กำพร้า ณ ต่างโลก

“ชื่ออะไร?”

หลังฉันได้ยินเสียงฉันก็ตื่นจากการหลับไหล

ฉันมองกระจกด้านข้าง และเห็นหน้าตัวเอง

ฉันชื่ออ็อกโธ

มือเท้าฉันถูกมัด

และสาวแมงมุมผมขาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถืออุปกรณ์อะไรก็ไม่รู้

ซักพักเชือกที่มือหลุด

ฉันได้ยินเสียงเหล็กตกและฉันดูพื้นตรงที่ได้ยินเสียง

มัน ไม่ใช่เชือก มันเป็นกุญแจมือเหล็ก

ทำไมมันเปิดเองได้

ฉันอยากสู้กับสาวแมงมุมที่นั่งอยู่ด้านหน้าฉัน

แต่ฉันสู้ไม่ได้ แม้ฉันยืนได้จริง มันขยับไม่ได้อยู่ดี

ฉันถอนหายใจ

สาวแมงมุมคนนี้ฉันเห็นเมื่อวานตอนสู้กับเจ้าวารี

“ฉันจะให้รวบรวมความคิดก่อน อยากพูดเมื่อไหร่พูดออกมาได้เลย ฉันจะอยู่หลังกระจก อ้อใช่ ฉันวิวนะ”

หลังฉันได้ยินคนชื่อวิวพูด ฉันก็พยักหน้า

หน้าเธอดุเหมือนต้องการจะฆ่าฉันแต่จริงๆแล้ว เธอใจดีอยู่

ฉันหันไปดูฉันเห็น เธอออกจากห้อง

ฉันยืนแล้วกระโดดออกห่างจากเก้าอี้

“นั่งทื่เดิม ฉันเห็นนะ อย่าวุ่นวาย”

หลังฉันได้ยินเสียงสาวหูแมวฉันหันไปมองทางซ้าย แต่ ทางซ้ายไม่มีคน

“นั่งเฉยๆ คิดเรื่องตัวเองเยอะๆ เป็นใคร มาจากไหน ใครสั่งมาหรือมาเอง อะไรพวกนี้”

หลังมีเสียงเจ้าวารีสั่ง ฉันก็ไปนั่งแบบโกรธๆแล้วกอดอก

“ชิ”

ฉันส่งเสียงเสียดาย

ฉันรู้ว่าฉันเป็นใคร มาจากไหน และมาทำอะไร

อย่างแรกคืออ็อกโธ พ่อแม่ฉันตั้งให้ เป็นภาษาโบราณ เพราะฉันเกิดเดือนตุลาคคม นั่นคือความหมายของชื่อ

อย่างที่สองฉันมาจากประเทศเด็อนเพ็ญ หรือฟูลมูน ไม่มีใครสั่งมา

ประเทศฟูลมูนมันเป็นประเทศติดทะเล ประเทศเราใหญ่ มีป่าเยอะ และคนเก็บสมุนไพรเก่งกับเหมืองเยอะ

วิชาสมุนไพรก็เป็นวิชาที่ฉันเก่งเพราะมันเป็นวิชาโบราณ ฉันเรียงเรื่องสมุนไพรตั้งแต่เด็ก

และประเทศเรามีเหมืองเยอะมาก

เราทำพลอยขายและฉันรวย

ฉันขโมยพาหนะประหลาดมา

ฉันวางแผนฆ่าวารีแล้วรีบกลับ

แต่ทุกอย่างผิดแผนและฉันแพ้

ฉันดูเสื้อผ้าของฉัน

มันเป็นชุดใหม่

ฉันหน้าแดงและรีบปิดหน้าอกและหว่างขา

ฉันเสร็จเจ้าเสือผู้หญิงแล้ว

“อะแฮ่ม ยัง ฉันยังไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ”

