CH 0 ตอนที่ 1
ถึงจะกระทันหันไปหน่อย แต่.. ผมดันเกิดใหม่เป็นมอนสเตอร์ !!
…
หลังจากผ่านมา 12 ปี โดยไม่ได้มีอะไรสำคัญเกิดขึ้น ตอนนี้ผมกำลังรายล้อมด้วยเหล่าเพื่อนออร์คที่กำลังอยู่รอบตัวผมอย่างอุ่นหนาฝาคลั่ง
แน่นอน มันคือการรุมแกล้งกันนั่นเอง
ผมได้แต่กำหมัดด้วยความหงุดหงิด แต่ไม่กล้าแม้จะยกมันขึ้นมา
ด้วยสภาพที่น่าเวทนา.. น่าสงสาร..และอ่อนแอ… ผมเกลียดตัวเอง..
สาเหตุที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้คือ …
[เฮ้ แม่นายคืออัศวินหญิง!]
[ปวดเปียกขนาดนี้ อย่าเรียกตัวเองว่าออร์คเลย]
[อยากเอาคืนก็เอาเลยสิ ฮ่าๆๆ]
[ชื่อเสียงของเหล่าออร์คคงป่นปี้ ถ้าลูกชายของผู้นำดันอ่อนแอที่สุดในหมู่บ้าน]
มันเป็นเพราะแม่ของผมเป็นอัศวินหญิง
ผมเป็นคนเดียวในหมู่บ้านที่มีแม่เป็นมนุษย์ ร่างกายของผมยังเหมือนกับแม่ ดูคล้ายมนุษย์
เทียบกับออร์ครุ่นราวคราวเดียวกัน ผมอ่อนแอกว่า การล่าสัตว์ก็ไม่เก่ง ผมจึงหนีไม่พ้นการเป็นเป้านิ่งให้รุมแกล้งอย่างมันส์มือ
ที่ผ่านมาผมเคยตอบโต้พวกนั้น ประเค็นหมัดให้พวกมัน และก็อย่างที่เห็น..ก็เรานั้น มันคนละชั้น มีแต่ความอดสูที่ไม่น่าจำ และไม่คิดจะโต้กลับอีกต่อไป
… มันคือความผิดของพ่อและแม่ผม
ผมคงจะแข็งแกร่งเหมือนทุกคน ถ้าหากเกิดในครอบครัวออร์คปกติ
[หนีเร็ว อัศวินหญิงมาแล้ว]
[ชิ! แยกย้าย ไปเจอกันที่ภูเขา]
[สำหรับนายออร์ก กลับไปดูดนมแม่ต่อไปเถอะ]
พอเห็นผมสำดำและหุ่นสเลนเดอร์ใกล้เข้ามา เหล่าเพื่อนออร์คก็กระจายตัวเหมือนลูกแมงมุมไปทุกทิศทาง
[ถูกแกล้งอีกแล้วสินะออร์ก ลูกควรจะเอาคืนบ้างนะ]
[เงียบไปเลย!!]
ในตอนแรกที่กลับมาเกิดใหม่ ผมคิดว่าโคตรโชคดีที่มีแม่สวย เพลิดเพลินไปกับการให้นมจากแม่ ตอนนี้มันตรงข้ามทั้งหมด!
ผมคงไม่เจออะไรแบบนี้ ถ้าหากมีแม่เป็นออร์ค
[พูดกับแม่แบบนี้ได้ไง? จำไม่เห็นได้ว่าเลี้ยงให้โตมาเป็นแบบนี้!]
[ฮึ! ที่ผมต้องถูกแกล้งมันเป็นเพราะผมเกิดมาในร่างที่อ่อนแอแบบนี้!]
[แน่นอนว่าลูกอ่อนแอในด้านกายภาพ ถ้าเทียบกับเด็กทั่ว ๆ ไป ..แต่หมายความว่าไงที่ว่าลูกอ่อนแอ?]
รอยยิ้มหวาน ๆ แสดงที่มุมปากแม่
จากประสบการณ์..แม่กลายร่างเป็นปีศาจตอนเธอยิ้มแบบนั้น..
แม่ชักดาบออกมาและแกว่งมัน..
ทันใด เกิดคลื่นกระแทกและหินก้อนใหญ่ด้านหลังถูกแบ่งครึ่ง!!
