หัวใจของฉู่เซวียนสั่นไหว
ผู้ปกครองความโกลาหล!
ขอบเขตเต๋าปฐมกาลและขอบเขตเหนือสูงสุดอยู่เหนือยอดฝีมือ ขอบเขตเต๋าเหนือลิขิตหรือไม่
แม้แต่ยอดฝี มือที่ทรงพลังเช่นนี้ก็ไม่สามารถยืนหยัดต่อหน้า ผู้ปกครองความโกลาหลได้
เขายังอ่อนแอเกินไป
ฉู่เซวียนเตือนตนเองว่าเขาไม่สามารถอยู่ยงคงกระพันได้อีก ต่อไปหลังจากออกจากความโกลาหล
เขาไม่สามารถหน้าด้านและโอ้อวดเกินไปได้
ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าความโกลาหลและโลกตะวันสวรรค์จะ ขัดแย้งกัน
ผู้ปกครองความโกลาหลนั้นทรงพลังมาก แต่ความโกลาหลก็ ยังคงพังทลาย เห็นได้ชัดว่ามียอดฝี มือในระดับเดียวกับผู้ปกครอง ความโกลาหลปรากฏตัว
บางทียอดฝีมือคนนั้นอาจแข็งแกร่งกว่าผู้ปกครองความโกลาหล ด้วยซ้า
อารมณ์ของศีรษะผันผวนอย่างมากเมื่อนึกถึงการต่อสู้ในสมัย นั้น
“เมื่อโลกตะวันสวรรค์เผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่นี้ ในท้ายที่สุด ตัวตนในตานานก็เคลื่อนไหวและต่อสู้กับผู้ปกครองความโกลาหล”
“เขาเป็ นยอดฝีมือในต านานของเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเรา”
หัวยักษ์ถอนหายใจ
“ผู้ปกครองความโกลาหลถูกหยุดไว้แล้ว และยอดฝีมือจากโลก ตะวันสวรรค์ก็เปิดการโจมตีเพื่อพิชิตความโกลาหล”
“อย่างไรก็ตาม มียอดฝีมือจ านวนนับไม่ถ้วนในความโกลาหล”
“ในการต่อสู้ครั้งนี้ ความโกลาหลถูกทาลายลง แต่โลกตะวัน สวรรค์ประสบความสูญเสียอย่างหนัก ยอดฝีมือจ านวนนับไม่ถ้วนล้ม ลงระหว่างการต่อสู้ครั้งนี้”
“เมื่อก่อน อาณาเขตแห่งความว่างเปล่านี้เต็มไปด้วยซากศพ ของยอดฝีมือจากทั้งสองฝ่ าย แต่ตอนนี้ ศพเหล่านี้ทั้งหมดได้หายไป แล้ว”
การต่อสู้ครั้งนั้นโหดร ้ายเกินไป
แม้ว่าฉู่เซวียนจะไม่ได้สัมผัสมันด้วยตนเอง แต่เขาก็สามารถ จินตนาการได้ว่าการต่อสู้ครั้งนั้นน่าสะพรึงกลัวเพียงใด
“ความโกลาหลหายไปรึ?” ฉู่เซวียนถามด้วยความสงสัย
“ข้าไม่รู ้” เขาส่ายหัว
“ข้าได้รับบาดเจ็บสาหัสเกือบตาย ข้าไม่รู ้ว่าผลการต่อสู้ครั้ง สุดท้ายเป็ นอย่างไร”
“ผู้ปกครองความโกลาหลและผู้ปกครองแห่งโลกตะวันสวรรค์ดู เหมือนจะหายตัวไป” เขากล่าวหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
“สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังทั้งหมดที่เข้าร่วมในการต่อสู้ก็หายตัวไป เช่นกัน”
“แม้แต่ซากศพในอาณาเขตแห่งความว่างเปล่าก็หายไป ราวกับ ว่าทุกสิ่งกลายเป็ นความว่างเปล่า”
ฉู่เซวียนรู ้สึกว่าการต่อสู้ในตอนนั้นเป็ นการสมรู ้ร่วมคิด เขา สงสัยว่าผู้บงการยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
“โลกตะวันสวรรค์เป็ นอย่างไรบ้าง?” ฉู่เซวียนถาม
“ข้าไม่รู ้” เขาส่ายหัว
“ก่อนการต่อสู้ ผู้ฝึ กยุทธ ์โลกตะวันสวรรค์ก็ปรากฏในความ โกลาหลเป็ นครั้งคราว อย่างไรก็ตาม หลังสงคราม ข้าไม่เคยเห็นใคร อีกเลย”
“เจ้าเป็ นคนแรกที่ข้าได้เห็นตั้งแต่นั้นมา”
หัวยักษ์มองไปที่ฉู่เซวียนอย่างเหลือเชทื่อ
เหตุใดคนแบบนี้ถึงก้าวออกจากความโกลาหลได้?
