กำพร้า ณ ต่างโลก - ตอนที่ 69 ปืน

มันเป็นช่วงท้ายเดือน 6 ตอนผมอายุ 22 ปี

ตอนนี้ผมอยู่ข้างหน้าบ้านใหญ่ของเจ้าแม่ขายของหนีภาษี

ผมใส่แว่นมองกลางคืนเพราะตอนนี้เป็นเวลากลางคืนอยู่

เราอยู่หน้าบ้าน

ผมมีคิวบุกประตูด้านข้างเพราะเรดจำปาและวิวรออยู่ประตูหน้า

ผมติดระเบิดที่ประตู

มันเป็นระเบิดแบบแปะเพื่อทำลายประตูให้เปิด

เราเพิ่งคิดค้นมาต้นเดือนนี้และเราได้ใช้พอดี

ที่เราต้องใช้ระเบิดแบบนี้เพราะประตูเป็นประตูเหล็ก และเราไม่สามารถถีบมันเข้าไปได้

ผมถือสวิตช์กำไว้ในมือ

“ฮาเร็ม เตรียมเปิดประตู ทุกคนพร้อมมั้ย?”

“แฮ่ก แฮ่ก ปีนยากจริงๆ ทำไมต้องทำแหลมๆสูงๆด้วย นี่แมว อยู่ยอดหอคอยแล้ว”

ผมเห็นวิวห้อยปืนกลเล็กอยู่บนยอดหอคอยสูงๆของที่นี่

เราเห็นจากโดรนว่าที่ยอดหอคอยมีหน้าต่างที่เปิดตลอด

เราทุกคนใช้ปืนกันหมดแล้ว เราทำปืนมาหลายแบบ

เราต้องค่อยๆบุกเข้ามากว่าจะถึงหน้าบ้านได้เราต้องใช้เวลาเกือบสามชั่วโมง

เราประจำที่พร้อมปืน

ผมถือลูกซอง และมันมีที่เก็บเสียง

และเป็นลูกซองที่ซองใส่กระสุนเป็นทรงกลมและใส่กระสุนได้หลายลูก

วาโรถือปืนไรเฟิลระยะไกล

เรดจำปาถือปืนยาวจู่โจม

วิวก็ถือปืนลูกซองเหมือนผม แต่ของเธอเป็นแบบชักเพื่อขึ้นกระสุน

ผมนึกถึงเมื่อตอนบรรยายสรุปงานนี้

 

 

กลางเดือน 6

เราอยู่ในห้องประชุมเดิมที่เราเคยใช้

มันเป็นห้องขาวแล้วมีกระดานสีขาวไว้เขียนรายละเอียด

มันเป็นโลกแฟนตาซีจริง แต่ผมเปลี่ยนมันเป็นสมัยใหม่ไปเรื่อยๆ

ผมต้องเริ่มคิดถึงเส้นทางที่จะเดินหน้าต่อไปว่าจะเปลี่ยนโลกนี้มากขึ้นอีกหรือจะให้มันออกแนวแฟนตาซีเหมือนเดิม

ผมมองหน้าทุกคนในห้อง

เรดจำปาดูประหม่ากว่าใครเพราะมันเพิ่งเป็นภารกิจที่สองที่เธอรับ

วันนี้เรามีอาวุ​ธใหม่เสร็จมาแล้ว และเราจะไปเลือกมันกันหลังจากนี้

เมื่อวาโรเห็นทุกคนพร้อม เธอก็เอาภาพแรกขึ้นฉายที่เครื่องฉายภาพแบบวางกระดาษ

มันเป็นคฤหาสน์หนึ่ง ที่ดูหรูหรา

“นี่คือบ้านของดัชเชสหงส์เมฆา เธอเป็นหนึ่งในขบวนการ ‘จงอางรุ้ง’…”

