“จะทำไม?”
“ก็ไม่ทำไมหรอกครับ พวกเราเป็นคนมีการศึกษา ไม่ใช้กำลังหรอก แต่เราจะ ‘ต่อสู้’ เพื่อสิทธิและผลประโยชน์ที่ชอบด้วยกฎหมายของเรา คุณจะไล่ผู้บริหารออกเยอะขนาดนี้ ได้ ไม่มีปัญหา งั้นขอให้ทุกอย่างเป็นไปตามกฎหมายและระเบียบข้อบังคับก็แล้วกันนะครับ”
ฉังหยังก็พูดตามน้ำ “ผู้จัดการหยวนพูดถูกครับ ไอ้คนสกุลฉี คุณดูถูกกลุ่มผู้บริหารอย่างพวกเรา คุณอยากไล่พวกเราออก ไม่เป็นไร คุณมีสิทธิ์นั้น เพราะคุณเป็นประธานบริษัท แต่ว่า คุณต้องชดใช้ค่าเสียหายให้กับพวกเรา คนอื่นๆ ผมไม่รู้ด้วยหรอก แต่สำหรับฉังหยังอย่างผม ตามเงินเดือนและอายุงาน ถ้าคุณอยากไล่ผมออก คุณต้องชดใช้ค่าเสียหายอย่างน้อย 3 ล้าน!”
คนละ 3 ล้าน แล้วคนเยอะขนาดนี้ บริษัทต้องจ่ายเงินหลายสิบล้านเลยหรือ?
ฉีเจิ้นหรี่ตาลง
แม้เงินจำนวนเท่านี้ไม่ได้มากสักเท่าไหร่ เขาสามารถจ่ายได้อยู่แล้ว
และเขาก็ยอมรับได้สำหรับเงินหลายสิบล้านที่ต้องเสียไป แต่แลกด้วยการไล่หยวนหยาเหว่ยและคนของเขาออกไปให้หมด
ในขณะที่ฉีเจิ้นจะยอมรับเงื่อนไขของฉังหยังและคนอื่นๆ เจียงชื่อก็พูดขึ้นว่า “5 ล้าน”
ทุกคนถึงกับตะลึง
“อะไร 5 ล้าน?” ฉังหยังถามขึ้น
“ผมหมายถึง 3 ล้านมันน้อยไป แต่ต้องชดใช้ 5 ล้าน” เจียงชื่อตอบเขา
ทุกคนในนี้ตกตะลึงกันหมด
พวกเขาเคยเห็นคนที่ต่อราคา แต่ไม่เคยเห็นใครต่อราคาแบบนี้มาก่อน ใครเขาจะต่อให้ราคาสูงขึ้น?
บ้าไปแล้วหรือ?
แม้แต่ฉีเจิ้นก็ยังไม่เข้าใจว่าเจียงชื่อกำลังคิดทำอะไรอยู่
ฉังหยังหัวเราะออกมาดังๆ “ดีมากเจียงชื่อ ถือว่าคุณมีคุณธรรมที่ดีนะ ตามนี้ ถ้าคุณยอมจ่าย 5 ล้าน ผมจะเก็บข้าวของออกไปทันที และต่อจากนี้น้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ําคลอง แล้วเราจะไม่เจอกันอีก”
คนอื่นๆ ก็คิดแบบนี้เช่นกัน
ในเมื่ออยู่ต่อไม่ได้แล้ว ดังนั้นการรับค่าตอบแทนแล้วจากไปก็ถือเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด
แต่ประโยคต่อไปของเจียงชื่อทำให้พวกเขาถึงกับอ้าปากค้าง
เจียงชื่อหัวเราะคิกคัก “คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้หมายถึงจะจ่ายให้คุณ 5 ล้าน แต่คุณต่างหากที่ต้องเป็นคนจ่ายให้กับเครื่องประดับดาวฤกษ์ 5 ล้าน จ่ายเงินมา แล้วคุณก็ไปได้”
ฉังหยังยังสงสัยว่าหูของเขาฝาดไปหรือเปล่า นี่มันคำพูดของคนปกติหรือ?
หยวนหยาเหว่ยที่อยู่ข้างๆ ก็สับสนเช่นกัน “เจียงชื่อ คุณพูดอะไร คุณรู้ตัวไหม?”
เจียงชื่อมองไปที่หยวนหยาเหว่ยแล้วตอบว่า “ในลิสรายชื่อมีชื่อคุณด้วย และคุณเป็นถึงผู้จัดการทั่วไปของสาขาเจียงหนาน ความรับผิดชอบของคุณมากกว่าพวกเขา ฉะนั้น ฉังหยังชดใช้ 5 ล้าน แต่คุณต้องชดใช้ 10 ล้าน”
หยวนหยาเหว่ยถึงกับหัวเราะออกมาดังๆ
“เจียงชื่อ คุณไข้ขึ้นสูงเหรอ มองคุณถูกเผาไหม้แล้วใช่ไหม?”
