กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 129

ตอนที่ 129

การกินร่างของดูลาฮานใช้เวลาไม่กี่วินาที ตอนนี้มันไม่ขัดขืนความตั้งใจของผมที่จะกินมันอีกต่อไป ควันดําของผมทําให้ร่างกายของบอสหายได้อย่างรวดเร็ว

(การล่าของดูลาฮาน 1/1)

(ความแรงเพิ่มขึ้น 2)

(เวทมนตร์เพิ่มขึ้น 3)

(Blackmine ระดับกลางกลายเป็น Lv10 และได้พัฒนาเป็น Blackmine ขั้นสูง ระยะเวลาของ Blackmine ดีขึ้นอย่างมาก และตอนนี้สามารถสร้าง Blackmine ขนาดใหญ่ขึ้นได้)

ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีทักษะระดับนี้มาก่อน มันเติมเต็มความรู้สึกถึงความสําเร็จในการได้รับทักษะขั้นสูงอื่น ผมยังมีทักษะเซอร์ไพรส์ถึงระดับสูงสุด แต่ตอนนี้…

‘มันยังไม่เพียงพอ ผมแค่เลเวล 119 เท่านั้น’ ในแง่ของระดับ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีคนมากมายที่แข็งแกร่งกว่าผม แต่ในแง่ของทักษะ ผมก็มีความได้เปรียบอยู่บ้าง ผมยังไม่ได้แข็งแกร่งที่สุดเพียงเพราะผมมีทักษะระดับสูงและทักษะพิเศษบางอย่าง ความจริงที่ว่าผมได้สะสมทักษะขั้นสูงมากมายนั้นไม่เพียงพอที่จะทําให้ผมโล่งใจ แต่มันกลับจุดประกายความปรารถนาของผมที่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าของชานยูเข้ามาในหัว และผมส่ายหัวเพื่อล้างความคิดเหล่านี้

“ไม่ ผมยังไม่พอใจกับสิ่งที่ผมทํามาจนถึงตอนนี้…แต่ผมไม่สามารถปฏิเสธการเติบโตของตัวเองได้” ผมเดินไปข้างหน้าและทดสอบทักษะ Blackmine ยืนยันว่ามันแข็งแกร่งขึ้นจริงๆ การเปลี่ยนแปลงของพลังที่ผมรู้สึกได้ทุกครั้งที่ทักษะของผมเติบโตขึ้นนั้นน่าทิ้งมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพูดถึงทักษะเวทย์มนตร์ของผม แม้ว่าผมไม่แน่ใจว่าทักษะนี้นับเป็นเวทย์มนตร์หรือไม่ มันไม่ได้รู้สึกเหมือนกันเลย

‘ไม่สําคัญหรอก ผมคิดว่า’ ไม่สําคัญหรอกว่าการตรวจจับของผมจะสูงแค่ไหน มีขีดจํากัดในสิ่งที่วิเคราะห์ได้ ผมตัดสินใจที่จะไปข้างหน้าและตรวจสอบของขวัญที่ได้รับ

(หมวกของยูลทาน่า (297/520) – พลังป้องกัน 320 ความหายากเฉพาะ พลังป้องกันเพิ่มขึ้นอีก 50% เมื่อโจมตีด้วยเวทย์มนตร์และซอมบี้)

นี่เป็นไอเทมเวทย์มนตร์ที่ยอดเยี่ยมพร้อมการป้องกันที่เหลือเชื่อ มันดูไม่เหมือนหมวกกันน็อคที่ดูลาฮานสวมอยู่เลย แต่มันทํามาจากโลหะสีเข้มบางประเภทแทน รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อยเมื่อสวมมัน เพราะหมวกปิดปากผม ‘ผมจะกินแบบนี้ไม่ได้’ปัญหาเกิดขึ้นทันทีที่ผมลอง ผมคิดว่าผมสามารถใช้ควันเพื่อกินต่อได้ แต่…. แค่รู้สึกดีขึ้นถ้าผมกัดมันเอง”

สําหรับอัญมณีของเพลคาเดีย มีอัญมณีสี่สี สีแดง สีฟ้า สีดํา และสีม่วง สีหมายถึงอะไร? ผมรับมากกว่าหนึ่งครั้งหรือไม่? ผมครุ่นคิดเล็กน้อยแต่ตัดสินใจย้ายไปยังของขวัญชิ้นต่อไป ผมยังไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะตัดสินใจ อีกอย่างที่ผมได้รับคือ ไข่โชคลาภจากการฆ่าม้าที่ดูลาฮานขอยู่ ‘แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลก ผมหมายถึง ม้าไม่วางไข่’ ผมเปิดคลังของผมและตรวจสอบไอเทม คําถามของผมได้รับคําตอบทันที