ชื่อมันน่ารักเหลือเกิน จงอาง 7 สี ผมนึกภาพตามแล้วมันออกมาแต่หวานๆ

“จงอางรุ้ง เป็นชื่อเหล่าหัวหน้า 7 คนของขบวนการใหญ่ที่ทำเรื่องผิดกฎหมายต่างๆ คดีที่เราสืบมามีเรื่องร้ายๆหลายเรื่องที่ฉันยังไม่อยากพูดตอนนี้ ส่วนใหญ่มันเรื่องที่ผิดกฎหมายง่ายๆ แต่ที่มันยากคือเหล่าหัวหน้าขบวนการมันจับตัวยากเพราะอยู่ลึกในองค์กรและไหวตัวเก่ง เราต้องใช้สายลับปลอมเป็นสมาชิกและพยายามเข้าไปให้ถึงพวกหัวหน้าเพื่อสืบความเคลื่อนไหวและที่อยู่ รอบนี้เราจับเรื่องหนีภาษีได้ ฉันอยากให้จับเป็นเพราะฉันอยากให้เธอรับโทษและยึดทรัพย์ไปคืนผู้เดือดร้อนที่ซื้อของไม่ได้มาตรฐานถูกๆจากเธอ”

ถ้าอย่างนั้นมันเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่คิด

เพราะของหนีภาษีไม่ใช่ทุกอย่างจะไม่ใช่ไม่มีคุณภาพ แต่มันไม่ผ่านการถูกตรวจสอบวัดมาตรฐานของสินค้า

นั่นทำให้ยาก และบางครั้ง สินค้าบางตัวอาจจะไม่ได้คุณภาพเพราะไม่ผ่านการตรวจสอบจากรัฐ

ของผมโดนตรวจสอบและทดสอบใช้งานจริงทุกอย่างก่อนวางขายได้

แต่เธอทำของผมเร็วมันเลยวางขายได้อย่างเร็วเมื่อเสร็จได้ไม่นาน

มันเพราะผมเป็นคู่หมั้นของราชินีวล็อดซีเมียและผมต้องรายงานเรื่องของที่จะวางขายทุกชิ้น

วาโรเป็นคนคิดทำแบบนี้ เธอไม่ปล่อยของไม่มีคุณภาพให้คนในประเทศของเธอใช้

ผมยิ้มให้ราชินีวาโรเผ่าซัคคิวบัสของผม

“อย่าเพิ่งหลี”

“จ้า”

เมื่อเธอห้ามปรามผม ผมก็รีบกลับไปทำหน้าธรรมดาเพราะเธอจริงจังกับการเป็นผู้บัญชาการมาก

ผมไม่คิดว่าภารกิจมันจะยาก แม้สถานที่ต่อสู้จะใหญ่ขึ้น

แต่ผมต้องไม่ประมาท ไม่อย่างนั้นผมอาจเสียชีวิตเข้าจริงๆ

ความประมาทมันน่ากลัวขนาดนั้น มันทำให้เราพลาดเรื่องโง่ๆ เมื่อเราอวดดีเกินไป

ผมรีบคิดว่าผมเป็นคนธรรมดาเพราะศัตรูน่าจะเยอะ

อย่างตอนออกรบผมยังโดนฟันเข้าชุดเกราะเต็มๆหนึ่งครั้งเลย

ไม่ประมาท ไม่ประมาท

วาโรให้เราดูสถานที่และอธิบายเรื่องประตูต่างๆ

“ประตูมันเป็นประตูเหล็กไม่เหมือนภารกิจที่แล้วที่ทีมมังกรขาวไปลุยกัน วารี มีแผนอะไรมั้ย?”

“เอิ่ม ใช้ระเบิดแบบเบาที่ไว้เปิดประตูมั้ง ฉันเคยเห็นจากละครในโลกเก่า”

วาโรหรี่ตามองแล้วทุกคนหรี่ตามองสงสัยผม

“มันเพราะฉันไปมีคนใหม่เหรอ เลยไว้ใจไม่ได้ขนาดนี้”

“““เชอะ!”””

ทุกคนพากันเชอะแล้วไม่มองผมพร้อมกัน

ยกเว้นเรดจำปา เธอยิ้มๆให้ผมเหมือนไม่ได้ใส่ใจที่ผมมีคนอื่นอีกแล้ว

มันเพราะเธอเพิ่งเข้ามาใหม่และเธอยังไม่เบื่ออย่างนั้นหรือ?

