กำเนิดใหม่ราชันย์ปีศาจก็อบลิน - ตอนที่ 116

ตอนที่116

เมื่อร่างกายของเอลฟ์ไม่สามารถกลับสู่โลกได้อีกต่อไป สิ่งที่ตรงกันข้ามก็เกิดขึ้น ร่างของพันธมิตรของพวกเขาบนโลกถูกทําลาย และวิญญาณของพวกเขาก็ไปที่สนามรบมือใหม่ แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าไปได้เหมือนคนที่มีทั้งร่างกายและวิญญาณเท่านั้นที่สามารถทําได้

“ เกิดอะไรขึ้นกับวิญญาณของพวกเขา”

“ ก็สนุกดีนะ…” เรนหัวเราะราวกับว่าเขาพยายามหาอารมณ์ขันในสถานการณ์นั้น “ แม้ว่าพวกเอลฟ์จะประสบความสําเร็จในการปกป้องตัวเอง แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาไม่คาดคิด ในที่สุดจิตวิญญาณของคู่หูบนโลกที่ถูกปฏิเสธทางเข้าก็เปลี่ยนไปและเดินเข้าไปข้างในทุกคน”

“ แล้ว ?”

“ ผมไม่รู้ ผมมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในนั้น แต่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเอลฟ์บางคนก็จากไปทีละคน มันจะต้องกลายเป็นสนามรบที่แท้จริงในนั้น” ผู้ที่ทําลายจิตวิญญาณของคู่หูจนหมดสิ้น และมายังโลกด้วยเสรีภาพอันจํากัดเรียกว่า “ชาวพื้นเมือง”

“ ผมนึกออกว่าทําไมคุณถึงเข้าไปในสถานที่นั้นได้ พวกเขารับเอลฟ์หลากหลายชนิดและไม่มีทางที่เอลฟ์ป่าที่พวกเขาเคยทําลายล้างในสมัยก่อนจะรอดชีวิตมาได้” เรนยังคิดว่าเป็นไปได้ที่จะเข้าสู่ระดับ 100 ซึ่งเป็นระดับขั้นต่ําที่จําเป็นสําหรับผู้มาใหม่ โชคดีที่ผมไม่ได้ถูกลากไปที่นั่นทันที เมื่อผมกลายเป็นเอลฟ์ปา

* มันเป็นสถานที่อันตราย แต่ผมไม่รู้ว่าคุณจะหลีกเลี่ยงได้หรือเปล่า”

“ ผมทําไม่ได้” นี่เป็นราคาของวิวัฒนาการพิเศษหรือไม่? เพื่อดึงดูดพลัง? เสียงหัวเราะเบาๆ ทิ้งผมไว้ที่สํานึก ผมไม่กลัว ถ้ามันเป็นแค่ความตายผมก็ชินกับสิ่งนั้นที่แขวนอยู่เหนือตัวผมแล้ว มันเปลี่ยนรูปแบบเพียงเล็กน้อย

“เฟทพวกเขาเป็นศัตรูของผู้ที่ล้มมนุษย์ของเอลฟ์ป่าของปีศาจ และของคุณ ทิ้งความคิดที่คุณมีในการต่อสู้กับพวกเขาทั้งหมด มันอันตรายเกินไป สถานที่นั้นไม่ใช่สนามรบของคุณ”

“ คุณหมายถึงอะไร”

“ คุณจะต้องเผชิญหน้ากับบุคคลที่แข็งแกร่ง แต่โชคดีที่ร้านนี้มีสินค้าที่อาจให้บริการแก่คุณ!” เรนหัวเราะอย่างมีความสุขขณะที่ผมตรวจสอบเงินที่ผมมีอยู่ในคลังของฉัน 32,691 เหรียญทอง 94 เหรียญเงินและ 17 เหรียญทองแดง

“ ผมจะเอาทั้งหมด”

“ ขอบคุณที่อุดหนุน!” ผมเตรียมตัวอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทําได้ด้วยเงินเพียง 178 เหรียญทอง 27 เหรียญเงินและ 38 เหรียญทองแดง ผมมุ่งหน้าออกไปเผชิญหน้ากับสนามรบของมือใหม่

(คุณเข้าสู่สนามรบมือใหม่แล้ว)

(ปกป้องตัวเองจากการสัมผัสอันน่าปรารถนาของคู่ของคุณ)

