การกลับมาของฮีโร่ - ตอนที่ 168

ตอนที่ 168

 

หลังลืมตาตื่นขึ้นจากการจําศีล บล็องก์ผลุนผลันออกตามหามังกรแดง โลกใกล้ล่มสลายเต็มประดา มังกรที่สามารถพึ่งพาได้และแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าพันธุ์มังกร มีแค่เอลดิลเท่านั้น

 

แต่ทว่า…..

 

“มังกรแดงทอดทิ้งพวกเรา”

 

คําพูดของคาร์เน่ไม่ต่างอะไรกับกริชเล่มหนึ่งที่มแทงลึกไปยังหัวใจของบล็องก์ไร้ซึ่งความปรานี

 

“มังกรแดงไม่เกี่ยวข้องกับเผ่าพันธุ์ของพวกเราอีกต่อไป พวกเขาเป็นมังกรทรยศ”

 

ความโกรธเกรี้ยวของคาร์เน่ที่มีต่อมังกรแดง เหนือล้ํายิ่งกว่าจินตนาการของมังกรทุกตัว

 

เนื่องจากความเคียดแค้นบดบังจิตใจ คาร์เน่พยายามถ่ายทอดความเคียดแค้นไปสู่มังกรรุ่นหลังด้วย

 

คาร์เน่ยืนยันหนักแน่นว่ามังกรแดงหักหลังเผ่าพันธุ์และทอดทิ้งพวกเขา

 

แน่นอนว่าคําพูดของคาร์เน่ไม่สามารถโน้มน้าวให้มังกรคล้อยตามได้ทุกตัว บล็องก์รวมถึงมังกรบางส่วนรู้จักมักคุ้นมังกรแดงและเอลดลเป็นอย่างดี พวกเขาเชื่อมั่นอย่างท่วมท้นว่ามังกรแดงไม่มีทางทอดทิ้งเผ่าพันธุ์มังกรไว้ข้างหลัง แต่ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมาความเชื่อมั่นที่พวกเขามีให้มังกรแดงเริ่มสั่นคลอน

 

จึงเป็นเหตุให้มังกรแตกออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ยังสัทธาในตัวมังกรแดง และ กลุ่มที่ไม่สัทธาในตัวมังกรแดง

 

“มีอะไรจะอธิบายไหม คาร์เน่?”บล็องก์กล่าวถามด้วยน้ําเสียงทุ่มต่ําคล้ายเสียงคํารามในลําคอของสัตว์ป่า

 

มังกรส่วนใหญ่ไม่ทราบเลยว่าความโกรธเคืองต่อมังกรแดงของคาร์เน่ มีต้นสายปลายเหตุจากไหน แม้มังกรรุ่นหลังจะไม่สัทธาในตัวมังกรแดงแล้ว แต่บล็องก์ยังสัทธาไม่เสื่อมคลายและรอคอยการกลับมาของมังกรแดงโดยตลอด

 

บล็องก์ยังเชื่อในใจลึกๆว่ามังกรแดงและเอลดิลต้องมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่ง ไม่มีทางที่มังกรแดงจะทอดทิ้งเผ่าพันธุ์มังกรได้ลงคอ การที่มังกรแดงหายไปต้องมีเหตุผลแน่…

 

นั่นคือสิ่งที่บล็องก์เชื่อและพยายามพร่ําบอกให้มังกรตัวอื่นฟัง

 

มังกรแดงมีเหตุจําเป็นต้องจากไปและมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งเพื่อรอการกลับมาอีกครั้ง…

 

ไม่ว่าจะเป็นคําพูดของบล็องก์ที่บอกว่ามังกรแดงอาศัยอยู่ที่ไหนสักแห่ง หรือ คําพูดของคาร์เน่ที่ยืนยันเสียงแข็งว่ามังกรแดงหักหลังเผ่าพันธุ์ ต่างผิดด้วยกันทั้งคู่

 

มังกรแดงไม่ได้หนีหายไปไหน..