มันเหมือนวารีก็ดูฉันอยู่ วารีพูดมา

ฉันโล่งใจได้เยอะ

แต่ฉันไม่เชื่อเขา

ที่ฉันมาเพราะฉันอ่านข่าวฮาโมนี่

ในนั้นมันมีเรื่องซุบซิบและหน้าของเขาอยู่เยอะ

และเรื่องแต่ละเรื่องเป็นที่เขาขึ้นบนเตียงกับคนนั้นคนนี้เต็มไปหมด

ฉันรู้จักวี, วิว, และราชินีวล็อดซีเมีย

แถวที่ฉันอยู่คนอ่านอย่างแพร่หลายแล้วเอามานินทากัน

แล้วไหนจะของเล่นลามกที่เขาเป็นคนคิดค้นขึ้นมาอีก แต่ละอย่างบัดสีบัดเถลิงทั้งนั้น

มีกระทั่งโซฟา

ฉันกินน้ำจากแก้วที่อยู่ข้างหน้าและมันหมด

ซักพักมีคนเปิดประตูเข้ามา

มันเป็นสาวแง้วหูแมวที่จะฆ่าฉันเมื่อวาน

ฉันไม่กลัวเธอและฉันอยากท้าเธอสู้

เธอถือแก้วน้ำมา

ฉันวางแผนยั่วให้เธอมาสู้กับฉันเพราะฉันอยากปลดกุญแจที่ขา

“สู้กับฉันมั้ยล่ะ แบร่ๆ”

ฉันชวนเธอสู้และแลบลิ้นท้าสาวแมวหรือวี

เธอไม่พูดอะไร ทำน่าขรึมๆ หัวเราะนิดหน่อย แล้ววางแก้วเปล่าที่เธอเพิ่่งเก็บไว้หน้าฉันเหมือนเดิม

เธอชักอุปกรณ์แปลกๆเหมือนที่สาวแมงมุมถือแล้วชี้ไปที่แก้วเปล่า

ปัง

เสียงดังสนั่นแล้วฉันหลับตาปี๋

ตอนเสียงดังฉันได้ยินเสียงแแก้วแตก

ฉันลืมตาดูแก้ว

แตกหมด แล้วมีรูที่โต๊ะ

ความกลัววิ่งขึ้นมาทั้งตัวฉัน

หน้าฉันเปลี่ยนจากยั่วยุเป็นกลัวสุดหัวใจ

จากนั้นสาวแมวเอาอาวุธชี้หัวฉัน

ฉันหลับตาเพราะกลัว แล้วเอามือกัน

“ยอมแล้วยอมแล้ว”

ฉันกลัวสุดหัวใจ ร้องไห้

ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่อยากตาย

เสียงประตูปิด

ฉันค่อยๆลืมตาแล้วเอาแขนออก

เธอไปแล้ว ฉันดูรอบห้อง

ไม่มีใครอยู่

“ฟู่ว”

ฉันโล่งใจได้เยอะ แล้วรีบเช็ดน้ำตา

ฉันจิบน้ำอีกคำ

สาวแมงมุมผมขาวกลับเข้ามาใหม่

เต่เธอมีอาวุธประหลาดอยู่มือเหมือนกัน

หน้าเธอใจดีแต่เธอเอาจริง

เธอนั่งฝั่งตรงข้ามและดูกระดาษในมือเธอ

“ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่? ใครสั่งมา”

“ฉันชื่ออ็อกโธ อายุ 21 ไม่มีใคร มันเป็นความคิดฉันคนเดียว”

หลังเธอถามฉันรีบตอบตามความเป็นจริงเพราะฉันกลัวอาวุธประหลาดในมือข้างซ้ายของเธอ

“เป็นคนที่ไหน”

“ฉันเป็นคนฟูลมูนหรือประเทศเดือนเพ็ญ มันเป็นประเทศส่งออกสมุนไหร่และขุดทอง กับขายพลอย”

หลังเธอสอบสวนฉันตอบตามความเป็นจริงหมด

“พกของมีค่ามาหรือเปล่า?”

