ตอนที่ 434 ฉู่อีอี คุณนึกว่าผมโง่เหรอ
“ใส่ร้าย? อีอี คุณคิดว่าผมโง่จริงๆ เหรอ คุณหลอกผมมานานขนาดนี้ จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ยอมพูดความจริงกับผม” หัวใจของเผยหนานเจวี๋ยนั้นผิดหวังต่อฉู่อีอีนานแล้ว
เธอหลอกเขาซ้ำๆ ซากๆ เขาจะติดกับเธออีกได้อย่างไร
ตอนที่เขาคบกับเธอก็มีความสัมพันธ์กับเฉิงเฮ่าแล้ว อีกทั้งยังตั้งท้องลูกของเขา ตอนนี้ทุกอย่างต่างผุดขึ้นสู่ผิวน้ำแล้ว เธอยังคิดที่จะมีลูกเล่นอีกเหรอ หึหึ
ฉู่อีอี ผมไม่เคยมองเห็นธาตุแท้ของคุณเลยจริงๆ
ฉู่อีอีได้ฟังแล้วส่ายหน้าไม่หยุด “ฉันถูกเขาบังคับ หนานเจวี๋ย คุณต้องเชื่อฉันนะ ฉันรักคุณจริงๆ” ฉู่อีอีเอ่ยด้วยเสียงสะอื้น
“ผมไม่กล้ารับรักของคุณหรอก หกปีก่อน คุณตั้งท้องลูกของเฉิงเฮ่าก็เลยออกนอกประเทศ จากนั้นก็ให้ฉู่เจียเสวียนช่วยคุณ ช่วยคุณปกปิดความลับ คุณสร้างอุบัติเหตุทางรถยนต์ปลอมๆ ขึ้นมา โยนความผิดให้ฉู่เจียเสวียนสำเร็จ ถูกไหม?” เผยหนานเจวี๋ยพูดขึ้น แววตายิ่งมืดมนลงทุกที
วินาทีที่เขารับรู้ความจริงนั้น เขาไม่สามารถอธิบายอารมณ์ของตัวเองได้เลยจริงๆ เขารู้สึกเสียใจจริงๆ ตอนนั้นเพราะผู้หญิงอย่างฉู่อีอีคนนี้ เขาถึงได้ทำร้ายฉู่เจียเสวียนจนกลายเป็นอะไรไปแล้ว?
เมื่อได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ย หัวใจของฉู่อีอีก็สั่นด้วยความกลัว ‘เขารู้แล้ว? ฉู่เจียเสวียนบอกเขางั้นเหรอ จะต้องเป็นฉู่เจียเสวียนที่บอกเขาแน่ๆ จะต้องใช่แน่’
“หนานเจวี๋ย ฉู่เจียเสวียนชั่วคนนั้นมันบอกคุณใช่ไหม? เปล่านะ ฉันไม่…”
‘เพี๊ยะ’ ฉู่อีอียังไม่ทันพูดจบก็ถูกเผยหนานเจวี๋ยตบหน้าแล้ว รอยตบที่ชัดเจนปรากฏขึ้นบนใบหน้าขาวใสของฉู่อีอีทันที
ฉู่อีอีถูกตบจนอึ้งไป เสียงสะอื้นก็หยุดตามไปด้วย เธอมองเผยหนานเจวี๋ยด้วยความตกตะลึง มือค่อยๆ กุมบริเวณใบหน้าที่ถูกเขาตบ แววตาเปี่ยมด้วยความเกลียดชัง
“ฉู่เจียเสวียนไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังเลย เธอถูกคุณรังแกมาโดยตลอดเพื่อช่วยคุณปกปิดเรื่องนี้ ฉู่อีอี จนป่านนี้แล้ว คุณไม่มีความเสียใจเลยสักนิดเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปาก เส้นเอ็นบนมือเต้นตุบๆ
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังโยนเรื่องนี้ให้กับฉู่เจียเสวียน หลายปีมานี้เขาอยู่กับคนแบบไหนกันนะ
ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้เลยว่าเธอเป็นคนที่โหดร้ายแบบนี้
“เผยหนานเจวี๋ย คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง คุณตบฉันได้ยังไง ฉันรักคุณขนาดนี้ ตอนนี้คุณตบฉันเพราะคนเลวคนนั้นงั้นเหรอ” ฉู่อีอีโมโห ลุกขึ้นมาจากพื้น ตะคอกใส่เขา ในเวลานี้เธอไม่มีความอ่อนโยนดังเช่นปกติแล้ว
ตอนนี้เธอก็เหมือนกับผู้หญิงปากร้าย ดวงตามีความเกลียดชังเข้ามาแทนที่ ทำให้ดูแล้วน่ากลัว