ผมยิ้มแม้ผมโดนงอน

ถ้าพวกเธอเลือกงอนมันเป็นผมที่ต้องตามง้อ

มันเป็นหน้าที่ของผู้ชาย

“ยกโทษให้ฉันเถอะน่า”

หลังผมพูดวาโรหันมาคนแรกและหายงอนเร็วที่สุด

วีกับวิวน่าจะรุนแรงที่สุดโดยที่วีงอนแรงกว่าวิว

นาเฉยๆมาก แต่เธอไม่ยิ้มและหน้าเธอเหมือนไม่ชอบ

แม้แต่นา

พวกแฟนผมหันกลับมาสนใจบรรยายสรุปต่อ

จนมันมาถึงภาพสุดท้ายมันเป็นภาพของผู้หญิง

“นี่คือภาพของจงอางเหลืองทองหรือเจ้าแม่หงส์ฟ้า เป้าหมายของภารกิจนี้”

เธอสวยอยู่และหน้าตาออกแนวร้ายกาจ

ผมเธอสีดำเหมือนวาโร ตาสีม่วง หุ่นดีมาก และยิ้มอย่างชั่วร้าย

มันมองง่ายๆแล้วรู้ได้เลยว่าตัวร้าย

ผมยกมือ

“ฉันทำร้ายผู้หญิงไม่ได้นะ”

“เรื่องนั้นเราจะจัดการเอง เธอแค่กำจัดคนข้างๆเธอ แก๊งของเธอเท่านั้น”

หลังผมบอกแล้ววาโรพูดกลับมาอย่างรวดเร็วผมพยักหน้า

“จบบรรยายสรุป มีอะไรจะถามเพิ่ม หรือจะเพิ่มเติมอะไรมั้ย?

หลังวาโรพูด ผมยกมืออีกครั้ง

เธอมองหน้าผม แล้วพยักหน้าให้ผมพูด

“ไปเลือกอาวุธใหม่กัน”

หลังผมบอก ทุกคนยิ้มและเราเดินไปห้องอาวุธ

ที่ห้องมันมีอาวุธหลายแบบที่เราทำมาใหม่ทั้งอาวุธประชิดตัวและอาวุธใหม่

ที่กำแพงที่มีปืนแขวนอยู่หลายแบบมาก

ในเวลาเดือนเดียวผักชีผลิตมาได้มากถึงขนาดนี้ เพียงแค่ผมบอกเธอว่าใช้อะไรประกอบอะไร

ผมเลือกปืนและผมถูกใจปืนลูกซองที่ยิงรัวได้ ที่ผมออกแบบ

ผมหยิบทันที และไปที่ลานลองอาวุธระยะไกล

มันเป็นลานที่ไว้ซ้อมยิงธนูและเล็ง

ผมเล็งหุ่นฟางที่ใส่เกราะเหล็กแล้วยิง

ปังงงง

เสียงปืนลูกซองดังสนั่นแล้วทุกคนหันมามองผม หรือที่กำเนิดเสียง

เมื่อทุกคนเห็นเป้า ทุกคนเปิดตากว้างแล้วขยี้ตา

“จุดไว้มองเพื่อเล็งจะเป็นแง่งๆ ที่อยู่บนปืนและมีจุดสีๆเล็กๆ เป้าหมายไว้บนเหมือนวงกลม แล้วเอาที่เล็งหน้าและหลังเรียงให้ตรงและวางไว้ล่างเป้าหมายให้พอดี”

ทุกคนลองหยิบอาวุธและลองยิงกัน

เหล่าทหารพากันมามุงดูเพราะพวกเราเสียงดังกันมาก

เมื่อทุกคนเลือกอาวุธที่ถูกใจได้ ผมเดินไปหยิบที่เก็บเสียงของอาวุธต่างๆ

“นี่คือตัวเก็บเสียง ลองเอาไปใส่ที่ปากกระบอกปืนแล้วลองยิงอีกครั้ง กฎของปืน เมื่อถอดซองกระสุน ให้ชักไกเพื่อเอากระสุนออกด้วย, ห้ามมองไปในปากกระบอก, และห้ามเล็งคนเล่นๆ”

