ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 168

บทที่ 168 ปลาหน้ามนุษย์

วันที่ 5 ที่มนุษย์เงือกหนองน้ําอาละวาด

ความแข็งแกร่งของผู้เล่นนั้นไม่ต้องสงสัยเลย โดยเฉพาะหลังจากที่กิจกรรมเกาะมนุษย์เงือกสิ้นสุดลง ผู้เล่นเกือบทุกคนมีประสบการณ์และรู้วิธีสังหารมนุษย์เงือกอย่างมีประสิทธิภาพ

ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่ามนุษย์เงือกหนองน้ําก็เป็นเผ่าพันธุ์ย่อยของมนุษย์เงือก คล้ายกับการความสัมพันธ์ระหว่างไฮเอลฟ์กับเอลฟ์ป่า เมื่อมองจากภายนอกรูปลักษณ์ของพวกเขาแทบจะเหมือนกัน

ดังนั้นผู้เล่นจึงไม่เพียงแต่จะไล่ฆ่าฝูงมนุษย์เงือกหนองน้ําที่โจมตีท่อระบายน้ําของแลงแคสเตอร์อยู่ฝ่ายเดียวเท่านั้น พวกเขายังไล่กําจัดสัตว์ร้ายในท่อระบายน้ําไปจํานวนมากระหว่างการกวาดล้างด้วย และรังของหนูท่อที่กําลังฟื้นตัวก็ถูกพวกเขาถล่มอีกครั้ง

ถึงกระนั้นก็ยังมีมนุษย์เงือกหนองน้ําจํานวนมากอยู่ด้านนอก แม้ว่าพวกที่อยู่ในท่อระบายน้ําจะถูกกําจัดออกไปมันก็จะมีเข้ามาเพิ่มอยู่เรื่อย ๆ

ปกติแล้วผู้เล่นต้องตื่นเต้นกับ EXP นับแสนที่รออยู่ข้างนอก

แต่ปัญหาก็คือทหารภายใต้คําสั่งของลอร์ดแห่งแลงคาสเตอร์ และกองกําลังของศาสนจักรที่ลอร์ดบังคับให้ศาสนจักรต่าง ๆ ส่งไปนั้นกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ด้านนอก และยังคงสังหารมนุษย์เงือกหนองน้ําอย่างไร้ประสิทธิภาพจนเทียบไม่ได้กับผู้เล่น

ขณะนี้ศาสนจักรแห่งเกมยังไม่อาจถูกเปิดเผยได้ แม้ว่าผู้เล่นจะออกไปฆ่ามนุษย์เงือกและสามารถหลอกลวงเหล่าทหารเหล่านั้นได้ แต่หากพวกเขาถูกพบโดยกองกําลังของศาสนจักรอื่น เกรงว่าการต่อสู้เพื่อแย่งฆ่ามนุษย์เงือกในครั้งนี้คงกลายเป็นสงครามศาสนาแน่

ดังนั้นทั้งผู้เฒ่าแวนเค่อและผู้เล่นที่มีสติ จึงเตือนผู้เล่นคนอื่น ๆ ซ้ํา ๆ ว่าอย่าฟาร์มสัตว์ประหลาดในป่า

แม้ว่าพวกเขาจะมีเจตนาดี แต่พวกเขาก็ไม่ขาดแคลนพวกที่ชอบสร้างปัญหาเช่นกัน

“ถ้าเราไม่สามารถทําฟาร์มมนุษย์เงือกในป่าได้ เราควรมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ต้นทางที่มนุษย์เงือกหนองน้ําโผล่มา และก่าจัดลาสบอสที่นั่น” มาร์นี่แนะนําอย่างน้ําลายไหลเมื่อนึกถึง EXP มากมายที่จะได้รับจากที่นั่น

ในฐานะผู้เล่นอันดับต้น ๆ ที่ครอบครองฉายาระดับสูงอย่าง “วีรบุรุษผู้กล้าที่ต่อสู้กับมหาสมุทร” และ นักสํารวจเจ็ดทะเล” พร้อมกัน มาร์นี่ก็มีชื่อเสียงอย่างมากในหมู่ผู้เล่น ซึ่งเป็นเหตุที่ข้อเสนอของเขามีผู้สนับสนุนจํานวนมาก

อย่างไรก็ตามครั้งนี้เนื่องจากเอ็ดเวิร์ดกําลังยุ่งอยู่กับเควสที่เขารับมาจากเลดี้คินลีย์ นักเล่นแร่แปรธาตุเพียงคนเดียวในเมือง และกําลังหมกหมุ่นอยู่กับการค้นหาสมุนไพร เมื่อพวกเขาไม่พบมันในบริเวณใกล้เคียง เขาจึงตะโกนว่า ไม่มีเควสใดที่ข้าทําไมสําเร็จ และพาสมาชิกในปาร์ตี้ไปยังป่าทริเนีย

