การเดินทางของนักวิทยาศาสตร์ที่ตื่นขึ้นมาในยุคเวทมนตร์ - ตอนที่ 3 การพบเจอ
นีว่า : นี่ คนรับใช้ ไปเอาน้ำแอปเปิ้ลให้หน่อยสิ
หุ่นยนต์ : ผมบอกแล้วกี่ครั้งว่าผมคือหุ่นยนต์ส่วนตัว โปรดเรียกผมว่า หุ่นยนต์ส่วนตัวด้วย
นีว่า : หุ่งยง?ส่วนตัว เรียกยากอะ เอาคนรับใช้นั้นแหละดีแล้ว
หุ่นยนต์ส่วนตัว : แต่ว่าผมชื่อ AS-
นีว่า : พูดมากน่า! ไปเอาน้ำแอปเปิ้ลมาได้แล้ว
หุ่นยนต์ส่วนตัวได้แต่จำใจทำ หุ่นยนต์ส่วนตัว ไปหยิบน้ำแอปเปิ้ลจากคลังอาหาร และนำไปส่งให้เธอ
นีว่า : ขอบคุณนะ คนรับใช้
หุ่นยนต์ส่วนตัว : ครับ
ในอีกด้านหนึ่ง วีกำลังเดินไปสักที่หนึ่ง..
วี : อีกกี่เมตรจะถึง
หุ่นยนต์ : ประมาณ 40 เมตรครับ
สักพักวีได้มาหยุดที่หน้าประตูหนึ่ง ด้านบนมีเขียนกำกับ ห้องสำรวจ
วีได้เปิดประตูเข้าไป
วี : อืม…
ภายในห้องเต็มไปด้วยแป้นพิมพ์และจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ อมอนิเตอร์นั้นเชื่อมกับกล้องของดาวเทียมที่สามารถส่องลงมาบนโลกได้
วี : เป็นแบบนี้นี่เอง ทุกที่เต็มไปด้วยปีศาจ แล้วก็มีมนุษย์…
วี : เดี๋ยวนะ… !?
วี : ทำไมมนุษย์ถึงใช้ดาบกับธนูละแถมมีคาถาอีก
หุ่นยนต์ : หลังจากโลกล่มสลายผู้คนได้ค้นพบเวทมนต์ เนื่องจากเวทมนต์นั้นฝึกง่ายกว่ามากคนจึงได้ทิ้งการทำอาวุธปืนที่ซับซ้อนและใช้เวลานานเกินไป
วี : เวทมนต์อย่างนั้นหรอ…
วีได้ยินแล้วก็นิ่งไปซักพัก ด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับเวทมนต์ เขาจึงค่อยๆหันมาพูดกับหุ่นยนต์
วี : แล้วเวทมนต์กับอาวุธปืน อันไหนมีประสิทธิภาพมากกว่ากัน
หุ่นยนต์ : เวทมนต์สามารถใช้ได้รอบด้านและง่ายต่อการฝึก แต่ถ้าพูดถึงความร้ายแรงอาวุธปืนยังคงเป็นวิถีที่รุนแรงที่สุด
วี : แล้วรู้ไหมว่ามีเวทมนต์อะไรบ้าง
หุ่นยนต์ : เนื่องจากไม่ได้มีการติดต่อกับบุคคลที่ใช้เวทมนต์ได้เราจึงไม่สามารถเก็บรวบรวมข้อมูลได้ โดยเราสามารถรวบรวมได้เพียงกระบวนท่าแต่ไม่สามารถรู้ชื่อกระบวนท่าได้
วี : แล้วผู้อพยพที่พูดถึงล่ะ
หุ่นยนต์ : เดี๋ยวผมเชื่อมสัญญาณไปที่หุ่นยนต์ดูแลผู้อพยพให้ ใช้เวลาประมาณ 1 นาที
A-73-V2 ของวีได้เริ่มเชื่อมสัญญาณ หลังจากนั้นหุ่นยนต์ก็ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกันและกัน ก่อนจะตัดสัญญาณไปในที่สุด
หุ่นยนต์ : ตอนนี้เธออยู่ในห้องหมายเลข 0001 ครับ
วี : งั้นเราไปกันเถอะ
หุ่นยนต์ : กำลังค้นหาเส้นทาง…
วีและหุ่นยนต์ส่วนตัวได้เดินไปเรื่อยๆก่อนที่จะมาหยุดหน้าห้อง 0001
วี : ห้องนี้สินะ
หุ่นยนต์ : ครับ
วีได้เคาะประตู 3 ครั้ง
.
.
.
ทันใดนั้นได้มีหญิงสาวคนหนึ่งเปิดประตูออกมา
ผมยาวถึงเอวสีแดงชาด ตาสีแดงอ่อน หูแหลมจนเห็นได้ชัด ผิวพรรณดี และตัวสูงกว่าวีประมาณ 10 เซน
” หืม… วีจัง? “