เผยหนานเจวี๋ยมองดูฉู่อีอีที่เปลี่ยนสีหน้ากะทันหัน ไม่แปลกใจเลยสักนิด ราวกับว่าเธอก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ในเมื่อพูดมาขนาดนี้แล้ว งั้นเขาก็จะพูดทุกอย่างให้ชัดเจนก็แล้วกัน ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนี้อย่างเด็ดขาด
ตลอดเวลามานี้ เขารู้สึกว่าเธอได้ช่วยเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ดังนั้นการดูแลเธอจึงเป็นสิ่งที่เขาควรทำ แต่ว่าตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเด็กหญิงในตอนนั้นใช่เธอจริงหรือเปล่า
ถ้าหากใช่เธอจริงๆ เขาไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่าเธอจะกลายเป็นคนชั่วร้ายเช่นนี้
“ฉู่อีอี คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงไม่เอาหลักฐานที่คุณทำผิดพวกนั้นไปให้ตำรวจ เพราะว่าผมอยากให้โอกาสคุณ แต่ว่าตอนนี้คุณทำให้ผมผิดหวังจริงๆ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงมืดมน ในน้ำเสียงมีความขึงขัง
คำพูดของเผยหนานเจวี๋ยทำให้หัวใจของฉู่อีอีร้อนรนขึ้นมาทันใด
เธอยื่นมือดึงแขนเสื้อของเผยหนานเจวี๋ย ร้องไห้จนดวงตาทั้งคู่บวมแดง ตอนนี้ใบหน้าที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์เปียกชื้นไปด้วยน้ำตา ทำให้ใบหน้ามีความน่ากลัวเล็กน้อย
“หนานเจวี๋ย อย่านะ อย่าแจ้งความเลย” เสียงของฉู่อีอีสั่นสะอื้น มองเผยหนานเจวี๋ยด้วยสายตาวิงวอน
ตอนที่ 435 ฉู่อีอี พวกเราจบกัน
ถ้าหากแจ้งความล่ะก็ชีวิตนี้ของเธอก็จบสิ้นแล้ว เธอมีวันนี้ได้อย่างยากลำบากจะปล่อยให้มันหายไปแบบนี้ได้อย่างไร ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด จะให้ตำรวจรู้ไม่ได้
เผยหนานเจวี๋ยมองผู้หญิงที่ตัวเองเคยรัก ความเจ็บปวดก่อตัวขึ้นในหัวใจ สุดท้ายแล้วเขาเป็นคนผิดเอง
“คุณไปซะ ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก ต่อไปก็อย่ามาให้ผมเห็นอีก” เห็นแก่ความรักครั้งก่อนเขาจะปล่อยเธอไป ต่อไปพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว
พอฉู่อีอีได้ยินก็ตื่นตระหนกทันที เธอจะไปทั้งแบบนี้ไม่ได้ ถ้าหากจากไปทั้งแบบนี้ เช่นนั้นระหว่างเธอกับเผยหนานเจวี๋ยก็จะจบลงจริงๆ
“หนานเจวี๋ย คุณฟังฉันนะ ฉันรักคุณมากจริงๆ คุณอย่าไล่ฉันไปเลยได้หรือเปล่า” ฉู่อีอีร้องไห้จนใบหน้าที่งดงามของเธอเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำเป็นอย่างยิ่ง
“อาฮั่น พาเธอส่งกลับไปที่บ้านฉู่ ให้บ้านฉู่ดูแลเธอให้ดี ให้พวกเขาระวังเธอไว้ให้ดี ถ้าหากเธอทำอะไรตุกติกอีก ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้ว” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากเย็นชา ทันทีที่เรียก คนที่ชื่ออาฮั่นก็เดินเข้ามา ดึงฉู่อีอีขึ้นมาจากพื้นทันที
“ไม่ หนานเจวี๋ย คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันเลยได้หรือเปล่า ฉันไม่อยากไป” ฉู่อีอีสะอื้น ยื่นมือดึงแขนเสื้อของเผยหนานเจวี๋ย ไม่ยอมปล่อยมือ
