กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 146

ตอนที่146

“แช่แข็ง!”

หากผมอยู่ต่ออีกสักวินาที ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแขนที่ถือดาบของผมคงถูกแช่แข็งจนหมด แต่ผมยังไม่ปลอดภัย การปิดกั้นน้ําแข็งทําให้ผมสูญเสียจุดศูนย์กลางและแรงโน้มถ่วง ผมกระโดดด้วยทักษะแพร่หลาย ก่อนที่ผมจะชนกับพื้น ร่อนลงอย่างปลอดภัยท่ามกลางมอนสเตอร์มอนสเตอร์ รอบตัวผมทะยานขึ้นไปในอากาศ และผมก็อดคิดไม่ได้ว่ามันสนุกแค่ไหน

[กี้]

[เอลฟ์ที่แข็งแกร่ง!]

ผู้หญิงคนนั้น… ฉันจําได้

มอนสเตอร์รอบๆ ตัวผมยังคงมุ่งความสนใจไปที่เธอ กระตือรือร้นที่จะกลืนกินจิตวิญญาณของเอลฟ์ผู้แข็งแกร่งและเข้าครอบครองเนื้อของพวกมัน มันเป็นภาพที่งดงามที่ได้เห็น

“ฮะ!” เธอใช้เวทมนตร์ป้องกันของเธอกับมอนสเตอร์ พายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ของอากาศ เยือกแข็งที่ก่อตัวขึ้นจากมานาที่ตอนนี้ล้นออกจากร่างกายของเธอ มอนสเตอร์ส่วนใหญ่รอบๆ ตัว เธอถูกดักจับรวมตัวกันกลางอากาศขณะที่มานาของเธอโจมตีพวกมัน แต่มอนสเตอร์เหล่านี้ได้รับชัยชนะ โดยเปลี่ยนแปลงและพัฒนาก่อนที่พวกมันจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ นี่คือสิ่งที่ผมต้องการเห็นวิวัฒนาการเกิดขึ้นเมื่อสายลมแห่งยูตินัสบังคับให้มอนสเตอร์เหล่านี้หลอมรวมอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผมสามารถฆ่าพวกเขาได้ ผมต้องการที่จะกินพวกเขา

เอลฟ์พยายามใช้เวทย์มนตร์ของเธออีกครั้ง แสดงให้เห็นถึงการควบคุมมานาของเธออย่างน่าอัศจรรย์ ขณะที่เธอผสมผสานเวทมนตร์การสื่อสารกับเวทมนตร์โจมตีและป้องกัน มันยากพอสําหรับผมที่จะบล็อกแค่เวทมนตร์การสื่อสารที่เธอใช้เรียกอย่างชํานาญระหว่างการโจมตี แต่นี่เป็นเรื่องไร้สาระ แต่การแสดงที่น่าประทับใจนี้คงจะทําให้ถึงตาย เธอฟังซ่านจากการจดจ่ออยู่กับการจัดการเวทมนตร์มากมายในคราวเดียว ไม่สามารถหยุดผมได้ขณะที่ผมวิ่งไปข้างหน้า

“นี่คือพลังของมือใหม่!!”

“ลองมัน!” ผมใช้ทักษะแพร่หลายเพื่อปิดระยะห่างระหว่างเรา โดยล้อมรอบร่างกายของผมด้วยโล่มานาของจินม่าเพื่อป้องกันดาบของเธอ มอนสเตอร์ยักษ์ที่เพิ่งหลอมรวมเหนือเราเสร็จก็เริ่มล้มลงกับพื้น

“ฉันคืออัศวินเอลาคาตร้าที่ภาคภูมิใจ! ฉันจะไม่คุกเข่ากับคนอย่างคุณ!”

[อะแฮ่ม!]

มอนสเตอร์ลงมาข้างหลังเธอ เอื้อมมือไปกัดคอเธอด้วยกรามขนาดใหญ่ของมัน ขณะที่ผมทําให้เธอเสียสมาธิ มานาที่ไหลออกมาจากเธอปิดทันที

[โคโฮะโฮะโฮะโฮะโฮะโฮะ!]

มอนสเตอร์เงยหน้าขึ้นแล้วส่งเสียงคํารามอย่างมีชัย มอนสเตอร์ตัวอื่นๆ ในสนามรบแห่มาทางมันราวกับว่าพวกเขากําลังเชียร์ ร่างของเอลฟ์ที่สูญเสียศีรษะของเธอล้มลงกับพื้น ควันดําของผมกลืนกินอย่างแผ่วเบา “ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทําคือเพลิดเพลินกับบุฟเฟ่ต์ที่เตรียมไว้สําหรับผม

[เหลือเพียงหนึ่งเอลฟ์]

[วิเศษมาก!]