“มันมีถุงทองที่มีเหรียญทองอยู่เยอะในเครื่องบินประหลาดนั่น

“เราจะยึดไว้ก่อน”

หลังฉันสารภาพแล้วเธอจะยึด ฉันก็หลับตาแล้วทำใจ

ถ้าอย่างนั้นเขาจะริบเงินทั้งหมดที่ฉันเอไว้เดินทางมา

ฉันถอนหายใจ เพราะมันเยอะอยู่

“ไม่ต้องเป็นห่วง เราจะคืนมันเมื่อมีคนมารับ ที่เราไม่ให้เธอขับโดรนเพราะเธอเสี่ยงทำอุบัติเหตุไปตกใส่บ้านคนอื่น บัตรนักบินโดรนเธอก็ไม่มี เราจะริบโดรนและ เรียกคนมารับเธอในไม่นาน แต่ระหว่างนี้อยู่ที่นี่ไปก่อน ไม่ต้องห่วงเรื่องค่ากินและค่าใช้จ่าย เรามีให้ ถือว่าเลี้ยงแขกต่างประเทศ”

หลังเธออธิบายเหตุผลที่ยึดเครื่องบินหรือโดรนและเรื่องการอยู่อาศัยฉันก็โล่งใจ

มันเหมือนใจฉันอยู่บนเครื่องเล่นหวาดเสียวที่สวนสนุก

เดี๋ยวเธอก็ขู่ฉันเดี๋ยวเธอก็ทำให้ฉันโล่งใจ

ฉันคิดไม่ออกจริงๆว่าวารีต้องการอะไรจากฉัน

“เป็นใคร ทำอาชีพอะไร?”

หลังเธอถามฉันก็ปิดปากเงียบ

“ไม่บอก…”

เธอจดใส่กระดาษ

“มาทำไม?”

“มาฆ่าเสือผู้หญิง”

หลังเธอถามฉันก็จงใจตอบไม่ครบ

เพราะฉันรู้ว่าสาวแมงมุมผมขาวที่นั่งตรงข้ามเป็นใคร

ฉันรู้จากข่าวว่าเธอเป็นแฟนประจำวารี และเธออันตราย เธอพวกเดียวกับวารี

จากนั้นเธอเอาแผ่นกระดานเล็กๆประหลาดๆ หันด้านดำให้ฉันดู

มันมีภาพตอนฉันสู้กับวารีเมื่อวาน

“ถ้าฉันแพ้นะ เอาร่างกายฉันไปเลย”

หลังฉันได้ยินภาพตัวเองพูด ฉันก็หลับตาและร้องไห้ นิดเดียว

“ฉันพูดจริง!”

แต่ฉันบอกด้วยหน้าแน่วแน่ ฉันไม่กลัววารี เขาเก่งกว่าฉันมากและเขายังไม่เอาจริงด้วยซ้ำ

เขาแทบไม่ต่อยหรือเตะฉันเลย

และครั้งเดียวที่เขาทำมันทำช้าๆเหมือนจงใจให้ฉันหลบ ฉันรู้จากตอนนั้นว่าเขาอ่อยให้ฉัน

ตีวจรืงเขาน่าจะแรงกว่า

ฉันต้องโดนเรื่องกามๆแรงๆแน่

แต่ฉันตั้งมั่นจะไม่ร้องไห้

“ถ้าเลือกได้ อยากทำตามสัญญาก่อนจะได้ไม่ทำหน้าโกรธ หรือจะเบี้ยว”

ฉันหลับตาร้องไห้สองหยดอีกครั้ง เพราะฉันพูดจริง

แต่ฉันไม่กลัว

เพราะก่อนฉันมาฉันเข้าใจแล้วว่าถ้าแพ้วารีฉันจะเสร็จเขา

“ทำสัญญาก่อน”

ฉันพูดเบาๆ ฉันตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

วิวมองออกไปที่กระจกเหมือนจะสื่ออะไรกับใครซักอย่าง แต่ยิ่งฉันมองกระจกมันก็ทำได้แค่สะท้อนหน้าฉันกลับมาอย่างเดียว

ซักพักผ่านไป

“มันน่าหนักใจ แต่ได้ ถามเธอว่าตอนนี้เลยหรือไว้มีบรรยากาศด้วย”

หลังเขาสั่งสาวแมงมุมฉันคิด

บรรยากาศมันไม่จำเป็นถ้าเป็นเขา และฉันอยากรีบให้สัญญาเป็นจริงให้เร็วที่สุด

“มาเลยสิถ้ากล้า”

