ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games - ตอนที่ 123

แองโกร่ามองพ่อของเขาแตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย หลังจากได้เรียนรู้เกี่ยวกับที่มาของตัวเอง

หลังจากนั้นพวกเขาก็ยังคงสนทนาต่อไปในหัวข้อสุ่ม เช่น การปกครองศักดินาของเขาเป็นอย่างไรบ้าง ความรักในอดีตของตาแก่ และสิ่งที่พวกเขาควรระวังก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังย่านโคมแดงเมื่อไปโดยไม่ระบุตัวตน

นี่เป็นครั้งแรกที่แองโกร่าได้พูดคุยกับพ่อของตัวเองอย่างมีความสุข และเป็นครั้งแรกที่เขาเข้าใจว่าพ่อของเขาเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ใช่ผู้มีอํานาจและเข้าใจยากเหมือนเมื่อก่อน

ในอดีตแองโกร่าทําได้เพียงเฝ้ามองพ่อของเขาจากมุมมืด และไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาตรง ๆ

ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเทพเจ้าแห่งเกม

แองโกร่าเข้าใจว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของเขา อาจเป็นเพราะเขาได้อยู่ในเมืองไร้ชื่อ และพื้นฐานของความกล้าหาญและความมั่นใจของเขานั้น ก็ต้องขอบคุณระบบ Overlord ที่เทพเจ้าแห่งเกมได้ประทานพรให้แก่เขา

“เจ้ามีเพื่อนที่น่าสนใจ” เมื่อฟังแองโกร่าบ่นว่าผู้เล่นในเมืองของเขาพัฒนาพฤติกรรมบ้าบอขึ้นทุกวัน รอยยิ้มดีใจก็ปรากฏบนใบหน้าแก่ชราของฮอร์รัน “ถ้าข้ามเวลา บางทีข้าอาจได้พบพวกเขา”

“ท่านกําลังรออะไรอยู่ ทําไมเราไม่ไปตอนนี้ล่ะ” แองโกร่าถามอย่างร่าเริง โดยจงใจเก็บเรื่อง ระบบและเทพเจ้าแห่งเกมเป็นความลับ

“เจ้าก็ใจร้อนเกินไป” แม้ว่าชายชราจะพูดเช่นนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืนและกําลังจะ เดินออกไปพร้อมกับลูกชายคนเล็กของเขา เพื่อไปพบกับผู้ติดตามที่น่าสนใจเหล่านั้น

“นั่นเพราะข้าจะกลับพรุ่งนี้” แองโกร่าตอบอย่างจริงจัง

การสนทนาของเขากับชายชราทําให้เขาเปลี่ยนใจ

ตั้งแต่แรก เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้ ที่ซึ่งเขาเคยอาศัยอยู่มานานกว่า 10 ปี เพราะ โดยพื้นฐานแล้วเขาไม่มีตัวตนที่นี้ แม้ว่าชีวิตจะไม่ได้น่าเศร้าถึงขนาดที่เขาถูกคนรับใช้รังแก แต่ชี วิตที่นี่ก็น่าเบื่อหน่ายจริง ๆ

ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปแล้ว หลังจากที่เขารู้เกี่ยวกับความเป็นมาของเขาจากพ่อ ความไม่เข้าใจเหล่านั้นในความทรงจําของแองโกร่า มันคือการที่ชายชราละเลยเขาโดยเจตนาเพื่อปกป้องเขา

เมื่อเขาคิดอย่างรอบคอบ พ่อของเขาก็ไม่เคยเพิกเฉยต่อการดํารงอยู่ของเขาเลย เขาได้รับการปฏิบัติขั้นพื้นฐานเหมือนกับลูกคนอื่น ๆ ของพ่อ แม้แต่การศึกษาของเขาก็ดีกว่าเอ็ดมันด์พี่ชายคนรองของเขาด้วยซ้ํา