“เจ้าฝึกฝนมาแค่สิบล้านปีจริง ๆ หรือ?”
“แน่นอน ข้าเป็ นคนซื่อสัตย์ ข้าไม่เคยโกหก” ฉู่เซวียนกล่าวอ ย่างจริงจัง
“ตอนนั้นเจ้ามีฐานพลังยุทธ ์เท่าใด?” ฉู่เซวียนถามด้วยความ สงสัย
ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของศีรษะอ่อนแอกว่าเขา เนื่องจาก อาการบาดเจ็บที่อดีตได้รับ
อย่างไรก็ตาม เขายังสามารถบอกได้ว่าหัวยักษ์ยังคงเป็ นยอด ฝีมือขอบเขตเต๋าเหนือลิขิต เขาอาจจะแข็งแกร่งกว่านี้มากก่อนหน้า นี้
“ข้าเพิ่งบรรลุขอบเขตเต๋าปฐมกาล”
หัวยักษ์ถอนหายใจ
“ในโลกตะวันสวรรค์ ยอดฝีมือทุกคนที่บรรลุขอบเขตเต๋าปฐม กาลและสูงกว่านั้นถูกส่งออกไปต่อสู้ และแม้แต่เก้าในสิบส่วนของผู้ที่ บรรลุขอบเขตเต๋าเหนือลิขิตก็ถูกส่งออกไป เกือบทั้งหมดล้วน เสียชีวิต”
การต่อสู้ครั้งนั้นถือเป็ นการต่อสู้ที่น่ าเศร ้าโศกที่สุดใน ประวัติศาสตร ์ของโลกตะวันสวรรค์อย่างแน่นอน
“ขอบเขตเต๋าปฐมกาลที่อยู่เหนือขอบเขตเต๋าเหนือลิขิตหรือไม่? ขอบเขตเต๋าปฐมกาลหมายถึงอะไร? แล้วขอบเขตที่เหนือกว่า ขอบเขตเต๋าปฐมกาลคืออะไร?” ฉู่เซวียนถามด้วยความสงสัย
หัวยักษ์มองมาที่เขาและพึมพา “เมื่อมีผู้ใดสร ้างเส้นทางเต๋าของ พวกเขา ซึ่งขึ้นอยู่กับมหาเต๋า และจะไม่ถูกสร ้างขึ้นจากอากาศบาง ๆ และเมื่อใครก็ตามดาเนินไปตามเส้นทางเต๋าแห่งนั้น มันย่อมเกี่ยวข้อง กับความเข้าใจของคนผู้นั้นเกี่ยวกับมหาเต๋า “
“ข้าไม่รู ้มากนักเกี่ยวกับความโกลาหล แต่ข้าคิดว่าผู้ฝึ กยุทธ ์ ขอบเขตเต๋า ศักดิ์สิทธิ์ที่นั่นได้เชี่ยวชาญกฎแห่งปฐมโกลาหลอย่าง น้อยหนึ่งข้อ ไม่ก็มากกว่านั้น กฎแห่งปฐมโกลาหลนั้นเป็ นประเภท หนึ่งของมหาเต๋าเช่นกัน ดังนั้น ในทางวิชาแล้วก็ยังคง อยู่ภายใต้ ขอบเขตเต๋า”
ฉู่เซวียนพยักหน้า
ยอดฝีมือขอบเขตปฐมโกลาหลมีพลังสูงสุด และสามารถควบคุม ส่วนหนึ่งของกฎแห่งปฐมโกลาหลของความโกลาหลได้ ดังนั้น ค าอธิบายของหัวยักษ์จึงสมเหตุสมผล
“การก้าวข้ามขอบเขตเต๋าหมายความว่าเจ้าได้ก้าวข้ามขอบเขต ที่เส้นทางเต๋าของเจ้าขึ้นอยู่กับมหาเต๋า ซึ่งเป็ นขอบเขตที่เจ้าบรรลุใน ขณะนี้” หัวยักษ์กล่าวต่อ