ฉันท้าเขาแล้วกวักมือเรียก

ฉันจินตนาการว่าเขาอยู่หลังกระจก

แต่กระจกแบบนี้ฉันไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย

มันเงียบไปอยู่นาน

เขาเข้ามา

มันมีกลิ่นน้ำหอมชวนหลงใหล และเขาแต่งตัวดูดี

มันเป็นเสื้อผ้าที่ฉันไม่เคยเห็นเลย

เสื้อมันเป็นเสื้อเรียบร้อยสีดำและกางเกงขายาวสีขาว

เขาถือกุหลาบมาหนึ่งดอก

“สวัสดี ฉันวารี จะคุยกันก่อนมั้ย”

ฉันรีบถอดเสื้อหลังได้ยินเขา ไม่ใช่ฉันต้องการเขาแต่ฉันอยากเร่งให้มันรีบจบๆ

เขาพยักหน้าและเข้าหาฉัน

ฉันตาลาย มองไม่ชัด ฉันพยายามดูหน้าตัวเองในกระจก

ตาฉันเหมือนคนบ้ากาม ฉันเหมือนเห็นหัวใจในดวงตา

ลิ้นฉันแลบ ปากและตัวฉันเลอะน้ำลายเต็มไปหมด

ฉันแสบตรงนั้นที่ข้างล่างจากการเสียดสีที่มากเหลือเกิน

ฉันสลบไปหลายรอบ เขาไม่หยุด ฉันหลับๆตื่นๆ

ฉันหิวน้ำมาก ฉันกินน้ำจนหมดแก้ว สาวแมงมุมถือแก้วเขามาหลังจากนั้นซักพัก

“เสียงดังลั่นเลยนะ ฮี่ฮี่”

“อุ”

เธอแซวฉันแล้วฉันทำอะไรไม่ได้

ฉันกินน้ำหมดอีกแก้ว

ซักพักเสียงประตูเปิด

คราวนี้มันเป็นสาวแมวถือแก้วกับอาวุธประหลาดเข้ามา

เธอวางแก้วให้ฉัน แล้วกำลังจะออก

ฉันมองเธออยู่ เธอยังไม่ออก

“ดำแล้วไม่เจียม”

เธอพูดเบามาก และฉันแทบไม่ได้ยิน

แต่ฉันได้ยินชัดว่าเธอด่าฉัน

เธอดูถูกฉัน

แต่ฉันไม่เสียใจเพราะฉันไม่เอาคำว่าเธอมาลดค่าของตัวเอง

เรื่องแบบนั้นที่เด็กด่ากันมันไม่จำเป็น

“อ้อใช่ นี่ฉันบังคับไม่งั้นยิงทิ้ง ไปหาวารีทุกคืนด้วย มันเหมือนเขาชอบเธอ อันนี้จากฉันคนเดียว วารีไม่สนเธอแล้ว”

หลังเธอสั่งฉันก็ทำใจและหลับตาน้ำตาไหลสองหยด

ฉันเลือดนักสู้ ฉันไม่ร้องไห้ฟูมฟาย

มีสาวเอลฟ์มืดผิวเข้มถืออาหารยิ้้มเข้ามาหลังวีไป

เธอเตรียมสมุดจดเล็กๆแล้วทำท่าจะจด

“ดีมั้ย?”

หลังเธอถามแล้วเตรียมจดฉันปิดปากเงียบ

ไม่ใช่อะไร เพราะมันดีมาก มันเป็นครั้งแรกของฉันที่ฉันไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่ามันจะหลายอารมณ์ขนาดนี้

มันทั้งมันในการเสียดสี มันทั้งรู้สึกดีหรือเสียว มันทั้งสนุก เพราะเขาสอนฉันให้ยิ่งกระแทกสวนให้สนุกกับมันมากขึ้นไปด้วย

ฉันยอมฝีมือเรื่องบนเตียงของเขาจริงๆ

หลังเธอเห็นฉันไม่พูดเธอก็จดอะไรไม่รู้

“เปลี่ยนกางเกงไหม?”

หลังเธอถามฉันก็ตรวจตรงเป้า มันเปียกเป็นดวง ฉันล้วงตรวจข้างงในและน้ำยังออกมา

“มันเป็นธรรมชาติ ร่างกายๆ ไม่เปลี่ยนหรอก!”