ยิ่งไปกว่านั้น ปกติแล้วเขาจะได้รับมอบหมายหน้าที่ที่อันตรายเช่นอัศวิน เนื่องจากเขาไม่มีวันได้สืบทอดตําแหน่งดยุก แต่ตาแก่กลับแต่งตั้งให้เขาเป็นลอร์ดและมอบศักดินาให้เขา พ่อจะไม่ทําเพื่อเขาขนาดนี้หากเขาไม่ได้รักแองโกร่า

นั่นคือเหตุผลที่แองโกร่าให้ความสําคัญกับพ่อของเขามากขึ้น

เดิมที่เขามาที่นี่เพื่อต่อผู้บงการที่พยายามจะเอาชีวิตเขาออกมาจากเงามืด บังคับให้พวกมันทําผิดพลาดและเปิดเผยตัวเอง

แต่หากความขัดแย้งดังกล่าวเกิดขึ้นในบริเวณปราสาทอินทรีเงิน หรือแม้แต่ในทุนย่า ชื่อเสียง ของพ่อที่จะได้รับผลกระทบ ไม่ว่าแผนของเขาจะสําเร็จหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพิจารณาถึงเรื่องนี้ เขาจึงตั้งใจที่จะออกจากทุนย่าและกลับไปที่เมืองไร้ชื่อ ด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าผู้บงการที่เขาไม่รู้ว่ามีอยู่จริงจะโจมตีเขาอีกครั้งเมื่อไหร่ เรื่องทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นนอกเมือง และพ่อของเขาก็จะไม่ได้รับผลกระทบ

“เจ้าจะไม่อยู่ต่ออีก 2-3 วันแล้วค่อยจากไปหลังเทศกาลรึ ” ฮอร์รันดูเหมือนจะไม่ พอใจเล็กน้อย

“ศักดินาของข้าเพิ่งเริ่มพัฒนา มีหลายอย่างที่ข้าต้องจัดการ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ นานเกินไป

ที่แรกแองโกร่ากําลังจะให้เหตุผลที่สมบูรณ์แบบของเขา แต่ก็เห็นพ่อทําหน้าแบบว่า “นี่เจ้า กําลังหลอกใครอยู่” และจําไว้ว่าฮอร์รันเป็นเจ้าของศักดินาที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ

เมื่อรู้ว่าเขาหลอกพ่อไม่ได้ แองโกร่าจึงกระแอมเสียงและลองอีกครั้ง

“อืม เซซิลดูไม่ค่อยพอใจข้าเท่าไหร่ มันจะเป็นปัญหาถ้าสิ่งต่าง ๆ รุนแรงขึ้น แม้ว่าท่านจะบอกให้ข้ายอมให้เขา แต่ข้าก็ควรหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ ท่านไม่ต้องการให้เรื่องระหว่างเราบานปลายหรอก จริงไหม นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมข้าถึงต้องรีบกลับ”

เหตุผลนี้ชัดเจนมาก ฮอร์รันก็ไม่ได้พูดอะไรอีกและทําได้เพียงถอนหายใจ

แต่เมื่อพวกเขาออกมาจากห้อง พวกเขาก็พบกับเซซิลที่กําลังโกรธจนควันออกหูเขานำอัศวินและทหารทั้งหมดของเขามาดักรออยู่หน้าห้องทํางานส่วนตัวของฮอร์รัน

“นี่เจ้ารู้ตัวไหมว่าเจ้ากําลังทําอะไรอยู่ เขซิล!” ชายชราทําหน้าเครียดใส่เซซิล “เจ้าพยายามจะกบฏต่อข้าด้วยการพาคนของเจ้ามาล้อมที่นี้งั้นรี”

“ท่านพ่อ เขาทําร้ายข้าก่อน!” เขซิลชี้นิ้วกล่าวหาแองโกร่า “เขาส่งคนของเขามาลอบสังหารข้า! ข้าจะตายถ้าคนของข้าไม่แลกชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องข้า!”

