กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 150
USB:บทที่ 150 เพื่อนธรรมดา
แม้ว่าเขาจะเอาชนะชิวหัวและคนอื่นๆได้ แต่ฮวงเฟิงเองก็ยังคงอารมณ์ไม่ดีนักขณะที่กลับบ้าน
จริงๆแล้วเขาวางแผนที่จะไปหาถงเฉียนและสั่งสอนเขาเพื่อที่จะคลายอารมณ์
อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าเจ้าลูกน้องคนนั้นจะเร็วกว่าเขานักและหาคนอื่นมาจัดการเขาได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้
ยิ่งไปกว่านั้นในบรรดาผู้คนในปัจจุบัน คนสุดท้ายที่พ่ายแพ้ต่อเขานั้นช่างแข็งแกร่งอย่างแท้จริง
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องเสี่ยงอันตรายจากการบาดเจ็บของตัวเองที่จะคว้าตัวคู่ต่อสู้และหักขาของเขาให้ได้ฮวงเฟิงเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของเขาได้หรือไม่
แน่นอนว่าถ้าเขาใช้เวทมนตร์ความเป็นไปได้ก็จะสูงขึ้น
เป็นผลให้ฮวงเฟิงรู้สึกได้ถึงวิกฤตครั้งใหญ่เขาไม่รู้ว่าในครั้งต่อไปที่ถงเฉียนส่งใครมาจะเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่านี้ หรือถ้าพวกเขาพาลูกน้องมาที่นี่โดยตรง
ดังนั้นฮวงเฟิงจึงตัดสินใจที่จะออกไปข้างนอกในตอนกลางคืนเพื่อดูว่าเขาสามารถจัดการถงเฉียนได้ก่อนหรือไม่
เขาอยากจะประพฤติตัวดีสักพักและหลังจากนั้นเขาก็จะมีความแข็งแกร่งพอที่จะจัดถงเฉียนให้สิ้นซาก
ถ้าต้องการที่จะสอนบทเรียนให้แก่ถงเฉียนก็ต้องรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่สามารถไปที่บ้านของเขาได้ และจะเป็นการดีที่สุด หากอยู่ข้างนอก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ฮวงเฟิงก็โทรหาซูหยูโม่ เธอรู้จักถงเฉียน และน่าจะรู้อะไรเกี่ยวกับเขา
”เฮ้นี่ฮวงเฟิงเองนะ” การโทรถูกเชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว
ซูหยูโม่สงสัยอยู่เล็กน้อยเช่นกันว่าทำไมฮวงเฟิงถึงได้โทรหาเธอในเวลานี้
แต่เมื่อมองไปที่เซี่ยเมิ่งเจียวที่กำลังขับรถอยู่ซูหยูโม่ก็รู้สึกผิดเล็กน้อยถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับฮวงเฟิงก็ตาม
เมื่อมองดูเซี่ยเมิ่งเจียวที่อยู่ด้านข้าง
ในที่สุดซูหยูโม่ก็กดรับโทรศัพท์และเธอได้สังเกตเห็นการกระทำของเซี่ยเมิ่งเจียวปากของเธอเผยรอยยิ้ม แต่เธอไม่ได้พูดอะไรและยังคงขับรถต่อไปอย่างเงียบๆ
”เกิดอะไรขึ้น?”ซูหยูโม่ถาม
”คือว่าแบบนี้นะคุณรู้ไหมว่าถงเฉียนชอบไปที่ไหน?” ฮวงเฟิงถามตรงๆ
“ถงเฉียนเหรอคุณถามถึงเขาทำไม?” ซูหยูโม่สงสัยเล็กน้อย
”ไม่มีอะไรหรอกแค่มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการ” ฮวงเฟิงกล่าว
ซูหยูโม่รู้สึกสงสัยอยู่ในใจว่าทำไมฮวงเฟิงถึงตามหาเขา
นอกเหนือจากตอนที่พวกเขาพบกันที่ทางเข้าบริษัททั้งสองคนก็ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กันเลยนอกเหนือจากนี้
เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ประตูทางเข้าบริษัทหัวใจของซูหยูโม่ก็กระตุก และถามว่า “นี่เขาสร้างปัญหาอะไรให้คุณหรือเปล่า?”
“ไม่ฉันก็แค่มีธุระกับเขา ถ้าคุณไม่รู้ ก็ไม่เป็นไร” ฮวงเฟิงไม่คิดที่จะกระโตกกระตากไป เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ ถึงแม้ว่าจะมีคนสงสัยแต่เขาก็จะไม่มีวันยอมรับมัน
“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรว่าเขาชอบไปที่ไหนเพราะว่าฉันไม่ค่อยสนิทกับเขา แต่ฉันได้ยินมาว่าเขาไปที่คลับเฮาส์ที่ชื่อ เคลียร์สปริง บ่อยๆ ถ้าคุณอยากจะได้อะไรจากเขาก็ไปที่นั่นสิ” ซูหยูโม่กล่าว
เกือบจะไม่รู้ตัวเธอและฮวงเฟิงได้เน้นย้ำถึงบางสิ่งที่พวกเขาไม่คุ้นเคยและนั่นก็คือความจริง
แม้ว่าถงเฉียนจะคอยตามตื๊อเธอแต่เธอก็ไม่เคยตกลงปลงใจด้วยและเธอก็ไม่เคยไปออกเดทกับเขา
“โอเคขอบคุณนะ” ฮวงเฟิงกล่าว
“ไม่เป็นไรอ้อ ใช่ ถ้าคุณไม่จำเป็นก็อย่าไปติดต่อถงเฉียนเลยนะ เขาไม่ใช่คนดี” ซูหยูโม่กล่าว
“ผมรู้”ฮวงเฟิงเองก็รู้ดีว่าถงเฉียนนั้นไม่ใช่คนดี
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พูดกันอีกสองสามคำและวางสายไป
“เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ?”ในเวลานี้เซี่ยเมิ่งเจียวที่กำลังขับรถอยู่ หัวเราะและกล่าวออกมา
“พูดอะไร?”ซูหยูโม่ใคร่รู้เล็กน้อย
“ก็โทรศัพท์ที่โทรเข้ามานั่นไง”เซี่ยเมิ่งเจียวถาม “ใครน่ะ?”
