กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 144

ตอนที่144

เลือดกระเด็นไปในอากาศ ควันดําพุ่งเข้าใส่แขนซ้ายของเธอ พยายามจะกัดเข้าไป เธอต่อต้านมัน ต่อสู้กับมานาของผม แต่มันคงไม่เพียงพอที่จะหยุดพลังแห่งการล่าของผม ถ้าผมสามารถควบคุมเธอได้ เวทมนตร์ของเธอเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว รสชาติของแขนของเธอขมและไม่น่ากิน ผมรู้สึกตกใจกับความเข้มแข็งของเธอ แต่ก็ตื่นเต้นไม่แพ้กันที่ผมจะแข็งแกร่งขึ้นได้ด้วยการกลืนกินเธอ

” คุณ..!” เธอผลักร่างของเธอออกไปจากผม

“คุณกําลังพยายามจะฆ่าพวกเราใช่ไหม” ผมลอยอยู่รอบตัวเธอ ดับเวทมนตร์ที่เธอพยายามจะยิงใส่ผม

“หนีไปซะ ก่อนจะโดนจับได้ มิเรน่า”

” แต่!” ผมไม่มีเวลาฟังคําตอบของเธอ ดาบเล่มหนึ่งพุ่งเข้าหาคอของผมด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ผมไม่สามารถบล็อกมันได้อย่างเหมาะสม แต่สามารถเบี่ยงเบนวิถีของมันได้ในวินาทีสุดท้าย

“ออกไปจากแขนฉัน!” ผมเพิกเฉยต่อเธอขณะที่ผมเพิ่มมานาในควันที่ติดอยู่ที่แขนซ้ายของเธอ ดึงมันอย่างคร่าวๆ เธอกัดฟันของเธอขณะที่เธอพยายามจะหลุดจากมัน ไม่สามารถหยุดผมไม่ให้หักมันได้ มันยากเกินไปสําหรับผมที่จะผ่านได้ แต่อย่างน้อยผมก็สามารถปิดการใช้งานได้ในตอนนี้

“ฉันใช้เวทย์มนตร์สื่อสารไม่ได้!”

“คุณพยายามจะฆ่าพวกเราหรือ” ความสนใจของผมถูกดึงออกไปจากเธอ ไม่สามารถเพิกเฉยต่อสายลมยุตินัสได้ในขณะนี้ ลมที่ทําลายเจตจํานงของมอนสเตอร์และทําให้มันทําสิ่งแปลก ๆ ใครเป็นคนทํา?

“มิเรน่า หนีไป!”

“ฉันทําไม่ได้!” ผมกัดฟัน สังเกตเห็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวของผู้หญิงคนนี้ที่ยืนต่อต้านผม

“มานี่สิ ช่วยกอบโกยธุรกิจเจ้าชู้นี้เอาไว้ก่อนไม่ได้หรือไง” ดาบของเธอพุ่งออกมาอีกครั้ง พลังงานเวทย์มนตร์พุ่งออกมาด้วย ผมพยายามที่จะหยุดการโจมตีด้วยดาบของผมเอง โดยสงสัยว่าผมจะรักษามันไว้และปกป้องมิเรนะได้หรือไม่ ผมยังคงค้นหาคู่ต่อสู้รายนี้เพื่อหาช่องว่างในการป้องกันของเธอในขณะที่ดาบของเราชนกัน ทําให้การตรวจจับของผมเพิ่มขึ้นสูงสุด มันยากที่จะอ่านใจเธอ แต่ทักษะการต่อสู้ของเธอก็เทียบได้กับฝีมือของผมเอง ไม่มีช่องว่างที่มองเห็นได้ในการป้องกันของเธอ และการโจมตีแต่ละครั้งก็ถูกโจมตีอย่างหนัก ผมคงรักษาเรื่องนี้ไว้ไม่ได้

“ควรวิ่งไหม” ไม่ ผมไม่รู้ด้วยซ้ําว่าผมจะหนีรอดหรือไม่ มิเรน่าน้อยกว่ามาก ผมไม่ชอบ ความคิดที่จะปกป้องเธอเลยจริงๆ แต่เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมแพ้และหนีเพียงเพราะมันยาก ทําไมผมควรจะทํา? และยิ่งไปกว่านั้น การจ้องมองของผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าเรา มองมาที่เราราวกับว่าเราไม่ใช่สิ่งมีชีวิตในการประเมินของเธอ ทําให้ผมรําคาญ

“คุณต้องการอะไร?”

