ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 124

แองโกร่าถามเอ็ดเวิร์ตและคนอื่น ๆ อย่างร้อนใจเกี่ยวกับ “การแทรกซึม” ทันทีหลังจากที่เขาพบผู้เล่น

“สองคนนั้นสินะ…”

เขาเข้าใจทันทีว่าทําไมเซซิลถึงโกรธเขามาก หลังจากที่รู้ว่าเทรรอสเช่และซิลวาเป็นคนอาสาแทรกซึมเข้าไปในห้องของเขซิลอย่างกล้าหาญ

พี่ชายคนโตไม่ได้พยายามใส่ร้ายเขาจริง ๆ เพราะเขาเป็นคนที่สั่งให้ผู้เล่นแทรกซึม เข้าไปในห้องของเซซิล แต่จากพฤติกรรมที่โง่เขลาตามแบบฉบับของผู้เล่น 2 คนนั้น พวกเขาจึงไม่ มีทางละเว้นเขซิลหากเขาขวางทางพวกเขาอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น ศพของผู้เล่นจะหายไปหากไม่ได้รับการชุบชีวิตภายในเวลาที่กําหนด ดังนั้นจึง ไม่แปลกใจเลยที่เซชิลไม่สามารถนําศพของ มือสังหาร” ออกมาได้

“นี่มันอะไรกันเนี่ย?” แองโกร่าเกาหัวอย่างแรงและอดสงสัยไม่ได้ว่า การกลับมาที่ทุนย่าของเขาเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดหรือไม่

“แม้ข้าจะไม่รู้ว่าอะไรที่ท่านกําลังมองหา แต่ข้าพบจดหมายฉบับหนึ่งในห้องของเขา”

เอ็ดเวิร์ดเห็นแองโกร่าทุกข์ใจมากจนผมจะร่วงหมดหัวอยู่แล้ว เขาจึงยื่นจดหมายที่พบในห้องของเขซิลให้เขา

เพียงแค่แองโกร่าหยิบจดหมายขึ้นมา เขาก็ผ่อนคลายทันทีหลังจากที่เขาเห็นลายมือที่สวยงามในจดหมาย “เจ้าเข้าใจผิด มันเป็นแค่จดหมายที่พ่อของข้าเขียนถึงตระกูลไอนซ์วอเตอร์ เพื่อนที่ดีที่สุดของเขาเมื่อนานมาแล้ว”

สิ่งที่แองโกร่าต้องการเห็นคือหลักฐาน ที่พิสูจน์ว่าศาสนจักรของเทพเจ้าแห่งเกมได้รับการฟื้นฟูอย่างที่พี่ชายคนโตของเขากล่าวถึง แต่นี่เป็นจุดหมายที่เก่าเกือบจะเท่าอายุของเขา

“แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าทําไมเซชิลถึงมีมัน แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการแน่นอน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แองโกร่าที่กําลังผ่อนคลายก็หยุดกึก

เขาทําหน้าเคร่งนั่งตัวตรง และหยิบจดหมายบนโต๊ะมาอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นเขา ก็ตระหนักว่าลางสังหรณ์ของเขาถูกต้อง “เวร เยซิลคงไม่โง่ขนาดนั้นใช่ไหม?”

เขาคิดว่าเซซิลต้องการระบบที่เขาได้รับจากเทพเจ้าแห่งเกม เขาจึงเอ่ยถึง “สมบัติของเทพเจ้า” แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น

“มันคืออะไร?” วีลาที่รออยู่ข้าง ๆ ถามอย่างเป็นห่วง

ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะหันมามองเขาเช่นกัน

แองโกร่าจึงเล่าให้พวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ โดยละเรื่องความเป็นมาของตัวเองไว้ 

เอ็ดเวิร์ดเลิกคิ้วหลังจากได้ฟังเรื่องราวของลอร์ด “ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยนี่ เขากําลังจะได้รับมรดกของพ่อท่านไม่ช้าก็เร็ว ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาและคนของเขาก็มีความสามารถมาก เว้นแต่ท่านจะกลัวว่าเขาจะทํารัฐประหาร?”

“ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทําไม่ได้เมื่อพวกเขาสิ้นหวัง” แองโกร่าตอบ

“ใช่ แต่นั่นไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดในการกบฎหรือ เมื่อเขาและคนของเขาปิดล้อมท่านและพ่อของท่านหน้าห้องทํางาน ทําไม่เขาถึงยอมกลับไปทั้ง ๆ ที่เขากําลังได้เปรียบ” เอ็ดเวิร์ดโต้กลับอย่างมี เหตุผล “เขาไม่งี่เง่าเกินไปหน่อยหรือ”

แต่แองโกร่าเปิดเผยความลับว่าทําไมเขซิลถึงไม่ทําเช่นนั้น

“เจ้าไม่เข้าใจ มันไม่มีความหมายแม้ว่าพวกเขาจะมีคนจํานวนมากกว่า เพราะพ่อของข้าอยู่ภายใต้การคุ้มครองของหัวหน้าอัศวินผู้พิทักษ์ปราสาท เขาเป็นอัศวินระดับสูงที่ เคยได้รับการแต่งตั้งจากวิหารแห่งความรุ่งโรจน์ เขาอาจจะได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นอธิการหากเขาไม่ได้รับตําแหน่งเป็นหัวหน้าอัศวินผู้พิทักษ์ปราสาทแห่งนี้ คนอย่างเขซิลไม่มีวันชนะเขา

ได้”