“ก็แค่เพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง”ซูหยูโม่รู้ดีว่าเธอกำลังพูดถึงฮวงเฟิง
“อ้อแค่เพื่อนธรรมดา ก็เธอดูให้ความสนใจเพื่อนธรรมดาคนนี้เหลือเกินน่ะสิ” เซี่ยเมิ่งเจียวยิ้มและยังย้ำคำว่า “ธรรมดา” ถึงสองครั้ง
“แน่นอนสิเพื่อนก็ต้องห้วงเพื่อนอยู่แล้ว” ซูหยูโม่กล่าวขณะที่แสร้งรวบผม
“นี่ฉันเพิ่งจะได้ยินเขาเรียกชื่อเล่นเธอใช่ไหม?ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?” เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าว
“เสียงเบาขนาดนั้นเธอยังได้ยินอีกเหรอ? หูเธอนี่ดีจริงๆใช่ไหม?” ซูหยูโม่กล่าวอย่างรวดเร็ว เธอไม่คาดคิดว่าเสียงโทรศัพท์นั้นช่างเบานัก แล้วเธอก็อยู่ที่ฝั่งคนขับ หูของเธอทำด้วยอะไรกัน?
“ไม่ต้องห่วงหรอกว่าหูของฉันจะเป็นยังไงนี่เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี่ย ฉันไปแค่ไม่กี่วันแต่เธอกลับมีเพื่อน “ธรรมดา” ไปซะแล้ว นี่มันไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ?” เซี่ยเมิ่งเจียวดูเหมือนจะพบบางอย่างที่น่าสนใจเธอจึงพูดออกมาอย่างตื่นเต้น
“เร็วอะไรกัน?อย่าเข้าใจผิดสิ เขาก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดา เธออยากจะให้เขาเรียกฉันว่าผู้อำนวยการซูอย่างนั้นใช่ไหม?” ซูหยูโม่กล่าว
“อย่าบอกนะว่าเป็นผู้ชายคนที่โทรมาหาเธอครั้งก่อนนั่น”เซี่ยเมิ่งเจียวกล่าว
เธอและซูหยูโม่เป็นเพื่อนสนิทกันและพวกเธอก็รู้จักกันมานานหลายปีแล้ว
ดังนั้นพวกเธอจึงรู้จักซึ่งกันและกันเป็นอย่างดีและอีกอย่างก็เป็นเพราะว่าเธอรู้สึกว่าเพื่อน “ธรรมดา” ของซูหยูโม่นั้นไม่ธรรมดา
“ฉันขี้เกียจจะอธิบายแล้วล่ะ”ซูหยูโม่กล่าว หลังจากที่เธอหันหน้ากลับมาไม่มองไปที่เซี่ยเมิ่งเจียว แต่หน้าของเธอนั้นก็แดงก่ำขึ้นเล็กน้อยและไม่อาจที่จะเห็นได้ชัดเจน
เซี่ยเมิ่งเจียวหัวเราะและไม่ล้อซูหยูโม่เล่นอีกต่อไปแต่เธอกำลังสนใจเพื่อนธรรมดาที่เธอพูดถึงเป็นอย่างมาก
อีกทางด้านหนึ่งหลังจากที่ฮวงเฟิงได้รับข้อความจากซูหยูโม่ เขาก็กลับบ้าน
สถานที่ใหม่แห่งนี้เป็นที่ที่เขาอาศัยอยู่ในตอนนี้และไม่มีใครรู้เรื่องนี้มากนัก
และจากข้อมูลที่เขาได้รับจากซูหยูโม่มันก็เห็นได้ชัดว่าเธอรู้จักเพียงสถานที่นี้
คนอย่างถงเฉียนคงจะไม่ไปเที่ยวเล่นแค่ที่นี่ที่เดียวเป็นแน่
แต่ฮวงเฟิงนั้นก็ไม่มีข้อมูลอื่นอีกแล้วดังนั้นเขาจึงลองเสี่ยงโชคมาที่นี่ดู
เพราะว่าเวลานี้ยังไม่ดึกมากฮวงเฟิงจึงไม่ได้เร่งรีบที่จะไป
เขาอยากจะกลับไปหาเสี่ยวไป่และหาอาหารค่ำกินเสียก่อน
ในตอนที่ฮวงเฟิงเปิดประตูออกเจ้าตัวน้อยก็ได้วิ่งเข้ามาหาอย่างมีความสุข มันถูเข้ากับกางเกงของฮวงเฟิงอย่างรักใคร่ขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มและกระดิกหาง โดยปราศจากศักดิ์ศรีใดๆ ที่หมาป่าควรจะมีเลย
อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงไม่ได้เลี้ยงดูมันเยี่ยงหมาป่า
ก่อนอื่นเขาได้หาอะไรให้เจ้าตัวน้อยกินและหลังจากนั้นฮวงเฟิงก็เริ่มปรุงอาหารให้กับตัวเอง เพราะว่าเขามีคัมภีร์อมฤต ดังนั้นความเร็วในการปรุงอาหารของเขาจึงยังคงรวดเร็วและรสชาตินั้นก็เป็นเลิศ
หลังจากที่อิ่มแล้วฮวงเฟิงก็ตั้งใจที่จะไปเปิดกล่องจักรวาลของเขา