การกลับมาของฮีโร่ - ตอนที่ 116

ตอนที่ 116

 

อีก!!

 

ควอนจางฮยอกกลืนน้ําลายลงคอหลังจากได้ยินคําซักถามของซูฮยอน

 

สํานักงานใหญ่ผู้ตื่นขึ้นปาวประกาศชัดเจนห้ามใช้ยาเสพติด เบลนดิ้ง บนโลกชั้นที่ 31 ขั้นเด็ดขาด

 

แต่คําปาวประกาศก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า วิธีการดังกล่าวไม่อาจยับยั้งยาเสพติดได้ พ่อค้ายาเสพติดสาละวนขายยาให้ผู้เสพต่อเนื่องอย่างไม่เกรงกลัว

 

เมื่อไม่ได้ผลทางสํานักงานจึงมีการบังคับใช้กฎหมายฉบับใหม่ ท้ายที่สุดหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้องก็ไม่สามารถสกัดกั้นช่องทางยาเสพติดได้อยู่ดี

 

นั่นจึงกลายเป็นเหตุผลทําไมควอนจางฮยอกจึงไม่ใส่ใจและไม่คิดว่าเบลนดิ้งเป็นอันตราย

 

แต่สถานการณ์ให้ปัจจุบันเปลี่ยนไปแล้ว

 

“ไม่เพียงแต่นายจะติดการเสพ เบลนดิ้ง ขึ้นสมอง นายยังพัวพันขายของต้องห้ามให้กับตัวแทนจําหน่ายของเปโตรอีก..” ซูฮยอนมองหน้าคว็อนจางฮยอก

 

เขาก้มตัวลงแล้วหยิบ เบลดดิ้น จากพื้นขึ้นมาอย่างระมัดระวังและพูดต่อ

 

“ตามกฏที่ออกมาล่าสุด ฉันสามารถทําโทษนายที่นี่ได้เลย”

 

ความหนาวเย็นแล่นพล่านไปทั่วร่างกายของคว็อนจางฮยอก

 

สํานักงานไม่มีทางยุ่มย่ามเรื่องบนชั้นที่ 31 แน่นอน แต่กับคนตรงหน้ามันต่างออกไป ซูฮยอนเป็นผู้ตื่นขึ้นมากความสามารถและปัจจุบันเขายังอยู่บนชั้นที่ 31

 

มิหนําซ้ําซูฮยอนยังรู้ด้วยว่าควอนจางฮยอกเป็นใครมาจากไหน เพราะซูฮยอนทราบดีในประเทศเกาหลีใต้ มีพลเมืองชื่อ คว็อนจางฮยอก อาศัยอยู่ในเมืองอันยัง ถ้าซูฮยอนส่งเรื่องให้ทางหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เขามีหวังโดนจับแหงๆ

 

สถานการณ์ตอนนี้ ควอนจางฮยอกติดอยู่ในกับดักอย่างสมบูรณ์ ทุกอย่างมืดแปดด้าน ไร้หนทางหนี้

 

“คือว่า…”ควอนจางฮยอกพูดตะกุกตะกักพลางทําทางท่าน่าเห็นใจ

 

“ให้ความร่วมมือกับฉันก็พอ”

 

ซูฮยอนยิ้มย่องผ่องใส แต่ในทางกลับกัน คว็อนจางฮยอกน้ําตานองหน้า

 

หลังจากทั้งคู่เข้ามาในโรงเหล้า คว็อนจางฮยอกกระดกเบียร์ไม่หยุด เขารู้สึกว่าปากของตัวเองแห้งผาก อวัยวะภายในร่างกายแสบร้อน

 

ซูฮยอนพูดขณะสายตามองดูอีกฝ่ายนั่งเคาะขวดเบียร์ “ไม่ต้องเกร็ง”

 

“ขะ…เข้าใจแล้ว”

 

ร่องรอยของความวิตกกังวลมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ฉายขึ้นบนใบหน้าควอนจางฮยอก ดูเหมือนอีกฝ่ายจะกลัวซูฮยอนตราหน้าว่าตัวเขาเป็นผู้กระทําผิด

 

“เอาล่ะ สรุปเรื่องที่นายเล่ามาและการจับต้นชนปลายของฉัน” ซูฮยอนพยายามเรียบเรียงเนื้อหา

 

ควอนจางฮยอกนั่งหลังตรงและนึกย้อนกลับไปถึงคําพูดเมื่อครู่ที่เล่าให้ซูฮยอนฟัง

 

“นายเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราว ถูกต้องไหม?”

