ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 136

บทที่ 136 ไอรอนเฟล

” ข้าไม่ไป!”

เป็นคนแคระเทาที่เพิ่งได้รับตําแหน่งมาสเตอร์ พูดให้ถูกก็คือเขาเพิ่งผ่านการทดสอบของกิลด์ช่างตีเหล็กในเมืองแมกมา (Magma) ได้สําเร็จเมื่อวานนี้

ในฐานะช่างตีเหล็กที่ติดอยู่ระดับทองมานานกว่า 30 ปี มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเข้าร่วมการทดสอบเป็นมาสเตอร์ แต่เขาก็ไม่สามารถก้าวไปไกลกว่าระดับทองได้ เพราะคําถามในแบบทดสอบนั้นยากมาก และความสามารถของเขาก็มีจํากัด

จนกระทั่งเมื่อวานนี้

การทดสอบใช้ค้อนเมื่อวานนี้ง่ายอย่างน่าประหลาดใจ และเขายังรู้สึกเหมือนว่าคําถามในแบบทดสอบที่เขาทํา เป็นคําถามระดับสอบเลื่อนขั้นจากเงินเป็นทอง

ในตอนแรกเขายังคงสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ธรรมชาติของคนแคระที่ใจกว้างและกล้าหาญทําให้เขาไม่สนใจที่จะหาเหตุผล ความจริงก็คือเขาดื่มเบียร์และฉลองกับครอบครัวอย่างมีความสุขตลอดทั้งคืน

ก่อนที่อาการปวดหัวอย่างหนักจากการเมาค้างของเขาจะหายไป สมาชิก 2 คนของกิลด์ช่างตีเหล็กก็มาถึงหน้าประตูบ้าน และยัดจดหมายที่ตกแต่งอย่างหรูหราใส่มือเขา

[เรียนท่านไอรอนเฟลสแลค]

[ตามวิวรณ์อันศักดิ์สิทธิ์ที่แกรนด์มาสเตอร์โฮลิเนสได้รับจากเทพเจ้าสตอฟฟ์ เรายินดีที่จะแจ้งให้ท่านทราบว่า ท่านได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนของกิลด์ช่างตีเหล็กของเรา]

[ด้วยเหตุนี้ท่านจะต้องมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านมนุษย์กบ ซึ่งตั้งอยู่ที่ท่าเรือเกรย์ฟอร์ด ในดินแดนของดยุกอินทรีเงินแห่งจักรวรรดิวัลลา ที่นั่นท่านจะรับตําแหน่งช่างตีเหล็กระดับมาสเตอร์ และคอยช่วยเหลือพันธมิตรของเราศาสนจักรแห่งเกม]

[กรุณาเก็บของและออกจากเมืองแมกมาก่อนสิ้นวัน และไปยังสถานที่ที่กําหนดโดยเร็วที่สุด]

[ขอแสดงความนับถือ ช่างทําเตา” แห่งกิลด์ช่างตีเหล็ก]

เนื้อหาของจดหมายทําให้ไอรอนเฟลขมวดคิ้ว เขายิ้มและพูดว่า “พวกท่านกําลังมองหาช่างตีเหล็กระดับมาสเตอร์ ละแล้วมันเกี่ยวอะไรกับช่างตีเหล็กระดับทอง ยะ…อย่างข้า”

คนแคระทั้ง 2 ไม่พูดอะไรและทําเพียงจ้องไปที่หน้าอกของไอรอนเฟล

ไอรอนเฟลก้มลงไปมองตาม ตรงนั้นคือผ้าพันคอสีดําปักลายก้อนสีทอง ซึ่งแสดงถึงสถานะช่างตีเหล็กระดับมาสเตอร์ กําลังส่องแสงระยิบระยับอยู่เหนือหน้าอกของเขา

“โอ้ววว ชิท!” ไอรอนเฟลที่ภาพตัดไปครึ่งทางเมื่อวานจําได้ทันที

ไม่น่าแปลกใจที่การทดสอบเมื่อวานง่ายมาก

ไม่น่าแปลกใจที่ไอรอนแพดที่มีเส้นสายจากคนในกิลด์ช่างตีเหล็ก ไม่ได้เข้าร่วมการทดสอบเมื่อวานนี้

พวกเจ้าทุกคนต้องการโยนข้าออกไปเป็นแพะรับบาป!