 

แต่มังกรแดงเสียชีวิตกันหมดแล้วต่างหาก…

 

“ไม่ได้ยินที่ข้าพูดรึ? ข้าอยากได้ยินคําอธิบายจากเจ้าเดี๋ยวนี้!!”

 

เจตนาแห่งการฆ่าฟันปล่อยออกมาจากตัวบล็องก์และเริ่มแพร่กระจายไปทั่วหน้าเมือง ไม่ใช่แค่บล็องก์คนเดียว แม้แต่มังกรที่เคยอยู่ข้างคาร์เน่ ก็ปล่อยเจตนาแห่งการฆ่าฟันออกมาด้วยเช่นกัน

 

พวกเขารู้ซึ้งแล้วว่าการโดนคนที่ไว้ใจหักหลัง มีความรู้สึกยังไง..

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารและหัวงอารมณ์ฉุนเฉียวจากมังกรหลายร้อยตัวคาร์เน่อดไม่ได้ต้องมั่นคิ้ว

 

“ทุกท่านใจเย็นก่อน อย่าพึ่งด่วนสรุป”

 

“ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างแน่นอน ทุกท่านคงทราบกันดีว่าผู้อาวุโสคาร์เน่มีนิสัยเยี่ยงไร เขาคงไม่กล้าโกหกพวกเราหรอก”

 

มังกรบางตัวยังคงตาบอดเชื่อในสิ่งที่คาร์เน่พูดไม่ลืมหูลืมตา แต่ครั้งนี้เหมือนจะแตกต่างกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ความจงรักภักดีและความศรัทธาของคาร์เน่สูญเสียเสถียรภาพไปหมดสิ้น

 

“ทุกท่านสงบสติเถิด อย่าใช้อารมณ์ตัดสินใจ พวกเราจับหัวเข่าคุยหาทางออกร่วมกันดีกว่า…”

 

โฮกกกกกก!!

 

เสียงคํารามแสบแก้วหูดังกึกก้องไปทั่วหน้าเมือง

 

คาร์เน่อาศัยจังหวะความโกลาหลที่เกิดขึ้น กระโดดลอยตัวขึ้นไปบนอากาศ ร่างกายของคาร์เน่เริ่มขยายตัวรูปลักษณ์ที่เหมือนมนุษย์แปรเปลี่ยนเป็นมังกรสมโดยสมบูรณ์ จะบอกว่าสีส้มก็ไม่ถูกนัก เพราะสีตัวของคาร์เน่ เมื่อต้องแสงแดดจะเหลือบเป็นสีทอง

 

“ทะ….ท่าน?”

 

“ยังจะมาเรียกท่านอีก ไปจับตัวเขามาซะ!!”

 

บล็องก์ตะโกนออกคําสั่งเสียงดัง

 

ความจริงที่ถูกเปิดเผยทั้งหมดในวันนี้ เก็บไว้คิดทบทวนภายหลังก็ยังไม่สาย ช่วงเวลานี้ สิ่งที่สําคัญเป็นอันดับแรก คือการจับตัวคาร์เน่

 

น่าเสียดายที่ไม่มีมังกรตัวไหนสามารถตามจับคาร์เน่ได้ อีกฝ่ายอาจเตรียมแผนการหนีเอาไว้ล่วงหน้า เพราะคาร์เน่เปิดใช้งานเวทมนตร์เทเลพอร์ตหลายครั้งติดต่อกันเพื่อบินหนีทิ้งระยะห่างให้ไกลที่สุด

 

“เสร็จกัน!”

