กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 145

ตอนที่145

“คุณไม่ใช่มือใหม่ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง”

“ยังไงก็ตาม ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมงานของคุณจะไม่มีใครมา คุณมีแผนสํารองหรือไม่”

“อื้อ…! ฉันไม่ต้องการกําลังเสริมเพื่อต่อต้านคุณ!” เธอตะโกนกลับมา สีหน้าของเธอแข็งกระด้าง ผมจดจ่อกับมานาของเธอ คอยเฝ้าดูว่าเธอจะพยายามใช้เวทย์มนตร์ในการสื่อสารอีกครั้งเมื่อใด

มีเหตุผลสองประการที่ผมเรียกมอนสเตอร์มาที่นี่ และนั่นก็เป็นหนึ่งในนั้น ในกรณีที่กําลังเสริมจากอัศวินแห่งเอเลคาตรา มาถึง คงจะดีถ้าพวกเขามาที่นี่เพื่อชะลอความเร็ว ตอนนี้ผมไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นมากแล้ว ปิดกั้นสายการสื่อสารของเธอเหมือนผม แต่ควรอยู่อย่างปลอดภัยดีกว่า ผู้หญิงคนนี้สามารถระบุได้ว่าเราอยู่ที่ไหนจากที่ห่างไกลและมาปรากฎตัวในทันใด ผมทำได้เพียงสรุปว่าอัศวินคนอื่นๆ มีความสามารถที่น่าประทับใจพอๆ กัน แม้ว่ามอนสเตอร์จะไม่ได้ผลกับพวกมัน แต่ผมก็สามารถใช้พวกมันเพื่อเติมพลังให้ตัวเองได้ถ้ามันเป็นแบบนั้น เพราะพวกเขาไม่มีปัญหากับทักษะการล่าของผม อย่างที่สองคือการฆ่ามอนสเตอร์ให้ได้มากที่สุดก่อนที่ผมจะออกจากส นามรบมือใหม่ พวกเขาเสียสละอย่างมากในการพัฒนาทักษะของตัวเอง

ผมยังไม่รู้ว่าอัศวินแห่งเอเลคาตรา ต้องการอะไร หรือทรัพยากรที่พวกเขามี ทั้งหมดที่ผมรู้ก็คือการฆ่ามอนสเตอร์จํานวนมาก ผมได้ขัดขวางแผนการของพวกมันตั้งแต่แรก

[โอ้โหหหหหหหหหห!]

หากเป็นกรณีนี้ ผมจะฆ่าทุกอย่างที่ทําได้ก่อนที่ผมจะจากไป

“คุณบ้าเหรอ? ตอนนี้คุณหนีไปไม่ได้แล้ว!”

“ผมไม่ได้ตั้งใจจะหนี” ผมไม่เคยเป็นคนประเภทที่จะหนีจากการต่อสู้ ทําไมผมถึงเริ่มตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมตระหนักว่าหัวใจนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของผมอย่างสมบูรณ์ ประสบการณ์นั้นทําให้ผมตระหนักถึงความหลงใหลในการต่อสู้และแข็งแกร่งขึ้น ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะพยายามเปลี่ยนแปลงสิ่งนั้น ผมปล่อยให้กรงเล็บปีศาจไหลจากไหล่ทั้งสองของผมเหมือนปีกขนาดใหญ่ ตอนนี้ทักษะอยู่ในระดับสูง

“ฉันก็ไม่ให้นายหนีเหมือนกัน”

“คุณคิดว่าผมกลัวคุณไหม” เธอพูดมาก แต่ผมบอกได้เลยว่าคําพูดของเธอไม่ตรงกับการกระทําหรือความคิดของเธอ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่คําเดียวที่เธอพูด ถ้าเธอคิดว่าเธอสามารถจัดการกับสถานการณ์ได้ เธอคงไม่พยายามเรียกกําลังเสริม ผมต้องคาดหวังว่าเธอจะพยายามหาโอกาสที่จะหลบหนีตอนนี้ที่ล้มเหลว ผมสามารถแทรกแซงเวทมนตร์ของเธอได้ ดังนั้นผมจะไม่ปล่อยเธอไป

มอนสเตอร์เริ่มโจมตีเรา โดยได้หลอมรวมหลายครั้งเมื่อพวกมันมาถึงเรา พวกมันจํานวนมากมีเลเวล 160 ขึ้นไปแล้ว สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังดึงดูดเราด้วยเสียงจากทักษะเสียงบ้าคลั่ง

[โอ้ยยยยยย!]

