ในยุคปัจจุบันนั้น เกม VR นั้นได้กลายเป็นเรื่องปกติของสังคมมนุษย์
เกมคอนโซลหรือเกมมือถือนั้นได้หายไปจากตลาดและบริษัทเกมทั้งหมดก็ได้เปลี่ยนมาโฟกัสกับการสร้างเกม VR แทน
ถ้าให้เปรียบกับพวกยาเสพติด เกม VR ที่อนุญาติให้คุณได้ประสบการณ์ของโลกใบอื่นก็คงไม่ต่างกัน
ในตอนที่ตัวเองได้โดนมันจับเข้า สุดท้ายคนๆนั้นก็จบลงด้วยการใช้เวลาของตัวเองในโลกใบนั้นมากกว่าโลกจริงๆของตัวเอง
ปรากฏการณ์นั้นทำให้มันเกิดโรคขึ้นมา ที่มีชื่อว่า ‘ การเสพติดเกม VR ‘ และมันก็กลายเป็นปัญหาเรื้อรังของสังคมไปในที่สุด
.
ใช่ และคนๆนั้น ก็รวมถึงผม , ผมเสพติดเกม VR และเล่นมันทุกเกมไม่ว่าจะเป็นเกมระดับเทพหรือเกมโครตแย่ระดับไม่มีใครอยากที่จะเล่น, ผมนั้นเล่นเกมพวกนั้นจบมานับไม่ถ้วนและทำให้ผมกลายเป็นเกมเมอร์สายฮาร์ดคอไป
สำหรับตัวอย่างก็คงเป็นเกม “ KENGO “ ที่ผมเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าผมจะเล่นเกมนั้นจนเคลียร์หมดทุกอย่างได้ มันโครตที่จะท้าทายเลยล่ะ [ 1 ]
มันไม่มีเส้นเรื่อง และถึงจะเป็นแบบนั้น
ระบบที่เกมนั้นได้ออกแบบขึ้นมานั้น ขาดสิ่งที่เรียกว่าการ ‘ หลบหลีก ’ และแถมมันยังเป็นเกม VR ที่คุณจะมีแค่ 3 ตัวเลือกในตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของศัตรู : ป้องกันด้วยดาบ , ปัดป้อง หรือ การเบี่ยงวิถีดาบ
และมากกว่านั้น สิ่งที่คุณจะได้เจอเป็นปกติก็คือการโจมตีถึงตาย และใช่ถ้าคุณตายก็ต้องกลับไปเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น ไม่ก็ เช็คพอยท์ที่ใกล้ที่สุด
แม้จะเป็นเพียงแค่การโจมตีจากศัตรูธรรมดาก็ทำให้ตายภายในทีเดียวได้ แค่บอกก็คงรู้แล้วว่ามันทรมานแค่ไหน และในกรณีที่แย่ที่สุด ก็คือ คุณโดนตีทีเดียวตายและบู้มเกมเออเร่อ
หลังจากที่ผมผ่านนรกอันแสนโหดร้าย และกำจัดบอสตัวสุดท้ายได้ ผมก็คิดว่า มันคงถึงเวลาที่เกมจะต้องจบแล้ว
ในตอนที่ได้เจอเจ้าหญิงที่ถูกคุมขังอยู่ชั้นบนของปราสาท และเธอก็ได้โจมตีผมด้วยดาบแม่งเป็น การหักมุมที่ผมโครตไม่อยากจะให้อภัย
ถ้าต่อสู้ได้ขนาดนี้แล้วโดนจับมาได้ตั้งแต่แรกได้ไง ?!