 

บล็องก์กลับคืนสู่ร่างมังกร ขึ้นไล่ตามโดยใช้รูปลักษณ์มนุษย์ คงไม่สามารถไล่ตามความเร็วของคาร์เน่ได้ทัน…

 

<< ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราต้องจับตัวเขาให้ได้ >>

 

บล็องก์ที่เปลี่ยนร่างเป็นมังกรฟ้าขนาดใหญ่ ขบฟันด้วยความโกรธ

 

มังกรอีกหลายตัวกลับคืนสู่ร่างมังกรและพยายามบินไล่กวดคาร์เน่ที่กําลังโบกปีกบินหนีโดยไม่คิดชีวิต…

 

เพราะมัวแต่สนใจคาร์เน่ จนลืมนึกไปว่ามนุษย์เพียงคนเดียวที่ยืนอยู่กับพวกเขา หายตัวไปก่อนหน้าพวกเขาตั้งนานแล้ว…

 

ฟรี่บ!!

 

ร่างมหึมาพุ่งทะยานแหวกอากาศอย่างปราดเปรียว ปีกขนาดใหญ่โบกสะบัดสร้างคลื่นลมรุนแรง

 

คาร์เน่ที่กลับคืนร่างเป็นมังกรส์ม ซึ่งสีของลําตัวมีความใกล้เคียงกับสีทอง อ้าปากแยกเขี้ยวอันแหลมคม

 

-บัดซบเอ๊ย!!

 

คาร์เน่เปล่งเสียงคํารามระบายอารมณ์ขุ่นเคือง

 

มนุษย์สารเลวคนหนึ่ง เกือบทําให้หัวใจของคาร์เน่ระเบิดเพราะความโกรธแค้น เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่าลู่ทางที่ปูมาอย่างดิบดีจะพังทลายลงแบบนี้…

 

“ผู้อาวุโสหนีผมไม่พ้นหรอก”

 

-…?

 

เสียงพูดอันแผ่วเบาที่ดังขึ้นเหนือหัว สร้างความตกตะลึงให้แก่คาร์เน่ใหญ่หลวง คาร์เนรีบกลอกลูกตามองขึ้นบน ทันใดนั้นเอง…

 

ตู้ม!!

 

พลังร้ายกาจพุ่งโจมตีไปที่หัวของคาร์เน่เต็มแรง ส่งผลให้ร่างใหญ่โตที่บินลู่ลมสั่นง่อนแง่น

 

-เป็นไปไม่ได้…

 

“ผมสงสัยจังว่าผู้อาวุโสจะหนีไปที่ไหน?”

 

ตู้ม!!

 

หมัดที่เปี่ยมไปด้วยพลังหนักหน่วง ต่อยกระแทกเข้าบริเวณหัวของคาร์เน่อีกครั้ง…

 

“แต่ก่อนที่ผู้อาวุโสจะไป…”ซูฮยอนนั่งคร่อมอยู่บนหัวมังกรที่คิดหลบหนี เขากระหน่ําซัดหมัดโจมตีใส่คาร์เน่อย่างไม่ปรานี

 

“ผู้อาวุโสควรกล่าวคําขอโทษมิรุก่อน”

 

ตุ้ม!!

 

พลังหมัดที่แสนพรั่นพรึงของซูฮยอน ส่งร่างมังกรใหญ่โตที่กําลังบินอยู่เหนือท้องฟ้า ร่วงหล่นไปยังภาคพื้นดิน

 

โฮกกกก!!

 

-เขาตามความเร็วข้าทันได้ยังไง…?

 

“กว่าผมจะตามคุณทัน เล่นเอาซะหืดขึ้นคอ ตอนที่สังเกตเห็นใบหน้าบูดบึงของผู้อาวุโส ผมคิดไว้ในใจอยู่แล้ว ว่าผู้อาวุโสต้องคิดหลบหนีแน่ และมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ”

 

“อวดดีนัก!!