[แม่เป็นมนุษย์ผู้หญิง ร่างกายอ่อนแอกว่ามากถ้าเทียบกับออร์ค แต่มีแค่พ่อของลูกที่แข็งแกร่งกว่าแม่ในหมู่บ้านนี้ แม่เคยพูดไปก่อนหน้านี้ ลูกอ่อนแอเพราะลูกไม่ได้พยายามที่จะแข็งแกร่งเท่านั้นเอง]
ผมพยายามที่จะเถียงกลับ แต่..พูดไม่ออกเลย
ถ้าหากใช้คิ มานา และวิชาดาบ แม่ของผมแข็งแกร่งเป็นรองเพียงพ่อถึงแม้จะเป็นมนุษย์
แต่นั่นทำให้ผมรู้สึกด้อยกว่าเดิม
แม่พยายามสอนสิ่งต่าง ๆ ให้ผม แต่ชั่วโมงสปาตันดี ๆ นี่เอง ผมจึงหนีสุดชีวิต
มันห่างไกลจากการสอน จนเข้าใกล้เส้นขีดของการทรมานทุกที
ผมจะผ่านการฝึกสอนแบบ “พิเศษ” ที่เหมือนกับการทรมานเพียงคนเดียวได้ยังไง ในขณะที่เพื่อนออร์คกำลังเล่นสนุกและออกล่าสัตว์
ฆ่า….ฉันให้ต๊ายย..เสียงยังดีกว่า..มาทรมาน..
[มันเสียของนะ กับพรสวรรค์ของลูก..ก็จริงที่ลูกมีร่ายกายอ่อนแอกว่าออร์คทั่วไป แต่ลูกมีของดีไม่ใช่หรอ ออร์คไม่สามารถใช้วิชาดาบได้เพราะพวกมันมีกระดูกและกล้ามเนื้อที่ต่างออกไป พวกมันไม่สามารถรู้สึกถึงคิได้ และก็ไม่มีมานาด้วย แต่ลูกสามารถทำพวกมันได้ทั้งหมด แน่นอนว่าร่างกายอ่อนแอกว่าออร์คแต่ว่าลูกแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วๆ ไป ลูกมีทั้งทักษะของมนุษย์และความแข็งแกร่งของออร์ค ถ้าต้องการ ลูกสามารถแข็งแกร่งที่สุดในโลกได้ แค่ฝึกมันซะ]
ผมได้ยินมันมาเป็นพันๆ ครั้ง ถึงอย่างนั้น ผมยังคิดว่าให้อ่อนแอยังดีซะกว่าต้องผ่านนรกบนดินพวกนั้น
[แล้วผมจะแข็งแกร่งไปเพื่ออะไรในหมู่บ้านที่สงบสุขล่ะ? ถึงอย่างนี้ ผมก็ล่าสัตว์ได้บ้าง ผมสบายดีในตอนนี้]
[แบบนั้นน่ะ ลูกไม่มีทางที่จะทำสาวสวยมีลูกได้หรอกนะ ลูกไม่อยากเป็นผู้ชายทั้งแท่งแบบพ่อที่ทำให้ผู้หญิงอยากมีลูกของเขาหรอ? ตอนนั้นนะ ที่แม่ได้เจอพ่อของลูก แม่ไม่เคยลืมเลย..]
แม่เริ่มพูดบางอย่างที่อุกอาจด้วยรอยยิ้ม
แม่พูดถึงตอนที่พบกับพ่อเหมือนเรื่องปกติ
เหมือนว่าแม่เคยเป็นอัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดของมนุษยชาติ
ตอนที่แม่และพ่อได้พบกันคือช่วงเวลาที่ราชาปีศาจปกครองและก่อสงครามกับมนุษย์ พวกเขาเจอกันบนสนามรบ
มันเป็นความพ่ายแพ้ครั้งแรกของเธอตั้งแต่เกิดมา
ไม่ว่าจะด้วยทักษะใดๆของแม่ พ่อสามารถรับมือด้วยความแข็งแกร่งของเขา
และแล้วแม่ก็ตกหลุมรักเข้าจังๆ
[อร๊ายย..ความรู้สึกใจเต้นแบบนั้น ตอนที่ได้พบชายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าแม่เป็นครั้งแรก หลัหจากพ่ายแพ้และล้มลง มันแน่นอก อยากยกออก หัวใจและความดิบเถื่อนในตัวมันกรีดร้อง..แม่อยากได้ยีนที่แข็งแกร่งนั่น อยากให้กำเนิดลูกของคน ๆ นั้น แม่ตระหนักได้ว่า แม่คือผู้หญิงคนหนึ่งและผู้หญิงก็อยากมีลูกให้ผู้ชายที่แข็งแกร่ง..] //กาวล้วน ๆ 555
[…ผมได้รับรู้มันครั้งที่ 1000 เป็นที่เรียบร้อยแล้วครับแม่..]