ฉู่เซวียนพยักหน้า
“เหนือขอบเขตเต๋าเหนือลิขิตคือขอบเขตเต๋าปฐมกาล”
“เต๋าปฐมกาลคืออะไร…”
“เมื่อเจ้าเข้าใจความแตกต่างระหว่างการสร ้างเส้นทางเต๋า และ การสร ้างมหาเต๋า เจ้าอาจสามารถสร ้างเต๋าขึ้นมาได้”
“แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนสามารถสร ้างเต๋าของตนเองได้”
ฉู่เซวียนพึมพากับตนเอง “ขอบเขตเต๋าปฐมกาลงั้นรึ?”
เขามองไปที่มวลสารปราณโกลาหลแห่งการสรรค์สร ้างจานวน 3,000 ก้อนในร่างกายของเขา กฎแห่งปฐมโกลาหลที่ถูกสร ้างขึ้น และบรรจุอยู่ภายในนั้นสามารถถือเป็ นการสร ้างเต๋าได้หรือไม่?
ที่ถูกต้องคือมันเป็ นเพียงระยะตัวอ่อนและยังไม่สมบูรณ์
เส้นทางเต๋าที่เชื่อมโยงปราณโกลาหลแห่งการสรรค์สร ้างจานวน 3,000 ก้อน…
นั่นถือเป็ นการสร ้างเต๋าด้วยหรือไม่?
นั่นก็ไม่สมบูรณ์เช่นกัน
ดูเหมือนว่าการสร ้างเต๋าไม่ใช่เรื่องง่าย!
เต๋าสวรรค์ถือเป็ นการสร ้างเต๋าได้หรือไม่?
ฉู่เซวียนตกอยู่ในสภาวะแห่งความคิดอันลึกซึ้ง
เขาคือผู้ที่สร ้างเต๋าสวรรค์แต่เขาใช ้มหาเต๋าจากเก้าดินแดนเป็ น ข้อมูลอ้างอิง และมันก็เติบโตขึ้นโดยการกลืนกินมหาเต๋าจากทั้งเก้า ดินแดน และตอนนี้กาลังมุ่งเป้ าไปที่กฏแห่งปฐมโกลาหล .
บางทีอาจไม่ถือเป็ นการสร ้างเต๋าที่แท้จริง แต่ก็ไม่สามารถถือเป็ น เส้นทางเต๋าได้เช่นกัน มันจะถือเป็ นการสร ้าง หลังจากที่มันรวมกฏ แห่งปฐมโกลาหลเข้าด้วยกันหรือไม่?
ฉู่เซวียนนึกถึงต้นก าเนิดมหาเต๋า
นี่อาจถือเป็ นการสร ้างเต๋าที่แท้จริง
ในตอนแรก มันเป็ นผลึกต้นกาเนิดเต๋า แต่จากนั้นมันก็กลายเป็ น วงแหวนต้นก าเนิดเต๋า และมีมหาเต๋าของตนเอง
แม้ว่ามันจะเลียนแบบกฎแห่งเต๋าสวรรค์ และกฎของมหาเต๋าใน เก้าดินแดน แต่มันก็ยังมีความเป็ นอิสระ มันพัฒนาจากผนึกจนถึงจุด ที่มันก่อตัวเป็ นมหาเต๋าของมันเอง
อย่างไรก็ตาม วงแหวนต้นก าเนิดมหาเต๋ายังคงอ่อนแอ และอาจ ไม่เพียงพอที่จะช่วยให้เขาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตเต๋าปฐมกาล
