กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่161

ตอนที่161

สิ่งแรกที่ผมทําคือปลุกมิเรนะที่กําลังหลับอยู่ในห้องของเธอในปราสาท มันไม่ใช่การนอนปกติที่เธอนอนอยู่ แต่มันก็ง่ายพอที่จะกลืนกินมานาที่เหลือของเรน ซึ่งทําให้เธอหลับได้ เธอตื่นขึ้นแทบจะในทันที กระพริบตาอย่างง่วงนอน

“ฉันรู้สึกสดชื่นมาก…”

“คุณนอนได้สักพักแล้ว” นั่นต้องเป็นหนึ่งในพลังของเรน ไม่เพียงแต่ทําให้คุณหลับในระยะเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น แต่ยังมีผลอื่นๆ ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเขาด้วย เขาอาจจะไม่ชอบมิเรนะที่เรียกเธอว่าลูกผสมแทนชื่อของเธอ แต่อย่างน้อยเขาก็ถือว่าเธอมีความสําคัญกับผมอย่างน้อยที่สุด มิเรนะหันมาหาผม ทําให้ผมรู้ว่าผมไม่ได้ใช้ภาพลวงตาของผมให้กลายเป็นเอลฟ์อีกต่อไป

“โอ้ ซีเซีย เธอเปลี่ยนไปแล้ว! คุณดูดีขึ้นกว่าเดิมจริงๆ” ปฏิกิริยาของเธอไม่ใช่สิ่งที่ผมคาดหวัง

“มันไม่สําคัญหรอก แต่ขอบคุณ เรียกผมว่าเฟทแทนก็ได้” ดวงตาของเธอเบิกกว้างและกิริยาท่าทางก็เป็นอาย

“นั่นเป็นชื่อเล่นระหว่างเราเหรอ?”

“ได้เวลาตื่นแล้ว… นั่นคือชื่อจริงของผม”

“ชื่อจริงของคุณ…” มันไม่ใช่ชื่อปลอมอย่างซีเซีย มันเป็นชื่อจริงของผมแล้ว ผมคือเฟท และไม่ใช่ใครอื่น ชื่อคัง ชิฮาได้หายไปจากสถานะของผมแล้ว ผมสับสนระหว่างสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่ไม่จริง แต่ตอนนี้ผมมีความชัดเจนใหม่ ผมคือจินมะเฟท

“เอาล่ะ ฉันจะเรียกคุณว่าเฟท แล้วเราอยู่ที่ไหน? ที่นี่ก็อันตรายด้วยเหรอ?”

“ไม่มันไม่ใช่” ผมตรวจสอบการเชื่อมต่อระหว่างเราขณะที่ผมตอบกลับ โดยยืนยันว่ายังคงไม่เสียหาย

“ผมไม่ต้องกลับไปที่สนามรบนั้นอีกต่อไป และคุณก็เช่นกัน”

“ยังไง”

“เพราะตอนนี้คุณเป็นลูกน้องของผม”

“ฮะ?”

“ใช่” ไม่มีค่าอธิบายอื่นใดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากที่ผมได้รับผ้าพันคอนั้น ความสามารถของผมก็เพิ่มขึ้นมากพอที่จะรับคนอื่นในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของผมได้ มิเรนะได้รับบทบาทนั้น ผมไม่ได้ขอให้เธอทํา แต่เธอคงแสดงความปรารถนาที่จะเป็นหนึ่งเดียวกันโดยที่ผมไม่รู้ มันไม่ง่ายเลยที่จะครอบงําใครบางคนด้วยเจตจํานง ของตนเอง แต่ด้วยเหตุนี้เธอจึงกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผมไม่ใช่ในสนามรบมือใหม่ ตอนนี้ผมได้พัฒนาเป็นตัวตนที่สูงกว่าแล้ว สิ่งใดก็ตามที่เป็นของผมจะไม่ถูกยึดติดกับระบบเช่นสนามรบนั้น

ผมไม่รู้ว่าตรรกะนั้นใช้ได้กับผมเท่านั้นหรือไม่ เป็นไปได้ทั้งหมด และอาจเป็นไปได้ว่าอัศวินแห่งเอเลคาตราตกอยู่ภายใต้ประเภทเดียวกันกับผม นั่นหมายความว่าสนามรบของมือใหม่มีจุดประสงค์อื่นมากกว่าเพียงเพื่อปกป้องพวกเอลฟ์ เพราะพวกเขายังคงอยู่ที่นั่นแม้จะสามารถออกไปได้ ไม่ใช่ว่าเป็นสิ่งที่ผมสามารถเข้าใจหรือควรกังวล ผมไม่สามารถแม้แต่จะเข้าสู่สนามรบได้อีกต่อไป ตอนนี้ผมไม่ใช่เอลฟ์ เป็นไปได้ที่มิเรนะจะทําได้ถ้า เธอเลือกที่จะไม่ผูกมัดผม ความคิดนั้นก็เพียงพอที่จะทําให้ผมหัวเราะ มิเรนะ ไปต่อสู้กับอัศวินทั้งหมดด้วยตัวเอง

“ทําไมฉันถึงกลายเป็นลูกน้องของเฟท…คุณหัวเราะเยาะฉันเหรอ?”