ผมถอดซองกระสุนและชักไกหนึ่งครั้งให้กระสุนออกมา

“กระสุนมันจะมีจำกัด ถ้าเอาอันไหนไปใช้ ให้ไปเลือกซองกระสุนในกล่องนั้น”

ผมชี้กล่องซองกระสุนที่ผักชีผลิตมาเผื่อไว้

เมื่อไปเปิดมันต้องเปิดสองข้างแล้วมีซองกระสุนเรียงอย่างเป็นระเบียบให้เลือกเต็มไปหมด

ผักชีคิดทำกล่องนี้ขึ้นมาเอง และผมไม่ได้สั่งหรือขอจากเธอ

เก่งจริงๆผักชี

ผมเลือกกระสุน แล้วผมเลือกเข็มขัด กับสายพาด แล้วประกอบซองใส่กระสุนเข้าเข็มขัด และเอากระสุนเหน็บเข้าเข็มขัด

ผมเตรียมไป 5 ซอง และเมื่อเหล่าแฟนสายต่อสู้ของผมเห็น ก็เลือกเหน็บไปเผื่อเท่าผม

ทุกคนเลือกเข็มขัดและเสื้อผ้ากัน

มันเป็นเสื้อผ้าสีดำเพราะมันเอาไว้ใส่ตอนกลางคืน ของพี่อเดป

ผมเดินไปหาวี

“ทำไมเลือกปืนนี้ล่ะ”

“มันกระทัดรัดดีและรัวได้ ฉันชอบแบบนี้ มันจะเก็บได้หลายคน”

ผมยิ้มและพยักหน้า เพราะวีเลือกปืนกลเล็กที่กระทัดรัดและไว้เข้าบุกอาคาร

วิวที่อยู่ข้างเธอพูด

“อันนี้มันแรงดีและมันตู้มๆ และมันรัวไม่ได้มันเลยสนุกมือดี”

วิวเลือกลูกซองที่อานุภาพรุนแรงและเหมาะสำหรับระยะใกล้

“ฉันชอบนี่เพราะมันมีกล้องไว้ยิงไกลๆได้ ฉันจะไปแอบในบ้านร้างและยิงที่อาคาร”

หลังวาโรบอกเหตุผลที่เลือกปืนไรเฟิลซุ่มยิงผมก็ยิ้มให้เธอ

“ฉันชอบปืนนี้เพราะมันกลางๆ และมันน่าจะยิงได้ไกลดีเพราะมันยาว”

หล้งเรดจำปาพูด ผมก็ยิ้มเพราะเธอเลือกปืนไรเฟิลจู่โจมที่ยิงรัวได้ หรือทีละนัดก็ได้

ผมชี้ที่เล็งแบบใช้จุดแดง

“เอานี่ไปติด มันเอาไว้ใช้จุดแดงเล็งเป้าหมาย ใจจริงฉันอยากให้พวกเธอใช้นี่แหละเพราะมันเล็งง่ายกว่าและเร็วกว่า แต่เมื่อเพิ่งติดมันจะไม่แม่นและมันต้องปรับจนกว่าจะได้ระยะ ของวีและวิวคือระยะสั้น, วาโรระยะไกลระดับไม่เห็นคนยิง, ของเรดจำปาระยะกลาง”

พวกเธอเลือกเป้าตามระยะที่ผมบอกและยิงไปปรับเป้าจุดแดงไป

เมื่อเราปรับเสร็จทุกคนก็ถอดกระสุนชักไก และเอากระสุนออก

เท่านี้ก็เลือกอาวุธกันเสร็จแล้ว

อานุภาพเรามากขึ้นเป็นหลายเท่า และพวกเรามองหน้ากัน

“ป่ะ กินข้าว”

 

 

ผมกลับมาที่หน้าประตูเหมือนเดิม

“ราชินีประจำที่ มันเดินไกลอยู่”

หลังวาโรพูดผมก็เอานิ้วแตะเครื่องสื่อสารที่คอที่ไว้คุยระยะไกล

“ระเบิดมันจะดัง ระวังคนหนี หรือโดนรุม”

