บทที่476 อยากจะใช้ประโยชน์แต่กลับสูญเสีย
ตอนแรกอยากจะไป “หาเรื่องสนุกๆ” นั้น ความคิดแย่ๆ มันก็เพิ่มขึ้นมา เธอเลยหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาถ่ายภาพตรงหน้า
ตอนแรกบอกกับซูยุ่นว่าโจวเฉิงอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ซูยุ่นไม่เชื่อ เลยเอาภาพนี้ไปให้ซูยุ่นดู ดูสิว่ายังจะเชื่อโจวเฉิงอีกไหม
เธอกำลังหามุมที่ทำให้โจวเฉิงกับซ่งหมิ่นหมิ่นดูใกล้ชิดกัน
เมื่อถ่ายเสร็จ เธอก็เก็บโทรศัพท์ด้วยความพอใจ ก่อนจะยิ้มออกมา
ก่อนที่เธอจะไปก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปหาซ่งหมิ่นหมิ่น “รีบปฏิเสธไปนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ปล่อยคุณไปเลย！”
Wechatแจ้งเตือนขึ้นมา ซ่งหมิ่นหมิ่นกวาดตามอง ด้วยสีหน้าดูไม่ได้ การกระทำของซือเหม่ยหยวนนั้นเธอเป็นคนสอน เธอไม่สามารถเสียเวลาตรงนี้ได้อีกแล้ว เลยโค้งให้โจวเฉิง พลางพูดด้วยความรู้สึกผิด： “ขอบคุณผู้ช่วยโจวนะ ฉันคิดว่าฉันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ ทำให้คุณผิดหวังในตัวฉัน ขอโทษด้วยจริงๆ ……”
เมื่อพูดจบ ซ่งหมิ่นหมิ่นก็รีบวิ่งหนีไป
Wechatเมื่อครู่นั้นเขาเห็นโดยไม่ได้ตั้งใจ เห็นแค่เพียงว่าซือเหม่ยหยวนเป็นคนส่งมา แต่ไม่เห็นเนื้อหาที่ส่งมา
ดังนั้นเขาเลยคิดเองว่าซ่งหมิ่นหมิ่นต้องโดนซือเหม่ยหยวนข่มขู่อะไรแน่เลยปัดความรับผิดชอบนี้ไป
แต่ ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องของคนอื่น ตัวเองช่วยได้เพียงเท่านี้
ซือเหม่ยหยวนที่เพิ่งจะถ่ายรูปเสร็จ ก็รีบส่งให้ซูยุ่น
และส่งให้โล่เฟยเอ๋อด้วย
เมื่อเปิดโทรศัพท์ดู ก็เห็นรูปหลายใบ
เป็นรูปที่โจวเฉิงอยู่กับผู้หญิงที่ไม่รู้จัก
ดูแล้วผู้หญิงคนนั้นดูเศร้าใจเป็นอย่างมาก โจวเฉิงกำลังปลอบใจอยู่
“หมายความว่าอย่างไร？” โล่เฟยเอ๋อตอบ
“ยุ่นเอ๋อ จริงๆ ไม่ได้จะส่งให้คุณนะ แต่ว่าโจวเฉิงอยู่กับผู้หญิงคนนี้ตลอดเลย วันนี้ทั้งสองคนดูใกล้ชิดกันมากเกินไปดังนั้นฉันทนไม่ไหวเลยต้องส่งมาให้คุณดู”
เมื่อเห็นข้อความ โล่เฟยเอ๋อก็กลอกตาใส่ ซือเหม่ยหยวนนี่อยากจะก่อเรื่องแบบไหนกันแน่？เห็นคนอื่นอารมณ์ดีแล้วไม่มีความสุขเหรอ？
โจวเฉิงคนนี้เธอรู้จักดี ไม่มีทางนอกใจเด็ดขาด ดังนั้นโล่เฟยเอ๋อเลยเลือกที่จะไม่ตอบ
ตอนแรกคิดว่าเรื่องนี้มันจะทำให้ซูยุ่นสนใจได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าซูยุ่นจะไม่ตอบ ซือเหม่ยหยวนรู้สึกหงุดหงิดในใจ
“ยุ่นเอ๋อ คุณไม่ต้องรู้สึกไม่ดีไปหรอกนะ……ฉันเองก็คิดไม่ถึงว่าโจวเฉิงจะเป็นคนแบบนั้น”
