กระจกบานใหญ่สะท้อนสองร่างที่กำลังนัวเนียกันอย่างชัดเจน เธอเขินจนทำอะไรไม่ถูก ยิ่งแก้มเธอแดงมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจ้องมองมามากเท่านั้น เขาให้เธอหันหน้าเข้าหากระจกบานนั้น ทำให้เธอได้เห็นสีหน้าและแววตาของเธอและชายหนุ่มขณะที่ร่วมรักกัน เขาเหมือนเสือร้ายที่จ้องจะขย้ำเหยื่อจนไม่เหลือชิ้นดี ส่วนเธอก็คงเหมือนกวางน้อยเนื้อหวานอาหารที่แสนจะโปรดปราน มือแกร่งเอือมมากอบกุมหน้าอกของเธอเอาไว้พร้อมนวดคลึงมันไปมาเบาๆ ค่ำคือที่เร้าร้อนนี้ดูจะอีกยาวไกล เธอคิดว่าความอึดของเขาส่งผลให้เธอคิดว่าต้องไปออกกำลังกายบ้างแล้วละ เธอถึงจะทนได้จนจบเกมรักของเขาแต่ละครั้งสินะ
เธอใช้ชีวิตร่วมกับชายหนุ่มมาประมาณหนึ่งเดือน ก็ได้เวลาอันสมควรในการร่อนการ์ดเชิญงานแต่งงานแล้ว ชายหนุ่มเชิญเฉพาะคนสนิทและลูกน้องเท่านั้น ส่วนหญิงสาวเองก็ไม่มีใครจึงชวนมดแดง หมอติน และแม่ของมดแดงมาร่วมงาน เพราะท่านเปรียบเสมือนแม่อีกคนของเธอ ท่านดูแลเอาใจใส่เธอกับลูกสาวอย่างดีเยี่ยมตลอดมา ถ้าไม่ได้ท่านคอยแนะนำสิ่งต่างๆเธอก็แย่อยู่เหมือนกัน เพราะการเลี้ยงลูกโดยไม่มีประสบการณ์อาจจะทำให้เธอทำอะไรบางอย่างผิดพลาดได้
“มดแดง แกต้องมางานฉันให้ได้รู้ไหม”
“ฉันไม่พลาดหรอกน่า ว่าแต่มีธีมแต่งตัวอะไรไหม”
“ไม่มีหรอกแก ฉันก็เป็นประเภทมีเพื่อนไม่เยอะ มีแกนี่แหละ คนอื่นก็ไม่รู้จะเชิญใคร”
“อืมๆ โอเค งั้นแค่นี้ก่อนนะต้องเข้าสอนแล้ว”
“จ้า”
“เรียบร้อยไหมครับ”
“เรียบร้อยค่ะ ยัยมดแดงกับคุณป้าต้องมาแน่ๆ”
“งั้นเราไปแจกการ์ดที่อื่นกันเถอะครับ ส่วนน้องพายวันนี้ไปอยู่กับคุณย่าก่อนนะครับ”
“ค่าาา”
ชายหนุ่มไปส่งลูกสาวที่บ้านของแม่ตนจากนั้นก็พาหญิงสาวเดินสายแจกการ์ดเพื่อนๆ
“ขอบคุณคุณเกรซมากนะครับที่ยอมคืนดีกับเพื่อนผม ไม่อย่างนั้นมันก็ไม่เป็นผู้เป็นคนสักที มันรักคุณมากนะครับ ผมไม่เคยเห็นมันจริงจังกับใครเท่าคุณมาก่อนเลย มันจ้างนักสืบตามหาคุณด้วยนะครับ แต่เพราะดวงที่เป็นคู่กัน สุดท้ายไม่ว่าอย่างไงก็ต้องคู่กัน ผมเชื่อแบบนั้นเสมอ ขอให้มีความสุขนะครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ขอบใจแกมากนะไอ้วศิน งั้นฉันไปก่อนนะยังต้องไปอีกหลายที่”