 

หลังจากร่วงหล่นมายังพื้นด้านล่างและยันตัวตั้งหลักได้ใหม่ คาร์เน่ส่ายหัวอย่างฉุนเฉียว ทั่วร่างของคาร์เน่ เริ่มมีคลื่นความร้อนแทรกออกมาตามเกล็ดก่อนที่ลําตัวจะเปลี่ยนเป็นสีแดง

 

[เกราะแห่งอัคนิคณะ]

 

ความร้อนที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวคาร์เน่ สามารถทําให้ลาวาเดือดปุดๆได้อย่างง่ายดาย ซูฮยอนที่สัมผัสได้ ถึงคลื่นความร้อนรีบกระโดดถอยหนี หากเขายังยืนอยู่บนหัวของมังกรต่อมีหวังได้กลายเป็นมนุษย์ย่างสุดแน่

 

ซูฮยอนถอยหลังเว้นระยะห่างจากตัวคาร์เน่ แม้พวกเขาจะยืนอยู่ห่างกันหลายเมตร แต่ซูฮยอนยังสัมผัสได้ถึงคลื่นความร้อนที่แผดเผาได้ทุกอย่างจากตัวมังกรอยู่

 

“ฟู ฟู”

 

ซูฮยอนยกมือขึ้นแล้วใช้ปากเป่ามือของตัวเอง จังหวะที่กระโดดหนีออกมา มือของเขาเผลอไปแตะตัวคาร์เน่เข้า บริเวณฝ่ามือจึงได้รับบาดเจ็บจากความร้อนเล็กน้อย แต่ความร้อนแค่นี้ ไม่สามารถทําอันตรายเขาได้

 

<< แข็งแกร่งอย่างที่คิดไว้เลย >>

 

มังกรสัมมีวรรณะต่ำกว่ามังกรแดงเพียงหนึ่งระดับเท่านั้น ในบรรดามังกรส้มที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันคาร์เน่มีอายุมากที่สุด

 

หลังจากมหาสงครามยุติลง มังกรที่มีอายุมากส่วนใหญ่ล้มหายตายจากไปหมดแล้ว เหลือเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่จวบจนถึงปัจจุบัน มังกรรุ่นหลังเกิดความสงสัย กังขาในความแข็งแกร่งของคาร์เน่ ผู้อาวุโสที่มังกรนับหน้าถือตา มีพลังอํานาจมากแค่ไหน?

 

อย่าว่าแต่มังกรรุ่นหลังเลย แม้แต่ตัวซูฮยอนเองก็เกิดความสงสัยเช่นกัน ต่อให้เขาใช้ดาบเข้าโจมตีคาร์เน่สุดแรง เพื่อหวังกะเทาะเกล็ดแข็งๆให้หลุดออกคงทําไม่ได้ง่ายๆและเป็นงานที่ยากพอสมควร

 

แววตาของคาร์เน่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเฉียบคม เขาจัดอากัปกิริยาการยืนให้องอาจและเผชิญหน้ากับซูฮยอนตรงๆ

 

<< ความแข็งแกร่งของคาร์เน่และมังกรเขียวแตกต่างกันสุดขั้วเลยแฮะ >>

 

ขนาดตัวของคาร์เน่สูงใหญ่ไม่ต่างอะไรกับตึกระฟ้า พลังเวทที่เข้มข้นและหนาแน่นแผ่ซานออกมาจากชั้นผิวหนังและเกล็ดไม่ขาดสาย

 

มังกรส้มเป็นรองมังกรแดงหนึ่งระดับและมังกรส้มที่มีอายุจีรังยั่งยืนมากที่สุด คือ คาร์เน่

 

<< เกล็ดที่ปกป้องร่างกายของคาร์เน่มีความแข็งแรงเป็นอย่างมาก แถมอีกฝ่ายยังเชี่ยวชาญเวทมนตร์หลายประเภทอีก เป็นศัตรูที่จัดการยากน่าดู >>

 

การต่อสู้ต่อจากนี้ คือการต่อสู้ระหว่างมังกรตัวจริงเสียงจริงกับมนุษย์ตัวเล็กจ้อย..

 

ซูฮยอนชักดาบที่เก็บไว้ในฝึก…

 

“มิรุ ออกมา”

 

สิ้นเสียงเรียก มิรุฉีกกระชากอากาศและปรากฏตัวยืนอยู่ข้างๆซูฮยอน

 

คิ๊ว!!