 

“ถูกต้อง”

 

“นายไม่เกี่ยวข้องกับเปโตรโดยตรง หน้าที่ของนายคือนําของไปส่งมอบให้กับลูกค้า หลังจากทํางานเสร็จเรียบร้อย นายจะได้รับส่วนแบ่ง เบลนดิ้ง เป็นค่าตอบแทนสินะ”

 

“ประมาณนั้น”

 

“ หมายความว่ามีผู้ตื่นขึ้นจํานวนหนึ่งได้เสพ เบลนดิ้ง ฟรีๆ ทั้งๆที่ตัวเองไม่เกี่ยวข้องกับเปโตรเหมือนนายด้วย?”

 

“นายพูดถูก และพวกเขาส่วนใหญ่ไม่มีใครเกี่ยวข้องกับเปโตรอย่างลึกซึ้งเลยสักคน”

 

“อืม…”

 

“ฉันพูดด้วยความสัตย์จริง ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเบื้องลึกจริงๆนะ”

 

“ไม่ว่านายจะเกี่ยวข้องหรือเปล่า ไม่ใช่ประเด็นสําคัญ พอมาคิดดูดีๆฉันควรส่งตัวนายให้ทางสํานักงานดีไหม?”

 

“อย่านะ ฉันสํานึกผิดแล้ว”

 

ซูฮยอนเมินเฉยต่อกิริยาควอนจางฮยอก เขาใช้นิ้วมือเคาะโต๊ะเป็นจังหวะพลางส่งเสียงดื่ม

 

<<ทําไมคนอย่างเปโตรถึงยอมลดตัวลงมาสุงสิงกับชายแหลกเหลวพรรค์นี้ด้วยหนอ?>>

 

สําหรับเปโตรชั้นที่ 31 เขาเป็นเหมือนพระเจ้า จะดลบันดาลอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา ดังนั้นเขาไม่มีทางลดตัวไปพบหน้าคนอ่อนหัดที่สามารถไต่มาถึงชั้นที่ 31 โดยเลือกความยากระดับที่ 1เป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน

 

“เอ่อคือว่าจะเป็นอะไรไหม หากฉันอยากถามว่า เบลนดิ้ง มันผิดปกติตรงไหน” ควอนจางฮยอกถาม

 

“นายเป็นคนเสพเองกับตัว ยังไม่รู้อีกเหรอ?”

 

“เอ๊ะ? เรื่องอะไรกัน?”

 

“เฮ้อช่วยไม่ได้จะอธิบายให้ฟังก็แล้วกัน เมื่อไม่นานมานี้ เบลนดิ้ง เริ่มแทรกซึมบนแผ่นดินสหราชอาณาจักร ไม่ใช่แค่สหราชอาณาจักรเท่านั้น ประเทศทั่วโลกก็มีชะตากรรมไม่ต่างกัน”ซูฮยอนเงื้อมือออกไปหยิบเบลนดิ้งที่ควอนจางฮยอกแบกไว้ออกมาและกล่าวต่อ “เบลนดิ้งทั้งหมดถูกลักลอบนําออกจากที่นี่ โดยใช้คะแนนความสําเร็จเป็นสกุลเงินซื้อขาย สาเหตุที่ยาเสพติดไปโผล่บนแผ่นดินสหราชอาณาจักรได้นั้น เพราะใบสินทรัพย์ต่างมิติ สิ่งของที่หลุดออกไปจากที่นี่ไปจบอยู่บนฝ่ามือผู้มั่งคั่ง ในโลกชันที่ 31 อาจมองว่าเป็นแค่หญ้าธรรมดาแต่สําหรับพวกเขา”

 

“พวกเขาคงคิดประมาณว่า ตัวเองกําลังได้เสพสุขสิทธิพิเศษเฉพาะผู้ตื่นขึ้นเท่านั้น ใช่ไหม?”

