กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 171

ตอนที่ 171

“คุณกําลังสร้างสิ่งนี้อยู่หรือ”

“ใช่”

“เรายังมีฐานอยู่บนภูเขาลูกนี้ด้วย โอ้ กิลด์ของฉันชื่อเออร์คินดรา” การแสดงออกของผมเป็นความเบื่อหน่ายครู่หนึ่งก่อนที่จะเรียบเรียง ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมันแล้ว ตามที่ผมได้เรียนรู้จากชายหัวล้านก่อนหน้านี้ นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทําให้ผมตัดสินใจตั้งรกรากในสถานที่แห่งนี้

“ในฐานะเจ้าแห่งสถานที่นั้น ฉันมาทักทายผู้ที่ช่วยเหลืออย่างมากในการต่อสู้ ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ…”

“ผมติดอยู่ในดันเจี้ยนมาระยะหนึ่งแล้ว แต่โลกเปลี่ยนไปมาก ผมตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ในขณะที่ผมยังคิดไม่ออก”

“ฉันเห็นด้วย” เธอไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับดันเจี้ยนที่ผมพูดถึง และผมก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอเปลี่ยนไปมากแค่ไหน ก่อนหน้านี้เธอเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้ไหม? เวลาเปลี่ยนเธอแบบนี้จริงๆเหรอ? ขมขื่นแค่ไหน…”

“ฉันคัง ซียอน อายุยี่สิบเอ็ดปี” เธอบอกได้ว่าผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดต่อ ดังนั้นเธอจึงทําลายความเงียบ

“ยี่สิบเอ็ด?”

“อะไร? ฉันอายุยี่สิบเอ็ดจริงๆ” เธอดูแก่กว่าและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเล็กน้อย แต่เธอไม่สามารถแก่กว่าสิบเจ็ดปีได้ด้วยความทรงจําของผม เมื่อผมตรวจดูเธอใกล้ ๆ ผมก็รู้ได้ว่าเธอกําลังแต่งหน้าอยู่เช่นกัน นี่อาจเป็นชุดเกราะของเธอ เมื่อคุณอายุน้อยกว่า ผู้คนจะดูถูกคุณ ดังนั้นเธอจึงพยายามทําให้ตัวเองดูแก่กว่า เธอเป็นหัวหน้ากลุ่ม ผมไม่ต้องคิดมากว่าจะให้เกียรติเด็กอายุสิบเจ็ดหรือยี่สิบเอ็ดปีมากกว่ากัน

“ผมชื่อเฟท ยี่สิบสาม”

“โชคชะตาเหรอ”

“ใช่” เธอมองที่ผมอย่างไม่ชอบใจ หัวใจผมแข็งที่อในอก ถึงแม้ว่าผมจะระมัดระวังในการแสดงออกให้ว่างเปล่า ผมต้องระวังไม่ให้เปิดเผยตัวตนของผม

“คุณดูเหมือนตัวเองอายุยี่สิบปี คุณแค่แกล้งทําเป็นว่าแก่กว่าเหรอ?”

“ไม่” การแสดงออกของเธอยังคงอยู่ ในขณะที่ผมพยายามหัวเราะออกมาและปฏิเสธข้อกล่าวหาของเธอกลิ้งเท้าและแก้มของเธอพองขึ้น ดูราวกับเป็นภาพนักเรียนมัธยมปลายที่น่ารัก

“ถ้าอย่างนั้นฉันควรใช้คําให้เกียรติเพื่ออ้างถึงคุณหรือไม่”

“พูดง่ายๆ แค่นี้สบายกว่าสําหรับเราทั้งคู่” ผมโต้กลับและโบกมือให้เธอ

“พวกเราได้ทักทายกัน ดังนั้นพวกคุณไปกันได้แล้ว หัวหน้ากิลด์มีเวลาว่างมากจริงๆเหรอ?”

“ฉันไม่ว่าง เว้นแต่จะมีการต่อสู้ สมาชิกคนอื่นดูแลงานส่วนใหญ่

“คุณพูดอย่างภาคภูมิใจ”

“คุณจะสร้างกิลด์? ฉันสามารถช่วยคุณได้ถ้าคุณต้องการ” ผมคิดเกี่ยวกับมันสักครู่ ผมสร้างป้อมปราการนั้นมาเพื่อสังเกตการเคลื่อนไหวของมนุษย์รอบๆ วังดําและจับตาดูน้องสาวของผมที่ทํางานอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องเธอ ดังนั้นผมคิดว่าคงไม่เลวที่จะมีความสัมพันธ์แบบสบายๆ กับเธอตราบเท่าที่ผมไม่ได้เปิดเผยตัวตนของผม

