เสียงแตกหักของอะไรบางอย่าง ได้ลอยตามอากาศมา
คนที่ยืนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ใคร เด็กหนุ่มผมดำ นักผจญภัย โซระของเรานั่นเอง.. เมื่อเขาได้เข้าเกมมา เขาก็มาอยู่ในที่ๆ มืดมิด มีเสาต่างๆ เรียงรายกัน
จุดกำเนิดแสงเพียงอย่างเดียว ก็คือแสงจันทร์ที่สะท้อนผ่านมายังหน้าต่างขนาดใหญ่
บรรยากาศที่ดูเงียบสงบ และ ดูวังเวงนั้นให้ความรู้สึกเหมือนกับที่นี่คือห้องบอส ถ้าเปรียบเทียบว่าเป็นเกม
ไม่ใช่ว่าจุดเริ่มต้นของเกม มันอยู่ที่เมือง.. Yggdrasil แล้วต้องเริ่มที่ใจกลางเมืองที่มีต้นใหม่ใหญ่สูงเชียดฟ้าด้านหน้าเขาหรอกหรอ ?
×
แต่นี่มันต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
หลังจากเดินไปมาซักพัก โซระก็ได้แหงนหน้าออกไปมองผ่านหน้าต่างขนาดใหญ่
นอกหน้าต่างนั้น มีสิ่งที่เหมือนปราสาทขนาดใหญ่ตั้งอยู่ และเมื่อลองมองดูดีๆ จะเห็นว่าปราสาทนั้นไม่มีแสงเลยแม้แต่นิดเดียว
นี่มันเป็นปราสาทโบราณอะไรแบบนั้นหรือเปล่านะ ?
ในขณะที่มองไปยังรอบๆ เพื่อสังเกตุ โซระก็ได้แตะเสาหินและยิ้มออกมาจากความรู้สึกที่เขาได้รับ
ฮืม เป็นอย่างที่คิดเอาไว้คุณภาพของเกมนี้มันสูงเอามากๆ
ความแตกต่างของโลกความจริงกับโลก VR นั้นถ้าให้เทียบกันในเกมนี้คือแทบจะไม่ต่างกัน ถ้าเทียบกับเกม VR อื่นๆด้วย
ในเกม VR หลายๆเกม พวกสิ่งของธรรมดาที่ไม่ได้มีรายละเอียดอะไร คุณภาพของความชัดจะลดลงเพื่อให้กินข้อมูลน้อยลง แต่เกมนี้เหมือนจะลงรายละเอียดไปในทุกๆรายละเอียด
เสาหินนั้นให้ความรู้สึกหยาบ และ เป็นสิ่งที่จับต้องได้จริงๆ
แสงเงาสะท้อนนั้นตามเขา ราวกับเป็นกฎของฟิสิกส์ในโลกแห่งความเป็นจริง
และมากกว่านั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ร่างกายจำลองของเขานั้นขยับได้ราวกับว่าเป็นร่างกายของเขาแบบจริงๆ
เขาลองขยับอะไรเล็กๆ ดู เช่นนิ้วแต่ก็ไม่มีพวกข้อผิดพลาด หรือ การบิดเบี้ยวเลยซักนิด
นี่มันสุดยอดชะมัด
โซระได้เผยยิ้มออกมา จากคุณภาพของเกมที่มันสูงเองมากๆ และหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเก้าเดินของอะไรบางอย่าง เข้ามาใกล้เขา
“ เสียงอะไร..? “
ตึก, ตึก
เสียงเก้าเดินอันแสงนุ่มนวล และ บางเบา ที่ฟังยังไงก็ไม่ใช่เสียงของคนที่ใส่ชุดเกราะแน่ๆ และ ที่แห่งนี้ก็ไม่น่าจะมีอัศวินอยู่
ในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงเก้าเดินก็ได้เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนเขาเห็นร่างของคนที่เดินเข้ามาที่ตอนนี้อยู่ภายใต้แสงจันทร์
“ ผู้หญิงหรอ… ? ”
หญิงสาวผมสีเงินที่มีหน้าตาสวยงาม ดูอายุราวๆกับเขา สวมชุดเดรสสีดำที่ร่างกายของเธอนั้น มีสิ่งที่เหมือนเกราะบางอย่างที่ดูน่ากลัว
เธอดูตกใจกับการที่ได้เจอ ผู้บุกรุกอย่างโซระ
คุณภาพของกราฟฟิกมันสุดยอดชะมัด
การเคลื่อนไหวที่เป็นธรรมชาติของหญิงสาวนั้น ให้ความรู้สึกว่านี่เป็นของจริงมากกว่าภาพจำลอง
ตั้งแต่ที่เขาได้เล่นเกม VR มานานในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่า ‘ สวยที่สุด ‘ มันคืออะไร
บางทีเธออาจจะเป็นเจ้าหญิงหรือเปล่านะ ?