เมื่อเห็นว่าซือเหม่ยหยวนส่งข้อความมากวนอีก โล่เฟยเอ๋ออยากจะด่ากลับไป แต่ก็ยังตอบอย่างมีสติ： “ฉันเชื่อในตัวโจวเฉิง”
โล่เฟยเอ๋อเองก็เชื่อว่าถึงแม้ว่าจะเห็นรูปพวกนี้ที่ซูยุ่นส่งมาจริงๆ ก็ยังเลือกที่จะเชื่อโจวเฉิงอยู่ดี ถึงอย่างไรทั้งสองคนมาคบกันมันก็ไม่ง่ายเลย
เมื่อเห็นคำตอบแบบนี้ซือเหม่ยหยวนตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงเลยว่าความสัมพันธ์ของโจวเฉิงกับซูยุ่นจะดีขนาดนี้ งั้นตอนนี้เธอก็กลายเป็นคนที่กวนความสัมพันธ์ของคนอื่นไปแล้วไม่ใช่เหรอ？
ครั้งก่อนซูยุ่นเตือนเธอไปแล้วว่าอย่ายุ่งกับเรื่องของโจวเฉิงให้มาก แต่ว่าวันนี้ตัวเองพูดถึงเรื่องที่โจวเฉิงอยู่กับผู้หญิงคนอื่น งั้นในใจของซูยุ่นต้องไม่รู้สึกดีๆ กับตัวเองแล้วแน่นอน
มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับความรู้สึกดีๆ จากซือเหม่ยหยวนขนาดนี้แต่ไม่ทันไรก็เลือนหายไปแล้ว ถึงอย่างไรต้องเข้าหาซูซีมู่แล้วก็เข้าหาซูยุ่นด้วย
“โอเค พวกเราไม่คุยเรื่องนี้แล้ว ยุ่นเอ๋อความสัมพันธ์ของลูกพี่ลูกน้องของคุณเป็นอย่างไรบ้าง？” ซือเหม่ยหยวนเริ่มถามเบี่ยงประเด็น
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกไม่น่าสนใจมาตั้งแต่แรกแล้ว ให้ซือเหม่ยหยวนยอมแพ้กับคำพูดนี้ยังดีเสียกว่า
“คืนดีกันแล้ว ลูกพี่ลูกน้องตรวจสอบแล้วรู้ว่าเข้าใจผิดต่อลูกพี่ลูกน้องไปแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเลยดีกว่าเดิม ทำไมคุณต้องใส่ใจเรื่องของบ้านฉันมากขนาดนั้นด้วยล่ะ？คุณไปตรวจสอบดูว่าคนที่มายุ่มย่ามเรื่องของลูกพี่ลูกน้องตายอย่างไร” โล่เฟยเอ๋อรีบส่งข้อความนี้ไป
ดีกันแล้ว……
พอซือเหม่ยหยวนเห็นสามคำนี้ก็รู้สึกไม่ดีเลย เธอวางแผนมาตั้งนานไม่ใช่เพื่อสามคำนี้ ในใจเลยมีความไม่พอใจขึ้นมา
“คือว่า……ไม่ใช่ว่าคุณเกลียดลูกพี่ลูกน้องของคุณหรอกเหรอ？เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องมีอะไรผิดไปแน่นอนไม่งั้นคุณก็ลองไปบอกลูกพี่ลูกน้องดูสิ？” ซือเหม่ยหยวนพยายามอีกครั้ง
เมื่อเห็นข้อความนี้โล่เฟยเอ๋อก็อยากจะหัวเราะออกมา เธอคิดว่าซูยุ่นเป็นยัยโง่เหรอ？ท้าทายขนาดนี้คิดว่าดูไม่ออกเหรอไง？
ในเมื่อเป็นแบบนี้ โล่เฟยเอ๋อก็ไม่รอช้า “คุณไม่ชอบครอบครัวของพวกเราขนาดนั้นเลยเหรอ？คืนดีกันแล้วก็คือดีกันแล้วสิ ความสัมพันธ์ของฉันกับลูกพี่ลูกน้องนั้นมั่นคงดี หลังจากนี้ไม่ต้องส่งข้อความมาหาฉันอีกนะ！”