สําหรับสมาชิกส่วนใหญ่ของกิลด์ช่างตีเหล็ก การได้อยู่ใกล้ความร้อนจากลาวาในเมืองแมกมาเพื่อทํางานตีเหล็กนั้นสะดวกสบายมากกว่าการมุ่งหน้าไปยังเมืองของมนุษย์ หรือเผ่าพันธุ์อื่น ๆ บนผิวดินเพื่อทํางานแบบเดียวกันมาก

ดังนั้นคนแคระเทาจะไม่มีวันออกจากบ้านเกิด เว้นแต่พวกเขาจะต้องออกไปทําสิ่งสําคัญ

เช่น ภารกิจตามวิวรณ์ของเทพเจ้า

“เจ้าหลอกข้า ไอรอนแพด! ไอรอนแพดดดดด!”

แต่การบ่นไม่ได้ช่วยอะไรในตอนนี้ เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ไอรอนเฟลก็ทําได้เพียงเชื่อฟังคําสั่งของกิลด์

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องออกจากเมืองแมกมา ในฐานะที่เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีอายุ 123 ปี พ่อแม่ของเขาไม่สามารถกลั้นน้ำตาแห่งความกังวลได้ ไอรอนเฟลเองก็กังวลเช่นกัน แต่เขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะรักษาท่าทางให้ดูเป็นผู้ใหญ่ เขาปลอบโยนพ่อแม่ของเขาจนพวกเขาสงบลงและออกจากเมืองแมกมาไปอย่างเด็ดเดี่ยว

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็แวะไปเยี่ยมกิลด์ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง เพื่อถามช่างทําเตาว่า “ที่ ๆ เขาจะไป” นั้นเขาควรจะอยู่นานแค่ไหน

“น่าจะประมาณ 20 ปี อย่างที่รู้กันดีว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ตายง่ายและอายุสั้น เจ้าจะกลับมาก่อนที่เจ้าจะทันรู้ตัวเสียอีก” ช่างทําเตาให้ความมั่นใจกับไอรอนเฟล แม้ว่าเขากําลังจะลดสะพานชักของเมืองแมกมาลงก็ตาม “แค่คิดว่ามันเป็นการพาสัตว์เลี้ยงของเจ้าไปเดินเล่น”

“ฟันของข้าน่ารักกว่ามนุษย์มาก” ไอรอนเฟลเอามือบังเคราของเขาไม่ให้โดนสะเก็ดไฟที่กระเด็นขึ้นมา ในขณะที่เขาบ่น “หลังจากที่มันกินแร่เหล็กเข้าไป มันยังสามารถผลิตแท่งเหล็กได้ มนุษย์และก้นเล็ก ๆ ของพวกเขาทําได้รึ!”

“เฮ้ ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นลูกคนรวย ไม่ใช่ทุกครอบครัวจะสามารถเลี้ยงสตีลเลเตอร์ได้” ช่างทําเตารู้สึกประหลาดใจ “ข้าเคยเห็นมันตอนที่ข้าออกเดินทางไปบนผิวดิน แต่น่าเสียดาย อาหารที่นั่นหายากจนคนที่นั่นต้องแทะไม้ไผ่ ”

“ลุงเคยขึ้นไปบนผิวดินด้วยรึ?”

ไอรอนเฟลมองไปที่ช่างทําเตาที่เชื่องช้าจนน่าโมโหอย่างประหลาดใจ

“แน่นอน ข้าเคยเป็นนักผจญภัยเหมือนเจ้า จนกระทั่งโดนธนูปักหัวเข่า” ช่างทําเตาถอนหายใจ จากนั้นก็ชี้ไปที่ไอรอนเฟล “การมุ่งหน้าไปยังผิวดิน เจ้าต้องเดินไปจนสุดทางของอุโมงค์แร่ที่ 7 แล้วเลี้ยวซ้าย พอลทัลที่นั้นจะส่งเจ้าไปใกล้จุดหมาย การเปิดใช้งานจะต้องใช้คริสตัลส่องสว่าง 20 กรัม ที่มีความบริสุทธิ์ 80% และตามที่ผู้ทํานายบอก ตอนนี้เป็นช่วง “สไลม์มูน” พวกสไลม์จํานวนมากกําลังผสมพันธุ์กันในอุโมงค์ เจ้าต้องระวังตัวไว้”

“พวกมันก็แค่สไลม์ “ค้อนสงครามแมกมามหัศจรรย์ของไอรอนเฟล” ที่ข้าถืออยู่นี้ไม่ได้มีไว้โชว์เท่านั้น!” ไอรอนเฟลถือค้อนที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างมั่นใจ เขาไม่สนใจพวกสไลม์เลย