 

“นายก็ฉลาดเหมือนกันนิ นึกว่าโง่จนกู้ไม่กลับเสียอีก” ซูฮยอนผงกหัว

 

“สําหรับพวกเขาสิ่งเหล่านี้ไม่ต่างอะไรกับใช้เงินซื้อสิทธิพิเศษ เพื่อให้ตัวเองลิ้มลองความรู้สึกเลิศล้ําเหมือนผู้ตื่นขึ้นสักครั้งในชีวิต ส่วนยาเสพติดเป็นเพียงของแถม แต่ปัญหาที่แท้จริงของการลักลอบนําของออกมาขายโลกภายนอก คือการสูญเสียคะแนนความสําเร็จไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง”

 

ใบสินทรัพย์ต่างมิติ หนึ่งใบมีค่าใช้จ่ายอยู่ที่ 50,000 คะแนน

 

สําหรับซูฮยอนในปัจจุบัน ราคาใบสินทรัพย์ต่างมิติเป็นเรื่องขี้ประติ้ว แต่สําหรับผู้ตื่นขึ้นที่พึ่งไปถึงชั้นที่ 31 ถือว่าเป็นคะแนนความสําเร็จที่มีมูลค่ามหาศาล

 

จํานวนคะแนนความสําเร็จที่เสียไปกับการลักลอบขน เบลนดิ้ง ออกมาสู่โลกภายนอก มีมูลค่าสูงถึงพันล้าน

 

“ที่สําคัญที่สุดมีผู้ตื่นขึ้นจํานวนมากปักหลักอยู่บนชั้นที่ 31 ถาวร เพราะ เบลนดิ้ง โดยเฉพาะซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่ามันเป็นประเด็นที่ปล่อยทิ้งคาราคาซังไม่ได้ แม้ในตอนนี้จํานวนผู้ตื่นขึ้นที่ตัดสินใจอยู่บนชั้นที่ 31 จะมีไม่เยอะมาก แต่การดํารงอยู่ของเบลนดิ้ง ในอนาคตอันใกล้ เบลนดิ้งจะกลายเป็นที่รู้จักมากขึ้น ผลสุดท้ายจํานวนผู้ตื่นขึ้นที่ตัดสินใจอาศัยอยู่บนชั้นที่ 31จะ ค่อยๆเพิ่มขึ้น”

 

ในปี พ.ศ. 2021 มีผู้ตื่นขึ้นอัตราส่วน 1 ต่อ 10 ตัดสินใจเลือกอยู่บนชั้นที่ 31

 

อย่างไรก็ตามตัวเลขดังกล่าวจะค่อยๆแปรเปลี่ยนไปในอนาคต จาก 1 ต่อ 10 เปลี่ยนเป็น 5 ต่อ 10

 

พวกเขาหันหน้าหนีโลกแห่งความจริงและเลือกใช้ชีวิตอยู่ในหอคอยแห่งการทดสอบ เพื่อใช้เวลาเสพยาอย่างเต็มที่

 

หากไม่มียาเสพติดตัวนี้ ผู้ตื่นขึ้นคงไม่ตัดสินใจปักหลักอยู่บนชั้นที่ 31 และคะแนนความสําเร็จหลายพันล้าน คงไม่สูญเปล่าไปกับเรื่องไร้สาระ การคงอยู่ของ เบลนดิ้ง อธิบายอีกนัยหนึ่งคือมันเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่ต่อมนุษย์ชาติ

ที่สําคัญที่สุด.

 

<<เปโตร ไอ้เจ้าบ้านั่นเป็นตัวปัญหาอย่างแท้จริง>>

 

เบลนดิ้ง แปรรูปมาจากหญ้าชนิดหนึ่ง ซึ่งพบเจอได้ทั่วไปบนชั้นที่ 31 ทว่าเปโตรใช้ข้อได้เปรียบนั้นเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง เขาสร้างเครือข่ายยาเสพติดขนาดใหญ่ขึ้น จนปัจจุบันการใช้เบลนดิ้ง เริ่มเลวร้ายลงเรื่อยๆ

 

นอกจากเปโตรจะทําเบลนดิ้งไว้เสพเองแล้ว เขายังแจกจ่ายและขายให้กับลูกค้าที่สนใจเพื่อสนองต้องการของตนเองและเงินตรา

 

สายตาซูฮยอนเปลี่ยนไปจ้องมอง เบลนดิ้ง ที่ห่อด้วยผ้าสีขาววางกองไว้อยู่บนโต๊ะ

 

เขาทําท่าครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ก่อนพูดขึ้น

 

“ของกลางพวกนี้ ฉันจะยึดเอาไว้”

 

“เอ๊ะ?”