 

ในปากของมิรยังคงคาบจินดามณีอยู่…

 

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของมิรุ สร้างความตื่นตกใจให้แก่คาร์เน่ไม่น้อย แต่แล้วสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่จินดามณี ซึ่งคาบอยู่ในปากมังกรแดง

 

-ทั้งหมดเป็นเพราะพวกแก

 

โฮกกกกกก!!

 

คาร์เน่เปล่งเสียงคํารามที่แฝงไปด้วยความคั่งแค้นออกมาจากปาก

 

-ทุกอย่างที่ข้าสร้างมาเป็นอันต้องพังทลายสิ้น!!

 

เจตนาแห่งการฆ่าฟันอันน่าเกรงขามโอบล้อมสภาพแวดล้อมรอบตัว

 

คลื่นความร้อนที่สามารถแผดเผาได้ทุกสรรพสิ่งแผ่ซ่านออกมาจากตัวคาร์เน่อย่างท่วมท้น ซูฮยอนยกแขนขึ้นบังใบหน้าป้องกันคลื่นความร้อน

 

“ผู้อาวุโสเสียสติไปแล้วหรือไง ไม่เห็นต้องโมโหขนาดนั้นเลย ปัญหาแค่นี้ แก้ไขด้วยคําพูดก็ได้ พวกผมทําอะไรผิด ทําไมผู้อาวุโสถึงได้โกรธขนาดนี้?”

 

แน่นอนว่าซูฮยอนทราบดีว่าการระเบิดอารมณ์โกรธของคาร์เน่ เกิดจากสาเหตุใด คาร์เน่สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเขาสร้างขึ้นและสั่งสมมานานหลายศตวรรษ เพราะแรงจูงใจของตนเองทําให้คาร์เน่หลงเดินทางผิด ซูฮยอนก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าทําไมคาร์เน่ถึงเลือกทําแบบนั้น

 

“แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะการกระทําของผู้อาวุโสเองไม่ใช่เหรอ? ผู้อาวุโสเคยได้ยินคําว่าบุคคลหว่านพืชเช่น ไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทํากรรมดี ย่อมได้รับผลดี ผู้ทํากรรมชั่วย่อมได้รับผลชั่ว”

 

ฉั๊วะ!!

 

ซูฮยอนเหวี่ยงดาบฟันไปด้านหน้า คลื่นดาบพุ่งตรงไปหาคาร์เน่ แต่ก็ต้องหยุดกลางทางเพราะมีม่านพลังเวทโปร่งใสรับการโจมตีและป้องกันร่างกายของคาร์เน่เอาไว้

 

“มิรุ”

 

คิ๊ว??

 

“นายบินหลบขึ้นไปด้านบนก่อนและพยายามรักษาระยะห่างไว้ ห้ามเข้าใกล้อาณาเขตการต่อสู้เด็ดขาด แต่นายสามารถสนับสนุนฉันจากด้านหลังได้ด้วย [ปราณมังกร] และ [บัฟ] ของนายเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

 

คิ๊ว!!

 

“ดีมาก ถ้างั้นก็…”สายตาของซูฮยอนจับจ้องคาร์เน่ ซึ่งอีกฝ่ายกําลังรวบรวมพลังเวทจํานวนมหาศาลไว้ในปาก

 

“ลุยกันเลย”

 

ซูฮยอนและมิรเคลื่อนไหวพร้อมกัน จังหวะที่พวกเขาขยับเขยื้อนร่างกาย การโจมตีด้วย [ปราณมังกร] ขนาดใหญ่ก็พ่นออกมาจากปากคาร์เน่พอดี

 

จุดที่ซูฮยอนและมิรเคยยืนอยู่ โดนลําแสงสีทองกลืนกินไปทั้งหมด

 