ฉันโกหกแล้วฉันทำบอกไม่ เพราะฉันเป็นคนใจแข็ง

แต่มันรู้สึกดีจริงๆ

เธอจดเสร็จแล้วปิดสมุด

เธอลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

หน้าเธอแก่แต่ตัวเธอดำ

ฉันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากมือผู้ใหญ่ของเธอ

เธอดูแก่กว่าใครทั้งหมดที่เข้ามา

ฉันคิดสู้เธอแต่ฉันไปเห็นไอ้อาวุธประหลาดนั่นที่เอวเธอ

ถ้าอย่างนั้น เธอไม่ได้ไว้ใจฉันจริงๆ

ฉันถอนหายใจแล้วมองเธอออกไป

“ออกได้ แต่บอกไว้ก่อน ห้ามหนี เพราะถ้าเธอเป็นอันตรายแล้วใครจับตัวไปเรียกค่าไถ่มันจะกลายเป็นเรื่องระดับประเทศ ฉันเนี่ยแหละจะเป็นคนยิงขาเธอ ถ้าไม่โดนวาโรก็จะจัดการ”

หลังสาวแง้วบอกฉันก็รู้

ถ้าอย่างนั้นระดับราชินีวล็อดซีเมียจะยิงฉัน

ยิงคืออะไร มันเหมือนเป็นศัพท์สำหรับไอ้อาวุธประหลาดนั่น

มันใช้การยิงหรือ? มันยิงได้อย่างไร ปริศนาเรื่องอาวุธเต็มไปหมด

แต่ฉันยังรักชีวิตและฉันไม่มีวันเสี่ยงชีวิตของฉันแน่

ที่ฉันกล้ากับวารีนักหนาเพราะฉันคิดว่าจะชนะเขา

แต่ฝีมือเขาจริงๆ เหนือกว่าข่าวลือที่ว่าไว้เยอะมาก

ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะออกมาเป็นอย่างนี้

สาวใหญ่เอลฟ์ดำเข้ามาอีกรอบ

เธอเอาขวดยาที่มียาเยอะเดินมายื่นให้ฉัน

มันเป็นยาคุม ฉันรู้จักเพราะประเทศเรามีขาย

แต่ฉันไม่เคยกิน

ฉันไม่กลัววยาและฉันจะกิน ฉันเปิดฝาหยิบมาหนึ่งเม็ด เธอออกไป

ฉันกินแล้วรีบกินน้ำเข้าไปเยอะๆ

ฉันจำได้ว่าเขาบอกว่าออกได้ ฉันเดินไปจับลูกบิด

ฉันหลับตาและเปิดประตูเพราะฉันกลัวอาวุธประหลาดที่เสียงดัง ฉันกลัวเสียงดังที่ทำให้ตกใจ

ไม่มีใครยิงเราและ วารีเดินมา

ฉันรีบปิดหน้าอกและหว่างขา

“ฉันไม่ได้มาทำอย่างนั้น ฉันเอาทองมาให้ ตามฉันมา”

หลังเขาบอกเขายื่นถุงทองให้ฉันแล้วฉันไม่รับ

ฉันมองหน้าเขาโกรธๆ แต่ในที่สุดฉันก็หยิบถุงทอง

คนเราต้องกินต้องอยู่ เพื่อปากท้อง

ฉันผูกไว้ที่เอวแล้วเขาเริ่มเดินตามเขาเร็ว

ฉันเห็นนาฬิกาแบบมี 12 ตัวเลขและมันชี้เลขสาม

เขาพาฉันขึ้นพาหนะของเขาแล้วขึ้นบิน

เขาบินนุ่มกว่าฉันและเร็วอยู่พอสมควร

เขาลงจอดเหมือนผู้เชี่ยวชาญ แล้วจับมือฉันจะจูง

ฉันสะบัดมือเขาออก

“ฉันเดินได้!”