ผมเตือนแล้วรอสัญญาณเปิดประตูจากนา

“ทุกคนเข้าประจำที่แล้ว เริ่มบุกเข้าตัวบ้าน”

เสียงระเบิดประตูระเบิดดัง แต่ไม่มากหลังเรากดสวิตช์

คนหลังประตูตื่นและหยิบดาบมาจะฟันผม

ผมยิงใส่เขาและเขาล้มลง

“เจ้าแม่! ทหารใส่ชุดดำมาบุกและเขาใช้อาวุธแปลกๆ ช่วยเราด้วย! เราอยู่ประตู…”

ผมรีบวิ่งไปที่มุมข้างหน้าที่ผมยังไม่ได้เดินไป

มันมีพวกแต่งตัวเหมือนมาเฟียแฟนตาซีคุยกับนกรักในกรงแคบๆอยู่ เขามีเก้าอี้วางไว้ตรงมุม

ผมยิงเขาและเขาล้มลง

ถ้าอย่างนั้นมีการแอบดูที่ทุกมุมของประตู

“มันมีการแอบดูทุกมุม เราน่าจะโดนรู้ตำแหน่งแล้ว ของฉันเพิ่งบอกตำแหน่งเมื่อกี้ ระวังตัวด้วย ย้ำศัตรูน่าจะรู้ตำแหน่งเราทุกคนแล้ว”

“““รับทราบ!”””

ทุกคนเสียงแข็งและดูพร้อมต่อสู้

มันมีคนรีบมาสองคนและผมยิงทีเดียวด้วยปืนลูกซองและเก็บสองคน

เพดานเปิดและคนกระโดดลงมา แต่ผมได้ยินเสียงประตูและรีบยิงขึ้นไปด้านบน

มีคนวิ่งมาอีกสามคนแล้วผมยิงสองนัดติดเพื่อเก็บพวกเขา

ผมเห็นกล้องที่มุมห้องและผมยิงเพื่อปิดมัน

“มันมีกล้องของฮาโมนี่อยู่ตามมุม ตรวจดูด้วย”

“อ๊ะ! ตรงฉันมีกล้องอยู่ข้างหลัง”

“รีบวิ่งมาหาฉันวาโร!”

ผมเสียงดังหลังจากได้ยินว่ามีกล้องอยู่หลังวาโร

“ราชินี ไปตำแหน่งฮาเร็ม เร็วสองเท่า”

“รับทราบ!”

หลังนาบัญชาผมก็เริ่มได้ยินเสียงปืนพกและเสียงคนวิ่งของวาโร

หลังผมบุกได้สองสามห้อง คนเริ่มไม่มาอีกต่อไป

หลังผมเปิดเข้าไปในอีกห้อง คนยืนกันห่างๆเป็นกลุ่มๆ และยืนใกล้ประตู

เขาฟันใส่ปืนผมแต่มันทำมาทนทานมากและมันไม่น่าจะเป็นอะไร

ผมตีลังกาหน้ากลางอากาศ

เมื่อผมหมุนไปครึ่งหนึ่งผมเล็งข้างหน้า

เมื่อลงพื้นผมรัวปืนแล้วกวาด

พวกศัตรูที่มีเป็นสิบคนล้มกันหมด

“เปลี่ยนกระสุน”

ผมเปลี่ยนซองกระสุนและขึ้นไก

ผมเล็งและเดินไปข้างหน้า เพื่อดูห้องต่อไป

มันเป็นห้องที่มีประตูซ้ายขวา

ผมยิงเข้าประตูด้านขวาและถีบประตู

เมื่อผมถีบประตูดังประตูข้างหลังเปิด

ผมถือลูกซองกลมือเดียวแล้วเอามือซ้ายหยิบปืนพก

ผมเล็งทั้งข้างหน้าข้างหลังและยิงไปยังทั้งสองทิศ

ศัตรูต่างพากันล้มและอยู่นิ่งๆ

ผมรีบตรวจห้องและซ้ายขวาและมันไม่มีทางไป

ผมเดินไปหาห้องอื่น

ผมเดินไปเจอห้องสามประตู

ผมวางระเบิดประตูกลางและถอยไปที่มุมห้อง

ผมกดระเบิดประตูและเมื่อเห็นคนพากันออกมาจากทั้งสามประตูผมหยิบปืนพกอีกครั้ง

ผมยิงไม่สนหน้าใครทั้งนั้นและคนพากันล้มอย่างเร็ว เมื่อผมยิงมือซ้ายพลาด แต่เนื้อที่ด้านขวาโล่งผมรีบกระโดดเอาไหล่ลงพื้นให้ตัวไหลถอยจากซ้าย