ซูฮยอนกระโดดลอยตัวอยู่กลางอากาศ สายตาเหลือบมองไปยังพื้นด้านล่าง ภูเขาที่อยู่ด้านหลังโดนลําแสงสีทองทําลายจนแหว่ง [ปราณมังกร] ของคาร์เน่ทรงพลังอย่างแท้จริง

 

<< แม้การโจมตีจะทรงพลัง แต่กว่าจะปล่อย [ปราณมังกร] รอบใหม่ออกมาได้ ต้องใช้เวลาเตรียมการนานพอสมควร >>

 

การโจมตีที่ปล่อยออกมาจากคาร์เน่ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ ซูฮยอนที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศสัมผัสได้ถึงแรงกดดันบางอย่าง พยายามตรึงร่างกายของเขา แขนและขาเริ่มยกไม่ขึ้น

 

ในระหว่างที่ซูฮยอนกําลังพบเจอกับเหตุการณ์แปลกๆ คาร์เน่สยายปีกคล้ายเตรียมบินอีกครั้ง

 

การที่ร่างกายของซูฮยอนเคลื่อนไหวได้ยากลําบาก ต้องเป็นผลจากเวทมนตร์แรงโน้มถ่วงแน่ๆ อีกฝ่ายวางแผนจํากัดการเคลื่อนไหวของเขา เพื่อให้ [ปราณมังกร] ที่จะพ่นออกมารอบใหม่โดนเป้าหมายจังๆ

 

<< คิดว่าของแบบนี้จะหยุดฉันได้เหรอ… >>

 

[สกิลกระโดด]

 

ซูฮยอนใช้สกิลกระโดดเหยียบอากาศอีกครั้ง เขารู้สึกว่าร่างกายมีน้ําหนักเพิ่มขึ้นหลายเท่า แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

 

<< โชคดีที่ขาของฉัน ยังพอเคลื่อนไหวได้ >>

 

ฟู!!

 

[ปราณมังกร] พุ่งเฉียดร่างกายของเขาไปอย่างหวุดหวิด

 

<< การต่อสู้ครั้งนี้ หากประวิงเวลาออกไปเรื่อยๆไม่รีบปิดฉากการต่อสู้ ฝ่ายที่เสียเปรียบจะเป็นฉัน >>

 

คาร์เน่ เป็นศัตรูที่แตกต่างกับเต่าไททันอย่างสิ้นเชิง

 

เมื่อคุณต้องต่อสู้กับเต่าไททัน คุณแค่ยื้อเวลาการต่อสู้ออกไปให้ได้นานที่สุด และค่อยๆโจมตีกระดองของเต่าไททันเรื่อยๆ หลังจากกระดองที่ป้องกันร่างกายแตกละเอียด ใช้อาวุธระดมเข้าโจมตี ก็สามารถจัดการกับเต่าไททันได้แล้ว แต่คาร์เน่ไม่ได้จัดการง่ายแบบเต่าไททัน ฝ่ายตรงข้ามเป็นศัตรูที่มีความร้ายกาจและเชี่ยวชาญเว ทมนตร์คาถาหลายร้อยประเภท แถมยังมีการโจมตีที่ทรงพลังซึ่งเรียกว่า [ปราณมังกร] อีกด้วย

 

แม้ว่าสถานะต้านทานเวทย์มนตร์ของซูฮยอนจะอยู่ในระดับสูง แต่เขาไม่รู้เลยว่าสถานะต้านทานเวทย์มนตร์ จะสามารถทนทานกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างคาร์เน่ ได้สักกี่น้ํา..

 

ยิ่งไปกว่านั้น หากการต่อสู้เกิดขึ้นบนอากาศ ซูฮยอนจะตกเป็นรองอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

 

หลังจากการโจมตี [ปราณมังกร] รอบล่าสุดของคาร์เน่ผ่านพ้นไป ซูฮยอนตัดสินใจแน่วแน่

 

<< เอาแต่หลบ ก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ฉันต้องโจมตีพร้อมปัดป้องในเวลาเดียวกัน >>

 

วุป!!

