การเดินทางของนักวิทยาศาสตร์ที่ตื่นขึ้นมาในยุคเวทมนตร์ - ตอนที่ 1 การกลับมา
ในป่าที่หนาทึบ ได้มีประตูบานหนึ่งที่อยู่มานานแสนนาน มีนักผจญภัยมากมาย พยายามจะหาวิธีเข้าไป แต่ไม่ว่าพวกเขาจะออกแรงเท่าไหร่ ประตูก็ไม่พังเสียหาย แม้จะใช้เวทย์ระเบิดก็ตาม
ตำนานได้กล่าวไว้ว่า มีนักเวทย์เอลฟ์หญิงที่เต็มไปด้วยความสามารถ ได้ท้าทายประตูนี้ เธอได้ใช้เวทย์ปาฏิหาริย์ (เทเลพอร์ต) เพื่อตัดสินใจวาปผ่านประตูนี้ไป
แต่เธอก็หายตัวไป และไม่มีใครได้เจอเธออีกเลย…
ในขณะนั้นเอง มนุษย์คนหนึ่งก็ได้ลืมตาขึ้น
??? : ผม… ตื่นแล้ว… หรอ…
??? : เหมือนผ่านไป 1 นาทีอยู่เลย
??? : ว่าไป… หุ่นยนต์ของผมอยู่ไหนนะ
ว่าแล้วเขาก็ได้ฉายโฮโลแกรมออกมาจากชิปบนแขน เขากดปุ่มเรียกหุ่นยนต์เขามา ผ่านไปได้ไม่นานหุ่นยนต์ก็มาหาเขา
??? :สวัสดี A-2-Beta
หุ่นยนต์ : ขอชื่อ และวันเดือนปีเกิด เป็นรหัสยืนยันด้วย
วี : วี 24/3/2008
หุ่นยนต์ : สวัสดี ยินดีต้อนรับเจ้านายกลับมา แต่ถ้าจะเรียกให้ถูก ผมถูกอัปเดตเป็นรุ่นที่ A-73-V2 แล้วครับ
วี : ตอนนี้ปีอะไรแล้ว
หุ่นยนต์ : ตอนนี้ วันที่ 20 กรกฏาคม 2525 แล้วครับ
# วี : ผ่านมา 500 ปีจริงๆด้วย แต่รู้สึกเหมือนจะแค่หลับตาไปไม่ถึงนาทีก็เถอะ… แล้วคนอื่นๆล่ะ? #
วี : นักวิจัยคนอื่นไปไหนหมดหรอ?
หุ่นยนต์ : เนื่องจากไม่ได้มีการเพิ่มจำนวนประชากร จึงบอกได้ว่า จำนวนนักวิจัยในตอนนี้เท่ากับ 0 คน มาตั้งแต่ 418 ปีที่แล้วๆ
วี : แล้วผู้มีความสามารถที่ลี้ภัยมาล่ะ
หุ่นยนต์ : ตามเหตุผลเดิม ผู้ที่มาอาศัยที่นี่ตอนแรกนั้น ไม่ได้มีการเพิ่มจำนวนประชากร จึงบอกได้ว่าจำนวนผู้ที่มาอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกจึงเท่ากับ 0 เช่นกัน
หุ่นยนต์ : แต่ว่า เมื่อประมาณ 34 ปีที่แล้ว ได้มีผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่านเข้ามาโดยวิธีการไม่ทราบ ตอนนี้เธอจะอยู่ในสถานะผู้ลี้ภัย ในห้องที่ 0001
วีได้แต่คิด เพราะปกติประตูที่นี่จะถูกล็อกอย่างแน่นหนา และสร้างด้วยวัสดุหลอมพิเศษที่ทนแม้แต่ระเบิดนิวเคลียร์
โดยปกติแล้ว หากประตูพังทลายจะมีการบันทึกเอาไว้ แล้วหุ่นยนต์ในศูนย์จะรีบซ่อมทันที แต่ทันทีที่เขาได้เปิดโฮโลแกรมเพื่อดูประวัติการเตือนภัย เขาก็ได้แต่สงสัย
ไม่มีสัญญาณเตือนถึงภาวะประตูพังทลาย…