“เออ ขับรถดีๆ”
“ไปที่ไหนต่อหรอคะ”
“ไปที่บริษัทครับ”
“มาแจกการ์ดแล้วครับ ฝากประชาสัมพันธ์ให้ทุกคนทราบด้วยนะครับ”
“ได้เลยค่ะบอส ยินดีด้วยนะคะ ยินดีด้วยค่ะน้องเกรซ”
“ขอบคุณค่ะ”
“กลับมาแล้วครับ”
“คู๊นพ่อ คู๊นแม่”
“ฮ่าๆ ทำไมมอมแมมอย่างนี้ละลูก”
“น้องพายช่วยคู๊นย่าทำขนมค่ะ”
“ขนมอะไรหรอคะคุณแม่”
“ขนมเค้กจ้ะ แม่ตั้งใจจะทำให้ในวันงานแต่งงานของพวกลูกน่ะ”
“โอ้โห้ ขอบคุณครับ ประหยัดค่าเค้กไปได้แล้ว ฮ่าๆ”
“ทำเป็นพูดไปแม่รู้หรอกนะว่าเราน่ะเพื่อเมียทุ่มไม่อั้นอยู่แล้ว ไม่ต้องมาแกล้งแซวแม่เลยนะ”
“ฮ่าๆ คร๊าบ รักแม่มากๆครับ ฟอด”
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย พาลูกเราไปอาบน้ำเถอะ ตรงนี้เหลือแค่รอสุกได้ที่เท่านั้น”
“เดี๋ยวเกรซจัดการลูกเองค่ะ คุณอยู่คุยกับคุณแม่ไปเถอะนะคะ”
“ก็ได้ครับ ฝากด้วยนะ”
“ค่ะ”
“ไปได้แล้วจ้ะ หยอดความหวานกันอยู่นั่น มดจะขึ้นหลานฉันแย่แล้ว”
“ฮ่าๆ แม่ก็เวอร์จังเลยครับ”
“อาบน้ำพี่เป็ดก๊าบๆค่ะคู๊นแม่”
“ค่ะ มาอาบแชมพูพี่หมีกันดีกว่านะคะ กลิ่นห๊อมหอม”
“ค่ะ” หญิงสาวพาสาวน้อยมาอาบที่ห้องนอนของชายหนุ่ม ตั้งแต่เขามีเธอและลูกเข้ามาในชีวิต ทุกพื้นที่ที่เคยเป็นของหนุ่มโสดอย่างเขาก็กลายเป็นแฟลมมิลี่แมนทันที ข้าวของของหนูน้อยเต็มไปหมด
“เรียบร้อยค่ะ ลูกสาวแม่หอมที่สุดเลยฟอดด”
“คิกๆ”
“ช่วยคุณย่าเหนื่อยไหมคะ”
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ น้องพายชอบทำขนมค่า”
“เก่งมากค่ะ น้องพายดีกว่าเด็กคนอื่นที่ติดโทรศัพท์มากค่ะ เล่นโทรศัพท์มากๆสายตาจะเสียมองหน้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ชัดเลยค่ะ”
“ไม่ชัดเลยหรอคะ”
“ใช่ค่ะ มองเห็นแค่ใกล้ต้องใส่แว่นตาตลอด”
“ไม่เอาค่ะ น้องพายไม่อยากสายตาสั้น”
“ถ้าไม่อยากสายตาสั้นก็ต้องเชื่อแม่นะคะ ให้ทานของมีประโยชน์ก็ต้องทาน จำกัดเวลาเล่นเกมก็ต้องยอม”
“ได้ค่ะได้ น้องพายจะทำตามที่คู๊นแม่บอกทุกอย่างเลยนะคะ”
“จ้ะ ดีมากค่ะ”
“มากันแล้วหรอลูก มาๆลองชิมเค้กแม่หน่อยสิว่าผ่านไหม”
“ต้องผ่านสิครับ ฝีมือแม่ครัวที่หนึ่งของโรงแรมเลย”
“โรงแรมอะไรหรอคะ”
“เกรซยังไม่ทราบครับ ว่าเมื่อก่อนแม่ของผมท่านเป็นเชฟเลยน้า แล้วก็พบรักกับคุณพ่อก็เพราะอาหารนี่แหละ”