“ฉันไม่มีอะไรจะบอกคุณ นอกจากตาย” น้ําแข็งก้อนใหญ่กระแทกเข้าที่ตัวผม สัมผัสกับเปลวเพลิงที่ผมแทบจะลุกเป็นไฟร้อนเย็นชนกัน ไอน้ําทะลักออกมา ดาบของเธอก็บินออกไปอีกครั้ง โดยผ่านหมอกไอน้ํา ดาบใหญ่ของผมถูกขวางไว้ ผมต้องหาวิธีที่จะบังคับฝ่ายตรงข้ามด้วยการป้องกันที่สมบูรณ์เพื่อเปลี่ยนสถานการณ์นี้ทั้งหมด

มีวิธีหนึ่ง ความคิดนั้นก็ผุดขึ้นในใจผมในทันใด ผมเปิดปากของผมเปิดใช้งานทักษะที่คุ้นเคย

“เคียาาาาา!” เสียงแปลก ๆ เล็ดลอดออกมาจากลําคอของผม เสียงที่แม้แต่มอนสเตอร์ก็ไม่สามารถผลิตได้ด้วยเสียงของพวกมัน แค่ฟังก็รบกวนความสมดุลของร่างกายและทําให้จิตใจเสียหาย มันเป็นหายนะสําหรับผู้ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือต่อต้านได้ เสียงบ้าคลั่ง มันอาจหมายถึง สิ่งเดียวเท่านั้นที่นี่

“คุณ!” ผมยิ้มให้เธอขณะที่พุ่งไปข้างหน้าด้วยดาบใหญ่ โดยใช้ประโยชน์จากความสับ สนของเธอ ผมสร้างกับดักหลายอันในอากาศด้วยทักษะต้มตุ้นบล็อกการโจมตีด้วยเวทย์มนตร์ของเธอด้วยการระเบิด

[โอ้โหหหหหหหหหห!]

มอนสเตอร์เริ่มแห่เข้ามาหาเรา ซึ่งเป็นสัดส่วนอย่างมากกับเสียงของเสียงบ้าคลั่งของผม

“ยังไม่พออีกเหรอ?” ผมยังคงส่งเสียงกรี๊ดจากทักษะเสียงบ้าคลั่ง ขณะที่ผมนับจํานวนมอนสเตอร์ที่ใกล้เข้ามา ขยายขอบเขตการตรวจจับของผม ทักษะของผมเพิ่มขึ้นทุกวันเมื่อผมกินมอนสเตอร์ที่นี่ในสนามรบมือใหม่และตอนนี้ก็อยู่ที่จุดสิ้นสุดของระดับขั้นสูง

[อะแฮ่มๆๆๆ!]

“เสียงกรีดร้องที่น่ากลัวนี้!” ผมสูญเสียการควบคุมมานาที่เอลฟ์หญิงส่งมาโจมตีผม บิดร่างกายของผมเพื่อหลีกเลี่ยงมันและกัดฟันของผม ผมต้องรักษาทักษะนี้ไว้ ทักษะเสียงบ้าคลั่งเป็นข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวที่ผมมีต่อเธอซึ่งเธอไม่สามารถหยุดได้ ผมรู้สึกประหลาดใจที่เธอล้มลงแล้ว เนื่องจากธรรมชาติของการฝึกต้านทานต่อสถานะผิดปกตินั้นยาก เนื่องจากผมมีความต้านทานถึงระดับสูงสุดแล้ว ผมจึงไม่มีปัญหาในการส่งเสียงที่น่ากลัวนี้ออกไป ปัญหาที่แท้จริงคือมิเรนะที่สลบไปจากด้านหลังผม ผมรู้ว่าเสียงระเบิดจากเสียงนั้นมากเกินกว่าที่เธอจะต้านทานได้

“คุณ คุณสองคนไม่ควรเป็นพันธมิตรกันเหรอ…?”

“ไม่มีอะไรมีค่าสําหรับผมมากไปกว่าชีวิตของผมเอง” แม้ว่าผมจะพูดไปแล้ว แต่ความคิดที่ว่ามิเรนะกําลังจะตายที่นี่กลับทําให้ปากของผมมีรสชาติที่ไม่น่าพอใจ ผมไปข้างหน้าและใช้มานาของผมเพื่อวางกับดักใต้มิเรนะ พื้นดินตกลงมาจากข้างใต้ของเธอ แต่เธอตกลงบนพื้นอย่างนุ่มนวลบนเสื่อที่ผมวางไว้กับกับดักแทนที่จะเป็นหอกที่อันตรายถึงตาย ผมเสริมกําลังทางเข้าด้วยทักษะต้ม ตันเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะปลอดภัยในระหว่างการต่อสู้ครั้งนี้ ความสามารถในการจัดการและสร้างกับดักในทันทีนั้นมีประโยชน์สําหรับสิ่งต่างๆ เช่นนี้ การสูญเสียวัสดุไม่ได้ดีนัก แต่อย่างน้อยก็เพียง พอที่จะทําให้เธอปลอดภัย ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าผมพยายามที่จะใช้เวทมนตร์ในการสื่อสารของเธออีกครั้ง โดยพบว่าผมยังคงปิดกั้นมันอยู่