เมื่อไหล่ผมโดนพื้นผมหมุนขาเพื่อให้ตัวนอนแล้วเอาหลังไถต่อ

ผมยิงคนที่วิ่งมาข้างหลังและสามคนล้ม

เมื่อไหลจะสุดผมม้วนหลังแบบไม่เอามือยันพื้น แล้วยิงไปทางซ้าย เพราะมันเหลือแต่ทางซ้าย

เมื่อขาผมลงพื้นผมเริ่มวิ่งถอยหลังและยิงไปเรื่อยๆ

ผมวิ่งเร็วกว่าพวกศัตรูและผมถอยหลังยิงวนรอบห้อง

เมื่อคนจะฟันผมกระโดดและกลิ้งหนี เพราะเราไม่ได้ใส่เกราะเพื่อความรวดเร็ว

มีเสียงคนเดินมาจากข้างหลังและผมหันไปดูแต่ไม่เล็ง

วาโรเดินออกมา

“กำลังปรับปืนพกเป็นปืนกล”

เธอพาดปืนไรเฟิลซุ่มยิงไว้ข้างหลังและเอาประทับบ่าของปืนพกแบบกลมาประกอบเป็นปืนกลเล็ก

“พร้อม”

“ป่ะ”

เราบุกไปข้างหน้าสองคน เมื่อเจอประตูซ้ายขวาเราแยกกันบุก

ผมเก็บศัตรูและผมได้ยินเสียงปืนมาจากข้างหลัง

ผมเดินกลับห้องและไปต่อ

เรายังไม่เจอบันไดไปชั้นสองเลย

“เจอบันไดแล้ว ตะวันตก”

“รับทราบ”

“รับทราบ”

มันเป็นเสียงวิว

“ข้างบนยังไม่ถูกเจอ”

“ค่อยๆไป แมว”

หลังวีพูดนาก็สั่งการ

ผมเดินไปตะวันตกกับวาโร

เราทุกคนมาเจอกันหน้าบันได

“มีบันไดเดียว”

“เปลี่ยนเป็นแบบทีมแล้วบุกขึ้นไป”

หลังเรดจำปาบอก เราก็เริ่มเดินขึ้นบันได

เมื่อเราขึ้นบันไดคนพากันกระโดดลงมา

“ดาบหงฟ้า!”

“ดาบหงฟ้า!”

“ดาบหงฟ้า!”

มันไม่ใช่คนร้ายที่เป็นเป้าหมายที่ใช้ท่า

มันเป็นหน่วยที่ดูร่างกายแข็งแรงและหน้าตาหล่อเหลา

ปืนเราหลุดจากมือและเราต้องสู้กันที่บันได

พวกเขาวางตำแหน่งตัวเองไว้สูงสุด

ผมอยู่กลางบันไดแต่คนที่มาฟันดาบผมหลุดกระโดดมา

ผมชักกระบองและหวดซ้าย

พวกเราเริ่มชักอาวุธระยะใกล้และเริ่มต่อสู้

วาโรป้องกันดาบได้และปืนไม่หลุด

ผมเห็นคนจะกระโดดมาจากข้างบน

ผมจับมือเธอ แล้วเอาเท้ายันท้องเบาๆ และม้วนหลังลงพื้น

เราตีลังกาพร้อมกันและหนีมายืน

คนที่กระโดดลงมาจะฟันหลังวาโรพลาด

ผมหวดเข้ากลางหัวและเมื่อเขาโดนเขาล้มทันที

วาโรจะหันกลับไปยิงคนข้างหลังแต่โดนฟันปืนหลุดมือ

วาโรชักดาบ

ผมได้ยินเสียงคนข้างหลังตายและผมหันไป

“ขอโดรนระเบิดใส่ข้างบน”