เขาเคยพูดกับเธอมากมายขนาดนั้น หรือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องปลอมๆ งั้นเหรอ ทำไมตอนนี้เขาถึงได้โหดร้ายกับเธอเพียงนี้ เพราะอะไร
“พาเธอไป” ริมฝีปากบางๆ เอ่ยขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงเยือกเย็นราวกับอสูร เขามีตาแต่ไร้แววที่เชื่อฉู่อีอีมานานขนาดนั้น ทำให้พลาดฉู่เจียเสวียนที่รักเขามากไป
เขาจะต้องทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี ตอนนี้ระหว่างเขากับฉู่เจียเสวียนก็…เฮ้อ
ไม่ว่าฉู่อีอีจะร้องไห้อย่างไร เผยหนานเจวี๋ยก็ไม่หวั่นไหว ตอนนี้เขาเกลียดฉู่อีอีจนอยากฆ่าเธอด้วยมือของตัวเอง ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอ เขากับฉู่เจียเสวียนก็คงไม่พลาดอะไรมากมายขนาดนั้น
อีกด้านหนึ่ง หลังจากฉู่เจียเสวียนนอนไปสามชั่วโมงแล้วก็ตื่นขึ้นมา ซูซานที่นั่งอยู่ข้างเตียงเห็นว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้วสายตาก็เผยความดีใจ เอ่ยถาม “เจียเสวียน ลูกตื่นแล้วเหรอ หิวหรือเปล่า แม่ทำกับข้าวให้ลูกกินน่ะ”
พูดจบ เอื้อมมือหยิบโจ๊กถ้วยเล็กที่อุ่นแล้วบนโต๊ะขึ้นมา ยกขึ้นจรดปากแล้วเป่า
ฉู่เจียเสวียนเห็นแล้วมุมปากก็ยกยิ้ม ยื่นมือรับโจ๊กมาจากมือของเธอ “แม่คะ หนูไม่เป็นไรแล้ว เมื่อกี้แค่เหนื่อยนิดหน่อย ก็เลยหลับไป”
ตอนนี้ไม่มีอันตรายแล้ว เช่นนั้นตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรให้กลัวแล้ว เพียงแค่เมื่อนึกถึงฉู่อีอีคนนั้น หัวใจของฉู่เจียเสวียนก็ลุกเป็นไฟ
ซูซานได้ยินแล้วก็พยักหน้า ยื่นมือลูบผมของเธอ ความกังวลในแววตาก็หายไปแล้ว
“แม่คะ ทำให้แม่เป็นห่วงแล้ว” หลังจากกินโจ๊กจนหมดฉู่เจียเสวียนก็เอ่ยปาก เอื้อมมือกอดเอวและเข้าสู่อ้อมกอดของเธอ
“ขอแค่ลูกไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ซูซานได้ยิน ก็ยื่นมือตบๆ หลังของฉู่เจียเสวียน
ชีวิตลูกสาวของเธอคนนี้ช่างขมขื่นเหลือเกิน หลังจากกลับมาก็เจอเรื่องวุ่นวายมากมาย ตอนนี้ก็มีอันตรายด้วย เธอเป็นห่วงลูกสาวมากจริงๆ
“เจียเสวียน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่” ซูซานเอ่ยปาก น้ำเสียงเผยความกังวล
“ไม่มีอะไรค่ะแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้หนูแยกแยะได้ แม่ไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ ดึกมากแล้ว” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย
เธอรู้แล้วว่าต้องจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ก่อนหน้านี้เพราะว่าเธอใจอ่อนเกินไปแล้ว จึงปล่อยให้ฉู่อีอีลงมือกับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งนี้ เธอจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน
คืนนี้ถ้าหากเผยหนานเจวี๋ยไม่รีบมาล่ะก็ เธอก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ครั้งนี้เธอติดค้างเขาจริงๆ