เจ้าหญิงแข็งแกร่งเกินไป จนผมอยากที่จะตะโกนด่าออกมา การต่อสู้กับเธอมันยากกว่าการต่อสู้กับบอสตัวสุดท้ายซะอีก และด้วยซักวิธีนึง ในที่สุดผมก็ชนะเธอจนได้และฉากจบก็คือ ผมกระโดดออกจากชั้นบนสุดของปราสาทที่กำลังไฟไหม้อยู่ มันเป็นเกมที่มีฉากจบได้แบบว่า นั่นแหละ
ในตอนที่ผมกลับมารู้สึกตัวหลังจากเล่นเกมจบ ผมก็ได้ตะโกนออกมา
‘ เราจะไม่เล่นเกมหมาๆ แบบนี้อีกแล้วโว๊ย! ‘
และหลังจากนั้นผมก็ด่าเกมบ้านี้ลงไปในฟอรั่มพร้อมกับวีดีโอหลักฐาน
รีแอคชั่นของทุกคนมันก็เป็นแบบ ‘ สมกับเป็นราชาเล่นหมดจริงๆ ! ‘ และยิ่งกว่านั้นก็คง ‘ นายทำสิ่งที่ไม่มีใครทำและไม่มีใครอยากทำ น่านับถือจริงๆ !! ‘ เฮ้อ… คนพวกนี้มันเข้าใจยากชะมัด
โซระ คามิโจ นักเรียนมัธยมปลาย ปีหนึ่ง ของโรงเรียน คามิซาโตะ กำลังนั่งกังวลในขณะที่นั่งอยู่บนเตียงของเขา และในมือของเขาก็ถือ เครื่องมือเล่นเกมอยู่ในมือของเขา..
และชื่อของเกมที่เขากำลังจะเล่นก็คือ
‘ อัสทัล ออนไลน์ ‘
และคำอธิบายของมันก็เป็น [ เรื่องราวที่จะทำให้จิตนการกลายเป็นเรื่องจริง ]
ถึงแม้คำที่ใช้มันจะดูจักจี้ไปบ้าง แต่ก็ดูถูกอะไรไม่ได้จากการที่มันเป็นการเปิดตัวล่าสุดของเกมแนว VRMMORPG ที่พึ่งออกมาเมื่อวานและขายไปได้มากกว่า 100 ล้านก็อปปี้ภายในเวลาแค่วันเดียว ทำให้มันได้ชื่อเกมที่ขายดีที่สุดไป
เนื้อเรื่องหลักของเกมก็คือผู้เล่นจะกลายเป็นนักผจญภัยในทวีปอัสทัล และต้องออกเดินทางไปในที่ต่างๆ เพื่อกำจัดราชาปีศาจ ‘ ซาตาน ‘ ที่พยายามจะครองโลก
อย่างไรก็ตาม มันมีหลายทางที่ผู้เล่นจะใช้เพื่อที่จะกำจัดราชาป๊ศาจลง ผู้เล่นสามารถรวบรวมจำนวนทหารจนได้รับ ความสำเร็จ ที่เอาไว้ใช้ในการขึ้นเป็นขุนนาง หรือไม่ก็สร้างกิลด์เพื่อที่จะออกผจญภัยกันเป็นกลุ่ม เกมมีความเป็นอิสระสูงมากๆ และ เท่าที่ผมรู้มาอีกก็คือ ผู้เล่นสามารถสร้างร้านค้าของตัวเอง และแต่งงานกับผู้เล่นคนอื่นได้
ก็อยากที่บอกไป ผมเล่นเกมมามากมายในอดีต แต่เป็นเวลานานที่ผมได้กลับมาเล่นเกมออนไลน์แบบนี้ เกมล่าสุดที่เล่นก็คงเป็นเกมเมื่อ 3 ปีก่อน เป็นเกมที่ผมเลิกเล่นในช่วงเวลาที่มันบูมๆอยู่อย่าง ‘ สกาย แฟนตาเซีย ‘ ที่เป็นเกมแนว VRMMORPG เหมือนกันและด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ทำให้ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่ได้เล่นเกมออนไลน์อีก
ถ้าถามว่าทำไมอยู่ๆผมถึงจะมาเล่นเกมนี้หรอ ?
ก็คงต้องย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน เจ้าเพื่อนสนิทของผมอย่าง ชินจิ ทาคามิยะ กับ ชิโระ โคซูกิ ได้มาขอร้องให้ผมเล่นกับพวกเขาหน่ะสิ พวกเขาบอกว่าเล่นกันแค่สองคนมันออกจะหน้าเบื่อ พวกนั้นถึงขนาดนี้คุกเข่าขอร้องและก้มกราบต่อหน้าทุกคนในตอนกินข้าวเที่ยงในห้องเรียนด้วย
มากกว่านั้น ทั้งสองคนยังหารเงินของตัวเองกันและซื้อเกมมาให้ผม ทำให้การปฎิเสธมันยิ่งยากกว่าเดิม
และด้วยเหตุผลทั้งหมด ก็เลยทำให้เขาไม่สามารถปฎิเสธได้
โซระได้หัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา ในตอนที่คิดถึงเรื่องของเจ้าบ้าทั้งสองคน
ด้วยการที่ถูกบังคับมาแบบครึ่งๆ หัวใจของเขากำลังเต้นด้วยความคาดหวังในขณะที่กำลังถือ เฮดเกียร์ที่จะพาเขาเข้าไปสู่ ฟลูไดฟ์ และ เขาก็ทิ้งตัวลงบนเตียง..