“ยิ่งไปกว่านั้นพ่อของข้าก็เป็นดยุก และเป็นสาวกของคราตอสเทพเจ้าแห่งสงคราม แม้ว่าความสามารถของเขาจะไม่โดดเด่นนัก แต่เขาก็ได้รับการปกป้องจากเทพเจ้าแห่งสงคราม คนปกติไม่อาจทําร้ายเขาได้ง่าย ๆ ”

“ถ้าเขาน่ากลัวขนาดนั้น พ่อของท่านคงไม่กังวลว่าพี่ชายคนโตของท่านจะทําร้ายเขาใช่ไหม” เอ็ดเวิร์ดถามด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เนื่องจากนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ยินว่าขุนนางบางคน ดูที่เหมือนพวกไร้ประโยชน์ มีระดับการป้องกันระดับนี้

“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น”

แองโกร่าเกาหัวด้วยความลําบากใจ

แววตาอาฆาตแค้นของซซิลเมื่อเขาจากไป ทําให้เขารู้สึกไม่สบายใจเลย

เขาได้แต่หวังว่าจะไม่มีเรื่องร้ายอะไรเกิดขึ้น

แต่ในขณะที่เขาภาวนาอยู่ ก็มีคนมาเคาะประตูที่พึ่งจะซ่อมเสร็จ (แม้ว่ามันจะยังดูเบี้ยว ๆ อยู่ก็ตาม)

ผู้เล่นทุกคนที่กําลังฟังการสนทนาของเอ็ดเวิร์ดและแองโกร่าอยู่สะดุ้ง และตั้งท่าป้องกันโดยสัญชาตญาณ

แองโกร่าที่ค่อนข้างมีสติทําท่าทางให้พวกเขาสงบลง ขณะที่เขาเดินไปเปิดประตูห้องด้วยตัวเอง

จากนั้นหญิงสาวที่ชื่อคนลีย์ก็พุ่งเข้าหาเขาและซบอกเขาสะอื้น ขณะที่แองโกร่ากําลังจะชักไม้กายสิทธิ์ออกมา เธอก็พูดว่า “หนะ หนีเร็ว! เซซิลบ้าไปแล้ว!”

ผู้เล่นทุกคนและแองโกร่าต่างก็สับสนกับการพลิกผันครั้งนี้

“มันเกิดอะไรขึ้น?” แองโกร่าถามอย่างอ่อนโยน ขณะที่เขาผลักหญิงสาวออกไปอย่างที่อ ๆ เมื่อเขาสบเข้ากับดวงตาที่มีแสงจ้าของวีลา

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน” หญิงสาวดูเหมือนจะสงบลงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงพูดติดอ่าง “ขะ ข้ากําลังนอนหลับ… เมื่อข้าสะดุ้งตื่น ข้าก็ได้ยินเสียงปราสาททั้งหลังตกอยู่ในความโกลาหล ข้าวิ่งออกไปข้างนอก และพบว่าเซซิลกําลังนําสัตว์ประหลาดจํานวนหนึ่งเข้าโจมตีทหาร..จากนั้น เขซิลก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดและฆ่าลุงเกร็น (หัวหน้าอัศวินผู้พิทักษ์ปราสาท) ลุงเฟาสต์ใต้นำทหารไปต่อสู้กับสัตว์ประหลาด โอ้ใช้แล้ว! เขาบอกให้ข้าตามหาเจ้าและให้ข้าหนี้ไปกับคนของ เจ้า..’’

“สัตว์ประหลาด ” แองโกร่าขมวดคิ้ว

อะไร? เขาคิดว่าต้องใช้เวลาหลายเดือน ก่อนที่เซซิลจะติดสินบนขุนนางและศาสนจักรบางแห่งเพื่อก่อปัญหา แต่เขากลับเคลื่อนไหวทันทีที่ข้ากลับไปเก็บของ? ไม่มีทาง

ในเสี้ยววินาทีนั้น การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในใจของแองโกร่า

[ติ้ง]

[เริ่มเควสเร่งด่วน: Devil May Cry]

[เควส: พลังของปีศาจได้ทําให้โลกสกปรกอีกครั้ง ด้วยแรงกระตุ้นอารมณ์เชิงลบ มีคนทําพิธีกรรมต้องห้ามภายในปราสาท และกลายเป็น “ปีศาจ” ผู้ติดตามทุกคนที่เคยอยู่ใต้อํานาจของเขา ตอนนี้กลายเป็นลูกสมุนภายใต้การโจมตีของอํานาจชั่วร้าย ดังนั้นจงสังหารปีศาจก่อนที่การกระทําอันเลวทรามของมันจะเป็นอันตรายต่อโลกอีกครั้ง!]

[รายละเอียดเควส: นำผู้เล่นไปทําลายลูกสมุนทั้งหมด และสังหารผู้ที่ถูกปีศาจสิงสู่]

[เกณฑ์การประเมินภารกิจ1. ค้นพบต้นตอของการปนเปื้อน]

[เกณฑ์การประเมินภารกิจ 2. ซักถามศัตรูเพื่อค้นหา “ผู้บงการ” ตัวจริง]

[รางวัลเควส: ขึ้นอยู่กับการประเมิน]

(หมายเหตุ: การให้คน ๆ นั้นได้ตายในฐานะมนุษย์ ก่อนที่เขาจะทรมานจากการกลายเป็นปีศาจโดยสมบูรณ์ อาจเป็นความกรุณาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เจ้าสามารถมอบให้ได้ในตอนนี้]