วันนั้นฉันได้เห็นสถานการณ์ครอบครัวของยูกิมิยะแล้ว
ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ฉันนอนไม่หลับ จึงออกไปที่ระเบียงดูพระจันทร์เต็มดวง
ตอนนี้…
เป็นเวลาตีสอง ซึ่งเป็นวันจันทร์แล้ว ฉันรู้ว่าตัวเองควรจะนอนเพราะพรุ่งนี้ฉันมีเรียน แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้รู้สึกง่วงเลย
ถ้าฉันเผลอหลับในคาบ ฉันคงโดนตำหนิแน่ หากโดดเรียนจะตามบทเรียนให้ทันได้ยาก
「 ฮะ… ใครามันจะไปคิดว่าจะเกิดเรื่องล่ะ ｣
ตอนนี้…
ฉันไม่ควรห่างเหินกับยุกิมิยะ ดูเหมือนคุณโคเรย์คิโยะจะยอมรับอนุญาติความสัมพันธ์แล้ว…
( ไม่สิ แต่เดิมยอมรับเหรอ… ความสัมพันธ์ระหว่างเราไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่ต้องได้รับยอมรับสักนิดด้วยซ้ำ )
เราไม่ใช่เพื่อนที่สนิทกันจริง ๆ
ก็แค่เพื่อนร่วมสภานักเรียนเหมือน ๆ กัน ต้องบอกเพื่อนบ้านสิ ถึงจะถูกต้องที่สุด
และ…
เกี่ยวกับแม่เลี้ยงของยูกิมิยะ เหมือนว่าปัญหาหลักจะยังไม่ได้แก้ไข
( แม่เลี้ยงของเธอ… มิโนริ หรือชื่ออะไรนะ ? เหตุที่ทำห้ยูกิมิยะเกลียดบ้านของเธอ… )
「 เห้อ… ｣
「 ถ้าเป็นไปได้ ก็อย่าให้ได้เจอกันเลยเถอะ ｣
「 ตอนที่อยู่กับยูกิมิยะ ฉันไม่ค่อยอย่ายุ่งวุ่นวายกับเรื่องยุ่งยากด้วยสิ ｣
「 ฮ่า ๆ …เหมือนว่าฉันคงต้องเจอปัญหาชวนซับซ้อนซะแล้วสิ ｣
「 พูดจาเสียมารยาทจังนะคะ ｣
「 ไม่หรอก ที่ฉันพูด— เอ๊ะ !? ｣
เสียงนั้นมัน…
ฉันมองข้ามกำแพงกั้น และ…
เรื่องจริงที่ว่ายูกิมิยะกำลังยืนอยู่ตรงนั้น
「 สวัสดีค่ะ ｣
「 เอ่อ… อ่า มีอะไรเหรอ ? นอนไม่หลับหรือไง ｣
「 ใช่ค่ะ ตามที่เห็นเลย… นี่ค่ะ ! กาแฟ ｣
「 ขอบใจ ｣
เธอเตรียมตัวพร้อมมาก หรือว่าเธอจะรู้ว่าฉันมาตรงนี้ เลยเตรียมกาแฟโดยบังเอิญ ?
แต่…
ถ้าฉันดื่มตอนนี้ ฉันจะนอนไม่หลับหนักกว่าเดิมเหรอ ? รับมาแล้วจะไม่ดื่มก็ไม่ได้ด้วยสิ… ก็ขอสักหน่อยล่ะกัน
เราสองคนดื่มกาแฟกันที่ระเบียง
「 อร่อยแฮะ ｣
「 ขอบคุณนะคะ ｣
การพูดคุยชวนให้รู้สึกอึดอัด แตาที่ตรงนี้ไม้ได้ทำให้รู้สึกแบบนั้น
นี่คือ… ระยะห่างระหว่างพวกเราที่ควรจะเป็น และเป็นตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุด
เมื่อถอนหายใจ….