‘ เฮ้อ.. เริ่มที่จะกังวลแล้วแฮะ ‘ เขาพึมพัมออกมา ในขณะที่จ้องไปยังนาฬิกาที่แปะอยู่บนผนัง
เวลาตอนนี้ก็คือ 8 โมง 30 นาที
ในทีแรกจะเริ่มเล่นกันตอน 8 โมงตรง เพราะงั้นมันเลทมา 30 นาทีแล้ว ถ้าเป็นปกติก็ต้องมีซักคนแล้วล่ะ ที่กำลังตื่นตะหนกเพราะมันสายแล้ว
ใช่และผมยังไม่ได้เข้าเกมและถือ VR เฮดเซ็ต
แน่นอน มันมีเหตุผลดีๆเอาไว้อธิบายอยู่
มันเป็นสิ่งที่ชินจิได้บอกเอาไว้ ก็คือในตอนที่เวลาที่จะเริ่มเล่นมาถึง ให้ทุกคนส่งสแตป์ ‘ พร้อมแล้ว ! ‘ ในแอพแชทบนมือถือพร้อมกัน และในตอนที่เห็นว่ามันครบ 3 เมื่อไหร่ให้ล็อคอินเข้าเกมพร้อมกัน
แต่ในตอนที่ โซระ กับ ชิโระนั้นได้ส่งสติกเกอร์ไปแล้ว มันมีคนๆหนึ่งที่ไม่ยอมส่งซักที แถมไม่อ่านด้วยซ้ำ สิ่งคนนั้นก็คือ ไอบ้า ชินจิ
ชินจิมันหายหัวไปไหนฟร๊ะ ?
ไอคนที่บอกให้ใจเย็นๆซักหน่อย คงต้องโดนผมบ่นซักหนึ่งครั้งทีหลังแล้วล่ะ
ในตอนที่โซระกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยนั้น ข้อความที่ชิโระส่งมาก็เด้งขึ้น ‘ ไม่ใช่ว่าชินจิมันหลับไปแล้วหรอครับ?
‘
แล้วก็เป็นเหมือนทุกครั้ง เจ้าเพื่อนสนิทของเขาก็ยังคงสุภาพเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นในชีวิตจริง หรือคุยผ่านมือถือ
โดยที่ไม่ต้องคิดว่าชินจิมันหลับอยู่จริงๆไหม โซระก็ได้ตอบกลับชิโระไป
ผมคิดว่าเจ้าชินจิมันต้องวิ่งจ๊อกกิ่งในตอนเช้าเสร็จแล้วก็ทิ้งตัวลงไปบนเตียงและเผลอหลับแน่ๆ
ถึงแม้ว่าผมจะเตือนเข้าไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วแท้ๆ ว่าไม่ให้ทิ้งตัวลงบนเตียงหลังออกกำลังกายเสร็จ เจ้าบ้านั่นก็ไม่ฟังสิน้า..
จะเป็นยังไงถ้าเจ้าบ้า ไม่ตอบกลับจนถึงเที่ยงกัน ?
ในขณะที่ ชิโระ กับ โซระ กำลังหาวิธีลงโทษ ชินจิอยู่นั้น นาฬิกาก็ได้มาถึงเวลา 8:50.
ในที่สุดชินจิก็ตื่นและกดส่งแสตป์มาแบบมหาศาล และเหมือนว่าเขากำลังจะเลื่อนไปอ่านข้อความด้านบนอยู่..