ผมลืมตาขึ้นอย่างเงียบๆ และจ้องมองขึ้นไปพร้อมกับท้องฟ้าที่ไร้เมฆและดวงอาทิตย์ที่สดใส ผมรู้ว่ามันเป็นของปลอมทั้งหมด “ยังดีอยู่นะ ผมไม่ได้เห็นท้องฟ้ามาหลายเดือนแล้ว แม้แต่ดวงอาทิตย์ปลอมก็ยังดูสบายตา ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ และสูดอากาศบริสุทธิซึ่งแตกต่างอย่างมากจากอากาศที่ซบเซาของดันเจี้ยนหรือหอคอยจินม่าหรือแม้แต่อากาศสบายๆของร้านค้าและอากาศที่หอมหวานของสวนนาค มันรู้สึกสดชื่นที่ได้หายใจเข้าไปทําให้ผมมีพลังมากพอที่จะรู้สึกเหมือนเตรียมพร้อมที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่

“เดินหน้าต่อไป” หลักเกณฑ์ที่นี่เรียบง่ายเกือบจะมากเกินไป ผมต้องมีชีวิตอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบสองชั่วโมง ผมถึงจะออกไปได้ สถานที่แห่งนี้แตกต่างจากดันเจี้ยนหรือหอคอยจินมาเป็นอย่างมาก ไม่มีอะไรต้องทํา ที่นี่ไม่มีจุดจบหรือจุดมุ่งหมาย

“ผมไม่รู้ว่าแค่ออกจากสถานที่นี้จะเพียงพอหรือไม่” เรนบอกว่าพวกเอลฟ์สามารถออกไปที่นี่ได้และจะกลับมาเป็นระยะ แม้ว่าจุดประสงค์ดั้งเดิมของมันอาจจะจางหายไป แต่เอลฟ์ทุกคนก็ยังคงผูกติดอยู่กับสนามรบของมือใหม่ด้วยพลังของมันในการดึงเอลฟ์ทั้งหมดมาที่นี้

โจทย์สมบูรณ์

นั่นคือราคาที่ต้องจ่ายสําหรับการใช้พลังดังกล่าวไม่ว่าจะเป็นด้วยเวทมนตร์ เทคโนโลยีหรือการแทรกแซงจากพระเจ้า พวกเอลฟ์ได้เข้ามาในกรงนี้เพื่อปกป้องวิญญาณของพวกเขา และในขณะที่ผมได้พัฒนาเป็นเอลฟป่า ผมก็ติดอยู่ในนั้นเช่นกัน ผมอาจจะต้องกลับมาที่นี่ เป็นครั้งคราวด้วยตัวเอง “มันไม่เลวร้ายเกินไป” ผมตกอยู่ในอันตรายทุกที่ที่ไป ดังนั้นอย่างน้อยที่สุดการฝึกฝนในสภาพแวดล้อมที่หลากหลายมากขึ้นก็น่าจะได้เปรียบ

“ผมไม่สามารถยืนอยู่ตรงนี้ได้” หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ผมต้องทํางานในโลกนี้ การฆ่า การล่าและการเติบโต สภาพแวดล้อมที่นอาจจะไม่สามารถคาดเดาได้มากกว่าวังดําหรือหอคอยจินม่า

“ ไปให้พ้นเจ้ามอนสเตอร์!” ผมได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นทั่วที่ราบเสียงดังมาจากข้างหน้า ไกลออกไปคือวัวตัวใหญ่ ตัวใหญ่กว่าที่ผมเคยเป็นเมื่อผมยังเป็น Bugbear มีผิวสีแดงคล้ายหนังมีเส้นสีดําขีดทับเหมือนรอยสัก เหนือใบหน้าของมันผมเห็นใบหน้ามนุษย์ที่ซีดเซียวบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด มันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยพอสมควร แต่ผมใช้เวลาสักวินาที่ในการรับรู้ เดี๋ยวก่อนไม่ใช่หรอก…?” ดูเหมือนกลุ่มบริษัทเกาหลีรุ่นที่สามที่ผมเคยอ่านในข่าว ผมคิดว่าพวกเขาประสบอุบัติเหตุจากการดื่มสุราและหายไปจากกระแสหลักอย่างรวดเร็ว

(อ้ากกกก!)

เสียงที่รบกวนเข้าสู่สมองของผมโดยตรงและทําให้ผมเจ็บปวด “เสียงบ้าคลั่ง!” มันเป็นทักษะที่ผมมีเช่นกัน แต่มันไม่มีประโยชน์อย่างยิ่งในดันเจี้ยน มันเป็นอุปสรรคอย่างมากในการต่อสู้และทั้งฝ่ายจะได้รับความเสียหายจากศัตรูที่ใช้มัน แต่ในการใช้มันมีโอกาสสูงที่คุณจะจับเพื่อนร่วมทีมของคุณเองในการโจมตี และแจ้งเตือนศัตรูให้มาปรากฏตัว