 

“เอ๊ะ” ของนายหมายความว่าไงห้า? นายคิดว่าฉันจะยอมอะลุ่มอล่วย ให้นายเสพสุขกับยาพวกนี้ต่อไปงั้นเหรอ”

 

“หากนายยึดของไป ฉันก็แย่สิ”

 

“อย่ากังวล ฉันมีงานอย่างอื่นให้นายทํา” ซูฮยอนมีความคิดดีๆเด้งขึ้นมาในหัว

 

เขาหยิบของกลางขึ้นมาหนึ่งห่อแล้วส่งให้ควอนจางฮยอก

 

“จากนี้ไป ฉันอยากให้นายช่วยโฆษณาชื่อของฉันให้หน่อย”

 

ซูฮยอนยิ้มมุมปากและมองไปยังดวงตาของคว็อนจางฮยอกที่กําลังสั่นกลัว

 

เปโตร ราชาผู้ปกครองโลกชั้นที่ 31

 

ไม่สิ ต้องบอกว่าเขาใช้ชีวิตเยี่ยงขัตติยมานะถึงจะเหมาะสมกว่า เงิน สาวงาม ยาเสพติดและลูกน้องที่บูชาเขาประดุจพระเจ้า

 

การใช้ชีวิตเฉกเช่นเขา เป็นความฝันของใครหลายๆคน

 

ภายในที่พักซึ่งตั้งอยู่ที่ไหนสักแห่งภายในเมือง เปโตรนอนเอนหลังอยู่แถวสวนหญ้าหน้าบ้านและจุดไฟ ก่อนหยิบ เบลนดิ้ง เอาไปอังไฟ เมื่อควันสีขาวลอยฟุ้งออกมา เขาสูบควันสีขาวเข้าไปเต็มปอด

 

ไม่นานการมองเห็นก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีเหลืองอ่อน โลกทั้งใบเหมือนตกอยู่ในความฝันนุ่มละมุนราวกับว่าตัวเขาปล่อยใจให้ไหลไปตามเกลียวคลื่นแห่งความมึนเมาอย่างเพลิดเพลิน

 

เขากลั่นควันเอาไว้ในปอดสักพัก สัมผัสรสชาติของมันแล้วพ่นออกมาจากปาก

 

เปโตรค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งแวดล้อมทุกอย่างกลายเป็นสีเหลืองทั้งหมด ด้านหลังของเขามีชายร่างบึกบึนเปลือยท่อนบน ผมสีเหลือง นัยน์ตาสีเหลือง นอนหงายท้องอยู่บนพื้น

 

เปโตรหยิบเบลนดิ้งม้วนสําเร็จรูปขึ้นมา โบกสะบัดใกล้ดวงตาและบ่นพึมพํา

 

“น่าเสียดายที่ฤทธิ์ของมันอ่อนไปหน่อย”

 

ร่างกายของเขาเริ่มมีการต่อต้านเบลนดิ้งมากขึ้น เมื่อเวลาผ่านไปฤทธิ์ยาจึงมีผลกระทบต่อเขาน้อยลงเรื่อยๆ แม้อาการกระสันยายังคงอยู่ แต่ความรู้สึกพึงพอใจหลังจากสูบยาไม่เหมือนกับในอดีตอีกต่อไป

 

เปโตรรีบผุดลุกจากที่นั่ง เพราะมีแขกหน้าใหม่วิ่งปรอเข้ามาหา

 

“มีอะไร?”เขาถามพลางยกมือถอดแว่นกันแดดออก

 

แขกที่มาใหม่เป็นเพื่อนคนสนิทของเขา ซึ่งคบหากันมาเนิ่นนาน ชื่อ ลุกค์

 

อีกฝ่ายมองดูเปโตรหยิบเบลนดิ้งม้วนใหม่ขึ้นมาและปริปากซักถาม “พักหลังๆ นายชักจะใช้พวกมันบ่อยเกินไปแล้วนะ รู้ตัวไหม?”