แองโกร่าบ่นในใจว่า ข้าแค่ปล่อยให้ผู้เล่นแอบเข้าขโมยข้อมูลในห้องเจ้าเท่านั้น ลอบสังหารเท้าเจ้าสิ เจ้าเก่งมากในการกล่าวหาคนอื่น

ดังนั้นเขาจึงถามอย่างมีสติว่า “ตั้งแต่ที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็แปลว่าการลอบสังหารล้มเหลว ถ้า เป็นอย่างนั้น เจ้าก็ควรนําตัวฆาตกรออกมาให้ข้าเห็นสิ พวกมันยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว? หากเจ้าไม่มีหลักฐานมันก็มากเกินไปที่เจ้าจะใส่ร้ายข้าเช่นนี้”

“ไปเอาศพของพวกมันมา!” เขซิลหัวเราะเยาะ “ข้ารู้ว่าเจ้ามันพวกเจ้าเล่ห์

สีหน้าของชายชราเคร่งขรึมมาก เขามองไปที่แองโกร่าอย่างสงสัย

แต่ทหารก็ไม่ได้ขยับตัวเพื่อไปน ‘ศพ” มา แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม

จนกระทั่งหัวหน้าอัศวินส่วนตัวของเซชิลมาถึงข้างตัวเขา และกระซิบบางอย่างที่หูของเขา เซ ชิลก็ชี้หน้าและคํารามใส่แองโกร่าอย่างโหดเหี้ยมว่า “เจ้าต้องทําอะไรบางอย่างกับศพของมือสัง หารพวกนั้นแน่! พวกมันหายไปแล้ว!”

“พอ! จบได้แล้ว”

เสียงราวฟ้าร้องของชายชราเอยขัดคํากล่าวหาของเชล “เจ้ากลับไปก่อน เซซิล”

แองโกร่ามองพ่อเขาอย่างแปลกใจเล็กน้อยเป็นนัยว่า “พ่อไม่ได้บอกให้ข้ายอมลงให้เซซิลหรีอ?”

ส่วนชายชราก็มองเขาด้วยสีหน้าที่อ่านได้ว่า “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พ่อจะช่วยเจ้า จากนี้ ไปเจ้าจะต้องพึ่งตัวเองแล้ว

แต่การแลกเปลี่ยนสายตาดังกล่าว กลายเป็นภาพของพ่อและลูกชายที่รักใคร่กันในสายตาขอ งเซล

เขาโกรธจนพูดไม่ออก และในที่สุดเขาก็กระอักเลือดรดพื้น

“เซซิล” ดยุกรีบเดินไปดูอาการลูกชายคนโตของเขา แต่ก็ถูกเขซิลผลักออกไป เขา ถอยไปข้างหลังหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลง จากนั้นเขาก็พบว่าสายตาที่มองมาของลูกนั้นเย็นชาและไม่คุ้นเคย

“ข้าเคยบอกไปแล้วว่า” เขซิลหันหลังกลับ แม้ร่างกายของเขาจะโซเซ แต่คําพูดของเขาก็เย็นชาอย่างยิ่ง “ถ้าเจ้าไม่ส่งมันมาให้ข้า ไม่ว่าจะเป็นของสมบัติของเทพเจ้าหรือตระกูล ทั้งหมดเป็นของข้า! ของข้า! พวกเจ้าทุกคนบังคับให้ข้าทําแบบนี้!”

“ข้าไม่สนใจของ ๆ เจ้า” แองโกร่ารู้สึกว่าเขซิลไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดี เขาจึงพูดอย่างระมัดระวังว่า “พรุ่งนี้ข้าจะกลับเมืองของข้าแล้ว”

“ฮีม นั่นเป็นเพราะเจ้าได้สิ่งที่เจ้าต้องการแล้ว ข้ารู้ ข้ารู้ทุกอย่าง”

เซซิลหัวเราะอย่างเศร้า ๆ และค่อย ๆ เดินจากไปด้วยการช่วยเหลือของหัวหน้าอัศวินส่วนตัวของเขา ทิ้งให้แองโกร่าและฮอร์รันที่ทําหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่กัน