และในตอนนั้นทั้งโซระ กับ ชิโระ ก็ส่งแสตมป์โกรธกลับไป
ชินจิได้พิมตอบลงมา ‘ ขอโทษที่เผลอหลับค๊าบบบ ‘ และทั้งคู่ก็ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว ‘ งั้นก็เลี้ยงไอศกรีมพวกเราซะ ! ‘ และก็ได้แสตมป์ตอบตกลงกลับมา
‘ เฮ้อ.. เจ้าบ้าชินจิ ‘ โซระได้ถอนหายใจออกมา และเขาก็ใส่เฮดเกียร์และในที่สุดก็ได้เริ่มเกมเสียที
เฮดเกียร์กำลังอ่านข้อมูลมหาศาลของเกม และเชื่อมต่อไปโดยตรงกับสมองของผู้เล่น และแสดงผลข้อมูลในรูปแบบจำลอง
และสิ่งที่แสดงผลออกมาอย่างเแรก ก็เป็นเรื่องของความปลอดภัยในการเล่นเกม VR ที่ผมเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน
[ อย่าเล่นเกมนี้นอกบ้าน มันอันตราย ]
[ กรุณาเข้าห้องน้ำกับดื่มน้ำแล้วก่อนที่จะเล่นเกม ]
[ กรุณาเล่นบนเตียง หรืออะไรก็ตามที่ไม่ให้ความเจ็บปวดในขณะเล่นเกม ]
ผมนั้นทั้งเข้าห้องน้ำกับดื่มน้ำจนเสร็จหมดแล้ว
มีเครื่องดื่มออกกำลังกายวางไว้อยู่ข้างๆ หมอนของผม เพราะงั้นผมก็ได้โฟกัสกับเกมได้จริงๆ
‘ เอาล่ะ ลิงค์สตาร์ท ! ‘
ในตอนที่ผมพูดจบ ความมืดจากการใส่เฮดเกียร์ก็พลันเปลี่ยนเป็นโลกสีขาว
เสียงแรกที่ได้ยิน ดูเหมือนว่าจะเป็นเสียงของเด็กสาวที่กำลังอธิบายเนื้อหาของเกม ที่เขียนไว้ข้างๆกล่องเกม
หลังจากจบการอธิบายลง ในที่สุดก็ได้เวลาการสร้างตัวละครใน อัสทัลออนไลน์แล้ว!
×
ด้านหน้าของผมก็คือตัวของผมในโลกความเป็นจริง ที่ถูกแสกนตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยเครื่องมือที่สวมใส่ไว้อยู่ นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ราคามันสูงถึง 50,000 เยน
และเพราะว่าเกมมันแสกนข้อมูลของผู้เล่นได้ เพราะงั้นคุณเลยไม่สามารถเปลี่ยนเพศของตัวเองได้
และสิ่งที่ปรับเปลี่ยนได้ก็มีแค่รายละเอียดของร่างกาย
อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่ผมอยากรีบที่จะเล่นเกมซักที ผมเลยข้ามการตกแต่งตัวละครทั้งหมด และกดปุ่ม ‘ โอเค ‘ เพื่อออกจาการสร้างตัวละคร
ต่อจากนั้นก็เป็น หน้าต่างที่เอาไว้ให้ผมใส่ชื่อของตัวเอง
หืม.. ชื่อหรอ ?
ถ้าใช้ชื่อแปลกๆแล้วล่ะก็คงจะโดนล้อแน่ เพราะงั้นผมเลยใช้คีย์บอร์ดจำลองและใส่ชื่อของตัวเองลงไป ‘ โซระ ‘ และกดตกลง
‘ นี่เป็นข้อมูลทั้งหมดที่ท่านต้องกรอก หากเกิดปัญหาอะไร กรุณาติดต่อระบบช่วยเหลือ ขอให้ท่านโชคดี.. ‘
หลังจากสิ้นสุดเสียงของเด็กสาว มุมมองของโซระก็ได้เปลี่่ยนไป
ในที่สุดก็ได้เริ่มซักที
ใบหน้าของเขาผ่อนคลาย และยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น
ณ วินาทีนี้เอง โซระ คามิโจที่กำลังเริ่มที่เมืองเริ่มต้นของอัสทัล ออนไลน์ เพื่อที่จะกลายเป็นนักผจญภัยโซระ !
— หรือ มันจะไม่เป็นแบบนั้นกันนะ ?
— คุยกับคนแปลซักโหน่ย
KENGO คือ ซีรี่ย์ของเกมที่อยู่ใน Play station จ้า !