[หรือก็คือ แม่อยากบอกว่าลูกจำเป็นต้องแข็งแกร่งเท่านั้น หากอยากให้เหล่าสาว ๆ มาตกหลุมรัก จำให้ขึ้นใจว่า “ผู้หญิงดี ๆ ย่อมอยากจะให้กำเนิดลูกของชายผู้แข็งแกร่ง ถ้ายังอ่อนแอแบบนี้ เจ้าจะได้เชยชมเพียงเหล่าหญิงสาวระดับรองลงมาเท่านั้น หรือไม่ก็..เป็นหนุ่มซิงตลอดกาล โฮ่ๆๆๆ” หนทางที่จะหลีกหนีเรื่องนั้นได้..มีเพียงจงเข้าร่วมลัทธิกาวนี่ซะ การฝึกพิเศษจะเริ่มต้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ]
[สต๊อปปปปป! ผมไม่คิดถึงสาวน่ารัก ๆ และไม่อยากจะเป็นที่นิยมขนาดนั้น และผมก็ทนการทรมานนั่นไม่ไหวหรอกนะ]
โดยทั่วไปในหมู่บ้านออร์คก็มีออร์คตัวเมีย
แต่ทุกคนคือออร์คที่เดินสองขา มันไม่น่าสนใจซักนิ๊สสสส เพื่อนๆออร์คต่างบอกว่าพวกเขาน่ารัก แต่โปรดหยุดก่อนสหาย เรามันคงต่างกันเกินไป..
บางทีเพราะว่าผมได้กลับมาเกิดใหม่หรือไม่ก็เพราะผมดูเหมือนมนุษย์มากกว่า รสนิยมเลยใกล้เคียงกับมนุษย์ ผมคิดว่าแม่เป็นคนที่สวยมาก แต่มันเป็นไปไม่ได้เลบสำหรับออร์คตัวเมียรุ่นราวคราวเดียวกัน
[นั่นเพราะว่าลูกยังไม่รู้จักสาวสวยคนไหนเลยมากกว่า เมื่อลูกโตขึ้น ลูกต้องออกเดินทางจากหมู่บ้านเพื่อทำให้หญิงที่แข็งแกร่งมีลูก ดังนั้น ลูกจึงต้องเตรียมพร้อมมันตอนนี้เลย]
[ธรรมเนียมเก่าคร่ำครึกนั่นมันไม่จำเป็นแล้วนะ ออร์คไม่จำเป็นต้องออกจาหมู่บ้าน เราแค่ทำเกษตร ล่าสัตว์และแต่งานกับตัวเมียซักตัว จากนั้นก็ลงหลักปักฐาน ทุกคนพูดแบบนั้น]
ในอดีต การมีลูกกับตัวเมียที่แข็งแกร่งของเผ่าต่าง ๆ และพาเธอกลับมา เป็นการพิสูจน์การเติบโตของออร์ค แต่ธรรมเนียมแบบนี้ มันถูกทิ้งไปนานแล้ว ในหมู่บ้านนี้ มีเพียงพ่อผมเท่านั้นที่ยังทำมันอยู่
ข้างนอกนั่นเต็มไปด้วยอันตราย
เพราะธรรมเนียมนั่น ทำให้ออร์คกลายเป็นศัตรูตัวร้ายของเผ่าอื่น ๆ ออร์คอาจจะตายทันที หากเผชิญหน้ากับเผ่าอื่น ๆ ข้างนอก
แทนที่จะบ้าบิ่นกับอันตรายเหล่านั้น เราควรจะพอใจกับสิ่งที่เรามีดีกว่า
[แม่ซักจะสงสารสัตว์กินพืชแบบลูกซะแล้วสิ -.-” .. แต่ไม่ว่ายังไง แม่คนนี้ก็เชื่อสุดใจว่าวันที่ออร์คอยากจะแข็งแกร่งเพื่ออวดหญิงต้องมาถึงแน่ๆ]
[ผมจะไม่พูดมัน !!]
หลังจากนั้น ผมกับแม่ก็กลับบ้าน
แม่มาตามผมกลับ เนื่องจากวันนี้มีงานสำคัญรออยู่…
TN: สวัสดีครัช หายไปซักพักใหญ่ๆ ไปเติมไฟมา ฮา ติชม ให้กำลังกันได้ที่เม้นเลยนะครับ ????