“รับทราบ กำลังไป”

ระหว่างผมหันผมสั่งนา

หลังผมขอโดรนระเบิดผมก็หันมาเสร็จ

มันเร็ว

แต่เมื่อหันมาศัตรูสี่ห้าคนหน้าเธอล้มหมดแล้ว

เราสู้ระยะประชิดต่ออย่างอลหม่าน

ผมได้ยินเสียงโดรนบินไปข้างบนอย่างเร็ว

“จุดระเบิด”

ตูม

เสียงระเบิดดังสนั่น

เศษแก้วเศษไม้พากันหล่นลงมาข้างล่าง

แต่เราสู้ศัตรูต่อแบบไม่สนใจว่าเศษไม้จะมาโดนเรา

ศัตรูพากันล้มเพราะไม่มีใครสู้ความเร็วพวกเราได้

คนหายไปซักพักแล้วเราเดินขึ้นไปได้สามเก้าแต่คนกระโดดลงมาอีก

“ขอระเบิดอีกลูก”

“อีกลูกเหรอ! รับทราบ ฉันเห็นแล้ว”

เมื่อผมขอระเบิดอีกลูกนาก็บินโดรนมาทันที

เธอใช้การขับโดรนแบบควบคุมระยะไกลและใส่แว่นกล้องในโดรนใหญ่เราที่เราใช้บินมา

ผมยิงไปข้างบนและคนเริ่มร่วงลงมาแทนกระโดดลงมา

เราเริ่มปรับตัวได้

เราเล็งไปข้างบนและเก็บคนที่จะกระโดดมาเรื่อยๆ แล้วค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ

เสียงโดรนบินมา

“หมอบ!”

ทุกคนหมอบและโดรนระเบิดอีกครั้ง

มันดังสนั่นกว่าคราวที่แล้วเพราะเราอยู่ใกล้กว่า

หูผมวิ้ง แต่ไม่นานมันก็หาย

เพราะตอนหมอบพวกเราอุดหูป้องกันเพราะเราอาจหูไม่ได้ยินและไม่พร้อมได้

เมื่อเศษไม้ชิ้นใหญ่ๆร่วงลงมาเสร็จเราบุกขึ้นไปต่อ

เราถึงชั้นสองและรูที่กำแพงเปิดแบบมองเห็นด้านนอก

ไม่มีคนมาจากข้างนอกและข้างนอกมันปลอดภัย

เราบุกคฤหาสน์ต่อไปเรื่อยๆ

เราหมดกระสุนที่ชั้นสามแต่คนมาน้อยขึ้นและเราไปเป็นทีม

เราเปลี่ยนมาใช้ปืนพกและบุกไปเจอชั้น 4 ที่เป็นคลังสินค้า

มันมีทั้งข้าวสาลี, ข้าว, ของกินของใช้ต่างๆเต็มไปหมดทั้งชั้น

มีคนเฝ้าอยู่ไม่กี่คนและเราขึ้นชั้นต่อไป

 

 

 

 

แต่งโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

*คำเตือน นิยายเรื่องนี้ไม่สนับสนุนเจ้าพ่อเว็บพนันออนไลน์ แต่สนับสนุนพนันออนไลน์ (เดาเอาเพราะโดนก็อป)

*โปรดสนับสนุนของแท้ แนะนำ plotteller เพราะมาชวนนิยายเล็กๆอย่างผม

Plotteller (แนะนำ มีแอพ)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรี 90 วัน ถูกใจเชิญโดเนทได้ที่เว็ปไซต์ tipme

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ:

https://bsky.app/profile/wayuwayutl.bsky.social

https://facebook.com/100087843892571/

https://discord.gg/cP8yT4J8

line: @326jilhj  (wayuwayu)

*nekopost โดเนท 10 บาทเผยแพร่ตอน 7 วัน โดเนท 100 เขียนตอนใหม่ เผยแพร่ฟรี 90 วัน