(ไข่โชคลาภ (300/300) – ความหายากเฉพาะตัว คริสตัลที่มีแก่นแท้บางอย่างของโลก ชีวิต เล็ก ๆ เต้นอยู่ในนั้น รอคอยที่จะฟักออกมา)

มันดูเหมือนคริสตัลออบซิเดียนขัดเงา ไม่ได้มีรูปร่างเหมือนไข่เลย กลุ่มของแสงสีขาวที่เปล่งออกมาจากศูนย์กลางของคริสตัล เต้นเป็นจังหวะเป็นระยะ ผมไปข้างหน้าและใส่มันกลับเข้าไปในคลัง ตอนนี้ตั้งตารอสิ่งที่จะฟักออกจากไข่ ‘ผมต้องขอคําแนะนําจากเรน’

ผมมองไปที่ที่ที่ดูลาฮานทิ้งไว้ ตอนนี้มีกล่องไม้เล็กๆ มาแทนที่ ‘อาจจะคว้ารางวัลพื้นได้เช่นกัน’ กล่องนั้นมีม้วนคัมภีร์ประกอบอาวุธระดับโบราณอยู่ด้วย แต่ผมไม่สามารถใช้มันได้ ‘บางทีผมควรไปซื้ออาวุธมากกว่าเพื่อที่ผมจะได้ใช้ม้วนนี้’ ผมคิดที่จะกลับไปที่ร้าน แต่การดูสินค้าคงคลังของผมอย่างรวดเร็วแจ้งว่าผมไม่มีเงินเหลือพอที่จะทําตามความคิดนั้น

‘บางที่ผมสามารถรวบรวมวัสดุบางอย่างและทําอาวุธของผมเองได้’ อาจเป็นการดีที่สุดที่ผมจะไม่พึ่งพาร้านค้ามากเกินไป เมื่อไตร่ตรองเรื่องนี้ ผมลุกขึ้นยืน ก่อนหน้านั้น ถึงเวลาแล้วที่ต้องทําขั้นตอนสุดท้ายเพื่อไปสู่วิวัฒนาการครั้งต่อไปของผม

“เฟท คุณคิดอย่างไรกับวิญญาณ” ผมรู้สึกแปลกๆ เกี่ยวกับเดจาวู นั่นไม่ใช่สิ่งที่เรนเคยถามผมมาก่อนใช่ไหม ผมคิดว่าผมได้ข้อสรุปแล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้จักจิตวิญญาณ และเรนก็ดูพอใจกับคําตอบของผม ผมนึกถึงคําตอบนั้นหลังจากฝึกในสวนนาคจึงมั่นใจ

“ไม่มีคําตอบ?”

“ผมยังคิดอยู่” เมื่อผมพิจารณามันอีกครั้ง สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ผมนึกถึงมอน สเตอร์ในสนามรบของมือใหม่ ซึ่งก่อตัวขึ้นโดยวิญญาณของ Earthings ที่สูญเสียร่างกายในยุคฟิวชั่นพวกเขาบุกเข้ามาในสนามรบได้สําเร็จด้วยความตั้งใจที่จะเอาชีวิตรอดและกระทั่งได้รับรูปแบบทางกายภาพ พวกเขายังเรียนรู้ที่จะดับไฟของจิตวิญญาณของผู้อื่น การต่อสู้กับพวกมันเปลี่ยนมุมมองของผมอย่างสิ้นเชิง ผมคิดว่าวิญญาณยังคงขัดขืนไม่ได้ และในขณะที่ผมยังคงเห็นด้วยกับประเด็นนั้นอยู่ ผมไม่คิดว่ามันเพียงพอที่จะอธิบายมันด้วยคําเพียงคําเดียวมีความเป็นไปได้ มากมายที่ซ่อนอยู่ภายในจิตวิญญาณไม่ใช่แค่ซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาเพื่อเคลื่อนย้ายฮาร์ดแวร์ที่ เป็นตัวเครื่องเท่านั้น

“…มันยากเกินไปสําหรับผมที่จะพูด มีความเป็นไปได้มากเกินไปที่จะอธิบายเป็นคําเดียว”

“อืม อย่าไปสนใจมันมาก” ความคิดที่ปวดร้าวของผมถูกปฏิเสธโดยทันทีด้วยเสียงหัวเราะของเอ

ไม่มีอะไรในจักรวาลนี้ที่สามารถกําหนดจิตวิญญาณได้ ถ้ามีใครทําได้ พวกเขาก็จะเป็นผู้สร้าง”

“คุณถามผมโดยไม่มีคําตอบเหรอ”