 

“ใครสนกันล่ะ ยาตัวนี้หาง่ายจะตาย”

 

“เบลนดิ้งออกฤทธิ์โดยการดูดกลืนพลังงานในร่างกายของผู้ใช้ หากนายยังเอาแต่สู บมันไป”

 

“พอซักที มาถึงก็รู้จี้จุกจิก ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าจะปักหลักอยู่ที่นี่ ไม่ขึ้นไปชั้นถัดไปต่อให้พลังงานหายหมดก็ช่างหัวมันสิ”

 

เปโตรเขม็งมองลุกค์ด้วยสายตาเดือดดาล

 

การบ่นกระปอดกระแปดใช้ไม่ได้ผลกับเปโตรมาตั้งแต่แรก ถ้าการบ่นของลุกค์ใช้ได้ผลจริงๆ ปานนี้เปโตรคงหันหลังให้ยาได้นานแล้ว

 

ประมาณหนึ่งเดือนหลังจากเปโตรลองใช้ เบลนดิ้ง เขาก็ถอนตัวไม่ขึ้น

 

ลุกค์ถอยหายใจอย่างเอือมระอาและตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “2-3 วันที่ผ่านมา มีคนขโมย เบลนดิ้ง ที่จัดเตรียมไว้ส่งออก นายได้ยินข่าวหรือยัง?”

 

“ได้ยินสิ อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร จะกระทืบให้ตายเลยคอยดู”

 

เปโตรเปล่งเสียงกรนมาทางจมูกอย่างเกรี้ยวกราด

 

แค่หนึ่งคําพูดของเขาสามรถปลุกระดมผู้ตื่นขึ้นในชั้นที่ 31 ได้อย่างน้อย 1000 คน แต่กลับมีไอ้ปัญหาอ่อนไม่รู้จักหัวนอนปลายตีนกล้ากระตุกหนวดเสือโดยการขโมย เบลนดิ้งของเขาไปอย่างไม่เกรงกลัว แถมยังทําโจ่งแจ้งภายในอาณาเขตของเขาอีก

 

“ตัวแทนจําหน่ายหน้าใหม่ของเรา ผู้ตื่นขึ้นชาวเกาหลี ชื่อ ควอนจางฮยอก มาหาฉันเป็นการส่วนตัว เขานําข้อมูลสําคัญมาบอก”

 

“ข้อมูลอะไร?”

 

“เขาบอกว่า รู้ว่าใครเป็นคนร้ายขโมยเบลนดิ้งไปจากพวกเรา”

 

“จริงเหรอ? ไอ้ลูกกะหรี่นั่นเป็นใคร?”

 

“คิมซูฮยอน ผู้ตื่นขึ้นแรงค์ S ประจําเกาหลีใต้”

 

ขณะกําลังฟังคํารายงานจากลูกค์ เปโตรสวมใส่เสื้อเชิ้ตเรียบง่าย แว่นกันแดดเหน็บเก็บไว้บนหัว

 

เพราะฤทธิ์ยาเบลนดิ้งส่งผลกระทบต่อระบบประสาททําให้เขามีอาการมึนเมา จนกระทั่งเมื่อครู่ร่างกายของเขาอ่อนเปลี้ยไปอย่างกะทันหัน เพราะได้รับฟังเรื่องที่น่าใจหาย ต่อให้คนใกล้ตายหากได้ยิน ยังต้องฝืนกระเด้งตัวขึ้นมารับฟัง

 

“นายบอกว่าใครนะ”เปโตรถาม

 

“ หูของนายยังปกติดีอยู่ไหม? ตั้งใจฟังให้ดีๆ ฉันบอกว่าคนร้ายตัวจริงก็คือคิมซูอยอน ตอนนี้เขาอยู่บนชั้นที่ 31”

 

“ไม่ใช่เรื่องนั้น ฉันแค่แคลงใจทําไมไอ้เวรถึงหยุดอยู่ที่นี่ ปกติเขาต้องพากเพียรปีนป่ายหอคอยอย่างไม่หยุดพักไม่ใช่เหรอไง”

 

“ใครจะไปรู้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจ ซูฮยอนให้ความสนใจ เบลนดิ้ง ซึ่งอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเรา”

 

“พ่อมันเถอะ…”

 

เปโตรเคยได้ยินข่าวมาว่าซูฮยอนไต่มาถึงชั้นที่ 31 แต่เขาไม่ได้สนใจมันมากขนาดนั้น

 