เมื่อเห็นข้อความนี้ซือเหม่ยหยวนก็ตะลึง จู่ๆ เธอก็คิดว่ารูปพวกนั้นน่าจะเป็นต้นเหตุ เธอเชื่อว่าก่อนหน้านี้ซูยุ่นเชื่อเธอมาก แต่เพราะว่าการท้าทายแบบผิดๆ ในครั้งนี้เลยกลายเป็นแบบนี้เลย
“โอเคๆ ～คุณอย่าโกรธไปเลย ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้นเลย ครอบครัวของพวกคุณนั้นสนิทสนมกับน่ะดีที่สุดแล้ว ฉันขอโทษคุณด้วยได้ไหม？วันหยุดนี้ไปกินข้าวกันไหม？” ซือเหม่ยหยวนเชิญ
“ฉันไม่ได้บอกแล้วเหรอว่าวันหยุดนี้ฉันมีคลาสโยคะ？ไม่คุยแล้วนะ” โล่เฟยเอ๋อปฏิเสธอย่างเย็นชา
เธอพูดแบบนี้แล้ว แต่ถ้าซือเหม่ยหยวนยังมียางอายอยู่จากนี้คงไม่มาคุยอีกแล้ว
ที่เธอควรจะเตือนก็ได้พูดไปแล้ว ถ้าเกิดว่าเธอยังพยายามเข้าหาซูซีมู่อีกสุดท้ายคนที่ซวยจะไม่ใช่เธอ
โล่เฟยเอ๋อเชื่อในสามีมากเหลือเกิน เธอยังคงเชื่อว่าขนาดปีศาจยังไม่มีทางเข้ามาสิงซูซีมู่ได้เลย
เมื่อคิดได้แบบนี้ โล่เฟยเอ๋อยิ้มร้ายๆ ออกมา เพราะแต่งงานกับซูซีมู่นี่มันดีจริงๆ เลย
การร่วมงานของบริษัทซือซื่อกับบริษัทซูซื่อนั้นใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ดังนั้นซูซีมู่เลยกลับไปทำงานที่บริษัท โจวเฉิงที่รู้สึกไม่โอเคก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว
ซูซีมู่แทบจะลืมฉันไปแล้ว แค่เขาทำงานแล้วโล่เฟยเอ๋อเอวก็ได้เจอเขายากแล้ว
ก่อนหน้านี้ตอนที่ท้องอยู่ก็เครียด แต่ตอนนี้มีฉิงฉิงแล้ว ก็ทำให้โล่เฟยเอ๋อแบ่งความสนใจไปได้แล้ว
ตอนอยู่ที่บ้านเธอเองก็จะออกแบบเครื่องประดับอยู่บ้าง นั่นเป็นความต้องการของชีวิตเธอ เธอยังอยากจะรอให้ฉิงฉิงโตกว่านี้อีกหน่อย ก็จะกลับไปทำงาน
ตอนนี้เธออยู่ในพื้นที่ปลอดภัยของตัวเองจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว
วันนี้ฉิงฉิงถูกหซิวหชูเฉียวกับลู่ยู่พาไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำเด็ก เด็กน้อยเชื่อฟังเป็นอย่างมาก ไม่ค่อยร้องไห้งอแงเลย ทำให้หซิวหชูเฉียวกับลู่ยู่และโล่เฟยเอ๋อเองก็วางใจลงได้ มันไม่ง่ายเลยที่จะมีเวลาพักผ่อน เธอเลยอยากจะปล่อยตัวสบายๆ หน่อย
เธอเลยถามซูยุ่นว่าเธอว่างไหมเพราะอยากจะไปนั่งเล่นที่บ้านเธอ
ซูยุ่นว่างอยู่แล้ว ว่างมากจริงๆ ！
โจวเฉิงรีบขนาดนั้น เธอคนเดียวอยู่บ้านเหงามาก มีคนมานั่งคุยด้วยนั้นคงเป็นเรื่องที่ดี
เธอตอบอย่างรวดเร็ว บอกว่ามีเวลา
หลังจากที่ทั้งสองคนนัดกันแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็เอาเค้กที่ตัวเองทำขึ้นรถไปที่บ้านของซูยุ่น
ซูยุ่นรออยู่ที่บ้านตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นรถของโล่เฟยเอ๋อมาก็รีบเข้ามาต้อนรับ “พี่เฟยเอ๋อคุณมาแล้วเหรอ