“มาเริ่มกันเลย”

“มอนสเตอร์พวกนี้!” เธอพยายามใช้เวทย์มนตร์ในการสื่อสารอีกครั้ง แต่ผมรอมันอยู่ ผมใช้พลังแห่งการล่าอีกครั้งรวมกับพลังของจินมาเพื่อเอื้อมมือออกไปและหยุดมัน ถ้าผมสามารถป้องกันไม่ให้กําลังเสริมของเธอมาถึง สิ่งที่ผมต้องทําก็คือหยุดเธอ สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึมราวกับว่าเธอกําลังอ่านความคิดของผม

“สิ่งที่ด้อยกว่านี้!” ผมบล็อกการโจมตีด้วยดาบของเธอที่พุ่งออกมาราวกับสายฟ้า แต่เกือบถูกเตะจากการเตะที่ตามมาของเธอ สัตว์ประหลาดที่มีปีกบิดเบี้ยวตกลงมาจากข้างบนเรา ป้องกันไม่ให้เธอตีผม ผมขยับไปข้างหลังเธอด้วยทักษะแพร่หลายเหวี่ยงดาบใส่เธอ เธอจดจ่ออยู่กับมอนสเตอร์มากกว่าผมในขณะนั้น

“ที่ไหน…!” มอนสเตอร์ถูกเบี่ยงเบนออกจากโล่ของเธอ แต่เธอไม่สามารถหยุดดาบของผมไม่ให้ฉีกเข้าที่ไหล่ของเธอ แม้ว่าบาดแผลจะไม่ลึกเท่าที่ผมตั้งใจ แม้ว่าร่างกายของเธอจะเบามาก แต่ค่าสถานะทั้งหมดของเธอนั้นสูงอย่างน่าประหลาดใจ มันรู้สึกอุกอาจเล็กน้อย

[โอ้โฮโฮโฮโฮโฮ!]

ไม้เลื้อยจากมอนสเตอร์ต่าง ๆ รอบตัวเราเอื้อมมือไปพัวพันกับเรา ผู้หญิงคนนั้นปกป้องตัวเองอย่างสิ้นหวัง โดยมุ่งความสนใจไปที่ไม้เลื้อยมากกว่าที่จะโจมตีผมเอง ผมกางกรงเล็บปีศาจออกให้กว้าง เจาะทะลุร่างของมอนสเตอร์รอบตัวผมและกลืนกินพวกมัน

(คุณได้รับ 1,537,950 ค่าประสบการณ์)

(คุณได้รับ 9 เหรียญทอง….)

การมีอยู่ของมอนสเตอร์เหล่านี้เป็นดาบสองคม การโจมตีด้วยจิตวิญญาณของพวกเขาเป็นอันตรายถึงชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถ้าพวกเขาถูกโจมตีในลักษณะเดียวกัน พวกเขาไม่สามารถต้านทานมันได้ เพื่อให้พวกเขาเอาชนะผมได้ พวกเขาต้องโจมตีผมด้วยการโจมตีที่รุนแรงซึ่งฉันไม่สามารถหยุดได้

[โอ้โหหหหหหหหหหห!]

[คิอิอิ!]

[ไม่ ไม่พอ!]

ดูเหมือนว่าพวกมอนสเตอร์จะบรรลุข้อสรุปเดียวกันแล้ว โดยมุ่งโจมตีไปที่อัศวินแทนผม มอนสเตอร์ที่อยู่ไกลจากเรายังคงรวมตัวกัน แข็งแกร่งขึ้น ผมยังคงหยุดเพื่อปล่อยทักษะเสียงบ้าคลั่งออกไปเมื่อทําได้ เรียกมอนสเตอร์ให้มารวมกันที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆ บางคนที่มาถึงดูเหมือนว่าพวกเขาอาจจะหลอมรวมมากกว่าห้าครั้งด้วยซ้ํา

“บ้า! คุณบ้าเกินไปที่จะเป็นมือใหม่!”

“อืม แบบว่า” ผมเห็นด้วยกับเธอเพียงบางส่วน และปิดกั้นความพยายามในการสี่อสารของเธออีกครั้ง เธอกระโดดข้ามมอนสเตอร์เข้ามาหาผม ทะยานขึ้นไปในอากาศ

“อึ!” ผมสัมผัสได้ถึงการโจมตีโดยสัญชาตญาณ ยกดาบขึ้นเพื่อสกัดกั้นโดยสัญชาตญาณ เปลวไฟและแสงสีดําของผมพ่นออกมา กระแทกกับเวทมนตร์น้ําแข็งของเธอ น้ําแข็งของเธอแข็งแกร่งกว่าเวทมนตร์เปลวไฟของผมที่ถึงระดับสูงสุดแล้วพัดผ่านมันไป ผมปรับวิถีของใบมีดอย่างรวดเร็วโดยปิดกั้นน้ําแข็ง