 

พลังเวทเริ่มโคจรไปรวมตัวกันที่ดาบของซูฮยอน

 

[ดาบเกลียวคลื่น รูปแบบระเบิดกัมปนาท]

 

พลังเวทที่รวมตัวอยู่ในดาบมีความหนาแน่นเป็นอย่างยิ่ง ใบดาบสั่นไหวคล้ายใกล้ปริแตกเต็มทน

 

[กายาทรหด]

 

[เกราะของนักเวทย์]

 

[ขนวิหคราชาแห่งท้องนภา]

 

ซูฮยอนปกป้องร่างกายตนเองด้วยสกิล ซึ่งสกิลที่ใช้ออกมาสามารถยกระดับสถานะต้านทานเวทมนตร์ของเขาให้สูงขึ้นอีกหลายเท่าตัว

 

สกิลประเภทนี้จะไร้ประโยชน์เป็นอย่างมาก หากนําไปต่อสู้กับมอนสเตอร์ แต่ถ้าต่อสู้กับมังกร สกิลเหล่านี้จะมีประโยชน์ขึ้นมาทันที

 

แม้ว่าสกิลจะไม่เพิ่มความสามารถในการโจมตีทางกายภาพ แต่มันก็เหมาะสมกับสถานการณ์ในปัจจุบัน…

 

แต่สกิลที่ซ้อนทับร่างกายของซูฮยอนยังไม่หมดเพียงเท่านี้…..

 

[การคุ้มครองจากเทพมังกร]

 

[สะท้อนกลับ]

 

สกิลของมิรุ มอบสถานะพิเศษให้แก่ร่างกายซูฮยอนเพิ่นขึ้นอีกชั้น

 

<< แค่นี้ก็น่าจะเกินพอแล้ว >>

 

ไม่มีเหตุผลที่เขาต้องละล้าละลังอีกต่อไป ซูฮยอนพุ่งทะยานเข้าปะทะ [ปราณมังกร] ที่พ่นออกมาจากปากคาร์เน่ตรงๆ

 

ฟู!!

 

[ปราณมังกร] ขนาดมหึมากลืนกินร่างกายซูฮยอนเข้าไปทั้งตัว คาร์เน่ที่เห็นภาพนั้น เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

 

<< มันคิดจะฆ่าตัวตายหรือไง?? >>

 

คาร์เน่รู้สึกสับสนและคิดว่าการกระทําของซูฮยอนมันแปลกๆชอบกล

 

ไม่นานหลังจากนั้น….

 

คาร์เน่พลันตระหนักได้ว่าความคิดที่อยู่ในหัว เป็นความคิดที่ผิดมหันต์

 

ฉ่า!! ฉ่า!!

 

ซูฮยอนไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย แต่อีกฝ่ายหวังทําลาย [ปราณมังกร] ของคาร์เน่

 

หลังจากซูฮยอนฝ่า [ปราณมังกร] ออกมาได้เขาทะลวงม่านพลังเวทโปร่งใสที่ปกป้องร่างกายคาร์เน่และ ไปปรากฏตัวด้านหลังของมังกร เมื่ออยู่ในตําแหน่งที่ตัวเองได้เปรียบ ซูฮยอนเหวี่ยงดาบเป็นแนวโค้งเฉือน เข้าไปยังเกล็ดของคาร์เน่อย่างจัง คมดาบลากยาวตั้งแต่ช่วงไหล่จรดหน้าท้องทิ้งรอยบาดแผลฉกรรจ์เอาไว้

 

“มิรุ!!”

 

ซูฮยอนเปล่งเสียงตะโกนเรียกมิรุ ซึ่งมิรรวบรวมพลังเวทไว้ในปาก และกําลังรอให้ผู้เป็นนายเรียกอยู่พอดีเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณจากซูฮยอน มิรุไม่รั้งรอรีบพ่น [ปราณมังกร] ของตัวเองออกไป

 

ฟู!!