แล้วเราควรพูดอะไรออกไปดีล่ะ ?
‘ เป็นยังไงบ้าง ? ‘
‘ ยินดีที่ได้เจอนะเพคะ องค์หญิง ? ‘
เราเป็นผู้เล่นที่มีประสบการณ์ในเรื่องโรแมนซ์เป็นศูนย์นะ
และแถมเรายังไม่มีประสบการณ์ที่ยังต้องมารับมือกับสิ่งที่ไม่คาดคิดด้วย
นี่เราต้องทำอะไรดีเนี่ย ?
ด้านในใจของโซระนั้นกำลังตื่นตะหนก
หญิงสาวคนนั้นได้หัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบาจากการที่ได้เห็นการแสดงออกของเขา และในที่สุดเธอก็ได้เอื้อมไปหยิบดาบที่อยู่ตรงเองของเธอ
เจ้าหญิงที่ไหนเขาคุยกันด้วยดาบฟร๊ะ !?
ด้วยความตกใจ โซระจ้องไปยังดาบที่เขามีอย่าง [ ดาบธรรมดา ] ที่ติดไว้ที่เอวด้านซ้าย
อย่างไรก็ตาม หรือไม่เขาก็เข้าใจผิด เพราะชื่อที่ขึ้นบนหัวของหญิงสาวนั้นได้ปรากฎออกมา
< ราชาปีศาจแห่งภัยพิบัติ ซาตาน>
อย่าบอกนะว่า…
อย่าบอกนะว่าคนที่เราเจอเป็นบอสตัวสุดท้าย..?
และหลักฐานที่เอาไว้ยืนยันก็ได้ปรากฎ ในขณะที่หลอดเลือดของเขานั้นที่เป็นสีเขียวกลับมีแค่หลอดเดียว แต่เลือดของอีกฝ่ายกลับมีเป็นสิบหลอด
ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเธอเลเวลเท่าไหร่กันแน่ แต่จากอุปกรณ์สวมใส่ของเธอ ทั้งความสวยของเธอ ที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ตัวประกอบแน่ๆ
มองจากมุมไหน เธอก็เป็นตัวละครพิเศษ ตัวละครที่มีผลกับเนื้อเรื่องของเกม..
เมื่อสิ่งทั้งหมดได้มารวมกัน ยังไงเขาก็ไม่มีโอกาศที่จะชนะเลยซักนิด เขาเลยได้เอ่ยออกมา
…
นี่มันไม่ใช่บทสอนเล่นใช่ไหมวะครับ ?
×
หลังจากวิเคราะห์สถานการณ์ไปแปปนึง คำตอบที่เขาต้องการก็ไม่ปรากฎออกมาและดูไร้ความหวัง
เพราะคู่ต่อสู้ของเขาคือราชาปีศาจ
เป็นสถานการณ์ที่ไม่ว่ายังไงเขาก็แพ้แน่นอน
แถมเขายังไม่มีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับสถานการณ์นี้เลยซักนิด
มันต้องเป็น บัคในวันเปิดตัวแน่ๆ !
โดยไม่สนใจความงงงวยของโซระ ราชาปีศาจก็ได้เอ่ยออกมา
“เห.. มาปรากฎตัวต่อหน้าฉันด้วยเลเวลต่ำๆของนาย เป็นนักผจญภัยที่หน้าโง่ดีนะ”
โดยไม่รอให้มีการตอบกลับ เธอได้เหวี่ยงดาบจากบนขวาลงไปซ้ายล่างอย่างรวดเร็ว
ถ้าลองประเมินอย่างใจเย็นแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยซักนิด ที่จะบล็อคการโจมตีด้วยดาบที่มีตอนนี้ได้
×
ก่อนที่จะได้คิดไปมากกว่านั้น ผมก็ได้ตอบสนองไปอย่างเร็ว
ด้วยประสบการณ์การเล่นเกมวีอามานับปี ผมหลบการโจมตีของเธอและหยิบดาบของผมออกมา [ ดาบธรรมดา ]
ผมเอียงใบดาบเล็กหน่อย ให้ดาบของผมไม่โดนเธอผ่าครึ่ง
การโจมตีของราชาปีศาจที่เสียดสีกับดาบของผมจนเกิดประกายไฟ แต่การโจมตีของเธอก็ไม่โดนผม และจบลงด้วยการที่เธอฟาดไปที่พื้นหินแทน
และที่พื้นนั้นก็เกิดรอยขนาดใหญ่ขึ้น
โอเค ผ่านไปได้ด้วยดีการเคลื่อนไหวของเรายังไม่ขึ้นสนิม!
ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวจากการเบี่ยงบานการโจมตีของเธอได้ ผมได้ความสามารถนี้มาต้องขอบคุณเกมวีอา < ปรมจารย์ดาบ > จริงๆ หลังจากนั้นผมก็กระโดดถอยออกไปเพื่อสร้างระยะห่างของผมกับราชาปีศาจ
“….ยอดเยี่ยม”
ดวงตาของราชาปีศาจได้เผยกว้างขึ้นด้วยความตกใจจากการที่ผมสามารถเบี่ยงเบนการโจมตีในทันทีของเธอได้โดยที่ผมเลเวลแค่ 1 และไม่มีอาชีพ..
แต่เธอกลับดูไม่กังวลเลยซัดนิด
×
หลังจากที่เธอคิดอะไรไปสักพัก เธอก็เผชิญหน้ากับผมด้วยมือด้านซ้ายของเธอที่ไม่มีอะไรอยู่
และในทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ร่ายวงเวทย์ และ เตรียมพร้อมปลดปล่อยไฟขนาดมหึมาออกมา
มันต้องเป็นเวทย์มนต์เพลิงขั้นสูงสุดอย่าง < เปลวเพลิงนรก > ที่ผมเห็นในโฆษณาแน่ๆ
และพลังของมันเท่าทีผมเห็น มันก็ทำให้ผมนั้นตัวสั่น
แค่เพียงโดนถากๆ คงได้ม่องเท่งแน่นอน
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด โซระไม่คิดที่จะปัดป้องหรือไปขัดการร่ายของเธอ กับ เวทย์มนต์กว้างๆ แบบนั้นหรอกด้วยความสามารถของตัวละครตอนนี้
เขาต้องทำอะไรซักอย่าง เพื่อคว้าแสงแห่งการรอดชีวิต ทันใดนั้นเขาได้หันหลังและรีบวิ่งไปยังหลังของเสาด้วยพลังทั้งหมดของเขา
แต่ด้วยสเตตัสเริ่มต้น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงทัน
และตัวเลือกที่เขาเลือกก็คือทักษะที่เอาไว้ชาร์จเพื่อฟาดฟันคู่ต่อสู้อย่าง < ดาบความเร็วเสียง > ที่เขากดเลือกไว้เป็นทักษะในตอนเริ่มเกมเพราะเขาคิดว่าน่าจะได้ใช้
×
จากเดิมที่สกิลนี้จะเอาไว้ใช้ฟันมอนสเตอร์แบบไม่ทันให้รู้ตัวบัดนี้เป้าหมายที่เอาไว้ใช้ฟาดฟันกลับเป็นเสาซะอย่างงั้น
ด้วยผลของทักษะร่างกายของเขาได้เร่งความเร็วไปอย่างรวดเร็ว
“ เอาน่า ขอให้ถึงทีเถอะ….!”
ในตอนที่เขาเริ่มรู้สึกถึงความร้อนของเปลวเพลิง แต่เปลวเพลิงนั้นก็ไม่สามารถแตะต้องเขาได้ทัน เขามาหลบด้านหลังเสาได้ทันเวลาพอดี
โซระสำเร็จในการหลบเปลวเพลิงหลังเสาโดยเวลาเหลือแค่เพียวแปปเดียว
เปลวเพลิงได้โดนเสาหินไป และผ่านเข้าไปยังด้านข้างของเขา
“เป็นอย่างที่คิด… นี่มันเริ่มจะน่าสนใจแล้วสิ ”
ดูเหมือนคุณราชาปีศาจจะชื่นชอบความสามารถของนักผจญภัยเลเวล 1 ซะแล้วสิ
หลังจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปหาเขาโดยที่ไร้การป้องและเดินมายังสบายใจ
×
ในตอนนี้มันเป็นการเสี่ยงดวงแล้ว โซระตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง
เขารอเวลาที่เหมาะเจาะ ทันใดนั้นเขาก็ได้พุ่งตัวออกไป และกระชับ [ ดาบธรรมดา ] ที่อยู่ในมือของเขาให้แน่นๆ และเขาก็ได้ใช้งานสกิลที่เขาได้เรียนรู้ในตอนสร้างตัวละคร
โซระได้พุ่งออกไปและ การฟาดฟันในทีแรกจะดูเหมือนไปทางขวา แต่ทว่าโซระได้ย่อตัวลงและเปลี่ยนทิศทางของดาบแทน
เขาสำเร็จในการเข้ามาใกล้เธอแบบรวดเร็วแล้ว หลังจากนั้นเขาก็บิดตัวและดาบที่เขาถืออยู่ก็เริ่มมีแสงมาล้อมรอบ
ชื่อของสกิลโจมตีที่เขาเลือกก็คือ < ดาบจู่โจม >
จากแรงบิดของร่างกายและการปรับทิศทางของดาบ ในที่สุดโซระก็ได้เล็งจุดที่ดาบจะได้แทงลงอย่างตรงหน้าอกของราชาปีศาจที่ไร้การป้องกัน
อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าจะเสร็จในการโจมตีแต่ด้วยความที่เขาเป็นแค่เลเวล 1 หลอดเลือดของราชาปีศาจนั้นลดไปโดยไม่ถึงมิลลิเมตรด้วยซ้ำ…
ราชาปีศาจได้เผยยิ้มออกมาหลังจากได้เห็นพลังการโจมตีเด็กๆของเขา
และเพื่อเป็นการตอบรับสิ่งที่เขาให้มา เธอได้หยิบดาบของเธอขึ้นมาอีกรอบและทันใดนั้นเธอก็ใช้งานสกิลเดียวกันกับที่เขาพึ่งใช้ไปอย่าง < ดาบจู่โจม > ราวกับเป็นสายฟ้าทมิฬ
“ ค๊อก..!? “
ร่างของโซระได้พุ่งออกไปหลังจากโดนการโจมตีที่เป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็น เพียงแค่แปปเดียวร่างของเขาก็ได้ติดกับเสาที่อยู่ด้านหลัง
ที่ขอบของการมองเห็นของเขา ขึ้นการแจ้งเตือนถึงการปรับดาเมจที่ได้รับต่อโลกความเป็นจริงที่ได้ตัดความเจ็บปวดตรงนี้ออกไปเป็นการเซฟตี้สภาพจิตใจของผู้เล่น
และที่หลอดเลือดของเขาที่บนขวาขอบของหน้าจอนั้น จากเดิมที่มันเต็มที่ ‘ 20 ‘ บัดนี้กลับเหลือแค่ ‘ 0 ‘
ซะแล้ว
ร่างกายของเขาเริ่มไม่มีเรี่ยวแรงและกลายเป็นไม่สามารถขยับได้ และร่างกายของเขาก็เริ่มกลายเป็นกลุ่มก้อนของแสงไป
ยังไงมันก็แพ้อยู่แล้วนี่หน่า
ก็เพราะว่าเขารู้อยู่แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไรผลลัพท์ก็เป็นแบบเดิมเขาเลยไม่ได้โกรธอะไร
หลังจากยอมรับความพ่ายแพ้ได้อย่างรวดเร็ว.. มุมมองของเขาก่อนที่มันจะหายไปสิ่งที่เขาเห็นก็คือ ราชาปีศาจเริ่มเดินเข้ามาใกล้เขา จนถึงขนาดที่จมูกของเธอเข้ามาชนกับจมูกของเขาและเธอก็เริ่มสร้างวงเวทย์ไว้ที่มือขวาของเธอ
เอ๊..? ไม่ใช่ว่ามันต้องจบลงแค่เราแพ้หรอ..?
โซระได้รู้สึกถึงความรู้สึกอะไรบางอย่างจากความสวยของราชาปีศาจจากระยะใกล้มากๆ และเขาไม่สามารถจะจิตนการได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นเล็กๆ จากสถานการณ์อันแปลกประหลาดนี้
ทันใดนั้น ราชาปีศาจก็ได้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“ ฉันคงต้องขอชมเชย ความกล้าที่เผชิญหน้ากับฉันโดยที่ตนยังเป็นแค่เลเวล 1 จริงๆ เพราะงั้นฉันขอให้ของขวัญนายซักหน่อยก็แล้วกัน.. ”
“ ของ….ขวัญ…? ”
“ ของขวัญสำหรับนายที่ไม่ว่ายังไงก็จะไม่สามารถหนีไปไหนจากฉันได้ เพราะงั้นยอมรับมันด้วยความขอบคุณด้วยล่ะ นักผจญภัยโซระ..”
วงเวทย์ได้ถูกร่ายไปยังหน้าอกของโซระ และเขาก็รู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเขียนทับซ้อนเขาจากภายใน
นี่มันบ้าไปแล้ว… เขาไม่สามารถหยุดความตื่นเต้นจากการเจอสิ่งนี้หลังจากแพ้ได้เลย
นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน
มากกว่านั้น การที่เขาแพ้แสดงว่าต้องมีบางสิ่งที่ไม่ธรรมดารอเขาอยู่แน่นอน
เขากำลังเดินทางไปยังดินแดนที่ไม่มีใครสำรวจมาก่อน
ไม่มีเกมเมอร์คนไหนทนความตื่นเต้นนี้ได้หรอก
—ราชาปีศาจ ซาตาน ฉันจะกลับมาชนะเธอแน่นอน!!!!!!!!!
นั่นเป็นสิ่งที่เขาคิดอย่างแน่วแน่ภายในใจ
ราชาปีศาจได้ยิ้มให้เขาและในที่สุดร่างกายของโซระก็ได้พลันหายไป และมุมมองของเขาก็มืดดับไปในที่สุด