“เจ้าช่างกล้าตั้งชื่อแปลก ๆ นะเจ้าหนู” ช่างทําเตาที่โดนธนูปักหัวเข่ามองท่าทางอันมั่นใจของไอรอนเฟล และคิดว่าเขาคงไม่ต้องกังวลกับเด็กนี้จริง ๆ

ตามที่ไอรอนแพดของกิลด์ช่างตีเหล็กบอกมา สไลม์ดูเหมือนจะชอบโจมตีสิ่งมีชีวิตเพศหญิง หากทางกิลด์ไม่รู้ว่าสไลม์ผสมพันธุ์กันแบบไมโทซิส* พวกเขาคงจะคิดว่าสไลม์กําลังมองหาแหล่งเพาะพันธุ์

(ไมโทซิส (Mitosis) เป็นการแบ่งเซลล์แบบแบ่งตัวโดยตรง โดยทั้ง 2 เซลล์ต่างมีคุณสมบัติเหมือนเซลล์เดิม จํานวนโครโมโซม หลังการแบ่งจะเท่าเดิม (2n) เพราะไม่มีการแยกคู่ การแบ่งเซลล์แบบนี้จะพบมากในสัตว์เซล์เดียว)

มองจากมุมหนึ่ง เมืองแมกมาถูกนับว่าเป็นดันเจี้ยนอย่างหนึ่ง การมุ่งหน้าสู่ผิวดินหมายถึงการที่ต้องเดินทางผ่านอุโมงค์ที่ซับซ้อนยาวหลาย 10 กิโลเมตร เพื่อไปโผล่บนผิวดินที่ไหนสักแห่ง…เพราะงั้นการเดินทางที่มีประสิทธิภาพคือการเดินทางผ่านพอร์ทัลเท่านั้น

โชคดีที่แม้คนแคระจะมีทักษะเวทมนตร์ระดับปานกลาง แต่ก็มีความเชี่ยวชาญอย่างมากในการสร้างพอร์ทัล ควบคู่ไปกับการผลิต คริสตัลส่องสว่าง” จํานวนมาก ซึ่งเป็นแหล่งพลังงานสําหรับพอร์ทัล พอลทัลเลยถูกใช้อย่างแพร่หลายในหมู่คนแคระ พวกเขามีพอลทัลใช้ก่อนมนุษย์และเอลฟ์ที่ค้นคว้าด้านเวทมนตร์มานานบนผิวดินเสียอีก จนตอนนี้มันกลายเป็นการเดินทางมาตรฐานที่แพร่หลายไปทั่วอาณาจักรคนแคระแล้ว

“ในที่สุดเราก็กลับมาที่เกรย์ฟยอร์ด” จอมกําลังเดินผ่านปาทึบ ตอนนี้เขาสามารถได้กลิ่นจาง ๆ ของน้ำทะเล และความหนาวเย็นที่นี่ก็หนาวจนเสียดกระดูกเมื่อเทียบกับที่อื่น แม้ว่าผู้เล่นจะสามารถปรับความรู้สึกเจ็บปวดได้ แต่แขนขาของพวกเขาก็ยังแข็งและไม่ตอบสนองในสภาพอากาศที่หนาวเย็นเกินไป

“กิจกรรมจะไม่จบลงเมื่อเราไปถึงหมู่บ้านมนุษย์กบใช่ไหม” เทอร์รี่ที่กําลังติดตามเขา ฉีกขนมปังข้าวสาลีเป็นชิ้นเล็ก ๆ ก่อนจะโยนมันให้กับสุนัขของพวกเขาเป็นระยะ ๆ

“กิจกรรมกําจัดลัทธิกระดูกเน่าครั้งที่แล้วกินเวลา 7 วัน กิจกรรมนี้เพิ่งเริ่มได้ 3 วัน มันต้องยังไม่จบ…” จอมเดา

ทันใดนั้นไพร์ทก็ทําหูตั้ง และเริ่มเห่าไปยังทิศทางด้านขวาของทั้งคู่

“จอม สไลม์! สไลม์ตัวใหญ่มาก!” เทอร์รี่ตะโกนอย่างตื่นเต้น

“ไม่ต้องสนใจหรอก ตอนนี้กิจกรรมสําคัญที่สุด” ความตื่นเต้นของจอมลดลงเมื่อเห็นว่ามันคืออะไร

“แต่…” เทอร์รี่เกาหัว “ดูเหมือนคนแคระกําลังจมอยู่ในตัวสไลม์…”

จอม: ???