 

[ปราณมังกรขั้นสูง

 

[ปราณมังกร] ของมิรุ มีความรุนแรงไม่แพ้ [ปราณมังกร] ของคาร์เน่อย่างแน่นอน การโจมตีอันทรงพลัง พุ่งตรงไปยังมังกรส้มที่กําลังนอนกลิ้งเกลือกไปมาด้วยความทุรนทุราย จากการโดนดาบของซูฮยอนเข้าโจมตี

 

โฮกกกกก!!

 

เพราะความเจ็บปวดทรมาน คาร์เน่บิดตัวพราดพลิกซ้ายพลิกขวา เมื่อความเจ็บปวดจากดาบเริ่มบรรเทาลงคาร์เน่ขดตัวเป็นลูกบอล พลางสร้างม่านพลังเวทป้องกันร่างกาย แต่น่าเสียดายที่ม่านพลังเวทเปราะบางเกินไป

 

[ปราณมังกร] ของมิรุสามารถเจาะทะลุม่านพลังเวทของคาร์เน่ได้สําเร็จ เกล็ดที่แข็งแรงทนทานโดนความร้อยเผาผลาญจนหลอมละลาย เนื้ออ่อนที่อยู่ใต้เกล็ดเริ่มถูกแผดเผาที่ละน้อย

 

ไม่น่าเชื่อว่า [ปราณมังกร] ที่พ่นออกมาจากร่างกายเล็กๆนั่น จะทรงพลังขนาดนี้ เป็นอีกครั้งที่ซูฮยอนรู้สึกตกตะลึงกับการโจมตีของมิรุ

 

ซูฮยอนพอคาดเดาได้ว่าเหตุใด [ปราณมังกร] ของมิรุถึงได้รุนแรงแบบนี้…

 

<< อาจเป็นเพราะ [จินดามณี] ล่ะมั้ง? >>

 

[จินดามณี] มีความสามารถในการเสริมสร้างพลังโจมตีให้แก่เผ่าพันธุ์มังกร และมีเพียงมังกรแดงซึ่งเป็น ทายาของราชามังกรเท่านั้นที่สามารถควบคุมลูกแก้วสีแดงอันลึกลับได้

 

หลังจากมิรครอบครอง [จินดามณี] มังกรของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

<< แม้จะเป็นการโจมตีที่รุนแรง แต่ก็ไม่เพียงพอ ในการสยบมังกรสมตรงหน้า… >>

 

ไม่ว่า [ปราณมังกร] จะทรงพลังแค่ไหน สุดท้ายพลังทั้งหมดก็เป็นผลพวงจากสมบัติวิเศษอยู่ดีคาร์เน่เป็น มังกรที่มีชีวิตอยู่มานาน ความสามารถในการต้านทานพลังเวทย่อมต้องสูงส่ง

 

[ปราณมังกร] ของมิรุเพียงครั้งเดียว ไม่อาจสร้างบาดแผลอันตรายถึงชีวิตให้แก่คาร์เน่ได้…

 

<< อย่างที่ฉันคิดไว้ วิธีที่จะปราบมังกรสัมได้ มีเพียงวิธีเดียว >>

 

ซูฮยอนเอื้อมมือหยิบหอกที่ผูกติดหลังไว้ออกมา

 

เขากระชับหอกในมือแน่น อาวุธสั่นสะเทือนเปรียบประดุจดังเสียงคําราม

 

[หอกปราบมังกร]

 

คืออาวุธที่สืบทอดมาจากสมัยโบราณ มันถูกสร้างขึ้นเพื่อสังหารมังกรโดยเฉพาะ อาวุธประเภทขว้างที่ซูฮยอนมีโอกาสใช้บ่อยในชีวิตที่แล้ว ตอนนี้มีอยู่ในมือเขาทั้งหมด 3 เล่ม