ก็เงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ ยูกิมิยะก็เริ่มต้นบทสนทนา
「 ยังก็ตาม เรื่องการบ้านก่อนหน้านี้ เข้าใจมั๊ยคะ ? ｣
「 งานประชาสัมพันธ์น่ะเหรอ ? ｣
「 ความแตกต่างระหว่าง [ความไว้ใจ] กับ [ความเชื่อใจ] ต่างหากคะ ｣
「 เรื่องนั้นยังให้ทำอยู่เหรอ ｣
「 …ไม่รู้ว่ามันต่างกันมั๊ย ? ｣
「 แตกต่างเอามาก ๆ ความไว้ใจถูกสร้สงขึ้นจากการประเมินในอดีต แต่ฉันไม่รู้จักยัตสึฮาชิคุงในอดีตค่ะ การพบคุณและรู้จักกันเพียงแค่สองอาทิตย์ไม่ได้ช่วยให้ฉันเชื่อใจคุณได้หรือไม่หรอกค่ะ ｣
「 อืม… ที่พูดมาก็ถูก ความสัมพันธ์ที่พวกเราสร้างมามีเพำียงสองสัปดาห์เท่านั้น ｣
「 แต่ความเชื่อใจ [ เชื่อใจในตัวคุณและคอยพึ่งพิง ] ไม่ใช่ตัวคุณในอดีต เป็นตัวของคุณในตอนนี้ “ยัตซึฮาชิ ฮาซึกิ” หรือก็คือตัวคุณในตอนนี้ ｣
「 ดังนั้น… ｣
「 ฉันจึงขอเชื่อในตัวคุณต่อไปค่ะ ｣
เธอมองข้างกำแพงกั้นมา
เธอยิ้มแล้วพูดออกมาแบบนั้น… ให้ตายสิ มันจะขี้โกงเกินไปแล้ว
( ถ้าขืนเธอทำแบบนี้ล่ะก็… ฉันอาจจะตกหลุมรักเธอก็ได้ )
( ดังนั้น… )
( ช่วยหยุดสักทีเถอะ )
ฉันมองออกไป…
ตอบสั้น ๆ ว่า
「 โอเค ｣
「 คุณเขินใช่มั๊ยคะ ? ｣
「 ไม่ ｣
「 การที่คุณตอบปัดทันทีแบบนี้เป็นข้อพิสูจญ์นะว่าคุณกำลังเขินนะ ｣
「 เป็นผู้ชายที่ดูออกง่ายจริง ๆ ~ ｣
「 หยุดเลยนะ ทำใหเด็ม. ปลาย เป็นศัตรูกันได้มั๊ย ! คนที่ลำบากมันฉันนะ ｣
「 ยอมรับแล้วเหรอค่ะ ! ｣
「 …เกลียดเธอชะมัด ｣
「 อ่ะ ! …ฉันชอบด้านนั้นของคุณนะคะ ｣
「 อย่าพูดอย่างนั้นจะได้มั๊ย ? เดี๋ยวฉันก็เผลอใจคิดจริงหรอก ? ｣
ฉันจิบกาแฟร้อนที่ยังร้อนอยู่ ระดับอุณหภูมิเหมาะมากสำหรับตอนนี้
ยูกิมิยะก็ไม่พูดต่อ และดื่มกาแฟต่อไปอย่างเงียบ ๆ
จากนั้น…
ก็มีเสียงจากอีกด้านหนึ่ง
「 ฉันจำอะไรบางอย่างได้ค่ะ ｣
「 อะไรเหรอ ? ｣
「 …บทเพลง ｣
「 … ? ｣
จากนั้น…
ก็ได้ยินเสียงเพลงที่มีจังหวะช้า ๆ
เพลงต่างประเทศที่ร้องด้วยเสียงอันไพเราะภายใต้แสงจันทร์
บทเพลงที่ยูกิมิยะร้องแม้จะไม่คุ้นเคยหลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของฉัน
ความคิดความอ่านฉันล่องลอยออกไป เมื่อฉันได้ยินเสียงร้องราวกับเสียงของเทพธิดา
ลืมเลือนเรื่องก่อนหน้าไปทั้งหมด…
ความสนใจทั้งหมดมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่การมองด้านข้างของยูกิมิยะ และฟังเสียงร้องของเธอ
ตีสองหรืออะไรก็ตาม…ก็ไม่สำคัญ
ฉันแค่อยากขอเพียงอย่างเดียว ขอช่วงเวลานี้ดำเนินเรื่อย ๆ อยากฟังต่อไป
นั่นเป็นสิ่งที่ฉันคิด…
หลังจาก…
ร้องเพลงจบ ยูกิมิยะก็ถอนหายใจเบา ๆ แล้วขยี้ตา
บางที…
เธอคงเกือบจะร้องไห้
「 …เมื่อก่อนคุณแม่เคยร้องให้ฟัง… เป็นเพลงกล่อมเด็กนะค่ะ ｣
「 เหรอ… ｣
「 ขอบคุณนะคะ ｣
「 ฉันเหรอ ? ｣
「 ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเกลียดที่บ้านมากจนลืมเลือนทุกอย่าง… ｣
「 แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว… ตราบใดที่ฉันยังมีสายสัมพันธ์กับคุณแม่ —ฉันก็จะไม่เป็นไร ｣
( …ขอบคุณพระเจ้า )
ฉันพูดได้เพียงเท่านี้…
—จากก้นบึ้งของหัวใจลึก ๆ ฉันมีความสุข
ลืมเลือนอดีต ยังไม่ต้องคำนึงอนาคต มาร่วมกันรักษาช่วงเวลาปัจจุบันกันเถอะ
ภายใต้แสงจันทร์ พวกเรายังคงพูดคุยกันอย่างสบาย ๆ กับเรื่องต่าง ๆ มากมาย….
.
.
( จบเล่ม 1 )
──────✣✻✣──────
สวัสดีครับ โมมิจิจากเพจ [ Nagisa – ナギサ ] นะครับ
สำหรับ [????????] “ความสัมพันธ์ลับ ๆ ที่บอกใครไม่ได้ของผมกับยัยเทพธิดาซึนเดเระ” ก็จบเล่ม 1 เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ใครที่มีความเห็นกับเรื่องนี้อย่างไรก็สามารถคอมเม้นไว้ได้นะครับ คิดเห็นอย่างไรหรืออย่างให้ปรับแก้ไขอะไร แล้วใครที่ยังไม่ติดตามเพจ Nagisa – ナギサ ก็อย่าลืมไปติดตามเพจกันด้วยนะครับ
ส่วนเล่ม 2 คิดอยู่ว่าจะทำต่อดีมั๊ย !?
เอาเป็นว่าขอบคุณที่ตามอ่านจนจบนะครับ