“ถ้าหลงลดเงินนะ ตามมา”

หลังฉันบอกเขา เขาก็ขู่ทำโทษฉัน

ฉันไม่กลัวเพราะฉันไม่หลงง่ายๆแน่

ฉันตามเขา เขามาที่แห่งหนึ่ง

สิ่งแรกที่ฉันรู้สึกคืออากาศมันกำลังเย็นดีน่าเดินและมันกว้างแถมสว่าง

“ที่นี่ที่ไหน?”

ฉันถามเขาเพราะสงสัยมาก ฉันต้องการคำตอบ

“ห้างฮาโมนี่”

หลังเขาบอกฉันก็นึกได้เพราะมันเหมือนภาพบางส่วนที่ฉันเคยเห็นในข่าวฮาโมนี่

ฉันนึกว่าจะเป็นที่เล็กๆรกๆมั่วๆเหมือนตลาดสด แต่ไม่ใช่เลย

มันเป็นระเบียบ คนเยอะ แต่ละคนแต่งตัวดูดี และมีเครื่องประดับเยอะ

ฉันไม่เคยเห็นคนเดินที่ไหนแล้วมีความสุขขนาดนี้

ฉันเดินตามเขา ดูร้านค้าย่อยต่างๆ ในห้องกระจก

ของมันน่าซื้อหลายอย่าง

มันมีป้ายบอกว่าอะไร แล้วบางอย่างที่แปลกๆ ก็มีคำอธิบาย

ฉันเดินดูอยู่เป็นชั่วโมง แล้วพอเราเดินได้เยอะ เขาพาฉันไปดูสระน้ำในร่ม

มันในร่มจริง และหลังคาใช้กระจกและแดดส่องเข้ามา มันมีพัดลมและเครื่องแปลกๆ ที่ยืนใกล้ๆแล้วอุ่นๆ

“นี่สระน้ำในร่ม มันมีสระน้ำตื้นสำหรับเด็ก กับสระน้ำลึกสำหรับผู้ใหญ่”

หลังเขาบอก ฉันดูเด็กเล่นกันอย่างสนุกสนาน

พ่อแม่เด็กที่หน้าคล้ายๆกันบางส่วนก็ว่ายน้ำอยู่

มีคนนั่งเก้าอี้สูงห้อยนกหวีดแยู่

เขาใส่แว่นประหลาดสีดำนั่งตากแดด

ผิวเขาแทนและไม่ใส่เสื้อ

แต่กล้ามเขาเป็นมัดๆและหุ่นเขาดี

ฉันแทบละสายตาไม่ได้เพราะฉันอยากลงไปเล่นน้ำให้หายเซ็ง

ฉันทำใจและเอาไว้ก่อนเพราะฉันเป็นผู้ใหญ่

ฉันอยากใส่ชุดว่ายน้ำมั่ง

มันสวยและเปิดเรือนร่างดี ฉันอยากแสดงออกถึงกล้ามสวยๆที่ฉันมี

แต่หุ่นฉันสู้สาวชื่อวีกับวิวยังไม่ได้ ของพวกเธอแน่นและสวยกว่า

ฉันเลิกสนใจและรอตามเขา เขาเดิน

พอเดินได้ซักพัก ฉันเริ่มได้กลิ่นหอม

มันมีร้านอาหารย่อยเต็มไปหมด ฉันวิ่งเขาไปดู

“ว้าว”

ฉันทึ่ง

อาหารเต็มไปหมด ฉันไปดูแต่ละร้านและมันหอมๆทั้งนั้น ฉันดูอย่างละเอียดทุกร้าน ค่อยๆดูแต่ละร้าน

มันมีทั้งต้ม ผัด แกง ทอด มันมีครบทุกเมนู

เกิดมาฉันไม่เคยเขาร้านอาหารที่มีให้เลือกเยอะขนาดนี้

แต่ฉันได้กลิ่นอาหารจานหนึ่งชัด

กลิ่นมันชัดและไม่เหมือนร้านอื่น

มันหอมสมุนไพรที่ฉันไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน มันราดข้าวใส่จาน แล้วลูกค้าที่หยิบไปเดินกระโดดไปนั่งกินที่โต๊ะ

ฉันต่อแถว

มันมีคนอยู่สองคนและฉันรอ

ฉันคอชะโงกดูวิธีทำแต่ฉันไม่เห็นเพราะคนข้างหน้าบัง

ไม่นานก็ถึงคิวฉัน

ฉันเพ่งดูและเตรียมจำให้ลึกซึ้งใส่ใจ

หมูสับลงแล้วผัดจนสุก

ลงสมุนไพรประหลาดโดยเลือกแต่ใบ

“มันเรียกว่าใบอะไร?”

