เธอเข้าไป เขตพระราชา.
“เขาเราจะดูเรื่องนี้ พาฉันไปหาราชวงศ์และเราจะดูว่าใครไม่ได้รับอนุญาตที่ไหน ถ้าพวกเขาส่งฉันออกไป ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่ถ้าไม่ คุณต้องขอโทษฉันต่อสาธารณะและ คร่ำครวญแทบเท้าฉัน”
เอลิซาเบธเยาะเย้ยซึ่งมีท่าทางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงจากการที่เธออยู่กับเบอร์นาร์ด และดูเหมือนจะกลายเป็นเด็กผู้หญิงที่เข้มแข็งและเป็นอิสระ เหมือนกับที่เธอเคยเห็นแม่ของเธอเป็น
“ข้าพเจ้าไม่มีอำนาจทำเช่นนั้น และตามคำสั่งของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่อนุญาตให้ใครก็ตามที่ไม่มีสิทธิ์เข้าหรือออกไปยังเขตพระราชาธิบดี แต่ถ้าท่านสาบานว่าจะเป็นผู้รับใช้ของข้าพเจ้าเพื่อชดใช้ความคุ้มครองของข้าพเจ้า และความเสียหายที่เมื่อคนของฉันได้รับความเดือดร้อน ฉันอาจช่วยคุณได้ คุณจะกลายเป็นคนใช้ของฉัน เฉพาะในกรณีที่คุณถูกราชวงศ์ปฏิเสธ แต่ถ้าคุณไม่ทำ คุณมีอิสระที่จะทำตามที่คุณพอใจ”
หัวหน้าองครักษ์ผู้ไม่รังเกียจที่จะมีความงามเช่นนี้เป็นคนรับใช้ส่วนตัวของเขากล่าว
เขาใช้เวลาทั้งชีวิตในการฝึกและบดขยี้กองกำลัง และบางทีอาจเป็นโอกาสสุดท้ายที่เขาจะปักหลักอยู่กับหญิงสาวที่มีความงามเหนือกว่าสิ่งใดๆ ที่เขาเคยเห็นมาก่อน
“ฉันยอมรับ คุณต้องปกป้องฉันและทำให้ฉันได้มีโอกาสพูดคุยกับราชวงศ์ ถ้าหลังจากนั้นฉันถูกปฏิเสธ ฉันก็ดีใจมากกว่าที่จะยอมจำนนต่อคุณ แต่นั่นเป็นเพียงความฝันของคุณที่ไม่มีวัน เกิดขึ้น”
อลิซาเบธรับคำ
เธอสวมผ้าคลุมหน้าหลังจากที่เบอร์นาร์ดเปิดเผยใบหน้าของเธอต่อผู้คุม แต่การเหลือบมองเพียงครั้งเดียวที่ผู้คุมจ้องไปที่ใบหน้าของเธอก็ประทับอยู่ในจิตใจของพวกเขา ใบหน้าของเธอสมบูรณ์แบบและโดยที่ไม่รู้ตัว ยามได้เคลื่อนไหวเพื่อปกป้องความงามที่ทุกคนควรยกย่อง
เอลิซาเบธถูกนำตัวขึ้นรถม้าไปยังพระราชวังและนั่งอยู่ข้างๆ เบอร์นาร์ด ขณะที่ตรงข้ามกับพวกเขา ทั้งคู่เป็นหัวหน้าผู้พิทักษ์ที่สนใจจะดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเอลิซาเบธและยังคงตอบคำถามทุกข้อที่เธอมีต่อไป
ตั้งแต่อายุยังน้อย พ่อของเอลิซาเบธได้ให้การศึกษาแก่เธอในทุกเรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเป็นผู้นำอาณาเขตและสิ่งต่างๆ ส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการฝึกฝนและบ่มเพาะพลัง หลังจากพบว่าเธอไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกฝนและอ่อนแอมาก เขาสอนเธอมากกว่าที่เขาเคยทำในวัยเด็ก ด้วยความหวังว่าด้วยความรู้ของเธอ เธอจะยังคงประสบความสำเร็จและมีประโยชน์แม้ว่าจะอ่อนแอก็ตาม
เธอรู้สึกทึ่งกับการก่อตั้งและบริหารประเทศ และพบว่ามีข้อบกพร่องมากมายในการบริหารประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อประเทศใกล้จะเกิดสงครามกลางเมือง
หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ไม่ได้ปกปิดข้อมูลใดๆ และเอลิซาเบธตัดสินใจว่าเธอจะเสนอความช่วยเหลือและการสนับสนุนของครอบครัวแก่ราชวงศ์ หากพวกเขาต้องต่อสู้กับสถาบันอเคเกรีย และสถาบันอื่นๆ ที่กำลังวางแผนจะก่อกบฏ
YOU MAY ALSO LIKE