เมื่อไม่นานนี้มีผู้ตื่นขึ้นแรงค์ S คนหนึ่งมาถึงชั้นที่ 31 ด้วยเช่นกัน แต่เขาไม่ได้หยุดพักเขาเลือกท้าทายการทดสอบต่อไปทันที โดยไม่สนใจว่าสภาพแวดล้อมบนโลกชั้นที่ 31 จะเป็นยังไง

 

แต่ไอ้เวรนี่เสือกเลือกหยุดพักอยู่ชั้นที่ 31

 

“เขาให้ความสนใจ เบลนดิ้ง แสดงว่าเขาคงรับรู้ถึงความมหัศจรรย์ของเจ้าสิ่งนั้นแล้วสินะ”เปโทรถาม

 

“น่าจะใช่”

 

“ไอ้ชั่วนั่น แสร้งวางท่าเป็นอัศวินประกายแสง แต่สุดท้ายพฤติกรรมของมันก็ไม่ต่างอะไรกับหัวขโมย”

 

ซูฮยอนกล้าแย่งชิงเบลนดิ้งอย่างโจ่งแจ้ง หมายความว่าอีกฝ่ายพยายามเชิดของและไม่ยอมจ่ายเงินค่าสินค้า

 

“พวกเราจะทําอะไรต่อ? สอดแนมเขาเงียบๆ หรือส่งคนไปเจรจากับเขาโดยเสนอเบลนดั้งจํานวนหนึ่งให้?”ลุกค์ถาม

 

“นายบ้าไปแล้วหรือไง?”

 

คําแนะนําของลุกค์ทําให้การแสดงออกของเปโตรดูน่าเกลียด

 

“ในเมื่อมันกล้ามากระตุกหนวดของฉัน ฉันจะเล่นกับมันด้วย”

 

“พวกเขาบอกฉันเท่านี้”

 

ควอนจางฮยอกรีบมาแจ้งข่าวจากคนระดับสูงให้ซูฮยอนรับทราบ คําสั่งที่ออกมาใหม่ล่าสุดคือใครก็ตามหากพบเห็นซูฮยอนต้องจับตาดูอีกฝ่ายเอาไว้ อย่าให้คลาดสายตา รอจนกว่าพรรคพวกคนอื่นๆจะตามมาสมทบ..

 

“พวกเขาต้องการให้นายจับตาดูฉันไว้งั้นเหรอ?” ซูฮยอนถามกลับ

 

“ใช่ เหมือนพวกเขากําลังตามล่าตัวนายอยู่ คุณชายซูฮยอน”

 

ควอนจางฮยอกเป็นแค่คนสํามะเลเทเมา เขาทํางานให้เปโตรเพราะต้องการเบลนดิ้งเท่านั้น

 

แต่คําสั่งที่ออกมาใหม่ เปโตรต้องการให้คนในองค์กรจับตาดูซูฮยอนเอาไว้เนี่ยนะ มันเป็นคําสั่งเฉดหัวให้ไปตายชักๆ

 

แน่นอนว่าการตายของลูกกะโล่ คนระดับสูงคงไม่สนใจใยดี

 

“อย่างนี้นี่เอง พวกเขาอยากได้ตัวฉันจริงๆด้วย “ซูฮยอนบ่นพึมพําและยิ้มกริ่ม ภายใต้รอยยิ้มมีเลศนัยบางอย่างแฝงไว้

 

เมื่อคว็อนจางฮยอกเห็นรอยยิ้มของซูฮยอน เขารู้สึกใจคอไม่ดีแปลกๆ เนื้อตัวเริ่มเย็นเฉียบ

 

“คุณชายวางจะทําอะไรต่อไป?”

 

“นายช่วยคาบข่าวไปบอกพวกเขาหน่อย”

 

“บอกว่าอะไร?”

 

“นายไปแจ้งข่าวให้พวกเขาทราบ ฉันจะนั่งรออยู่ตรงนี้ พอพวกเขาทราบ เดี๋ยวพวกเขาก็มาหาฉันเองแหละ”

 

ทั้ง 2 คนนั่งพูดคุยกันอยู่ในโรงเหล้า นอกจากอาหารเรียบง่ายและชาล้างคอ จนถึงตอนนี้พวกเขาไม่ได้สั่งเมนูใหม่เพิ่มเลย ขนาดพวกเขานั่งแช่กันอยู่นานมากก็ไม่มีใครสนใจ

 

“นายบ้าไปแล้วหรือไง? คิดปะทะกับพวกเขาซึ่งๆหน้า โดยไร้แผนการเนี่ยนะ?”