“ไม่…”

“อืม” เธอหยุดคิดขณะสังเกตผม

“ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วว่าทําไมตอนนี้”

“ทําไม?”

“นั่นเป็นความลับ” มิเรอิน่าปฏิเสธที่จะตอบอย่างดื้อรั้น ผมจึงตัดสินใจปล่อยมันไป ถ้าเธอมั่นใจที่จะไม่บอกผม ผมก็คิดดีกว่าที่จะไม่ผลักไสเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อผมมองดูเธอ ชานยูยังไม่ได้เชื่อมต่อกับผมในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ผมมาที่นี่และคิดออกทั้งหมดก่อนที่จะมีโอกาสพบกับเขา ผมต้องกลับเข้าไปในดันเจี้ยน เพื่อเขา

“ฉันก็อยากไปเหมือนกัน”

“ถ้าคุณสามารถซ่อนตัวเองได้ ผมจะพาคุณไป เอลฟ์มักจะดึงดูดความสนใจมากเกินไป”

“ฉันไม่คิดว่าฉันจะทําได้”

“งั้นก็เฝ้าบ้าน”

“แล้วฉันต้องดูแลอะไร” มิเรนะตะโกนอย่างมีความสุข ผมคิดว่ามันไม่สําคัญ ปราสาทค่อนข้างใหญ่และมีผู้อยู่อาศัยเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ผมกลับไปที่ดันเจี้ยน และดีใจที่เธอปลอดภัยในปราสาท

[คุณอยู่ที่ไหน?]

[ฉันเพิ่งมาถึงชั้น 7 ฉันเพิ่งเห็นข้อความที่คุณส่งมา บอสคุณจะมา?]

[ใช่ ผมเอง ผมจะให้รายละเอียดกับคุณสักหน่อย]

ผมไม่มีทักษะการตรวจจับแล้ว แต่ทักษะทั้งหมดเหล่านั้นได้รวมเข้ากับร่างกายของผม ทําให้การใช้ทักษะเหล่านี้เป็นธรรมชาติเหมือนกับการหายใจ ตอนนี้พื้นที่การตรวจจับของผมกว้างขึ้นอีก ใหญ่พอที่ผมจะพบชานยูได้ค่อนข้างเร็ว ผมไปข้างหน้าและทําความสะอาดดันเจี้ยนในขณะที่ผมไปกินมอนสเตอร์ พวกเขาไม่สามารถส่ง ผลกระทบต่อผมอีกต่อไปเนื่องจากวิวัฒนาการของผม แต่พวกเขาไม่คุ้มกับเวลาของผมจริงๆ ผมไม่สามารถรับประสบการณ์หรือทักษะจากพวกเขาได้ และการฟื้นตัวจากการล่าก็ไม่มากเช่นกัน ตอนนี้ผมเป็นจินม่า ความแข็งแกร่งและเวทย์มนตร์ของผมฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว แต่การล่าจะทํางานได้อย่างถูกต้องกับมอนสเตอร์ตัวอื่นๆ ใน ระบบที่สูงกว่านี้เท่านั้น ไม่มีประโยชน์ที่จะใช้มันกับมอนสเตอร์เหล่านี้

[โอ้ยยยยยย!]

ลี ชานยูกําลังไล่ล่ามอนสเตอร์ระดับสูงด้วยหมาล่านรกของเขา ตัวหนึ่งฉีกคอของนกฮูกทันทีที่ผมมาถึง

“บอส” ทันที่ที่การต่อสู้จบลง เขาก็หันมาหาผม ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความกลัวและเขาก็ก้าวถอยหลัง

“เปลี่ยนอีกแล้วเหรอ?”

“รูปแบบใหม่นี้เป็นอย่างไรบ้าง? ดีขึ้นไหม” ผมเปลี่ยนผิวของผมให้ดูเหมือนมนุษย์มากขึ้นผ่านไอเทมมายา ความปั่นป่วนของเขาลดลงเหมือนที่ผมทํา