“จริงหรอคะ คุณแม่สุดยอดมากๆค่ะ เมื่อกี้น้องพายก็บอกเกรซอยู่ว่าชอบทำอาหาร สงสัยจะชอบเหมือนคุณย่า”
“จริงหรอลูก”
“จริงที่ฉุดค่ะคุณย่า”
“ย่าสนับสนุนเราเต็มที่เลยนะ ย่ารู้จักโรงแรมหลายๆที่เลย เผื่อหนูโตขึ้นแล้วต้องไปฝึกงานจะได้มีที่ฝึก”
“ฮ่าๆ แม่ครับ อย่าเพิ่งคิดไปไกลจนาดนั้นเลยครับ น้องพายยังไม่ได้ขึ้นอนุบาลหนึ่งเลยนะครับ”
“ก็แค่คิดเผื่อไว้น่ะลูก”
“คร๊าบบ ถ้าลูกชอบผมก็ตามใจอยู่แล้วครับ เหมือนที่พ่อกับแม่ตามใจผมมาตลอด”
“ดีแล้วละลูก จะได้ใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข”
“ครับ มาชิมเค้กคุณย่าเร็วลูก”
“ค่าา อืมม อย่อยมากค่ะ”
“อร่อยลูก ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ คิกๆ”
“อร่อยที่สุดเลยค่ะคุณแม่ เกรซขอบคุณคุณแม่ที่เอ็นดูเกรซกับลูกมากนะคะ”
“จ้าลูก ก็หนูเกรซเป็นคนที่ลูกชายแม่รัก ลูกแม่รักใครแม่ก็รักคนนั้นแหละจ้ะ”
“ค่ะ” หญิงสาวยิ้มหน้าบานมีความสุขมากๆ และคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากคนหนึ่งที่ได้มาอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ เมื่อทานเค้กเรียบร้อย พิธานก็พาลูกและเมียกลับบ้านของตน เมื่อมาอยู่ในรถชายหนุ่มก็สังเกตถึงความผิดปกติของภรรยาตน
“เกรซครับ ทำไมเงียบจังละครับ”
“อะ เอ่อ ป่าวค่ะ”
“ไหนคะ ให้น้องพายดูคู๊นแม่หน่อยย” สาวน้อยสังเกตตาแดงของผู้เป็นแม่แล้วก็พูดออกมาว่า
“คู๊นแม่ร้องไห้นี่คะ ใครแกล้งคู๊นแม่คะ น้องพายจะจัดการให้เลย” เมื่อได้ยินดังนั้นชายหนุ่มก็จอดรถข้างทางทันที
“จอดรถทำไมคะ”
“เกรซเป็นอะไรครับไหนบอกผมหน่อย”
“ป่าวหรอกค่ะ เกรซก็แค่ซาบซึ้งใจแล้วก็มีความสุขมากเท่านั้นเอง เกรซดีใจที่คุณมารักมาชอบคนอย่างเกรซ เกรซดีใจที่ทุกคนเอ็นดูเกรซกับลูก”
“โถว่นึกว่าเรื่องอะไร ไม่ร้องนะครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มและสายตาอ่อนโยนมาให้เธอ มันยิ่งทำให้เธอร้องหนักขึ้นไปอีก
“ฮึกๆ ฮือออ”
“ปลอบคุณแม่เร็วลูก” ทั้งพ่อทั้งลูกเข้ากอดหญิงสาวไว้แน่น เธอมีความสุขมากขึ้นไปอีก ด้านชายหนุ่มได้แต่ยิ้มขำหญิงสาวที่ดูแล้วช่วงนี้จะอ่อนไหวเป็นพิเศษ