ปากฉันถามไปเอง

แต่ก็ดีเหมือนกัน

เจ๊ที่ผัดยิ้ม

“สนใจเหรอ? มันเรียกว่าใบกระเพราะ นี่ผัดกระเพรา”

ถ้าอย่างนั้นมันคือผัดกระเพรา

“เอาสมุนไพรเพิ่มอีก”

“ได้เลย!”

เธอใส่ใบเพิ่มเป็นสองเท่า

มันยิ่งหอมมากขึ้น

กลิ่นมันสดชื่น

เธอหันไป แล้วเอาบังตอด้านข้างทุบพริกทีนึงให้แตกเป็นสิบเม็ด

จากนั้น เธอเอาพริกไปผัดโดยไม่หั่นให้ไส้มันไหล

ฉันแทบน้ำลายไหล น้ำลายฉันจะไหลออกปาก

มันน่ากินขนาดนั้นเพราะมันหอม

เธอยกไปวางพักและเตรียมอีกกระทะ

“เจียวหรือดาว”

“ไม่รู้จัก แต่ขอพิเศษ”

“จัดไป”

หลังฉันสั่งแล้วเธอเตรียมไข่ แต่มันสุกๆดิบ มันเป็นการเตรียมไข่แบบที่ฉันไม่เคยเห็น

มันจัดข้าวเป็นวงกลมแล้วหมูผัดกระเพราไว้ด้านข้าง

จากนั้นมันโปะไข่ด้านบน

“โอ้โห”

ฉันหยิบแล้วรีบหันหลัง

“จะชักดาบไม่จ่ายเหรอ เดี๋ยวก็บังตอสับหัว”

“อุ๊ย! ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันลืมจริงๆเพราะมันน่ากินมาก”

หลังเธอขู่ ฉันก็รีบขอโทษจากใจอย่างเร็ว แล้วจ่ายเงิน

ฉันรีบไปหาโต๊ะว่างที่ไม่มีคน

ฉันรีบกินคำใหญ่

“เผ็ด!”

มันเผ็ดแต่ไม่มากไป แต่เผ็ดอยูู่

ฉันเคยกินพริกแล้ว และฉันเป็นคนที่กินพริกแล้วน้ำหูน้ำตาไหล

มันเผ็ดกว่าที่เคยกิน แต่มันเค็มๆกำลังดี หอมพริกไท กระทะ และใบกระเพราะ

ฉันกินได้ครึ่งจาน แล้ววารีถือหนังไก่สองถุงมานั่งฝั่งตรงข้าม

“กว่าจะเจอ”

หลังเขาบอกเขาหยิบหนังไก่กินเล่นอย่างเดียว เสียงมันกรอบกรุบแบบที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน

ฉันอยากลอง แต่ฉันไม่อยากเสียลายเสือ

วารีเหมือนเอะใจ แล้วหยิบสี่ห้าชิ้นวางในจานฉัน

โง่ ไม่ปฏิเสธ

ฉันกินหนังไก่

มันใช้การทอดน้ำปลา และมันกรอบอร่อยเค็มๆ

มันกินสนุกปาก แต่ฉันไปกินกระเพราะต่อเพราะเยอะ

ราคามันก็ถูก

น้ำลาย น้ำมูก น้ำตาฉันไหลเยอะ แต่ฉันกินไม่อายผู้ชายอย่างวารี ฉันจะเสียหน้าไม่ได้ ไม่ยอม!

เขาเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าฉันเหมือนเด็กๆ แล้วฉันสั่งขี้มูกใส่ผ้า

ในที่สุดฉันก็กินหมดและกินน้ำ

ฉันไม่หายเผ็ด ฉันเลยหาซื้อนมต้มและมันมี

มันมีเยื่อนมต้มลอยแบบที่ฉันชอบด้วย

มันร้อนพอดี

ฉันซดอย่างเร็วเพราะฉันกินร้อนเก่ง

มันหวานนิดๆ และใส่เครื่องปรุงทำให้หวานแบบที่ฉันรู้จัก

มันคือราชพฤกษ์ไซรัปที่ฉันชอบ

ฉันยิ้มแล้วสั่งยืนกินอีกแก้ว

แต่ในที่สุดฉันก็อิ่ม ฉันลูบท้อง

เมื่อวารีเห็นฉันลูบท้องเขาก็พูด

“เจริญอาหารนี่”

เขาพูดแซวฉันแบบอ้อมๆ

“พูดมาเลยว่าฉันกินจุดีกว่า ฉันไม่ใช่คนอ้อมค้อม”

หลังเขาได้ยินเขาก็พยักหน้า

“ได้เลย ไม่มีปัญหา ถ้าต้องการอะไรเพิ่ม บอกฉัน”

หลังเขาบอกฉัน เขาก็ทำเหมือนฉันเป็นแขกพิเศษ

เพราะฉันรู้ว่าห้างนี้เป็นของเขา

เงินที่จ่ายค่ากระเพรามันจะเข้ากระเป๋าเขาด้วย

ฉันถอนหายใจทำใจ

เขาพาฉันขึ้นโดรนไปจอดสวนข้างวัง

เขาลงเดิน แต่เขาเอื้อมมือมาให้ฉันจับและฉันจับเดิน

มันเป็นสวนราชินีวล็อดซีเมียที่ฉันเคยเห็นภาพและฉันไม่กล้าเดินคนเดียว

ถ้าไม่มีคนที่ทหารรู้จักเดินนำ ฉันอาจโดนทหารฆ่า

ฉันกลัวเจออาวุธแปลกอีกและเมื่อเข้าไปเห็นทหารคนแรกมันก็เป็นอย่างที่ฉันกลัว เขาถือแบบที่ต้องใช้สองมือเดินลาดตระเวน

ทหารทุกคนจ้องฉันเหมือนคนแปลกหน้าต่างถิ่น

แต่ฉันไม่ยอม ฉันต้องเข้มแข็ง ฉันทำใจเข้มแข็งและเดินดูดอกไม้แบบไม่ย่อท้อ

ดอกไม้มันจัดได้สวยแบบที่ไม่เคยเห็น

และมันมีดอกไม้ของทวีปตะวันออกอยู่เต็มไปหมด

ฉันดูอย่างตระการตา มีดมดอกไม้บ้างเพราะฉันไม่เด็ด

ทหารจ้องฉันทุกคนที่ผ่านแต่ฉันไม่สน

ฉันเดินดมดอกไม้ไปเรื่อยๆ

ฉันเจอสมุนไพรแปลกที่ไม่เคยเห็น

หลายอย่างด้วย

ฉันจำไว้ในใจว่ามันอยู่ตรงไหน

ไว้มาเก็บพันธุ์กลับประเทศ

มันเริ่มมืดและเราออกจากสวน

เขาพาฉันไปบ้านเขาที่เขาซ้อมอยู่ข้างหน้าเมื่อวาน

เขาพาฉันมาห้อง

“นี่ห้องเธอหลังจากนี้ ฉันรู้ว่าวีสั่งไว้ แต่วันนี้พักก่อน เสื้อผ้าอยู่ในตู้ ถ้าจะอาบน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วถามหาห้องน้ำกับทหารข้างหน้า ห้ามออกจากห้องถ้าไม่จำเป็น ไปล่ะ พักผ่อน”

หลังฉันได้ยินเขาพูด ฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเข้านอนเลย

ฉันไม่ได้ซกมกนะ แต่กันเขามาปล้ำ

แต่งโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

*แนะนำ plotteller เพราะมาชวนนิยายเล็กๆอย่างผม

Plotteller (แนะนำ มีแอพ)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรี 90 วัน ถูกใจเชิญโดเนทได้ที่เว็ปไซต์ tipme

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ:

https://bsky.app/profile/wayuwayutl.bsky.social

https://facebook.com/100087843892571/

https://discord.gg/cP8yT4J8