 

“จะกังวลอะไร หากฉันพลาดตายขึ้นมา สุดท้ายมันก็เป็นผลดีกับนายไม่ใช่เหรอ?”

 

“เอ๊ะ?”

 

“เรื่องของนาย ไม่ว่าจะเรื่องการเป็นตัวแทนขายเบลนดิ้งหรืออาศัยอยู่ในเมืองอันยัง ฉันไม่เคยพูดให้ใครฟังเลยแม้แต่คนเดียว”

 

หัวสมองของคว็อนจางฮยอกหมุนประมวลผลคําพูดของซูฮยอน

 

ในกรณีนี้หมายความว่า

 

“ถ้าฉันตกตาย เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับนายจะหายวับไปกับอากาศ ไม่ล่วงรู้ไปถึงหูผู้อื่น”

 

นี่คือฉากจบที่สมบูรณ์แบบอย่างยิ่งสําหรับคว็อนจางฮยอก สมมุติเหตุการณ์ลงเอยอย่างที่ว่าจริงๆเขาก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ในชั้นที่ 31 ได้อย่างสบายใจ พร้อมเสพสุข เบลนดิ้งได้ตามต้องการ

 

“ในเมื่อเข้าใจ ก็รีบไปได้แล้ว หากพลาดโอกาสนี้ นายคงต้องใช้สมองคิดให้หนักขึ้น เพื่อหาฆ่าฉันให้ได้”

 

“รับทราบครับ คุณชาย”

 

ทันทีที่ซูฮยอนพูดจบ ควอนจางฮยอกผลักเก้าอี้ไปข้างหลังและลุกขึ้นยืน ก่อนวิ่งพรวดออกไปจากโรงเหล้าอย่างเร่งเรีบและมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่เขาคิดไว้ในใจ

 

แม้คว็อนจางฮยอกจะมาถึงชั้นที่ 31 โดยเลือกความยากระดับที่ 1 แต่ยังไงเขา ก็เป็นผู้ตื่นขึ้นคนหนึ่งดังนั้นความเร็วของเขาจึงเร็วกว่าคนปกติ

 

ซูฮยอนใช้หลังพิงเก้าอี้และเพลิดเพลินไปกับรสชาติของชาด้วยท่าทางผ่อนคลาย

 

<<ฉันอยากรู้จัง พวกเขาจะมาหาฉันตอนไหนกันนะ?>

 

สิบนาที ยี่สิบนาที คงไม่พอสําหรับเตรียมการ

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเปโตรต้องใช้เวลาสักพักในการเรียกรวมพลผู้ตื่นขึ้นจํานวนมาก เพื่อต่อกรกับผู้ตื่นขึ้นแรงค์ S อย่างไรก็ตามการเรียกรวมพลไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แม้จะเป็นตัวเปโตรก็ตาม

 

ซูฮยอนหวังลึกๆในใจอยากให้เปโตรเลือกวิธีเจรจามากกว่า หากเป็นเช่นนั้น มันสามารถย่นระยะทางที่ห่างไกลให้สั้นลงและการเผชิญหน้าระหว่างเขากับเปโตรจะได้เร็วขึ้น

 

แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเลือกทางไหน ก็ไม่สําคัญสําหรับเขา

 

<<ไม่ช้าก็เร็ว ฉันก็ต้องเจอหน้าอีกฝ่ายอยู่ดี>>

 

ซูฮยอนไม่จําเป็นต้องขยับร่างกายให้เปลืองเรี่ยวแรง เขามีหน้าที่แค่นั่งคอยอย่าง อดทนและรอให้แขกเดินมาหาด้วยตนเอง

 

หลังจากควอนจางฮยอกวิ่งออกไปได้ไม่นาน มีผู้ตื่นขึ้นจํานวนหลายร้อยคนรว มตัวเป็นกลุ่มเป็นก้อนแออัดอยู่บริเวณด้านนอกโรงเหล้า ซึ่งด้านในซูฮยอนกําลังนั่งจิบชารออย่างสําราญใจ