“ผมคิดว่าผมจะพาคุณขึ้นไปบนนั้นเมื่อสร้างปราสาทแล้ว”

“คุณเลือกชื่อแล้วเหรอ”

“กบฏ” เธอหยุดครู่หนึ่ง แต่ก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วด้วยดวงตาเป็นประกาย

“เป็นชื่อที่ดี”

สามวันต่อมา ป้อมปราการก็เสร็จสมบูรณ์ และทักษะเบลเคน่าของผมก็กลายเป็น Lv2 แล้ว ผมสร้างกิลด์กบฏโดยมีลี ชานยูและตัวเองเป็นสมาชิกด้วยความช่วยเหลือจากน้องสาวของผมและชายหัวล้านคนนั้น มันง่ายมากที่จะสร้างมันขึ้นมา หลังจากดูแลเรื่องทั้งหมดแล้ว ผมออกจากปราสาทไปหาลีชานยูและเปิดประตูเพื่อมุ่งหน้าไปยังปราสาท

ผมเคยสงสัยมาโดยตลอดว่าหอคอยจนม่าและสวนนาคเป็นของโลกของเราหรือไม่ ผมมีความคิดที่คลุมเครือมาจนถึงตอนนี้ว่าช่องว่างทั้งสามนั้น รวมถึงปราสาทที่ผมกําลังจะไปตอนนี้ ครั้งหนึ่งเคยมีอยู่ในแฮทเทอร์ แต่ได้ย้ายเข้ามาในโลกของเราแล้ว ระหว่างยุคฟิวชั่น ทุกสิ่งในแฮทเทอร์ถูกรวมเข้ากับโลก แต่มอนสเตอร์และดันเจี้ยนส่วนใหญ่ รวมถึงพื้นที่และตัวตนบางส่วนถูกเพิ่มเข้ามาในโลกของเราโดยที่ยังคงรูปร่างของมันไว้ มอนสเตอร์และดันเจี้ยนได้บุกรุกพื้นที่ที่มีอยู่กลายเป็นภัยคุกคามต่อมนุษยชาติในทันที และดึงความโกรธแค้นกลับคืนมา

แต่พื้นที่ที่ผมอยู่ตอนนี้แตกต่างออกไปเล็กน้อย มันไม่ได้ปรากฏอยู่ในโลกแต่กลับถูกซ่อนอยู่เบื้องหลัง ด้วยเหตุนี้จึงสามารถเข้าถึงได้ด้วยเวทมนตร์อันทรงพลังเท่านั้น แท้จริงมันถูกซ่อนไว้ลึกมากแม้ว่าจะยังคงเป็นของโลกก็ตาม ในแง่หนึ่ง มันเหมือนกับรูปแบบขั้นสุดท้ายของระบบคลังสินค้ามักจะมองไม่เห็นแต่ยังคงเชื่อมต่อกับเรา

“มันเป็นการผสมผสานที่ไม่เสถียรอย่างที่คุณอาจคาดการณ์ได้” เรนแหงนมองท้องฟ้าซึ่งปกคลุมไปด้วยเมฆสีแดงเข้ม หมุนวนและชนกันอย่างต่อเนื่องขณะที่พวกมันพ่นสายฟ้าสีดําออกมา

“สนามรบใต้ดินที่ลี ชานยูเคยไปอยู่ในโลกนี้หรือเปล่า?”

“นั่นอาจเป็นกรณีนี้ แม้ว่าผมจะไม่ทราบรายละเอียด” เขาส่งรอยยิ้มอันขมขื่นให้ผม

“การเกิดฟิวชั่นที่ยิ่งใหญ่ ผมสงสัยว่ามันต้องเกิดจากคุณหรือเปล่า”

“ช่างเป็นคําถามที่น่าตกใจกับใบหน้าที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้”

“ใครจะพูดได้ ผมไม่รู้อะไรมากไปกว่าคุณ และเราไม่มีอะไรเลย” เมื่อเขาพูดจบ เขาก็แหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้า ปล่อยให้ผมครุ่นคิดคําพูดของเขา ผมคาดหวังอะไรแบบนั้นบ้าง มิฉะนั้นหลายสิ่งหลายอย่างจนถึงจุดนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญเกินไป ผมกลายเป็นก็อบลินและเกิดในวังดําไม่ใช่ที่อื่น ผมเคยเชื่อมต่อกับร้านค้า หอคอย และ สวน สิ่งเหล่านี้เป็นข้อพิสูจน์ว่าครั้งหนึ่งผมเคยติดต่อกับความจริงของยุคฟิวชั้น