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในทีมกําจัดมนุษย์เงือกหนองน้ําครั้งนี้

แน่นอนว่าเมื่อใดก็ตามที่ผู้เล่นพบสิ่งที่พวกเขาสนใจ พวกเขาก็จะมีแรงผลักดันและความหลงใหลจนไม่อาจจินตนาการได้ในการทํามันให้สําเร็จ

มาร์นี่หยิบแผนที่ที่มีค่าของเขาออกมา เรนเจอร์บางคนได้ทําเครื่องหมายเบาะแสของมนุษย์เงือกหนองน้ําในแผนที่ของระบบแล้ว หลังจากพวกเขาพูดคุยและเปรียบเทียบแผนที่ทั้ง 2 ในไม่ช้า พวกเขาก็พบว่าบึงเซร่าเป็นศูนย์กลางของการแพร่กระจายมนุษย์เงือกหนองน้ํา

“เราจะต้องใช้ทางอ้อมเพื่อหลีกเลี่ยงการวิ่งเข้าไปในพื้นที่ที่ทหารและกองกําลังของศาสนจักรกําลังกระจายตัวกันอยู่ เราจะเคลื่อนพลไปทางเขตแลงคาสเตอร์ที่อยู่ใกล้กับโคโดบอสร่า…” มาร์นี่กล่าวขณะที่เขากําหนดเส้นทางเคลื่อนพลสําหรับผู้เล่น “หากเจอทหารหรือกองกําลังศาสนจักรระหว่างทาง อย่าพยายามต่อสู้ หาข้ออ้างหลบพวกเขาออกมา แม้ว่าพวกเจ้าจะถูกจับได้ก็ให้จัดลําดับความสําคัญไปที่การหลบหนีเป็นอันดับแรก

“แต่ถ้าจําเป็นต้องรู้จริง ๆ เราก็ต้องกําจัดพวกเขาทั้งหมดอย่างรวดเร็ว พยายามอย่าหยิบไอเทมดรอปกลับมา บางศาสนจักรสามารถติดตามอุปกรณ์ของพวกเขาได้ และอย่าลืมวางไอเทมดรอปของมนุษย์เงือกไว้ที่นั่น ให้พวกมันเป็นแพะรับบาปแทน”

ตอนนั้นเองมาร์นี่ก็สังเกตเห็นว่าผู้เล่นคนหนึ่งยกมือขึ้น”เจ้ามีคําถามอะไร?”วงกลมที่วงไว้ใกล้โคโดบอสร่า” คืออะไร“ผู้เล่นชี้ไปที่พื้นที่วงรีบนแผนที่อย่างสงสัย”นั่นคือพื้นที่ล่าสัตว์ของขุนนางทหารมักจะลาดตระเวนรอบ ๆ บริเวณนี้ แต่เราจะไม่เป็นไรตราบใดที่เราไม่เข้าใกลที่นั่นมากเกินไป”มาร์นี่ตอบใครที่ไม่รู้ทางจริง ๆ ก็ตาม ข้ามา เราสามารถออกเดินทางได้ทันทีที่ทุกคนพร้อม แต่บอสมาก่อนได้ก่อน ดังนั้นอย่าแย่งกัน! “ผู้เล่นพึมพําตอบกลับว่า “รู้แล้ว” เร็วเข้าเร็วเข้า หรือ เราไม่สามารถใช้แผนที่ของระบบแทนแผนที่วาดมือได้รึ” โดยไม่มีความกลมกลืนใด ๆ

แต่เมื่อได้กําหนดขั้นตอนคร่าว ๆ แล้ว ผู้เล่นก็เริ่มแยกย้ายกันไปเป็นปาร์ตี้

****แย่จริง“มูฟาซาปิดแผนที่และพึมพําด้วยความหงุดหงิด” ดูเหมือนว่าพวกเราจะเข้ามาในพื้นที่ล่าสัตว์ของขุนนางที่เราไม่ควรเข้ามาซะแล้ว”พื้นที่ล่าสัตว์คืออะไร ซาซูถามอย่างงง ๆ ในที่สุดเขาก็กลายเป็นผู้เล่นเมื่อ 2 วันก่อน และถูกมูฟาซาลากมาช่วยฆ่ามนุษย์เงือกทันที”เจ้าไม่ได้ยินที่มิสเตอร์วิลฟ์พูดเหรอซาซู” ซิมบ้า ถามอย่างช่วยไม่ได้ เขาสะพายดาบไว้บนหลังเหมือนมูฟาซา แม้ว่าดาบของเขาจะมีขนาดเล็กกว่าก็ตาม”ข้ากําลังเล่นเทียร์ร่าบล็อคอยู่ ไม่ได้ฟังเลย.. “ซาซูที่เก็บไม้กายสิทธิ์ไว้ที่เข็มขัดข้างเอวตอบอย่างเฉื่อยฉา”แต่คะแนนของข้าจะสูงกว่าคะแนนของมิสเตอร์วิลฟ์เร็ว ๆ นี้! “มิสเตอร์วิลฟ์บอกว่า ที่นี่มีทหารคอยลาดตระเวนอยู่…ถ้าทําเสียงดังเราจะถูกพวกเขาพบนาล่ากระซิบเตือนคนอื่น ๆ เธอถือไม้กางเขนเล็ก ๆ ไว้ในเมือ”เราควรจะถูกจับได้ตั้งแต่ที่เข้ามาในนี้แล้ว พวกทหารไม่น่าจะหละหลวมขนาดนี้…แต่เรากลับไม่พบพวกเขาเลยแม้แต่คนเดียว “มูฟาซากล่าวอย่างใจเย็น” จากประสบการณ์ของข้า เมื่อสัตว์ประหลาดในดันเจี้ยนหายไป และพวกมันไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ในความมืดเพื่อวางแผนปิดล้อมเรา เรื่องเลวร้ายยิ่งกว่านั้นจะเกิดขึ้น”เรื่องเลวร้ายยิ่งกว่าเหรอ“ซิมบ้าผงะ