“เครื่องประดับดาวฤกษ์จะไล่พวกเราออกโดยไม่ทำตามสัญญา แล้วไม่ยอมจ่ายค่าเสียหายให้พวกเรา แต่ยังจะให้พวกเราเป็นคนจ่าย บนโลกยังมีเหตุผลแบบนี้อีกเหรอ?”
ทุกคนต่างตะโกนใส่เจียงชื่อ
แต่เจียงชื่อกลับตอบเบาๆ ว่า “หยวนหยาเหว่ย คุณจะบังคับให้ผมบอกเรื่องของคุณจริงเหรอ?”
“หา? อะไรคือเรื่องของผม?”
เจียงชื่อวางเอกสารชุดหนึ่งไว้บนโต๊ะ “คุณร่วมมือกับคนอื่นเพื่อใส่ร้ายผมในข้อหาลักลอบนำเข้าหินหยาบ เรื่องนี้ผมยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณนะ”
เมื่อเห็นเอกสารนั้น หยวนหยาเหว่ยถึงกับพูดไม่ออก
เจียงชื่อพูดต่อ “แล้วก็ ผมคิดว่าคุณน่าจะยังไม่รู้นะ ว่าออฟฟิศของคุณถูกติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ การสนทนาของคุณกับฉังหยัง หรือความลับที่คุณแอบไปบอกเครื่องประดับเส้ายิน ทุกอย่างถูกบันทึกไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าไง อยากดูไหม?”
เมื่อได้ยินคำนี้ หยวนหยาเหว่ยถึงกับหน้าซีดและนั่งลงทันที
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมเจียงชื่อถึงมั่นใจขนาดนี้
เพราะเจียงชื่อมีหลักฐานในการเอาผิดเขาทุกอย่างแล้ว เมื่อความลับนี้รั่วไหล และถ้าเขาถูกจับ โทษจำคุกต้องไม่เบาแน่
“แล้วก็พวกคุณด้วย”
เจียงชื่อเหลือบมองไปที่คนอื่นๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา “พวกคุณร่วมมือกับหยวนหยาเหว่ยและฉังหยัง ทำงานให้พวกเขา ปล่อยความลับของบริษัทให้กับเครื่องประดับเส้ายิน พวกคุณคิดว่าผมกับประธานฉีตาบอดงั้นเหรอ?”
“ตอนนี้ผมมีหลักฐานในการกระทำความผิดของพวกคุณทุกคนแล้ว”
“ผมจะฟ้องพวกคุณเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วสิ่งที่รอคอยพวกคุณอยู่ ก็คือคุก”
ในขณะนี้ ห้องประชุมทั้งห้องเงียบสนิท
แทบจะได้ยินเสียงหายใจ
ผู้คนที่โวยวายก่อนหน้านี้ ในตอนนี้พวกเขากลับกลายเป็นเหมือนนกที่ตื่นธนู ได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าพูดอะไรอีก
แม้แต่ฉังหยังที่แข็งกร้าวก็ไม่กล้าพูดเสียงดังอีก
เขารู้ดีว่าโทษของเขานั้นร้ายแรงแค่ไหน
ถ้าเจียงชื่อเอาโทษถึงที่สุด เงินที่เขายักยอกไปก็เพียงพอที่จะทำให้เขารับโทษประหารชีวิตแล้ว
ทำไงดี?
หมดกัน!
หยวนหยาเหว่ยกับฉังหยังมองหน้ากันและถอนหายใจพร้อมกัน ทั้งสองรู้ตัวว่าแพ้เจียงชื่ออย่างราบคาบแล้ว
ที่ประชุมเงียบไปสักพักใหญ่
จากนั้นเจียงชื่อค่อยๆ พูดขึ้น “เอาล่ะ พวกคุณไม่ต้องแกล้งทำเป็นใบ้แล้ว บอกผมมาทีละคนว่าพวกคุณจะชดใช้เป็นเงินสด หรือจะยอมเข้าไปรับโทษในคุก?”
ทุกคนได้แต่มองหน้ากันและกัน และไม่กล้าพูดอะไรเลย
จะยอมเสียเงินหรือยอมติดคุก?
เลือกยากจริงๆ!
เจียงชื่อไม่ได้รีบร้อน ได้แต่นั่งรออยู่บนที่นั่งเพื่อรอคำตอบจากพวกเขาทุกคน และเขาก็เชื่อว่าคนเหล่านี้จะให้คำตอบที่น่าพึงพออย่างแน่นอน