[กินเขาด้วย!]

[มีพลังงานแปลก ๆ มาจากเขา]

[กินได้ไหม?]

ผมตรวจสอบอีกครั้งว่าเหลือเวลาเท่าไรจนกว่าจะออกจากสนามรบมือใหม่อย่างพอใจกับสิ่งที่ผมพบ

“จะเพลิดเพลินกับอาหารมื้อนี้”

ในโลกนี้ การตั้งรกรากผู้ที่ได้รับประสบการณ์ ไอเทม และทองคํานั้นง่ายมากถ้าคนสองคนไม่ได้อยู่ในปาร์ตี้หรือกิลด์เดียวกัน มันคือใครก็ตามที่ได้รับในการโจมตีครั้งสุดท้ายซึ่งได้คร่าชีวิตของศัตรู ผมพลาดโอกาสที่จะได้รับประสบการณ์จากเอลฟ์ในขณะที่มอนสเตอร์ได้ฉีกหัวเธอออก แต่มันก็ไม่สายเกินไปสําหรับการล่า ผมกินร่างของเอลฟ์ไปแล้ว ทั้งหมดที่ผมต้องทําตอนนี้คือกินสัตว์ร้ายตัวนี้ที่กินหัวไปก่อนที่มันจะถูกย่อย

[เกียว!]

“พวกนายก็ไม่ชอบเหมือนกัน” ผมพึมพํากับตัวเองขณะกระแทกพื้น ผมกระโดดขึ้นไปในอากาศและย้ายไปที่มอนสเตอร์ที่มีทักษะแพร่หลายลอยอยู่ในอากาศที่ว่างเปล่า เมื่อทักษะแพร่หลายไปถึงระดับขั้นสูงแล้ว ตอนนี้ผมสามารถอยู่ในอากาศได้นิดหน่อย เพิ่มความคล่องตัวของผม ถ้าผมเอาปีกของจินม่าออกมาแบบนี้ บางทีผมอาจจะบินได้ด้วยซ้ําถ้าผมต้องการเป็นทางเลือกสุดท้าย

เลเวลของคู่ต่อสู้ของผมสูงกว่า 230 ด้วยซ้ํา ซึ่งแข็งแกร่งมากเมื่อเทียบกับมอนสเตอร์ตัวอื่นๆ ที่ผมเคยเจอมา มอนสเตอร์รอบๆ ตัววิ่งเข้าหามันเพื่อหลอมรวม ถ้าผมปล่อยให้มันแข็งแกร่งกว่านี้ มันจะยากสําหรับผมที่จะต่อสู้กับมัน ผมรีบวิ่งไปข้างหน้า เปลวเพลิงลุกโชนไปทั่วร่างกาย กรงเล็บปีศาจที่เหมือนปีกที่ยื่นออกมาจากไหล่ของผมก็กระพือปีกอยู่ข้างหลัง

[เขาดูเหมือนพวกเรา]

[ตลกดี ดูท่าทางเขาโกรธสิ]

เสียงกระซิบของพวกเขาทําให้ผมรําคาญ มอนสเตอร์เหล่านี้ที่ทําลายจิตวิญญาณของพวกเขาขับเคลื่อนด้วยความเกลียดชังและความโกรธที่ไร้เหตุผลของพวกเขาเพื่อโค่นล้มคนอื่น ๆ ทั้งหมดให้อยู่ในระดับของพวกเขา จะกล้าเปรียบเทียบตัวเองกับผมไหม? “ก็ไม่สําคัญหรอก การโจมตีของพวกมันไม่มีผลกับผม ยังไงซะ” ผมแยกกรงเล็บปีศาจออกเป็นหลายแขนง ยึดมันออกไปยังมอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าผม

[คิอิอิ!]

พลังของมอนสเตอร์ยักษ์นี้แข็งแกร่งกว่าของผม แต่ผมกินส่วนวิญญาณของเขาที่ผมฉีกออกทันทีระหว่างการปะทะกันของเรา เมื่อพิจารณาจากจํานวนนั้นและจํานวนของมอนสเตอร์ที่แห่เข้ามาหาเรา ผมจึงไม่ต้องการอาหาร ผมฝังกรงเล็บปีศาจของผมไว้ในดาบใหญ่เพื่อเสริมความแข็งแกร่งเมื่อแขนของมอนสเตอร์มาถึงผม ผมกระโดดไปที่หน้าอกของมันแทงดาบใหญ่เพลิงของผม เข้าไปในลําตัวของมัน