การเดินทางของนักวิทยาศาสตร์ที่ตื่นขึ้นมาในยุคเวทมนตร์ - ตอนที่ 4 รู้จักกัน
วีและนีว่าได้เจอกัน ทั้งสองนิ่งไปสักพักก่อนจะเข้าไปคุยกันในห้องของนีว่า
นีว่า : เธอคือ… วีจังหรอ
วี : วี… จัง?
นีว่า : ก็… ปกติแล้วชื่อผู้หญิงจะลงท้ายด้วยจังนิ?
วี : ผมคือผู้ชาย
นีว่า : ไม่ต้องโกหกหรอกน่า…
วี : เดี๋ยวๆ…
วีได้พยายามบอกความจริงกับนีว่าแล้ว แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย จนวีทำใจแล้วจึงถามเรื่องอื่น
วี : จะว่าไปเธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง…
สีหน้าวีดูจริงจังมากขึ้นสายตาจ้องไปยังใบหน้าของนีว่าอย่างไม่ลดละ
นีว่า : หมายความว่ายังไงหรอ?
วี : กำแพงของที่นี้ป้องกันอาวุธได้ทุกชนิด ประตูที่นี่ป้องกันได้แม้กระทั่งนิวเคลียร์แถมตอนที่เธอเข้ามาประตูก็ยังปิดอยู่ สรุปแล้ว… เธอมาได้ยังไง
นีว่า : ฉันใช้เวทมนตร์ปฎิหารย์ในการเทเลพอร์ต
วี : เวทมนตร์ปาฎิหารย์ ???
นีว่า : ว่าแล้วว่าเธอต้องตกใจ
นีว่า : ฉันเป็นเอลฟ์ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ได้รับการอวยพรและถ่ายทอดพลังมาจากทุกคนเพื่อกู้สถานการณ์ และการฝึกฝนอย่างเอาตาย ทำให้ฉันน่ะเก่งมากเลย
วี : ดูสุดยอดดีนะ ว่าแต่ทำไมเธออยู่คนเดียวละ
นีว่า : ในตอนนั้น…
ได้มีปีศาจมาโจมตีหมู่บ้าน มีคนเจ็บมากมาย
เราใช้เงินทั้งหมดกับการรักษาและจ้างทหารรับ
ทำให้หลังจากเหตุการณ์หมู่บ้านเราขาดเงินมาก
ฉันและเพื่อนๆได้หาของโบราณ เพื่อจะนำไปขาย
.
.
.
50 ปีก่อน ณ ป่าลึก
??? ลำดับ 4 : นี่ๆ ทุกคนมานี่เร็ว!!!
??? ลำดับ 2 : มีอะไรตรงนั้นหรอ
??? ลำดับ 4 : เหมือนจะเจอดันเจี้ยนล่ะ?
??? ลำดับ 3 : งั้นพวกเราก็ไปดูสักหน่อยละกัน
ทุกคนได้มารวมกันในจุดที่ลำดับ 4 พูด มีทางบันใดลงไปยังประตูสีขาวบานใหญ่ มีมอสและเถาวัลย์ปกคลุมเล็กน้อย
??? ลำดับ 5 : ประตูทำมาเหล็กสินะ แต่จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกเสมอไปหรอก….
??? ลำดับ 3 : ทำไมหรอ?
??? ลำดับ 5 : สิ่งนี้แข็งแกร่งกว่าเหล็กมากจนเทียบไม่ได้ และยังมีตัวเลขกลางประตู…
??? ลำดับ 5 : ดูเหมือนเราจะมาเร็วเกินไปนะ
??? ลำดับ 3 : แบบนี้ก็เสียเที่ยวอะสิ…
นีว่า ลำดับ 1 : ฉันจะลองใช้ (เทเลพอร์ต) …
นีว่า ลำดับ 1 : เพื่อให้การใช้เวทไม่มีอะไรผิดพลาด เราช่วยกันตัดต้นไม้ทำที่โล่งก่อนดีกว่า
??? ลำดับ 2 : งั้นพวกเราก็มาเร่งกันเถอะ!!
ทุกคนช่วยกันตัดไม้จนได้พื้นที่โล่งประมาณหนึ่งแล้วก็ได้มารวมตัวกัน
??? ลำดับ 5 : งานนี้อันตรายมาก หากดันเจี้ยนแคบและไม่มีที่เปิดประตูจริงๆ เธอจะติดอยู่ข้างในนะ
นีว่า ลำดับ 1 : ไม่เป็นไร ฉันจะทำมัน
ทุกคนช่วยกันส่งมานาไปให้ขณะที่นีว่ากำลังใช้ปฎิหาร ทันใดนั้นแสงสว่างก็ได้กระทบมาที่ตา…
นีว่าได้ลืมตา ภาพตรงหน้าทำให้เธอถึงกับช็อค
ข้างในดันเจี้ยนมีแสงสว่างทางเดินสภาพดี ผนังและพื้นหุ้มจากเหล็กขาวพิเศษด้วยความหนาอันเหลือเชื่อ ทันใดนั้นก็ได้มีสิ่งหนึ่งเดินมา
โกเล็กเหล็กที่มีตาเดียว ตัวทำมาจากเหล็ก ถืออาวุธประหลาดชี้มาทางฉันก่อนจะค่อยๆลดอาวุธลง
หุ่นยนต์ : ยินดีต้อนรับเข้าสู่สถานลี้ภัย…
นีว่า : เธอช่วยเปิดประตูได้ไหม?
หุ่นยนต์ : มันยังไม่ถึงเวลา…
นีว่า : แต่มีคนรอจากข้างนอกอยู่นะ
หุ่นยนต์ : มัน ยัง ไม่ ถึง เว ลา …
หุ่นยนต์ : เชิญคุณมาทางนี้ครับ
นีว่า : แต่ว่า…
หุ่นยนต์ : ตามผมมาครับ !!
นีว่า : เรื่องมันก็ประมาณนี้แหละ….