ซิมบ้าเคยเป็นหัวขโมยในแลงคาสเตอร์มาระยะหนึ่ง เขาเลยนึกไม่ออกว่าจะมีปัญหาอะไรเลวร้ายกว่าการที่ทหารออกค้นหาและตามล่าพวกเขาอีก

แต่ในไม่ช้เขาก็รู้ว่ามูฟาซากําลังพูดถึงอะไร

เมื่อเดินหน้าต่อไป พวกเขาก็เริ่มพบซากศพของมนุษย์ จากรูปลักษณ์และชุดเกราะสั่งทําที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ศพทั้งหมดเป็นทหารรวมถึงเหล่าชนชั้นสูงด้วย

แต่ไม่ใช่ว่าทหารทุกคนจะมีสิทธิ์สวมชุดเกราะ!”พวกเขาถูกสัตว์ประหลาดซุ่มโจมตีเหรอ“นาล่าถามตัวสั่น ความจริงเธอเกือบจะเป็นลม เธอเพิ่งจะกลายเป็นผู้เล่นและจิตใจเธอยังไม่เข้มแข็งพอ”หรือมีอะไรบางอย่างในพื้นที่ล่าสัตว์ ดึงดูดสัตว์ประหลาดมาที่นี่?”ข้าไม่รู้ แต่ข้าเดาว่าเราจะได้รู้เมื่อพบตัวการ”ในฐานะผู้เล่นที่คุ้นเคยกับการวิ่งไปตาย มูฟาซาจึงไม่ลังเลเลยที่จะเดินหน้าต่อไปยังใจกลางของพื้นที่ล่าสัตว์

ในไม่ช้าร่างขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา

ตอนแรกมูฟาซาสันนิษฐานว่ามันเป็นกิ้งก่าตัวมหึมาที่ไม่มีปีก แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้ว่าเขาคิดผิด

มันเป็นปลาที่มีแขนขาและฟันเหมือนมนุษย์ มันมีความยาวมากกว่า 8 เมตร และมันกําลังเคี้ยวอะไรบางอย่างอยู่

ในเวลาถัดมา แขนของมนุษย์ข้างหนึ่งก็หลุดออกมาจากปากปลากลายพันธุ์ขนาดมหึมา น้ําลายสีขาวของมันยึดออกเหมือนด้ายเส้นเล็ก ๆ เมื่อแขนข้างนั้นตกลงไปบนพื้น มันก็ส่งเสียงดังเหมือนกําลังเหยียบโคลน

จากนั้นปลาก็เห็นมูฟาซาและเด็ก ๆ”ข้าเข้าใจแล้ว ไม่ใช่ว่ามีอะไรบางอย่างดึงดูดมันเข้ามาในพื้นที่ล่าสัตว์“มูฟาซาชักดาบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

แม้ซิมบ้าและเด็กอีก 2 คนจะหวาดกลัวกับฉากตรงหน้า แต่พวกเขาก็ทําตามมูฟาซาและชักอาวุธออกมา

ทันใดนั้นรอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของปลา มันเริ่มขยับแขนขาอย่างไม่ชํานาญพยุงร่างขึ้น และ พุ่งเข้าหาพวกเขาทั้งสี่”สิ่งที่ดึงดูดมันคือการมีอยู่ของอาหารที่เรียกว่ามนุษย์!” มูฟาซาคําราม

ทันใดนั้นลางสังหรณ์บางอย่างก็ปรากฏขึ้นในใจเขา

สาเหตุที่มนุษย์เงือกหนองน้ําอาละวาด อาจเป็นเพราะสัตว์ประหลาดตัวนี้ไล่พวกมันออกจากบึงเซร่า ไม่ใช่เพราะการแพร่พันธุ์ที่ผิดปกติและอาหารไม่เพียงพอ